Ο υπερβολικά πολύς ελεύθερος χρόνος κάνει το ίδιο κακό με τον λίγο
Όσο αυξάνει ο ελεύθερος χρόνος ενός ανθρώπου, τόσο καλύτερα αυτός νιώθει, αλλά μέχρι ενός ορίου.
Ο περισσότερος ελεύθερος χρόνος έχει συσχετιστεί σε υψηλό βαθμό με μεγαλύτερη ψυχική ικανοποίηση, αλλά μετά από ένα χρονικό όριο ο υπερβολικά πολύς ελεύθερος χρόνος παύει να να είναι ευχάριστος και μπορεί να βιωθεί ακόμη και ως κάτι αρνητικό, σύμφωνα με μια νέα έρευνα ψυχολόγων στις ΗΠΑ. Η μελέτη δείχνει ότι μόνο όταν ο περίσσιος ελεύθερος χρόνος αξιοποιείται σε παραγωγικές δραστηριότητες, μπορεί να συμβάλει θετικά στην ψυχική ευημερία των ανθρώπων.
Με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια Μαρίσα Σαρίφ, οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Πενσιλβάνια και της Καλιφόρνια-Λος 'Αντζελες, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό «Journal of Personality and Social Psychology», ανέλυσαν δεδομένα από 21.736 άτομα σχετικά με το τι έκαναν το προηγούμενο 24ωρο και ανέφεραν παράλληλα τη διάθεσή τους. Σε πρώτη φάση διαπιστώθηκε πως όσο αύξανε ο ελεύθερος χρόνος, οι συμμετέχοντες ένιωθαν καλύτερα. Ωστόσο, μετά από περίπου δύο ώρες ελεύθερου χρόνου η ικανοποίηση σταθεροποιήθηκε, ενώ μετά από πέντε ώρες ελεύθερου χρόνου άρχισε να μειώνεται.
Η μελέτη σύλλεξε επίσης δεδομένα από 13.639 εργαζόμενους και συσχέτισε τον ελεύθερο χρόνο τους με τον βαθμό ικανοποίησής τους. Και σε αυτή τη συνθήκη, διαπιστώθηκε ότι ο περισσότερος ελεύθερος χρόνος έφερνε περισσότερη ευχαρίστηση, αλλά υπήρχε σημείο καμπής το οποίο μόλις ξεπερνιόταν, η ψυχική ευεξία έμενε στο ίδιο επίπεδο.
Στην τρίτη φάση της έρευνας, συμμετείχαν σε δύο διαδικτυακά πειράματα πάνω από 6.000 άτομα, τα οποία κλήθηκαν να φανταστούν ότι έχουν λίγο ή πολύ ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή τους μέσα στη μέρα σε διάστημα πολλών μηνών. Στη σκέψη ότι έχουν 15 λεπτά τη μέρα ελεύθερο χρόνο είτε ότι έχουν επτά ώρες ημερησίως ελεύθερο χρόνο, ανέφεραν ότι ένιωθαν μικρότερη ευχαρίστηση, σε σχέση με εκείνους που βρίσκονταν στο φάσμα των 3,5 ωρών ελεύθερου χρόνου. Ωστόσο, τα ίδια άτομα όταν κλήθηκαν να φανταστούν ότι στον πολύ ελεύθερο χρόνο τους δραστηριοποιούνται σε κάτι (σωματική άσκηση, χόμπι κ.ά.), αντί να κάνουν κάτι αντιπαραγωγικό (π.χ. παρακολούθηση τηλεόρασης), τότε ακόμη κι εκείνοι με τις επτά ώρες ελεύθερο χρόνο μέσα στη μέρα δήλωσαν ότι θα ένιωθαν εξίσου καλά με εκείνους που είχαν 3,5 ώρες στη διάθεσή τους.
«Οι άνθρωποι συχνά παραπονιούνται ότι είναι υπερβολικά απασχολημένοι και ότι έχουν ανάγκη για περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Όμως όντως αυτός συνδέεται με μεγαλύτερη ευτυχία; Βρήκαμε ότι πράγματι η έλλειψη ελεύθερου χρόνου μέσα στη μέρα συνεπάγεται μεγαλύτερο στρες και μικρότερη υποκειμενική ευημερία. Όμως ενώ ο πολύ λίγος ελεύθερος χρόνος είναι κακός, ο περισσότερος δεν είναι πάντα καλύτερος», ανέφερε η Σαρίφ.
«Τα ευρήματα μας δείχνουν ότι, αν έχει κάποιος ολόκληρες μέρες ελεύθερες για να κάνει ό,τι θέλει, μπορεί τελικά να νιώσει δυστυχής. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν μάλλον ένα μέτριο επίπεδο ελεύθερου χρόνου. Στις περιπτώσεις που βρίσκονται με υπερβολικά πολύ ελεύθερο χρόνο, π.χ. λόγω σύνταξης ή απόλυσης, τα ευρήματα μας δείχνουν ότι θα νιώσουν καλύτερα, αν αφιερώσουν τον ελεύθερο χρόνο τους σε κάποιο σκοπό», συμπλήρωσε.
Με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια Μαρίσα Σαρίφ, οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Πενσιλβάνια και της Καλιφόρνια-Λος 'Αντζελες, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό «Journal of Personality and Social Psychology», ανέλυσαν δεδομένα από 21.736 άτομα σχετικά με το τι έκαναν το προηγούμενο 24ωρο και ανέφεραν παράλληλα τη διάθεσή τους. Σε πρώτη φάση διαπιστώθηκε πως όσο αύξανε ο ελεύθερος χρόνος, οι συμμετέχοντες ένιωθαν καλύτερα. Ωστόσο, μετά από περίπου δύο ώρες ελεύθερου χρόνου η ικανοποίηση σταθεροποιήθηκε, ενώ μετά από πέντε ώρες ελεύθερου χρόνου άρχισε να μειώνεται.
Η μελέτη σύλλεξε επίσης δεδομένα από 13.639 εργαζόμενους και συσχέτισε τον ελεύθερο χρόνο τους με τον βαθμό ικανοποίησής τους. Και σε αυτή τη συνθήκη, διαπιστώθηκε ότι ο περισσότερος ελεύθερος χρόνος έφερνε περισσότερη ευχαρίστηση, αλλά υπήρχε σημείο καμπής το οποίο μόλις ξεπερνιόταν, η ψυχική ευεξία έμενε στο ίδιο επίπεδο.
Στην τρίτη φάση της έρευνας, συμμετείχαν σε δύο διαδικτυακά πειράματα πάνω από 6.000 άτομα, τα οποία κλήθηκαν να φανταστούν ότι έχουν λίγο ή πολύ ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή τους μέσα στη μέρα σε διάστημα πολλών μηνών. Στη σκέψη ότι έχουν 15 λεπτά τη μέρα ελεύθερο χρόνο είτε ότι έχουν επτά ώρες ημερησίως ελεύθερο χρόνο, ανέφεραν ότι ένιωθαν μικρότερη ευχαρίστηση, σε σχέση με εκείνους που βρίσκονταν στο φάσμα των 3,5 ωρών ελεύθερου χρόνου. Ωστόσο, τα ίδια άτομα όταν κλήθηκαν να φανταστούν ότι στον πολύ ελεύθερο χρόνο τους δραστηριοποιούνται σε κάτι (σωματική άσκηση, χόμπι κ.ά.), αντί να κάνουν κάτι αντιπαραγωγικό (π.χ. παρακολούθηση τηλεόρασης), τότε ακόμη κι εκείνοι με τις επτά ώρες ελεύθερο χρόνο μέσα στη μέρα δήλωσαν ότι θα ένιωθαν εξίσου καλά με εκείνους που είχαν 3,5 ώρες στη διάθεσή τους.
«Οι άνθρωποι συχνά παραπονιούνται ότι είναι υπερβολικά απασχολημένοι και ότι έχουν ανάγκη για περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Όμως όντως αυτός συνδέεται με μεγαλύτερη ευτυχία; Βρήκαμε ότι πράγματι η έλλειψη ελεύθερου χρόνου μέσα στη μέρα συνεπάγεται μεγαλύτερο στρες και μικρότερη υποκειμενική ευημερία. Όμως ενώ ο πολύ λίγος ελεύθερος χρόνος είναι κακός, ο περισσότερος δεν είναι πάντα καλύτερος», ανέφερε η Σαρίφ.
«Τα ευρήματα μας δείχνουν ότι, αν έχει κάποιος ολόκληρες μέρες ελεύθερες για να κάνει ό,τι θέλει, μπορεί τελικά να νιώσει δυστυχής. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν μάλλον ένα μέτριο επίπεδο ελεύθερου χρόνου. Στις περιπτώσεις που βρίσκονται με υπερβολικά πολύ ελεύθερο χρόνο, π.χ. λόγω σύνταξης ή απόλυσης, τα ευρήματα μας δείχνουν ότι θα νιώσουν καλύτερα, αν αφιερώσουν τον ελεύθερο χρόνο τους σε κάποιο σκοπό», συμπλήρωσε.
