Γιατί θέλουμε άτομα που δεν μπορούμε να έχουμε;
Η ερώτηση που όλοι έχουμε κάνει στον εαυτό μας. Εμείς βρήκαμε τις απαντήσεις… και δεν είναι ωραίες.
Όλοι το έχουμε ζήσει, και όποιος πει το αντίθετο, απλά λέει ψέματα. Δεν γίνεται έστω και μία φορά να μην έχεις γουστάρει κάποιο άτομο που ήταν πιασμένο. Ή που δεν ήταν συναισθηματικά διαθέσιμο. Για πολλά άτομα, αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει περιστασιακά, αλλά το μοτίβο ολόκληρης της ερωτικής τους ζωής.
Γιατί συμβαίνει, όμως; Βρήκαμε αρκετές απαντήσεις στην ερώτηση και, όπως μπορείτε να φανταστείτε, δεν υπάρχει ούτε μία που να μας τιμάει ιδιαίτερα…
Φοβόμαστε τις σχέσεις, και παίζουμε εκ του ασφαλούς
Πολλοί άνθρωποι φοβούνται να πλησιάσουν κάποιον και να ανοιχτούν, και με το να ενδιαφέρονται μόνο για άτομα που δεν είναι διαθέσιμα, γλυτώνουν όλο αυτό το τρομακτικό πράγμα που λέγεται “επικοινωνία”.
Το κάνουμε χειριστικά
Πολλά άτομα μπορεί να εξομολογηθούν τον έρωτά τους σε ένα άτομο που είναι δεσμευμένο, απλά και μόνο για να το πείσουν να απατήσει τον/την σύντροφό του. Ξέρουν πως δεν πρόκειται να υπάρξει χωρισμός, αλλά δεν θέλουν να χάσουν την ευκαιρία να κάνουν σεξ. Κι αυτό είναι απαίσιο.
Μερικές φορές, απλά δεν μας νοιάζει
Ναι. Δυστυχώς, υπάρχουν και άτομα που απλά θέλουν να δημιουργούν περιττό δράμα όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Χρειάζεται να αναλύσουμε για ακόμα μια φορά πώς όλο αυτό προέρχεται από ανασφάλεια; Νομίζουμε τα έχουμε εμπεδώσει πλέον.
Γίνεται από ζήλεια
Απλή λογική. Βλέπεις κάτι που δεν έχεις. Το θες κι εσύ, αλλά δεν μπορείς (ή, χειρότερα, βαριέσαι) να το αποκτήσεις. Άρα θες να το χαλάσεις και για τους άλλους. Εμείς ενημερώσαμε ότι δεν θα είναι ευχάριστο κείμενο αυτό.
Άλλες φορές, είμαστε απλά ερωτευμένοι με μια ιδέα
Ξανά, είναι θέμα λογικής, αλλά είναι μια λογική πολύ τοξική. Όταν κάποιος δει ένα single άτομο να απολαμβάνει την ζωή του, η κοινωνία μας έχει κάνει να πιστεύουμε ότι αυτό το άτομο δεν είναι “ολόκληρο” χωρίς έναν σύντροφο. Βλέποντάς το, όμως, στο πλαίσιο μιας σχέσης, τότε νιώθουμε σαν να κοιτάμε την καλύτερη, την πιο ευτυχισμένη πιθανή εκδοχή του. Και με αυτή την ιδέα ενθουσιαζόμαστε.
Ζούμε σε μια ρομαντική κωμωδία
Από εκείνες που η πρωταγωνίστρια τα έχει με έναν σούπερ καλό τύπο, αλλά πετάγεται ξαφνικά ο αλήτης (ευαίσθητος αλήτης, προφανώς) και την κλέβει, αλλά είμαστε εντάξει μ’ αυτό. Επειδή προφανώς είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Συνειδητοποιούμε όλοι πως αυτό είναι οριακά ψυχοπαθές, σωστά;
Γιατί συμβαίνει, όμως; Βρήκαμε αρκετές απαντήσεις στην ερώτηση και, όπως μπορείτε να φανταστείτε, δεν υπάρχει ούτε μία που να μας τιμάει ιδιαίτερα…
Φοβόμαστε τις σχέσεις, και παίζουμε εκ του ασφαλούς
Πολλοί άνθρωποι φοβούνται να πλησιάσουν κάποιον και να ανοιχτούν, και με το να ενδιαφέρονται μόνο για άτομα που δεν είναι διαθέσιμα, γλυτώνουν όλο αυτό το τρομακτικό πράγμα που λέγεται “επικοινωνία”.
Το κάνουμε χειριστικά
Πολλά άτομα μπορεί να εξομολογηθούν τον έρωτά τους σε ένα άτομο που είναι δεσμευμένο, απλά και μόνο για να το πείσουν να απατήσει τον/την σύντροφό του. Ξέρουν πως δεν πρόκειται να υπάρξει χωρισμός, αλλά δεν θέλουν να χάσουν την ευκαιρία να κάνουν σεξ. Κι αυτό είναι απαίσιο.
Μερικές φορές, απλά δεν μας νοιάζει
Ναι. Δυστυχώς, υπάρχουν και άτομα που απλά θέλουν να δημιουργούν περιττό δράμα όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Χρειάζεται να αναλύσουμε για ακόμα μια φορά πώς όλο αυτό προέρχεται από ανασφάλεια; Νομίζουμε τα έχουμε εμπεδώσει πλέον.
Γίνεται από ζήλεια
Απλή λογική. Βλέπεις κάτι που δεν έχεις. Το θες κι εσύ, αλλά δεν μπορείς (ή, χειρότερα, βαριέσαι) να το αποκτήσεις. Άρα θες να το χαλάσεις και για τους άλλους. Εμείς ενημερώσαμε ότι δεν θα είναι ευχάριστο κείμενο αυτό.
Άλλες φορές, είμαστε απλά ερωτευμένοι με μια ιδέα
Ξανά, είναι θέμα λογικής, αλλά είναι μια λογική πολύ τοξική. Όταν κάποιος δει ένα single άτομο να απολαμβάνει την ζωή του, η κοινωνία μας έχει κάνει να πιστεύουμε ότι αυτό το άτομο δεν είναι “ολόκληρο” χωρίς έναν σύντροφο. Βλέποντάς το, όμως, στο πλαίσιο μιας σχέσης, τότε νιώθουμε σαν να κοιτάμε την καλύτερη, την πιο ευτυχισμένη πιθανή εκδοχή του. Και με αυτή την ιδέα ενθουσιαζόμαστε.
Ζούμε σε μια ρομαντική κωμωδία
Από εκείνες που η πρωταγωνίστρια τα έχει με έναν σούπερ καλό τύπο, αλλά πετάγεται ξαφνικά ο αλήτης (ευαίσθητος αλήτης, προφανώς) και την κλέβει, αλλά είμαστε εντάξει μ’ αυτό. Επειδή προφανώς είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Συνειδητοποιούμε όλοι πως αυτό είναι οριακά ψυχοπαθές, σωστά;
