22 πράγματα που συμβαίνουν όταν ερωτεύεσαι
Οι φωτογραφίες με ψαγμένα τσιτάτα μπροστά από ηλιοβασιλέματα ξαφνικά βγάζουν νόημα. Κι αυτό δεν είναι το πιο ανησυχητικό.
της Ηρώς Κουνάδη
Ο οργανισμός σου παράγει ασύστολα ορμόνες. Οι κόρες των ματιών σου διαστέλλονται. Οι παλάμες ιδρώνουν. Δεν είναι ανησυχητικό, γιατρέ μου, είναι ο έρωτας, που σύντομα θα περάσει –κι όταν συμβεί, θα σου λείψει. Όλοι το έχουμε ζήσει. Μοιάζει κάπως έτσι:
Δεν τρως. Όχι γιατί ανησυχείς για το βάρος σου, αλλά γιατί δεν πεινάς –και δεν συνειδητοποιείς καν ότι δεν πεινάς. Κάποιες φορές, αργά το βράδυ, προσπαθείς να θυμηθείς τι έφαγες σήμερα (συνήθως επειδή κάποιος σε ρώτησε) και η απάντηση –τίποτα– σοκάρει ακόμα κι εσένα. Οι γιαγιάδες μας το έλεγαν «χορταίνεις με έρωτα».
Όταν κάποιος αναφέρει το όνομά του/της, οι παλμοί σου αυξάνονται ανεξήγητα.
Το ίδιο και όταν βλέπεις το όνομά του/της, πακέτο με τη φωτογραφία προφίλ, σε notification στα social media.
Ό,τι βλέπεις γύρω σου τον/ την θυμίζει: Το τραγούδι που παίζει στο ράδιο μιλά για εκείνον. Η γάτα που πέρασε από μπροστά σου είναι ξεκάθαρη αναφορά του σύμπαντος στη συζήτηση για γάτες που κάνατε προχτές. Η γκαραζόπορτα έχει το πράσινο των ματιών του.
Μιλάς συνέχεια για εκείνον/η. Με κάθε αφορμή. Κάθε ανοησία σκέψη που έχει ξεστομίσει βρίσκει εφαρμογή σε κάθε φιλοσοφική συζήτηση που πιάνεις με τους φίλους σου. Κάθε λέξη που σου λέει κάποιος σου θυμίζει κάτι (εννοείται φοβερά ενδιαφέρον) που σου έλεγε εκείνος. Άσε που η γκαραζόπορτα απέναντι από το café που κάθεστε έχει το πράσινο των ματιών του.
Δεν πειράζουν πολύ οι αυξήσεις του ΦΠΑ. Δεν πειράζουν πολύ οι δυσάρεστες ειδήσεις, γενικώς. Τίποτα δεν πειράζει πολύ.
Τα πρώτα λεπτά κάθε συνάντησής σας η επικοινωνία είναι δύσκολη, γιατί προσπαθείς να βρεις την ανάσα σου η οποία έχει κοπεί λες και μόλις σκαρφάλωσες ανηφόρα –ενώ η πιο έντονη κίνηση που έκανες ήταν να κλείσεις την πόρτα του αυτοκινήτου.
Κάθε φορά που χαμογελά σε κάποιον άλλον/ κάποια άλλη, πέφτεις σε βαριά κατάθλιψη την οποία προσπαθείς να κρύψεις, για να μην φανείς παρανοϊκός/η που ανησυχεί ότι ίσως δεν σε γουστάρει και τόσο.
Κατά βάθος, όμως, ανησυχείς ότι ίσως δεν σε γουστάρει και τόσο. Ίσως φέρεται έτσι σε όλους/ες. Ίσως είναι απλά πολύ φιλικός/η μαζί σου και το παρεξήγησες.
Οι παρανοϊκές σκέψεις περνάνε στο πρώτο τυχαίο άγγιγμα/ χαμόγελο/ έντονο βλέμμα που απευθύνεται σε εσένα. Μέχρι να ξανάρθουν.
Έχετε δικά σας inside jokes, τα οποία στο μυαλό σου είναι τα πιο βαρύνουσας σημασίας inside jokes του κόσμου: Κάτι ανάμεσα σε μυστικό κώδικα κατασκόπων που έχουν τις μοίρες του πλανήτη στα χέρια τους, και καρμική ένωση ψυχών που έψαχναν η μια την άλλη σε εφτά σύμπαντα και δώδεκα μετεμψυχώσεις, και επιτέλους συναντήθηκαν.
Οι φίλοι σου κάποια στιγμή συμβιβάζονται με το γεγονός πως, όταν δε μιλάς για εκείνον/η, θα κοιτάς το κενό χαμογελώντας ηλίθια και παίζοντας με το καλαμάκι σου, χωρίς να ακούς τι λένε.
Υπάρχουν μέρες που φαίνεσαι σαν να έχεις πάρει ναρκωτικά –προφανώς, επειδή σου έστειλε μήνυμα για «καλημέρα». Και άλλες που μοιάζεις να πάσχεις από σοβαρή κατάθλιψη –επειδή σε κοίταξε για τρεισήμισι δευτερόλεπτα λιγότερα χτες την ώρα που χωριστήκατε.
Αναπηδάς κάθε φορά που χτυπάει το κινητό σου, γιατί μπορεί να είναι εκείνος/η.
Είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι κάθε πρωί που ξυπνάς. Ακόμα και αν σε περιμένουν ελεεινά deadline, αγχωτικές συναντήσεις στη δουλειά, και το ξυπνητήρι που χτυπά εδώ και είκοσι λεπτά κι εσύ δε λες να ξυπνήσεις.
Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι καταντά γελοίο να τον/την σκέφτεσαι κάθε πέντε λεπτά, και προσπαθείς να ελέγξεις το μυαλό σου για να σταματήσει. Το θεωρείς θρίαμβο όταν τα καταφέρνεις για περισσότερο από μισή ώρα.
Και μετά αναρωτιέσαι αν το ότι σκέφτηκες πως δεν τον/την σκέφτηκες για μισή ώρα, μετρά για σκέψη σχετικά με το άτομό του. Αποφασίζεις πως όχι.
Εκπλήσσεσαι με το πόσο σέξι μπορεί να είναι το δέσιμο των κορδονιών, το να χαϊδεύει κανείς μια γάτα, ή το να βουρτσίζει τα δόντια του. Πώς είναι δυνατόν να μην το είχες προσέξει ως τώρα; Ρίχνεις καμιά κλεφτή ματιά σε άλλους ανθρώπους που χαϊδεύουν γάτες, να δεις αν σου φαίνονται κι αυτοί σέξι. Ξεφυσάς με ανακούφιση –εντάξει, δεν τρελάθηκες ακόμα.
Οι φωτογραφίες με ψαγμένα τσιτάτα και ηλιοβασιλέματα στο φόντο ξαφνικά βγάζουν νόημα. Νόημα που σε αφορά, όχι τυχαίες ανοησίες όπως ήταν μέχρι προχτές.
Θέλεις να κάνεις τα πάντα μαζί του/της. Να (ξανα)περπατήσεις όλη την πόλη. Να του δείξεις όλες τις αγαπημένες σου ταινίες. Να κάνετε τον γύρο του κόσμου. Να πάτε σε συναυλίες. Να κανονίσετε ταξίδι. Εκδρομή, έστω. Να παίξετε video games. Να διαβάσετε βιβλία. Να πάτε μαζί σούπερ μάρκετ. Ξαφνικά, όλα μοιάζουν πολύ ενδιαφέροντα. Παράξενο που δεν είχες προσέξει πως η ζωή ήταν τόσο ενδιαφέρουσα ως τώρα.
Σου φαίνεται απίθανο το σενάριο να μαλώσετε ποτέ για οτιδήποτε. Πώς θα μπορούσε κανείς να μαλώσει μαζί του; Αφού είναι τέλειος.
Νιώθεις ότι μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο. Αφού υπάρχει έστω και μια μικρή πιθανότητα να αρέσεις στον πιο όμορφο, έξυπνο, σέξι, ενδιαφέροντα και αστείο άνθρωπο του κόσμου, πρέπει να είσαι απίστευτος. Και ίσως να έχεις και μαγικές δυνάμεις.
Ο οργανισμός σου παράγει ασύστολα ορμόνες. Οι κόρες των ματιών σου διαστέλλονται. Οι παλάμες ιδρώνουν. Δεν είναι ανησυχητικό, γιατρέ μου, είναι ο έρωτας, που σύντομα θα περάσει –κι όταν συμβεί, θα σου λείψει. Όλοι το έχουμε ζήσει. Μοιάζει κάπως έτσι:
Δεν τρως. Όχι γιατί ανησυχείς για το βάρος σου, αλλά γιατί δεν πεινάς –και δεν συνειδητοποιείς καν ότι δεν πεινάς. Κάποιες φορές, αργά το βράδυ, προσπαθείς να θυμηθείς τι έφαγες σήμερα (συνήθως επειδή κάποιος σε ρώτησε) και η απάντηση –τίποτα– σοκάρει ακόμα κι εσένα. Οι γιαγιάδες μας το έλεγαν «χορταίνεις με έρωτα».
Όταν κάποιος αναφέρει το όνομά του/της, οι παλμοί σου αυξάνονται ανεξήγητα.
Το ίδιο και όταν βλέπεις το όνομά του/της, πακέτο με τη φωτογραφία προφίλ, σε notification στα social media.
Ό,τι βλέπεις γύρω σου τον/ την θυμίζει: Το τραγούδι που παίζει στο ράδιο μιλά για εκείνον. Η γάτα που πέρασε από μπροστά σου είναι ξεκάθαρη αναφορά του σύμπαντος στη συζήτηση για γάτες που κάνατε προχτές. Η γκαραζόπορτα έχει το πράσινο των ματιών του.
Μιλάς συνέχεια για εκείνον/η. Με κάθε αφορμή. Κάθε ανοησία σκέψη που έχει ξεστομίσει βρίσκει εφαρμογή σε κάθε φιλοσοφική συζήτηση που πιάνεις με τους φίλους σου. Κάθε λέξη που σου λέει κάποιος σου θυμίζει κάτι (εννοείται φοβερά ενδιαφέρον) που σου έλεγε εκείνος. Άσε που η γκαραζόπορτα απέναντι από το café που κάθεστε έχει το πράσινο των ματιών του.
Δεν πειράζουν πολύ οι αυξήσεις του ΦΠΑ. Δεν πειράζουν πολύ οι δυσάρεστες ειδήσεις, γενικώς. Τίποτα δεν πειράζει πολύ.
Τα πρώτα λεπτά κάθε συνάντησής σας η επικοινωνία είναι δύσκολη, γιατί προσπαθείς να βρεις την ανάσα σου η οποία έχει κοπεί λες και μόλις σκαρφάλωσες ανηφόρα –ενώ η πιο έντονη κίνηση που έκανες ήταν να κλείσεις την πόρτα του αυτοκινήτου.
Κάθε φορά που χαμογελά σε κάποιον άλλον/ κάποια άλλη, πέφτεις σε βαριά κατάθλιψη την οποία προσπαθείς να κρύψεις, για να μην φανείς παρανοϊκός/η που ανησυχεί ότι ίσως δεν σε γουστάρει και τόσο.
Κατά βάθος, όμως, ανησυχείς ότι ίσως δεν σε γουστάρει και τόσο. Ίσως φέρεται έτσι σε όλους/ες. Ίσως είναι απλά πολύ φιλικός/η μαζί σου και το παρεξήγησες.
Οι παρανοϊκές σκέψεις περνάνε στο πρώτο τυχαίο άγγιγμα/ χαμόγελο/ έντονο βλέμμα που απευθύνεται σε εσένα. Μέχρι να ξανάρθουν.
Έχετε δικά σας inside jokes, τα οποία στο μυαλό σου είναι τα πιο βαρύνουσας σημασίας inside jokes του κόσμου: Κάτι ανάμεσα σε μυστικό κώδικα κατασκόπων που έχουν τις μοίρες του πλανήτη στα χέρια τους, και καρμική ένωση ψυχών που έψαχναν η μια την άλλη σε εφτά σύμπαντα και δώδεκα μετεμψυχώσεις, και επιτέλους συναντήθηκαν.
Οι φίλοι σου κάποια στιγμή συμβιβάζονται με το γεγονός πως, όταν δε μιλάς για εκείνον/η, θα κοιτάς το κενό χαμογελώντας ηλίθια και παίζοντας με το καλαμάκι σου, χωρίς να ακούς τι λένε.
Υπάρχουν μέρες που φαίνεσαι σαν να έχεις πάρει ναρκωτικά –προφανώς, επειδή σου έστειλε μήνυμα για «καλημέρα». Και άλλες που μοιάζεις να πάσχεις από σοβαρή κατάθλιψη –επειδή σε κοίταξε για τρεισήμισι δευτερόλεπτα λιγότερα χτες την ώρα που χωριστήκατε.
Αναπηδάς κάθε φορά που χτυπάει το κινητό σου, γιατί μπορεί να είναι εκείνος/η.
Είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι κάθε πρωί που ξυπνάς. Ακόμα και αν σε περιμένουν ελεεινά deadline, αγχωτικές συναντήσεις στη δουλειά, και το ξυπνητήρι που χτυπά εδώ και είκοσι λεπτά κι εσύ δε λες να ξυπνήσεις.
Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι καταντά γελοίο να τον/την σκέφτεσαι κάθε πέντε λεπτά, και προσπαθείς να ελέγξεις το μυαλό σου για να σταματήσει. Το θεωρείς θρίαμβο όταν τα καταφέρνεις για περισσότερο από μισή ώρα.
Και μετά αναρωτιέσαι αν το ότι σκέφτηκες πως δεν τον/την σκέφτηκες για μισή ώρα, μετρά για σκέψη σχετικά με το άτομό του. Αποφασίζεις πως όχι.
Εκπλήσσεσαι με το πόσο σέξι μπορεί να είναι το δέσιμο των κορδονιών, το να χαϊδεύει κανείς μια γάτα, ή το να βουρτσίζει τα δόντια του. Πώς είναι δυνατόν να μην το είχες προσέξει ως τώρα; Ρίχνεις καμιά κλεφτή ματιά σε άλλους ανθρώπους που χαϊδεύουν γάτες, να δεις αν σου φαίνονται κι αυτοί σέξι. Ξεφυσάς με ανακούφιση –εντάξει, δεν τρελάθηκες ακόμα.
Οι φωτογραφίες με ψαγμένα τσιτάτα και ηλιοβασιλέματα στο φόντο ξαφνικά βγάζουν νόημα. Νόημα που σε αφορά, όχι τυχαίες ανοησίες όπως ήταν μέχρι προχτές.
Θέλεις να κάνεις τα πάντα μαζί του/της. Να (ξανα)περπατήσεις όλη την πόλη. Να του δείξεις όλες τις αγαπημένες σου ταινίες. Να κάνετε τον γύρο του κόσμου. Να πάτε σε συναυλίες. Να κανονίσετε ταξίδι. Εκδρομή, έστω. Να παίξετε video games. Να διαβάσετε βιβλία. Να πάτε μαζί σούπερ μάρκετ. Ξαφνικά, όλα μοιάζουν πολύ ενδιαφέροντα. Παράξενο που δεν είχες προσέξει πως η ζωή ήταν τόσο ενδιαφέρουσα ως τώρα.
Σου φαίνεται απίθανο το σενάριο να μαλώσετε ποτέ για οτιδήποτε. Πώς θα μπορούσε κανείς να μαλώσει μαζί του; Αφού είναι τέλειος.
Νιώθεις ότι μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο. Αφού υπάρχει έστω και μια μικρή πιθανότητα να αρέσεις στον πιο όμορφο, έξυπνο, σέξι, ενδιαφέροντα και αστείο άνθρωπο του κόσμου, πρέπει να είσαι απίστευτος. Και ίσως να έχεις και μαγικές δυνάμεις.
