Οι συνήθειες που δεν θα μας κάνουν ποτέ ευτυχισμένους
Νιώθεις πως είσαι θύμα; Ξοδεύεις τον χρόνο σου γκρινιάζοντας για όσα δεν πάνε καλά; Όλες οι συνήθειες που σου στερούν την αληθινή ευτυχία!
Ας είμαστε ειλικρινείς: η ευτυχία δεν έχει να κάνει ούτε με τα υλικά αγαθά, ούτε με το να βρούμε την τέλεια σχέση—ναι, μπορεί να είναι μικρά κομμάτια της ευτυχίας όλα αυτά, μα η αληθινή ευτυχία προέρχεται από εμάς και μόνο. Και υπάρχουν μερικές συνήθειες – που είναι τόσο εύκολο να γίνουν ρουτίνα, κομμάτια ολόκληρα της προσωπικότητάς μας – που δεν πρόκειται ποτέ να μας βοηθήσουν να βρούμε την ευτυχία μας. Ποιες είναι αυτές;
Περιμένουμε καρτερικά το μέλλον
Όλοι το έχουμε κάνει κάποια στιγμή. Είπαμε πως θα είμαστε χαρούμενοι όταν… και συμπληρώσαμε την πρόταση με κάτι που επιθυμούμε. Είναι ωραίο να βάζουμε στόχους, αλλά είναι ακόμα πιο ωραίο να κοπιάζουμε για να τους φτάσουμε. Το να περνάμε όλη την ζωή μας ελπίζοντας να φτιάξουν τα πράγματα με κάποιον μαγικό τρόπο δεν θα μας οδηγήσει πουθενά.
Έχουμε εμμονή με τα υλικά αγαθά
Το λένε πολλές παροιμίες, αλλά πλέον το στηρίζουν και επιστημονικές έρευνες: τα πλούτη δεν φέρνουν την ευτυχία. Όσο περισσότερο αφοσιωνόμαστε στο κυνήγι των υλικών αγαθών, τόσο περισσότερο χάνουμε πράγματα που μπορούν πραγματικά να μας προσφέρουν χαρά—φίλους, οικογένεια, εμπειρίες και αναμνήσεις.
Δεν βγαίνουμε απ’ το σπίτι
Μερικές μέρες νιώθουμε πως δεν θέλουμε να δούμε μπροστά μας άνθρωπο ούτε ζωγραφιστό. Τότε όμως είναι που πρέπει να πιέσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε λιγάκι πιο κοινωνικοί – γι’ αυτό και είπαμε πως οι φίλοι είναι τόσο σημαντικό κομμάτι της ευτυχίας. Αν νιώθετε πως έχετε αρχίσει να γίνεστε αρκετά ακοινώνητοι… πιάστε αμέσως το τηλέφωνο.
Μπαίνουμε στην θέση του θύματος
Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι έχουν την τάση να πιστεύουν σε δύο πράγματα: πως η ζωή είναι δύσκολη, και πέρα από τον έλεγχό τους. Όλη αυτή η αρνητικότητα δεν βοήθησε ποτέ κανέναν, παρά μόνο μας κάνει να αισθανόμαστε ανήμποροι, και απλά να παραιτηθούμε. Όλοι έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας, αρκεί να θέλουμε να αναλάβουμε δράση.
Παραπονιόμαστε συνεχώς
Όταν μιλάμε συνεχώς για το πόσο άσχημα είναι τα πράγματα… απλά επιβεβαιώνουμε τον εαυτό μας. Είναι ο πιο αντιπαραγωγικός τρόπος σκέψης στον κόσμο, και δεν μας αφήνει να πιάσουμε την ζωή απ’ τα κέρατα και να κυνηγήσουμε αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους. Σίγουρα, όλοι έχουμε δικαίωμα να γκρινιάξουμε. Μια στο τόσο, μπορεί να είναι και θεραπευτικό, αλλά είναι πολύ εύκολο να ξεπεράσουμε το όριο—και στο τέλος να διώξουμε τους κοντινούς μας ανθρώπους, που δεν αντέχουν άλλο να βρίσκονται γύρω από ένα άτομο που δεν μπορεί να δει την ζωή λίγο πιο θετικά.
Δεν αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα
Το να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας, να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, αλλά και να ξέρουμε πότε πρέπει να ανεβάσουμε τους τόνους και να ζητήσουμε αυτό που αξίζουμε είναι όλα σημάδια αυτοεκτίμησης. Έχουμε απαλλαχθεί από τον φόβο και ξέρουμε πως τα προβλήματα απλά γίνονται βουνό όσο τα αγνοούμε.
Θ.Δ.
Περιμένουμε καρτερικά το μέλλον
Όλοι το έχουμε κάνει κάποια στιγμή. Είπαμε πως θα είμαστε χαρούμενοι όταν… και συμπληρώσαμε την πρόταση με κάτι που επιθυμούμε. Είναι ωραίο να βάζουμε στόχους, αλλά είναι ακόμα πιο ωραίο να κοπιάζουμε για να τους φτάσουμε. Το να περνάμε όλη την ζωή μας ελπίζοντας να φτιάξουν τα πράγματα με κάποιον μαγικό τρόπο δεν θα μας οδηγήσει πουθενά.
Έχουμε εμμονή με τα υλικά αγαθά
Το λένε πολλές παροιμίες, αλλά πλέον το στηρίζουν και επιστημονικές έρευνες: τα πλούτη δεν φέρνουν την ευτυχία. Όσο περισσότερο αφοσιωνόμαστε στο κυνήγι των υλικών αγαθών, τόσο περισσότερο χάνουμε πράγματα που μπορούν πραγματικά να μας προσφέρουν χαρά—φίλους, οικογένεια, εμπειρίες και αναμνήσεις.
Δεν βγαίνουμε απ’ το σπίτι
Μερικές μέρες νιώθουμε πως δεν θέλουμε να δούμε μπροστά μας άνθρωπο ούτε ζωγραφιστό. Τότε όμως είναι που πρέπει να πιέσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε λιγάκι πιο κοινωνικοί – γι’ αυτό και είπαμε πως οι φίλοι είναι τόσο σημαντικό κομμάτι της ευτυχίας. Αν νιώθετε πως έχετε αρχίσει να γίνεστε αρκετά ακοινώνητοι… πιάστε αμέσως το τηλέφωνο.
Μπαίνουμε στην θέση του θύματος
Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι έχουν την τάση να πιστεύουν σε δύο πράγματα: πως η ζωή είναι δύσκολη, και πέρα από τον έλεγχό τους. Όλη αυτή η αρνητικότητα δεν βοήθησε ποτέ κανέναν, παρά μόνο μας κάνει να αισθανόμαστε ανήμποροι, και απλά να παραιτηθούμε. Όλοι έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας, αρκεί να θέλουμε να αναλάβουμε δράση.
Παραπονιόμαστε συνεχώς
Όταν μιλάμε συνεχώς για το πόσο άσχημα είναι τα πράγματα… απλά επιβεβαιώνουμε τον εαυτό μας. Είναι ο πιο αντιπαραγωγικός τρόπος σκέψης στον κόσμο, και δεν μας αφήνει να πιάσουμε την ζωή απ’ τα κέρατα και να κυνηγήσουμε αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους. Σίγουρα, όλοι έχουμε δικαίωμα να γκρινιάξουμε. Μια στο τόσο, μπορεί να είναι και θεραπευτικό, αλλά είναι πολύ εύκολο να ξεπεράσουμε το όριο—και στο τέλος να διώξουμε τους κοντινούς μας ανθρώπους, που δεν αντέχουν άλλο να βρίσκονται γύρω από ένα άτομο που δεν μπορεί να δει την ζωή λίγο πιο θετικά.
Δεν αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα
Το να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας, να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, αλλά και να ξέρουμε πότε πρέπει να ανεβάσουμε τους τόνους και να ζητήσουμε αυτό που αξίζουμε είναι όλα σημάδια αυτοεκτίμησης. Έχουμε απαλλαχθεί από τον φόβο και ξέρουμε πως τα προβλήματα απλά γίνονται βουνό όσο τα αγνοούμε.
Θ.Δ.
