Ανδρικό ντύσιμο: 10 γκάφες για το καλοκαίρι

Μαζί με τις ευπαθείς στον καύσωνα ομάδες, όταν ο υδράργυρος ανεβαίνει επικίνδυνα, θα έπρεπε να συνιστάται αποφυγή της κυκλοφορίας και στον ευπαθή στις συλλήψεις της αστυνομίας της μόδας ανδρικό πληθυσμό. Διότι, την εποχή που οι ενδυματολογικοί κανόνες χαλαρώνουν, είναι ουκ ολίγα τα στιλιστικά ατοπήματα που πλήττουν τη δημόσια αισθητική στους δρόμους και τις παραλίες εντός κι εκτός πόλης.

Για να αποφύγουμε το δραστικό μέτρο της απαγόρευσης της κυκλοφορίας, συγκεντρώσαμε τα δέκα θανάσιμα αμαρτήματα της καλοκαιρινής ανδρικής μόδας, και τα παρουσιάζουμε… προς γνώση και συμμόρφωση.

Αφήστε τα χαβανέζικα πουκάμισα εκεί που ανήκουν. Στην Χαβάη. Σε οποιοδήποτε άλλο γεωγραφικό μήκος και πλάτος δείχνουν απλά αστεία. Όχι χαριτωμένα αστεία, όπως τα T-shirts με τους ήρωες της Warner. Αστεία σκέτο.

Τα ψηλόμεσα παντελόνια ήταν στιλάτα για τον Austin Powers, όχι για εσάς. Το ίδιο ισχύει για όλα τα στιλιστικά trends των 70s. Τις καμπάνες, τα πουκάμισα σε φλούο χρώματα και τις λευκές ζώνες με τις τεράστιες αγκράφες τις σχεδίασαν παιδιά των λουλουδιών υπό την επήρεια μαγικών μανιταριών. Η μόνη σας ελπίδα να εκτιμηθούν ξανά είναι η υλοποίηση των προεκλογικών υποσχέσεων του πρωθυπουργού περί νομιμοποίησης.

Οι σαγιονάρες, τα σανδάλια και οτιδήποτε αφήνει τα δάχτυλα των ποδιών σε κοινή θέα είναι μια χαρά για την παραλία –άντε και για το ταβερνάκι απέναντι από αυτήν. Στο κέντρο της πόλης ξυπνούν συνειρμούς που καθόλου δεν έχουν να κάνουν με τη Βραζιλία και τα beach parties της –ίσως μόνο με την σοκολατένια επιδερμίδα των χορευτριών της. Ελπίζουμε ότι την κάλτσα μέσα από αυτά, σε στυλ χαρωπός Βρετανός τουρίστας, μπορούμε να την αφήσουμε ασχολίαστη.

Τα κοντομάνικα πουκάμισα και η γενιά της Μεταπολίτευσης. Μια σχέση πάθους. Μη σπιλώνετε τη μνήμη της ανασταίνοντάς τα σαράντα χρόνια αργότερα.

Προσοχή στα πολλά χρώματα και πολύ περισσότερα στα πολλά σχέδια. Αν τρία χρώματα που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους είναι εφιάλτης, δύο διαφορετικά καρό είναι ο Φρέντυ Κρούγκερ αυτοπροσώπως. Αν δεν είστε σίγουροι, εμπιστευθείτε τον χρυσό κανόνα του δύο: δύο χρώματα, ή ένα σχέδιο και μια μονοχρωμία.

Το σωστό μήκος T-shirt είναι αυτό που τελειώνει περίπου στη μέση του φερμουάρ του παντελονιού. Οτιδήποτε κοντύτερο θα αποκαλύπτει μεγαλύτερο μέρος των κοιλιακών (ή, ακόμα χειρότερα, της χθεσινής μπυροποσίας) απ’ όσο θα έπρεπε κάθε φορά που θα κινείστε, και οτιδήποτε μακρύτερο απλά θα φαίνεται παράξενο. Ό,τι και αν κάνετε, αντισταθείτε στον πειρασμό να «σφηνώσετε» ένα μακρύ μπλουζάκι μέσα στο τζιν. Χίλιες φορές να κόψετε ό,τι περισσεύει με το ψαλίδι.

Θυμάστε εκεί περί τα τέλη της δεκαετίας του ’80 – αρχές του ’90 που για κάποιο λόγο είχε γίνει μόδα να δένεις ένα χρωματιστό T-shirt κόμπο και να το βουτάς στη χλωρίνη; Το ίδιο ψυχεδελικό εφέ δημιουργείται και από τη συνάντηση διαφορετικών μεταξύ τους χρωμάτων και υφασμάτων εντός του πλυντηρίου. Τα ρούχα – θύματα του ατυχούς συμβάντος μπορούν να βρουν το δρόμο από την ντουλάπα σας προς τον κάδο των σκουπιδιών.

Τα σορτς και οι βερμούδες είναι ενδημικά της παραλίας είδη. Η έννοια της παραλίας εδώ περιορίζεται στο κολύμπι και την ηλιοθεραπεία, και δεν περιλαμβάνει τις βραδινές εξόδους σε μπαρ και club που τυγχάνει να βρίσκονται σε κάποιον παραλιακό δρόμο. Αν έχετε περάσει τα όρια της ενηλικίωσης, δεν είστε δίπλα στη θάλασσα, και δεν κυκλοφορείτε με σανίδα του σερφ, η βερμούδα δεν έχει καμία θέση στην γκαρνταρόμπα σας.

Μετά τα προαναφερθέντα όρια, το μόνο αποδεκτό καπέλο για ένα ανδρικό κεφάλι είναι εκείνο του Παναμά. Αν η ονομασία δε σας λέει κάτι, ψάξτε το εδώ ή αναζητήστε τη σκιά ενός δέντρου ή μιας ομπρέλας.

Το μαγιό σας (ελπίζουμε πως) θα είναι τύπου σορτς, και τουλάχιστον μέχρι τη μέση του μηρού. Οτιδήποτε κοντύτερο και με τη λέξη lycra στην περιγραφή του θα έπρεπε ήδη να καίγεται στο πυρ το εξώτερον.

Ηρώ Κουνάδη