Ένα σπίτι βγαλμένο από όνειρο

του Γιώργου Φλώκα

Εάν θεωρείτε ότι το σπίτι σας «δένει» με το περιβάλλον, σίγουρα πρέπει να κάνετε μια βόλτα μέχρι τη Σαλαμίνα και θα νιώσετε τουλάχιστον …ερασιτέχνης.

Στην κοινότητα Αιαντείου και στον οικισμό Περιστέρια, ένας Πολωνός οξυρρυγχοτρόφος (!) δίνει μαθήματα για το πώς μπορεί ένα σπίτι να μην ξεχωρίζει από το φυσικό περιβάλλον, έχοντας δημιουργήσει από χόμπι ένα οίκημα που ανήκει στα παραμύθια…

Πρόκειται για ένα τυπικό διώροφο σπίτι, το οποίο όμως έχει επενδυθεί εξ’ ολοκλήρου με ακατέργαστο ξύλο, με το αποτέλεσμα να είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό. Είναι χαρακτηριστικό ότι από απόσταση τριάντα μέτρων, δεν ξεχωρίζει από το γύρω τοπίο.

Η περιήγηση ξεκινά από τον εξωτερικό φράχτη, ο οποίος φιλοξενεί ενυδρείο, μέσα στο οποίο μπορεί κανείς να δει από κοντά (τι άλλο;) τους ιδιόμορφους οξύρρυγχους.

Στο εσωτερικό της αυλής δεσπόζουν δεκάδες διαφορετικά είδη φυτών, από αναρριχητικά που καλύπτουν τις καμάρες έως παρτέρια στα πιο απίθανα μέρη, ενώ ο τεχνητός καταρράκτης και τα γεφυράκια συμπληρώνουν το παραμυθένιο σκηνικό.

Η εξωτερική εικόνα του σπιτιού δεν αλλάζει πολύ και στο εσωτερικό του. Η σημασία στη λεπτομέρεια γίνεται παντού εμφανής, καθώς με ξύλινη επένδυση έχουν ντυθεί και όλα τα σημεία που θα πρόδιδαν την ανθρώπινη παρέμβαση όπως το ψυγείο, η τουαλέτα και η κεραία της τηλεόρασης.

Όπως μας είπαν οι περίοικοι και είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε, ο Πολωνός οξυρρυγχοτρόφος διδάσκει και πολιτισμό, καθώς έχει περιποιηθεί με δικά του έξοδα και το γύρω περιβάλλον, με την ίδια τεχνοτροπία μάλιστα, που έχει βάση το ξύλο, ενώ έχει δημιουργήσει ακόμη ένα γήπεδο μπάσκετ και μια εξέδρα για βουτιές στη θάλασσα, τις οποίες έχει «παραχωρήσει» στα παιδιά της περιοχής.

Αναζητήσαμε τον ίδιο, του οποίου το όνομα δεν καταφέραμε να «αλιεύσουμε» από τους εργαζόμενους στο σπίτι, οι οποίοι είναι επίσης από την Πολωνία.

Όμως, το σπίτι του Πολωνού -που αν η γλώσσα είναι κάτι ζωντανό, όπως λέει ο Μπαμπινιώτης, τείνει να δώσει το όνομά του στην ευρύτερη περιοχή- χαρακτηρίζεται από κάτι ακόμη σημαντικότερο και «ξένο» προς την αντίληψη του μέσου Έλληνα. Η είσοδος είναι ελεύθερη σε όλο τον κόσμο.

Τόσο, που οι επισκέπτες, αντιπαρερχόμενοι τον αρχικό θαυμασμό για το πρωτότυπο αυτό οίκημα, ξεκινούν αμέσως τα κουτσομπολιά για το τι οδηγεί τον άνθρωπο αυτόν σε αυτές τις κινήσεις και το πόσο καλύτερο μέρος θα έχτιζαν οι ίδιοι αν είχαν τα χρήματα.

Σε αυτή την καχυποψία θα πρέπει να αναζητηθούν και οι λόγοι που οι αρμόδιες αρχές, ο Δήμος Σαλαμίνας, δεν του παραχώρησε την απέναντι βραχονησίδα, την οποία ήθελε να επιμεληθεί με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, παρά το γεγονός ότι εγγυούταν και πληρωμένους βαρκάρηδες οι οποίοι θα πηγαινοέφερναν τον κόσμο.

Και για να μην σας μπαίνουν υποψίες, από ό,τι πληροφορηθήκαμε, η ιστορία αυτού του ανθρώπου συμπληρώνει το «παραμύθι», καθώς σύμφωνα με τους ντόπιους, έχει κάνει περιουσία στην Πολωνία από οξυρρυγχοτροφεία (από τα οποία βγαίνει το χαβιάρι), και το σπίτι είναι το μεράκι του, χωρίς κάποια ένδειξη μελλοντικής κερδοφορίας.

Δεν ξέρω εάν περνάει ο δρόμος σας από Σαλαμίνα, αλλά σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη στα Περιστέρια. Να είστε σίγουροι ότι θα νιώσετε ευπρόσδεκτοι.