Τα μικρά (ή μεγάλα) ψέματα που λέγαμε μικροί
Λέγατε κι εσείς τα παρακάτω επτά «αθώα» ψέματα όταν ήσασταν παιδιά. Μην το αρνηθείτε, θα μεγαλώσει η μύτη σας.
Δεν υπάρχει παιδί που δεν λέει ψέματα. Το «υποκριτικό» ταλέντο είναι κάτι με το οποίο πιθανότατα γεννιόμαστε και εξασκούμε πριν καν αρθρώσουμε την πρώτη μας λέξη – κάθε γονιός που αναγνωρίζει το ψεύτικο, «πονηρό» κλάμα του μωρού του θα σας το πιστοποιήσει. Και συνήθως, από την προσχολική μέχρι την εφηβική ηλικία, όλα τα παιδιά λένε τα ίδια ακριβώς ψέματα. Με άλλα λόγια, η χρήση των δέκα μικρών (ή μεγαλύτερων) ψεμάτων που ακολουθούν αποτελεί μια… πανανθρώπινη αλήθεια. Μην αρνηθείτε ότι τα έχετε εκστομίσει κι εσείς, γιατί η μύτη σας θα μεγαλώσει.
*Δεν ξέρω ποιος το έφαγε
Είναι η πρώτη φράση που έρχεται στο μυαλό ενός παιδιού το οποίο κατηγορείται για τις δύο σοκολάτες, τις πέντε καραμέλες ή τα δέκα μπισκότα που λείπουν από το βάζο. Δυστυχώς για εκείνο, η σοκολάτα που έχει σφηνωθεί στο δόντι του και τα ψίχουλα στο φρεσκοσφουγγαρισμένο πάτωμα που οδηγούν κατευθείαν στο παιδικό δωμάτιο, αποτελούν αδιάσειστα διαψευστήρια της αθωότητάς του.
*Αυτός το έκανε
Όσοι μεγαλώσατε με αδέρφια θα αναγνωρίζετε πολύ καλά αυτή τη φράση, την οποία εκστομίσατε κατηγορώντας τον αδερφό ή την αδερφή σας για κάποια ζημιά. Αλλά επειδή αυτά τα πράγματα είναι αμοιβαία, στο επόμενο σπασμένο βάζο ή την επόμενη λερωμένη κουρτίνα που μόλις είχε πλύνει η μαμά των μικρών Πινόκιο, γινόσασταν εσείς το υποκείμενο της φράσης και ο αποδέκτης του δεκάλεπτου κηρύγματος που ακολουθούσε.
*Μόλις ξεκίνησα να παίζω
«Πάλι στο ηλεκτρονικό (ο όρος videogames ήταν ακόμη άγνωστος)/στον υπολογιστή/στην τηλεόραση είσαι; Γρήγορα για διάβασμα»! «Όχι ρε μαμά, μόλις τώρα, να τώρα-τώρα πριν ένα λεπτό κάθισα να παίξω. Δεν θα κάτσω πολύ, αλήθεια!» Κι αν δεν έπιανε αυτό – γιατί εδώ που τα λέμε, δεν είναι και πολύ πειστική δικαιολογία, ακολουθούσε ένας καταιγισμός από σχολικά ψέματα: «Δεν έχω να διαβάσω για αύριο γιατί πήγαμε εκδρομή/γιατί γράψαμε διαγώνισμα/γιατί αρρώστησε η καθηγήτρια/γιατί είχαν απεργία οι δάσκαλοι, οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και οι νοσηλευτές».
*Είμαι άρρωστος
Πεδίο κατάλληλο για οσκαρικές ερμηνείες αλλά και θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς, η ξαφνική πρωινή αδιαθεσία (τόσο ξαφνική όσο και η συνειδητοποίηση ότι σήμερα είναι η ημέρα του διαγωνίσματος στα Μαθηματικά) συμπεριλαμβανόταν στο ρεπερτόριο κάθε μαθητή που τιμούσε τα τετράδια Super και τους μαρκαδόρους Stabilo του. Πόνοι στο στομάχι, πονοκέφαλος, ψεύτικος βήχας ή απόπειρες τριβής του θερμομέτρου ικανής να στείλει τον υδράργυρο σε βαθμούς αυγουστιάτικου καύσωνα; Ποια ήταν η δική σας προσέγγιση;
*Όλοι οι φίλοι μου το έχουν
Αυτό είναι το μικρό ψεματάκι που επιστρατεύσατε για να αποκτήσετε κι εσείς το νέο Game Boy με τον διαφανή σκελετό ή το εξοχικό σπίτι της Barbie-χορεύτριας ή της νέας τσάντας της Paxos ή των roller blades που έγιναν ξαφνικά της μόδας ή την άδεια για να πάτε σε ένα πάρτι – και τα «ή» δεν έχουν τελειωμό. Το ωραίο με αυτό το ψέμα είναι πως λειτουργούσε όχι μόνο ως επιχείρημα για να κερδίσετε κάτι αλλά και για να γλιτώσετε από κατσάδιασμα: «Μα ρε μπαμπά, όλη η τάξη έγραψε χάλια, όλους τους έκοψε, όχι μόνο εμένα».
*Έχω μία, αλλά δεν την ξέρεις
Όπου «μία», βάλτε «γκόμενα» και το «δεν την ξέρεις» μπορείτε να το παραλλάσσετε με το «είναι από το χωριό», «μένει αλλού» κ.ο.κ και έχετε το νούμερο ένα σε δημοτικότητα ψέμα των έφηβων αγοριών που δέχονται «τσίγκλισμα» από τους φίλους τους για το αν έχουν ή όχι κοπέλα.
*Δεν θα το ξανακάνω
Σημαίνει «θα περιμένω να ξεθυμάνετε και να ξεχαστεί ελαφρώς το ζήτημα, και στη συνέχεια θα κάνω ακριβώς το ίδιο. Και αν με ξαναπιάσετε έχω έτοιμη μια άλλη δικαιολογία: «Αυτός το ξεκίνησε».
*Δεν ξέρω ποιος το έφαγε
Είναι η πρώτη φράση που έρχεται στο μυαλό ενός παιδιού το οποίο κατηγορείται για τις δύο σοκολάτες, τις πέντε καραμέλες ή τα δέκα μπισκότα που λείπουν από το βάζο. Δυστυχώς για εκείνο, η σοκολάτα που έχει σφηνωθεί στο δόντι του και τα ψίχουλα στο φρεσκοσφουγγαρισμένο πάτωμα που οδηγούν κατευθείαν στο παιδικό δωμάτιο, αποτελούν αδιάσειστα διαψευστήρια της αθωότητάς του.
*Αυτός το έκανε
Όσοι μεγαλώσατε με αδέρφια θα αναγνωρίζετε πολύ καλά αυτή τη φράση, την οποία εκστομίσατε κατηγορώντας τον αδερφό ή την αδερφή σας για κάποια ζημιά. Αλλά επειδή αυτά τα πράγματα είναι αμοιβαία, στο επόμενο σπασμένο βάζο ή την επόμενη λερωμένη κουρτίνα που μόλις είχε πλύνει η μαμά των μικρών Πινόκιο, γινόσασταν εσείς το υποκείμενο της φράσης και ο αποδέκτης του δεκάλεπτου κηρύγματος που ακολουθούσε.
*Μόλις ξεκίνησα να παίζω
«Πάλι στο ηλεκτρονικό (ο όρος videogames ήταν ακόμη άγνωστος)/στον υπολογιστή/στην τηλεόραση είσαι; Γρήγορα για διάβασμα»! «Όχι ρε μαμά, μόλις τώρα, να τώρα-τώρα πριν ένα λεπτό κάθισα να παίξω. Δεν θα κάτσω πολύ, αλήθεια!» Κι αν δεν έπιανε αυτό – γιατί εδώ που τα λέμε, δεν είναι και πολύ πειστική δικαιολογία, ακολουθούσε ένας καταιγισμός από σχολικά ψέματα: «Δεν έχω να διαβάσω για αύριο γιατί πήγαμε εκδρομή/γιατί γράψαμε διαγώνισμα/γιατί αρρώστησε η καθηγήτρια/γιατί είχαν απεργία οι δάσκαλοι, οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και οι νοσηλευτές».
*Είμαι άρρωστος
Πεδίο κατάλληλο για οσκαρικές ερμηνείες αλλά και θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς, η ξαφνική πρωινή αδιαθεσία (τόσο ξαφνική όσο και η συνειδητοποίηση ότι σήμερα είναι η ημέρα του διαγωνίσματος στα Μαθηματικά) συμπεριλαμβανόταν στο ρεπερτόριο κάθε μαθητή που τιμούσε τα τετράδια Super και τους μαρκαδόρους Stabilo του. Πόνοι στο στομάχι, πονοκέφαλος, ψεύτικος βήχας ή απόπειρες τριβής του θερμομέτρου ικανής να στείλει τον υδράργυρο σε βαθμούς αυγουστιάτικου καύσωνα; Ποια ήταν η δική σας προσέγγιση;
*Όλοι οι φίλοι μου το έχουν
Αυτό είναι το μικρό ψεματάκι που επιστρατεύσατε για να αποκτήσετε κι εσείς το νέο Game Boy με τον διαφανή σκελετό ή το εξοχικό σπίτι της Barbie-χορεύτριας ή της νέας τσάντας της Paxos ή των roller blades που έγιναν ξαφνικά της μόδας ή την άδεια για να πάτε σε ένα πάρτι – και τα «ή» δεν έχουν τελειωμό. Το ωραίο με αυτό το ψέμα είναι πως λειτουργούσε όχι μόνο ως επιχείρημα για να κερδίσετε κάτι αλλά και για να γλιτώσετε από κατσάδιασμα: «Μα ρε μπαμπά, όλη η τάξη έγραψε χάλια, όλους τους έκοψε, όχι μόνο εμένα».
*Έχω μία, αλλά δεν την ξέρεις
Όπου «μία», βάλτε «γκόμενα» και το «δεν την ξέρεις» μπορείτε να το παραλλάσσετε με το «είναι από το χωριό», «μένει αλλού» κ.ο.κ και έχετε το νούμερο ένα σε δημοτικότητα ψέμα των έφηβων αγοριών που δέχονται «τσίγκλισμα» από τους φίλους τους για το αν έχουν ή όχι κοπέλα.
*Δεν θα το ξανακάνω
Σημαίνει «θα περιμένω να ξεθυμάνετε και να ξεχαστεί ελαφρώς το ζήτημα, και στη συνέχεια θα κάνω ακριβώς το ίδιο. Και αν με ξαναπιάσετε έχω έτοιμη μια άλλη δικαιολογία: «Αυτός το ξεκίνησε».
