Τα αγαπημένα παιχνίδια των παιδικών μας χρόνων
Τα λαχανόπαιδα, οι ευχούληδες, τα yo-yo, τα συλλεκτικά άλμπουμ με τα αυτοκόλλητα και άλλα 8 παιχνίδια που μας κράτησαν απασχολημένους στα παιδικά μας δωμάτια.
Κοιμόμασταν αγκαλιά με έναν Φωτεινούλη. Ξυπνούσαμε και βάζαμε το άλμπουμ με τα συλλεκτικά αυτοκόλλητα στην σχολική τσάντα. Στο διάλειμμα παίζαμε με τάπες ή νερόμπομπες και στο σπίτι, μετά το φαγητό, αραδιάζαμε τα Lego χτίζοντας δικούς μας κόσμους.
Κάθε ώρα της ημέρας, κάθε διάθεση, κάθε δεκαετία, κάθε γενιά, είχε τα δικά της αγαπημένα παιχνίδια. Αυτά τα παιχνίδια που ήταν για την εκάστοτε φουρνιά παιδιών «μόδα» και δεν μπορούσαν να λείπουν από το δωμάτιό τους. Εκείνα τα παιχνίδια για τα οποία οι γονείς των τελευταίων πέντε δεκαετιών αναγκάζονταν να ακούσουν την μουρμούρα των τέκνων τους (βλέπε «μπαμπά θα μου το πάρειιιιις;», «μαμά, σε παρακαλώωω», «ουααα, θέλω αυτό») μέχρι τελικά να υποκύψουν και να αγοράσουν κάτι από τα παρακάτω:
Ευχούληδες
Ο πρώτος Ευχούλης φτιάχτηκε το 1959 από έναν Δανό για την κόρη του. Παρ’ ότι ελαφρώς… άσχημος, η funky φάτσα και κυρίως η ακόμη πιο funky μαλλούρα του έκανε ιδιαίτερη αίσθηση στις φίλες της μικρής δανέζας. Τόση που τελικά ο μπαμπάς της έφτιαξε… μερικά εκατομμύρια από δαύτους, φέρνοντας τους πάνω στα μολύβια χιλιάδων μαθητών μέχρι και τα ‘90s.
Βαβουροπατάτες
Μιας και ήδη οι πατάτες ήταν εξαιρετικά δημοφιλείς στα παιδιά στην… τηγανητή τους μορφή, οι εταιρίες παιχνιδιών αποφάσισαν να τις βάλουν στις ζωές των πιτσιρικάδων και με έναν ακόμη τρόπο: Στην αποσυναρμολογούμενη εκδοχή τους. Όλα τα μέλη της βαβουροπατάτας, από τα μάτια μέχρι τα πόδια και από το καπέλο ως το μουστάκι τους μπορούσαν να αφαιρεθούν – ιδέες για ανασυναρμολόγηση παίρναμε μέσα από την παιδική σειρά animation στην οποία πρωταγωνίστησαν, αλλά και μέσα από το Toy Story, στο οποίο συμμετείχαν.
Λαχανόπαιδα
Μεγάλα κεφάλια, φουσκωτά μάγουλα, ‘80s περμανάντ και λαστιχένιο σώμα. Αυτή ήταν η απλή ιδέα των λαχανόπαιδων που μπήκαν σε κάθε παιδικό δωμάτιο των δύο τελευταίων δεκαετιών του περασμένου αιώνα. Αυτό που ίσως δεν ξέρανε εκείνα τα παιδιά είναι πως οι παράξενες αυτές κούκλες προέκυψαν ως εργασία ενός φοιτητή καλών τεχνών.
Φωτεινούληδες
Η καλύτερη παρέα για «όνειρα γλυκά» ήταν αυτά τα γλυκύτατα σκουληκάκια που φορούσαν αμφίεση ύπνου και με κάθε ζούληγμα… φωτιζόταν το κεφάλι τους. Τα φωσφορίζοντα αυτά πλασματάκια σιγά-σιγά εξελίχθηκαν σε ολόκληρη σειρά φιγούρων, από λαστιχένιες μινιατούρες μέχρι παραλλαγές άλλων ζώων ή ερπετών.
Lego και Playmobil
Οι δύο μεγάλες δυνάμεις των παιχνιδιών κατασκευής δεν έλειπαν από κανένα σπίτι – ευθύνονταν μάλιστα, πέρα από άφθονες ώρες δημιουργικού παιχνιδιού, και για πολλές κραυγές πόνου κάθε φορά που ένα ξεχασμένο κομμάτι συναντούσε το γυμνό μας πόδι το βράδυ. Μάλιστα, τα αγαπημένα μας τουβλάκια και ανθρωπάκια χωρίς μύτη έχουν αποκτήσει μέχρι και δικά τους amusement parks, αντίστοιχα της Disneyland, ενώ τα Lego είναι και πάλι στο προσκήνιο χάρη στην ταινία Lego Movie 3D που αναμένεται στις αίθουσες τον προσεχή Μάρτιο και ήδη έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές από την άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Πατατούφα
Από τις παλαιότερες φιγούρες που στόλιζαν κοριτσίστικα δωμάτια, η Πατατούφα με τον… large σωματότυπό της και τα σγουρά, ατημέλητα μαλλιά της, αποτέλεσε το γήινο αντίπαλο δέος στις τέλειες αναλογίες της Μπάρμπι και της Μπίμπι Μπο. Απλώς καθόταν, άνετη, ωραία και αφράτη, στολίζοντας τον καναπέ του σπιτιού και δεχόταν τα πειράγματα όλης της οικογένειας.
Λάστιχο/Σχοινάκι
Τα παραπάνω παιχνίδια αποδείκνυαν πως δεν χρειάζονται πολλά και ιδιαίτερα πράγματα για να ευχαριστηθεί παιχνίδι μια παρέα παιδιών. Το λάστιχο προσαρμοζόταν στα πόδια δύο παιδιών και τα υπόλοιπα… χοροπηδούσαν και ισορροπούσαν στον λαστιχένιο «διάδρομο» που δημιουργούταν. Με ένα απλό σχοινάκι, από την άλλη, το χοροπηδητό έπαιρνε άλλες διαστάσεις, και οι παρέες συναγωνίζονταν ώρες ολόκληρες σε αριθμούς πηδημάτων χωρίς να μπλεχτεί το σχοινάκι στα πόδια, κάνοντας ωραιότατη γυμναστική χωρίς να το καταλαβαίνουν.
Yo-yo
Είναι ίσως το παλαιότερο από τα παιχνίδια αυτής της λίστας, αφού ένας «μακρινός του πρόγονος» επινοήθηκε τον μακρινό 5ο αιώνα π.Χ. Την σημερινή του μορφή ωστόσο την έλαβε την δεκαετία του 1920, οπότε και ιδρύθηκε το πρώτο εργοστάσιο με τα παιχνίδια που παριστάνουν αδιάκοπα το ασανσέρ. Οι πωλήσεις τους έκτοτε παραμένουν σταθερές, όσες δεκαετίες κι αν έχουν περάσει.
Αυτοκόλλητα
Οι συλλογές υπήρξαν πάντοτε εθιστική συνήθεια για τα παιδιά. Τα αυτοκόλλητα ήταν ίσως η πιο «πορωτική» μορφή συλλογής: Κάθε παιδικό cartoon, κάθε πρωτάθλημα οποιουδήποτε αθλήματος, κάθε σαπουνόπερα είχε το δικό της ξεχωριστό άλμπουμ, το οποίο έπρεπε να συμπληρώσουμε είτε αγοράζοντας (μετά μανίας) φακελάκια, είτε τρώγοντας Κουκουρούκου για να βρούμε τα αυτοκόλλητα που μας λείπουν στο πίσω μέρος της συσκευασίας. Αγαπημένη ιεροτελεστία δε της όλης διαδικασίας ήταν η συγκέντρωση στο σχολείο για ανταλλαγή αυτών των αυτοκόλλητων που είχαμε «διπλά».
Μπουρμπουλήθρες
Το μικρό μπουκαλάκι με το απορρυπαντικό που φροντίζαμε να ανανεώνουμε με μια κρυφή επίσκεψη στην κουζίνα, είναι η απόδειξη πως ως παιδιά δεν χρειαζόμασταν τίποτα ιδιαίτερο για να διασκεδάσουμε. Μπορούσαμε να ενθουσιαζόμαστε με τις ώρες απλώς και μόνο με… φούσκες. Όσο πιο μεγάλες καταφέρναμε να τις κάνουμε, τόσο μεγαλύτερα τα επίπεδα αδρεναλίνης στο αίμα μας.
Πατίνια Ρόλερ
Οι γονείς τα έτρεμαν, γιατί φοβόντουσαν μήπως γκρεμοτσακιστούμε κάνοντας φιγούρα πάνω τους σε κάποια κατηφόρα, αλλά η αλήθεια είναι πως οποιοσδήποτε κίνδυνος υπερκαλυπτόταν από την ανάγκη μας να «αγκαλιάσουμε» το trend που… τσουλούσε περισσότερο από κάθε άλλο. Το κράνος και οι επιγονατίδες απλώς συμπλήρωναν την ρετρό εικόνα του περήφανου roller kid.
Μπαλόνια νερού
Ένας Άγγλος σκέφτηκε κάποια στιγμή, εν μέσω Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, να κατασκευάσει αδιάβροχες κάλτσες από λατέξ για τους στρατιώτες. Το αποτέλεσμα, όμως, αντί για κάλτσες ήταν… παιδικές «χειροβομβίδες» που ευτυχώς χρησιμοποιήθηκαν σε πολέμους πολύ πιο άκακους από τον Β’ Παγκόσμιο. Ήταν οι μάχες που δίνονταν από τους πιτσιρικάδες σε κάθε γειτονιά με όπλα τα γεμάτα νερό μπαλονάκια και αποτελούσαν τον ιδανικό και πιο εντυπωσιακό τρόπο να κάνεις ένα μπουγέλωμα διασκεδαστικό.
Κάστρα και Πολιορκητές
Το απόλυτο '80s αγορίστικο επιτραπέζιο περιείχε πύργους και καταπέλτες από πλαστικό και λάστιχο, δίνοντας την ευκαιρία στους πιτσιρικάδες για επικές μάχες. Η τεράστια επιτυχία του παιχνιδιού δεν οφειλόταν κατά κύριο λόγο στην ποιότητά του, αλλά στην "ψαρωτική" τηλεοπτική διαφήμιση.
Μικρό μου Πόνι
Τα αλογάκια μπήκαν σε κάθε '80s σπίτι όπου μεγάλωναν παιδιά, για να γεμίσουν με χρώματα, καρδούλες με glitter και καρδούλες κάθε γωνιά του παιδικού δωματίου. Το εμβληματικό παιχνίδι των ΄80s ήταν ενδεικτικό της τάσης της εποχής - να συνδυάζονται δηλαδή τα παιχνίδια με τηλεοπτικά κινούμενα σχέδια. Και φυσικά, το τραγούδι παραμένει δημοφιλές ακόμη και σήμερα.
Κάθε ώρα της ημέρας, κάθε διάθεση, κάθε δεκαετία, κάθε γενιά, είχε τα δικά της αγαπημένα παιχνίδια. Αυτά τα παιχνίδια που ήταν για την εκάστοτε φουρνιά παιδιών «μόδα» και δεν μπορούσαν να λείπουν από το δωμάτιό τους. Εκείνα τα παιχνίδια για τα οποία οι γονείς των τελευταίων πέντε δεκαετιών αναγκάζονταν να ακούσουν την μουρμούρα των τέκνων τους (βλέπε «μπαμπά θα μου το πάρειιιιις;», «μαμά, σε παρακαλώωω», «ουααα, θέλω αυτό») μέχρι τελικά να υποκύψουν και να αγοράσουν κάτι από τα παρακάτω:
Ευχούληδες
Ο πρώτος Ευχούλης φτιάχτηκε το 1959 από έναν Δανό για την κόρη του. Παρ’ ότι ελαφρώς… άσχημος, η funky φάτσα και κυρίως η ακόμη πιο funky μαλλούρα του έκανε ιδιαίτερη αίσθηση στις φίλες της μικρής δανέζας. Τόση που τελικά ο μπαμπάς της έφτιαξε… μερικά εκατομμύρια από δαύτους, φέρνοντας τους πάνω στα μολύβια χιλιάδων μαθητών μέχρι και τα ‘90s.
Βαβουροπατάτες
Μιας και ήδη οι πατάτες ήταν εξαιρετικά δημοφιλείς στα παιδιά στην… τηγανητή τους μορφή, οι εταιρίες παιχνιδιών αποφάσισαν να τις βάλουν στις ζωές των πιτσιρικάδων και με έναν ακόμη τρόπο: Στην αποσυναρμολογούμενη εκδοχή τους. Όλα τα μέλη της βαβουροπατάτας, από τα μάτια μέχρι τα πόδια και από το καπέλο ως το μουστάκι τους μπορούσαν να αφαιρεθούν – ιδέες για ανασυναρμολόγηση παίρναμε μέσα από την παιδική σειρά animation στην οποία πρωταγωνίστησαν, αλλά και μέσα από το Toy Story, στο οποίο συμμετείχαν.
Λαχανόπαιδα
Μεγάλα κεφάλια, φουσκωτά μάγουλα, ‘80s περμανάντ και λαστιχένιο σώμα. Αυτή ήταν η απλή ιδέα των λαχανόπαιδων που μπήκαν σε κάθε παιδικό δωμάτιο των δύο τελευταίων δεκαετιών του περασμένου αιώνα. Αυτό που ίσως δεν ξέρανε εκείνα τα παιδιά είναι πως οι παράξενες αυτές κούκλες προέκυψαν ως εργασία ενός φοιτητή καλών τεχνών.
Φωτεινούληδες
Η καλύτερη παρέα για «όνειρα γλυκά» ήταν αυτά τα γλυκύτατα σκουληκάκια που φορούσαν αμφίεση ύπνου και με κάθε ζούληγμα… φωτιζόταν το κεφάλι τους. Τα φωσφορίζοντα αυτά πλασματάκια σιγά-σιγά εξελίχθηκαν σε ολόκληρη σειρά φιγούρων, από λαστιχένιες μινιατούρες μέχρι παραλλαγές άλλων ζώων ή ερπετών.
Lego και Playmobil
Οι δύο μεγάλες δυνάμεις των παιχνιδιών κατασκευής δεν έλειπαν από κανένα σπίτι – ευθύνονταν μάλιστα, πέρα από άφθονες ώρες δημιουργικού παιχνιδιού, και για πολλές κραυγές πόνου κάθε φορά που ένα ξεχασμένο κομμάτι συναντούσε το γυμνό μας πόδι το βράδυ. Μάλιστα, τα αγαπημένα μας τουβλάκια και ανθρωπάκια χωρίς μύτη έχουν αποκτήσει μέχρι και δικά τους amusement parks, αντίστοιχα της Disneyland, ενώ τα Lego είναι και πάλι στο προσκήνιο χάρη στην ταινία Lego Movie 3D που αναμένεται στις αίθουσες τον προσεχή Μάρτιο και ήδη έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές από την άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Πατατούφα
Από τις παλαιότερες φιγούρες που στόλιζαν κοριτσίστικα δωμάτια, η Πατατούφα με τον… large σωματότυπό της και τα σγουρά, ατημέλητα μαλλιά της, αποτέλεσε το γήινο αντίπαλο δέος στις τέλειες αναλογίες της Μπάρμπι και της Μπίμπι Μπο. Απλώς καθόταν, άνετη, ωραία και αφράτη, στολίζοντας τον καναπέ του σπιτιού και δεχόταν τα πειράγματα όλης της οικογένειας.
Λάστιχο/Σχοινάκι
Τα παραπάνω παιχνίδια αποδείκνυαν πως δεν χρειάζονται πολλά και ιδιαίτερα πράγματα για να ευχαριστηθεί παιχνίδι μια παρέα παιδιών. Το λάστιχο προσαρμοζόταν στα πόδια δύο παιδιών και τα υπόλοιπα… χοροπηδούσαν και ισορροπούσαν στον λαστιχένιο «διάδρομο» που δημιουργούταν. Με ένα απλό σχοινάκι, από την άλλη, το χοροπηδητό έπαιρνε άλλες διαστάσεις, και οι παρέες συναγωνίζονταν ώρες ολόκληρες σε αριθμούς πηδημάτων χωρίς να μπλεχτεί το σχοινάκι στα πόδια, κάνοντας ωραιότατη γυμναστική χωρίς να το καταλαβαίνουν.
Yo-yo
Είναι ίσως το παλαιότερο από τα παιχνίδια αυτής της λίστας, αφού ένας «μακρινός του πρόγονος» επινοήθηκε τον μακρινό 5ο αιώνα π.Χ. Την σημερινή του μορφή ωστόσο την έλαβε την δεκαετία του 1920, οπότε και ιδρύθηκε το πρώτο εργοστάσιο με τα παιχνίδια που παριστάνουν αδιάκοπα το ασανσέρ. Οι πωλήσεις τους έκτοτε παραμένουν σταθερές, όσες δεκαετίες κι αν έχουν περάσει.
Αυτοκόλλητα
Οι συλλογές υπήρξαν πάντοτε εθιστική συνήθεια για τα παιδιά. Τα αυτοκόλλητα ήταν ίσως η πιο «πορωτική» μορφή συλλογής: Κάθε παιδικό cartoon, κάθε πρωτάθλημα οποιουδήποτε αθλήματος, κάθε σαπουνόπερα είχε το δικό της ξεχωριστό άλμπουμ, το οποίο έπρεπε να συμπληρώσουμε είτε αγοράζοντας (μετά μανίας) φακελάκια, είτε τρώγοντας Κουκουρούκου για να βρούμε τα αυτοκόλλητα που μας λείπουν στο πίσω μέρος της συσκευασίας. Αγαπημένη ιεροτελεστία δε της όλης διαδικασίας ήταν η συγκέντρωση στο σχολείο για ανταλλαγή αυτών των αυτοκόλλητων που είχαμε «διπλά».
Μπουρμπουλήθρες
Το μικρό μπουκαλάκι με το απορρυπαντικό που φροντίζαμε να ανανεώνουμε με μια κρυφή επίσκεψη στην κουζίνα, είναι η απόδειξη πως ως παιδιά δεν χρειαζόμασταν τίποτα ιδιαίτερο για να διασκεδάσουμε. Μπορούσαμε να ενθουσιαζόμαστε με τις ώρες απλώς και μόνο με… φούσκες. Όσο πιο μεγάλες καταφέρναμε να τις κάνουμε, τόσο μεγαλύτερα τα επίπεδα αδρεναλίνης στο αίμα μας.
Πατίνια Ρόλερ
Οι γονείς τα έτρεμαν, γιατί φοβόντουσαν μήπως γκρεμοτσακιστούμε κάνοντας φιγούρα πάνω τους σε κάποια κατηφόρα, αλλά η αλήθεια είναι πως οποιοσδήποτε κίνδυνος υπερκαλυπτόταν από την ανάγκη μας να «αγκαλιάσουμε» το trend που… τσουλούσε περισσότερο από κάθε άλλο. Το κράνος και οι επιγονατίδες απλώς συμπλήρωναν την ρετρό εικόνα του περήφανου roller kid.
Μπαλόνια νερού
Ένας Άγγλος σκέφτηκε κάποια στιγμή, εν μέσω Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, να κατασκευάσει αδιάβροχες κάλτσες από λατέξ για τους στρατιώτες. Το αποτέλεσμα, όμως, αντί για κάλτσες ήταν… παιδικές «χειροβομβίδες» που ευτυχώς χρησιμοποιήθηκαν σε πολέμους πολύ πιο άκακους από τον Β’ Παγκόσμιο. Ήταν οι μάχες που δίνονταν από τους πιτσιρικάδες σε κάθε γειτονιά με όπλα τα γεμάτα νερό μπαλονάκια και αποτελούσαν τον ιδανικό και πιο εντυπωσιακό τρόπο να κάνεις ένα μπουγέλωμα διασκεδαστικό.
Κάστρα και Πολιορκητές
Το απόλυτο '80s αγορίστικο επιτραπέζιο περιείχε πύργους και καταπέλτες από πλαστικό και λάστιχο, δίνοντας την ευκαιρία στους πιτσιρικάδες για επικές μάχες. Η τεράστια επιτυχία του παιχνιδιού δεν οφειλόταν κατά κύριο λόγο στην ποιότητά του, αλλά στην "ψαρωτική" τηλεοπτική διαφήμιση.
Μικρό μου Πόνι
Τα αλογάκια μπήκαν σε κάθε '80s σπίτι όπου μεγάλωναν παιδιά, για να γεμίσουν με χρώματα, καρδούλες με glitter και καρδούλες κάθε γωνιά του παιδικού δωματίου. Το εμβληματικό παιχνίδι των ΄80s ήταν ενδεικτικό της τάσης της εποχής - να συνδυάζονται δηλαδή τα παιχνίδια με τηλεοπτικά κινούμενα σχέδια. Και φυσικά, το τραγούδι παραμένει δημοφιλές ακόμη και σήμερα.
