Ομοιοπαθητική για παιδιά: Όσα πρέπει να ξέρετε

του Νικόλα Γεωργιακώδη

Τα τελευταία χρόνια η ομοιοπαθητική κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος στην προτίμηση αρκετών γονιών που αναζητούν έναν εναλλακτικό τρόπο για να αντιμετωπίσουν και συνήθως να προλάβουν τις παθήσεις των παιδιών τους. Τι είναι όμως η «παιδική» ομοιοπαθητική και πώς μπορεί να βοηθήσει; Σε ποιες περιπτώσεις χρειάζεται η συμβατική ιατρική και τι θα πρέπει να προσέξουν οι γονείς;

Θεραπεία και πρόληψη χωρίς παρενέργειες

«Πρόκειται για μια ήπια θεραπευτική μέθοδο απόλυτα συμβατή με την φύση, η οποία στοχεύει στην ενδυνάμωση του οργανισμού, κινητοποιώντας την άμυνά του και αποκαθιστώντας την υγεία στον πάσχοντα», αναφέρει σχετικά η κ. Θεοδώρα Ζώτου, Ομοιοπαθητική παιδίατρος και προσθέτει ότι η ομοιοπαθητική πάντα θεραπεύει την αιτία και όχι το σύμπτωμα, όπως γίνεται με την κλασική ιατρική.

«Στην κλασική ιατρική για παράδειγμα, δίνουμε αντιβηχικό σιρόπι για τον βήχα. Στην ομοιοπαθητική δίνουμε ένα φάρμακο το οποίο πολεμά την αιτία του βήχα. Δρούμε δηλαδή αιτιολογικώς και όχι συμπτωματικώς. Θεραπεύουμε την αιτία, για παράδειγμα έναν ιό ή ένα μικρόβιο και όχι αυτό που φαίνεται», εξηγεί η ίδια.

Και από παρενέργειες φαρμάκων; «Τα φάρμακα στην ομοιοπαθητική δεν έχουν καμία παρενέργεια, είναι εύκολα στη λήψη τους, ενώ το κόστος είναι αρκετά χαμηλό. Και όλα να τα πάρει το παιδί, που λέει ο λόγος, δεν πρόκειται να πάθει τίποτα. Είναι φάρμακα τα οποία προέρχονται είτε από το φυτικό είτε από το ορυκτό βασίλειο και περιλαμβάνουν απλές χημικές ουσίες. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η χρήση τους μπορεί να γίνει ακόμα και σε νεογέννητα», απαντά η κ. Ζώτου, τονίζοντας ότι πολλά παιδιά έχουν πρόβλημα στο να πάρουν τα συμβατικά φάρμακα, ενώ τα ομοιοπαθητικά, τα οποία συνήθως κυκλοφορούν σε κάψουλες με σκόνη, καταναλώνονται πολύ πιο άφοβα. Όσον αφορά το κόστος, υπολογίστε για την προληπτική θεραπεία του παιδιού για έναν μήνα αυτό ανέρχεται περίπου στα 10 ευρώ.

Στην περίπτωση του εμβολιασμού, η κ. Ζώτου εξηγεί ότι στην ομοιοπαθητική το παιδί κάνει κανονικά τα εμβόλιά του, εκτός από αυτά τα οποία ο ομοιοπαθητικός ιατρός θεωρεί ότι έχουν τις μεγαλύτερες παρενέργειες, και ιδιαίτερα τα πολυδύναμα (έξι εμβόλια μαζί). Στην τελευταία περίπτωση, το παιδί αντί για το πολυδύναμο εμβόλιο, κάνει το τετραδύναμο. Άλλες περιπτώσεις εμβολίων που αποκλείονται από την ομοιοπαθητική είναι αυτά της ανεμοβλογιάς και της ηπατίτιδας.

Είναι αποτελεσματική;

Λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι τα φάρμακα είναι φυτικά και με ελάχιστη συγκέντρωση δραστικών συστατικών, είναι λογικό οι γονείς να ανησυχήσουν για την αποτελεσματικότητα της θεραπείας. Η κ. Ζώτου όμως είναι καθησυχαστική.

«Τα αποτελέσματα από τη θεραπεία μπορεί να είναι και άμεσα. Ανάλογα με το αν είναι οξύ ή χρόνιο νόσημα. Όμως στην ομοιοπαθητική δεν καταφεύγουν οι γονείς μόνο για τη θεραπεία, αλλά κατά κύριο λόγο για την πρόληψη. Και σε αυτήν την περίπτωση έχουμε πολύ καλά αποτελέσματα», τονίζει η κ. Ζώτου και αναφέρει ότι στον τομέα της πρόληψης, τα φάρμακα που δίνονται στο παιδί έχουν σκοπό να τονώσουν το ανοσοποιητικό σύστημα. «Η θεραπεία διαρκεί συνήθως έναν με δύο μήνες, όχι περισσότερο. Αν είναι οξεία η φάση, τότε κάνουμε το πολύ δέκα μέρες θεραπεία. Για παράδειγμα σε μια αμυγδαλίτιδα, με την κλασσική ιατρική δίνουμε επτά μέρες αντιβίωση. Με την ομοιοπαθητική μπορεί το παιδί με τρεις ημέρες αγωγής να γίνει καλά», λέει χαρακτηριστικά η ίδια.

Στην περίπτωση των αλλεργιών, η ομοιοπαθητική σύμφωνα με την κ. Ζώτου, έχει πολύ μεγάλο ποσοστό επιτυχίας. «Η πιθανότητα θεραπείας είναι γύρω στο 90% για παθήσεις όπως το αλλεργικό άσθμα, η αλλεργική ρινίτιδα και το έκζεμα και αυτοάνοσα νοσήματα όπως η ψωρίαση», προσθέτει.

Τι θα πρέπει να προσέξει ο γονιός

Κίνδυνοι από την ομοιοπαθητική θεραπεία δεν υπάρχουν, αφού όπως αναφέραμε και παραπάνω τα φάρμακα αυτά δεν έχουν καμία παρενέργεια, όμως όπως και με την «ενήλικη» ομοιοπαθητική, υπάρχουν αλληλεπιδράσεις με ορισμένες ουσίες. «Απαγορεύεται παράλληλα με την ομοιοπαθητική να έχει πάρει το παιδί κορτιζονούχο φάρμακο ή αντιβίωση. Η δράση των φαρμάκων αυτών αναστέλλει τη δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Επίσης, ο καφές και η μέντα αντιδοτούν τα φάρμακά μας», αναφέρει σχετικά η κ. Ζώτου.

Σε περιπτώσεις που τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν «πιάσουν» πάντως, ο παιδίατρος χρησιμοποιεί τη συμβατική αντιμετώπιση, μιας και όπως λέει χαρακτηριστικά η κ. Ζώτου η ιατρική είναι μία. Η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι διαφορετική εξ ου και ο ομοιοπαθητικός παιδίατρος είναι και συμβατικός παιδίατρος.

Από την πλευρά της, η κ. Μαίρη Τζια, Παιδίατρος αναφέρει ότι η ομοιοπαθητική μπορεί να λειτουργήσει σε περιπτώσεις όπως οι αλλεργίες, όμως όταν προκύψει μικροβιακή λοίμωξη είναι απαραίτητο να ακολουθηθεί η κλασική ιατρική, με την χρήση αντιβίωσης. «Σε περιπτώσεις μικροβιακών λοιμώξεων όπως για παράδειγμα οι πνευμονίες, οι εγκεφαλίτιδες ή η μηνιγγίτιδες, είναι απαραίτητο να υπάρξει κλασσική θεραπεία. Δεν θεωρώ ότι σε αυτές μπορεί να κάνει κάτι η ομοιοπαθητική, επομένως θα πρέπει να κινηθούμε μέσω της κλασικής ιατρικής», αναφέρει και προσθέτει: «Η ομοιοπαθητική έχει επιτυχία, αν έχουν αποτύχει όλες οι άλλες θεραπείες».