Οι αγαπημένες εκπομπές των παιδικών μας χρόνων
Από την Φρουτοπία και τον Αστυνόμο Σαΐνη, μέχρι το Καρουζέλ και τα Παιχνίδια χωρίς Σύνορα, 17 υπέροχες αναμνήσεις από την τηλεόραση των παιδικών μας χρόνων.
της Ηρώς Κουνάδη
Ο Παπα-Στρουμφ μιλά με την φωνή του Σοφοκλή Πέππα. Ο Καμπαμαρού και η Κάντι Κάντι μας συστήνουν για πρώτη φορά τον κόσμο του ασιατικού animation. Ο Φιλέας Φογκ τραγουδά πως «Τώρα αλλάξαν’ οι καιροί/ Παρίσι το πρωί/ Το βράδυ είσαι Σι-γκα-πού-ρη/ μιαν ανάσα, μια πνοή/ απ’ τη Χαβάη ως την Αϊτή». Τα Γιαπωνέζικα Παραμύθια κλείνουν με το «Ταν ταρίκο σαν τσαν τσα/ Μάνο μέτε ούιι». Και άλλες τόσες αναμνήσεις από την τηλεόραση που θέλουμε πίσω: Εκείνη των παιδικών μας χρόνων.
Ο Δρακουμέλ που κυνηγά ανελέητα τα τόσο αξιαγάπητα Στρουμφάκια, και αυτό το θρυλικό intro της ΕΡΤ που μας υποσχόταν πως, αν ήμασταν καλά παιδιά, δεν αποκλείεται να τα συναντούσαμε κάποια στιγμή στο δάσος.
Ο Νιλ Μπιουκάναν του Art Attack
Ο Φρεντ, η Βίλμα, ο Μπαμ-Μπαμ, η Σταλίτσα και οι λοιποί πρωτόγονοι Flintstones (που μυστηριωδώς δεν υπάρχουν να μιλούν ελληνικά στο YouTube).
Το δεύτερο καλύτερο πράγμα (μετά τη Eurovision) που μας χάρισε ποτέ η EBU, τα Παιχνίδια χωρίς Σύνορα
Σκούμπι ντούμπι ντουουου! Ο Scooby Doo
Το πρώτο μας animation, πολύ πριν τα animation γίνουν cool. Ο Καμπαμαρού.
Και, φυσικά, η Κάντι Κάντι και τα δράματά της –αισθηματικά και μη.
Ο Ρούχλας που είναι Λα, στου Κουτιού τα Παραμύθια
Ο Πίκος Απίκος, η Μάτα η Ντομάτα, ο Ανανίας το Πεπόνι, ο Μανώλης ο Μανάβης, και όλοι οι υπόλοιποι ήρωες της Φρουτοπίας, που ήταν –και θα είναι πάντα– μία, μόνο μία.
Τα Γιαπωνέζικα Παραμύθια, με το τελειότερο τραγουδάκι τέλους ολόκληρου του σύμπαντος.
Ο υπέροχος Τάο Τάο, το αρκουδάκι
Ο Νιλς Χόλγκερσον που πετούσε με τις χήνες του για τη Λαπωνία
Ο δαιμόνιος Αστυνόμος Σαΐνης
Ο απολαυστικότερος Φιλέας Φογκ όλων των εποχών, που μας κάνει να σιγοτραγουδάμε ακόμα.
Η Καρολίνα και ο Λυκούργος του Disney Club
Η Μαρία Χοακίνα και ο Σιρίλο του Καρουζέλ
Ο Παπα-Στρουμφ μιλά με την φωνή του Σοφοκλή Πέππα. Ο Καμπαμαρού και η Κάντι Κάντι μας συστήνουν για πρώτη φορά τον κόσμο του ασιατικού animation. Ο Φιλέας Φογκ τραγουδά πως «Τώρα αλλάξαν’ οι καιροί/ Παρίσι το πρωί/ Το βράδυ είσαι Σι-γκα-πού-ρη/ μιαν ανάσα, μια πνοή/ απ’ τη Χαβάη ως την Αϊτή». Τα Γιαπωνέζικα Παραμύθια κλείνουν με το «Ταν ταρίκο σαν τσαν τσα/ Μάνο μέτε ούιι». Και άλλες τόσες αναμνήσεις από την τηλεόραση που θέλουμε πίσω: Εκείνη των παιδικών μας χρόνων.
Ο Δρακουμέλ που κυνηγά ανελέητα τα τόσο αξιαγάπητα Στρουμφάκια, και αυτό το θρυλικό intro της ΕΡΤ που μας υποσχόταν πως, αν ήμασταν καλά παιδιά, δεν αποκλείεται να τα συναντούσαμε κάποια στιγμή στο δάσος.
Ο Νιλ Μπιουκάναν του Art Attack
Ο Φρεντ, η Βίλμα, ο Μπαμ-Μπαμ, η Σταλίτσα και οι λοιποί πρωτόγονοι Flintstones (που μυστηριωδώς δεν υπάρχουν να μιλούν ελληνικά στο YouTube).
Το δεύτερο καλύτερο πράγμα (μετά τη Eurovision) που μας χάρισε ποτέ η EBU, τα Παιχνίδια χωρίς Σύνορα
Σκούμπι ντούμπι ντουουου! Ο Scooby Doo
Το πρώτο μας animation, πολύ πριν τα animation γίνουν cool. Ο Καμπαμαρού.
Και, φυσικά, η Κάντι Κάντι και τα δράματά της –αισθηματικά και μη.
Ο Ρούχλας που είναι Λα, στου Κουτιού τα Παραμύθια
Ο Πίκος Απίκος, η Μάτα η Ντομάτα, ο Ανανίας το Πεπόνι, ο Μανώλης ο Μανάβης, και όλοι οι υπόλοιποι ήρωες της Φρουτοπίας, που ήταν –και θα είναι πάντα– μία, μόνο μία.
Τα Γιαπωνέζικα Παραμύθια, με το τελειότερο τραγουδάκι τέλους ολόκληρου του σύμπαντος.
Ο υπέροχος Τάο Τάο, το αρκουδάκι
Ο Νιλς Χόλγκερσον που πετούσε με τις χήνες του για τη Λαπωνία
Ο δαιμόνιος Αστυνόμος Σαΐνης
Ο απολαυστικότερος Φιλέας Φογκ όλων των εποχών, που μας κάνει να σιγοτραγουδάμε ακόμα.
Η Καρολίνα και ο Λυκούργος του Disney Club
Η Μαρία Χοακίνα και ο Σιρίλο του Καρουζέλ
