8 συγκινητικές ιστορίες πραγματικής αγάπης

Αν έχετε βαρεθεί να βλέπετε «φτιαχτά» love stories στις χολιγουντιανές ρομαντικές κομεντί, διαβάστε τις οκτώ πραγματικές ιστορίες έρωτα που ακολουθούν, για να ανακτήσετε την χαμένη πίστη σας στην αληθινή αγάπη.

*Η αγάπη που νικά την απόσταση

Ήταν το 1974 στη Μόσχα, όταν η Irina γνώρισε τον αμερικανό καθηγητή Woodford McClellan. Ο έρωτάς τους άναψε με την πρώτη ματιά και λίγο καιρό αργότερα παντρεύτηκαν. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, όμως, η βίζα του Woodford έληξε και οι σοβιετικές αρχές τον έστειλαν πίσω στις ΗΠΑ. Εκείνος προσπάθησε να επισκεφθεί πολλές φορές την γυναίκα του, αλλά του αρνήθηκαν την είσοδο στη χώρα, ενώ όταν η Irina προσπάθησε να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, της αρνήθηκαν αντίστοιχα την έξοδο από τη χώρα, χωρίς καμία περαιτέρω εξήγηση. Αυτή η κατάσταση διήρκεσε 11 ολόκληρα χρόνια. Το νιόπαντρο ζεύγος δεν συναντήθηκε για μια ολόκληρη δεκαετία, αρκούμενο σε τηλεφωνήματα, γράμματα και φωτογραφίες μέσω ταχυδρομείου, ώσπου το 1986, δόθηκε το πράσινο φως και η Irina μπόρεσε να ταξιδέψει στην Αμερική. Το ζευγάρι συναντήθηκε στο αεροδρόμιο της Βαλτιμόρης και ο Τύπος της εποχής ήταν εκεί για να απαθανατίσει την συγκινητική επανένωση ενός ζευγαριού που άντεξε στον χρόνο και την απόσταση.

*Εξήντα χρόνια μακριά
Τρεις μόλις ημέρες μετά τον γάμο της Anna και του Boris Kozlov, ο Κόκκινος Στρατός του Στάλιν κάλεσε τον Boris στον πόλεμο. Όσο έλειπε, η Anna και η οικογένειά της εξορίστηκαν στην Σιβηρία και χάθηκε κάθε δίαυλος επαφής. Ο Boris έψαχνε για χρόνια, ενώ η Anna είχε φτάσει στο σημείο να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Η μητέρα της, για να τη βοηθήσει, κατέστρεψε κάθε ενθύμιο του γάμου της και τελικά την οδήγησε σε νέο γάμο. Ο Boris μετά από χρόνια, έκανε το ίδιο. Έξι δεκαετίες αργότερα, και ενώ οι δύο νέοι σύζυγοί της είχαν αποβιώσει, έγινε κάτι αναπάντεχο: Η Anna αποφάσισε να επισκεφθεί ξανά την πόλη όπου μεγάλωσε, και εκεί είδε έναν ηλικιωμένο άνδρα, τον οποίο αναγνώρισε αμέσως από μακριά. Ήταν ο Boris που είχε έρθει για να επισκεφθεί τον τάφο των γονιών του. Το happy end της ιστορίας τους περιλαμβάνει έναν δεύτερο γάμο τους, που τους χάρισε την ευτυχία στο τέλος της ζωής τους.

*Τo Notebook στην πραγματική ζωή

Η ιστορία της ταινίας «Το Ημερολόγιο», όπου μία γυναίκα υποφέρει από άνοια και ο ηλικιωμένος σύζυγός της διαβάζει την ιστορία τους για να της θυμίσει τη ζωή τους, υποτίθεται πως είναι μυθοπλασία. Κι όμως, συνέβη πραγματικά, στον Jack και την Phyllis Potter από την Βρετανία. Σε ηλικία 90 ετών, και με την Phyllis να παρουσιάζει συμπτώματα άνοιας, ο Jack ξεκίνησε να της διαβάζει το ημερολόγιο που κρατούσε από την παιδική ηλικία μέχρι τότε. «Ένα υπέροχο απόγευμα. Χόρεψα με ένα πολύ όμορφο κορίτσι, ελπίζω να την ξαναδώ», έγραφε στις 4 Οκτωβρίου 1941 στο ημερολόγιό του. Έτσι άρχιζε η ιστορία της σχέσης τους, καταγεγραμμένη στο χαρτί. Ο Jack επισκεπτόταν καθημερινά την γυναίκα του στο ίδρυμα όπου την φρόντιζαν και της διάβαζε το ημερολόγιό του, δείχνοντάς της παράλληλα φωτογραφίες για να μην ξεχάσει ποτέ την ζωή που έζησαν μαζί. Το ζευγάρι είναι ακόμη εν ζωή και γιορτάζει τα 70 χρόνια μαζί. 

*Γάμος… 75 χρόνια μετά το πρώτο φιλί
Ήταν σε μια σχολική παράσταση, όπου η Carol Harris υποδύθηκε την Ωραία Κοιμωμένη και ο George Raynes τον Πρίγκιπα, όταν οι δυο τους αντάλλαξαν το πρώτο τους αθώο φιλί για τις ανάγκες του show. Στη συνέχεια, ο George μετακόμισε σε άλλη πόλη, παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια. Οι δεκαετίες πέρασαν, και 61 χρόνια αργότερα, έχασε την γυναίκα του. Τότε ήταν που αποφάσισε να επισκεφθεί την ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου τυχαία έπεσε πάνω στην Carol. Οι δυο τους έγιναν καλοί φίλοι, και κάποια στιγμή, ήρθε και η πρόταση γάμου. «Επιτέλους βρήκα τον πρίγκιπα του παραμυθιού», δήλωσε αργότερα η Carol στο περιοδικό People, σε ένα ρεπορτάζ για τον έρωτά τους, 75 χρόνια μετά το πρώτο τους σχολικό φιλί. 

*Ο γάμος… του αιώνα
Ήταν το 1983 όταν οι φίλοι του Forrest Lunsway και της Rose Pollard, δύο ώριμων ανθρώπων που είχαν χάσει τους συζύγους τους, προσπάθησαν «να τους τα φτιάξουν». Μεταξύ τους αναπτύχθηκε μια ιδιαίτερη σχέση, και παρ’ ότι έμεναν σε διαφορετικές πόλεις, ο Forrest επισκεπτόταν καθημερινά την Rose, η οποία όμως δεν ήθελε ούτε να ακούσει για γάμο – αναζητούσε απλώς μια συντροφιά. Γι’ αυτό και όταν ο Forrest της ζήτησε να γίνει η γυναίκα του, όταν εκείνος ήταν 90 ετών, αυτή του απάντησε αστειευόμενη πως θα τον παντρευτεί όταν… πατήσει τα 100. Τα οποία και όντως πάτησε, και τα γιόρτασε με τον πιο ρομαντικό τρόπο, με έναν γάμο στον οποίο έφτασαν συγχαρητήρια τηλεγραφήματα ακόμη και από τον πρόεδρο Ομπάμα. 

*82 χρόνια γάμου 
Η Ann και ο John, όταν ήταν 17 και 21 ετών αντίστοιχα, ζούσαν στην ίδια γειτονιά στο Conneciticut των ΗΠΑ και ερωτεύτηκαν κόντρα στον πατέρα της Ann, που την προόριζε για κάποιον 20 χρόνια μεγαλύτερό της. Ως γνήσιοι ερωτοχτυπημένοι, οι δυο τους «κλέφτηκαν» και το έσκασαν σε άλλη πόλη, με τους γονείς της Ann να δηλώνουν πως «είναι απλώς ένας νεανικός έρωτας που δεν θα κρατήσει». Τελικά, ο νεανικός έρωτας άντεξε ένα κραχ, έναν παγκόσμιο πόλεμο, όλο τον 20ο αιώνα και συνεχίζει και σήμερα, μετά από 82 χρόνια γάμου. Το ζευγάρι έχει 5 παιδιά, 14 εγγόνια, 16 δισέγγονα και σήμερα είναι 99 και 103 ετών αντίστοιχα.

*Ο έρωτας μιας ζωής σε ένα τραγούδι

Ο Fred Stobaugh γνώρισε την Lorraine, τον έρωτα της ζωής του, «το ομορφότερο κορίτσι που είχε δει ποτέ στη ζωή του», όπως δήλωνε ο ίδιος, το 1940 στις ΗΠΑ. Το ρομάντζο τους εξελίχθηκε σε έναν ευτυχισμένο γάμο 73 ετών με τρία παιδιά και τέσσερα εγγόνια. Ώσπου η Lorraine έφυγε από τη ζωή. Ο Fred, 96 ετών σήμερα, δεν μπόρεσε ποτέ να ξεχάσει την μεγάλη του αγάπη. Γι’ αυτό και όταν άκουσε για έναν διαγωνισμό τραγουδιού ενός τοπικού δικτύου, και παρ’ ότι δεν είχε ιδέα από μουσική, έστειλε στην εταιρία τους στίχους του κομματιού «Sweet Lorraine», μαζί με ένα δακρύβρεχτο γράμμα για την γυναίκα του, που συγκίνησε τόσο τους υπεύθυνους ώστε όχι μόνο ηχογράφησαν το τραγούδι, αλλά δημιούργησαν και μια μικρού μήκους ταινία γι’ αυτόν, με τίτλο «A letter from Fred». 

*Έρωτας κόντρα στην ομοφοβία

Όταν ο John γνώρισε τον Richard στην μουσική σχολή όπου φοιτούσαν, τον ερωτεύτηκε αμέσως. Η τρυφερή τους σχέση έμεινε κρυφή για 61 χρόνια, μακριά από τις ομοφοβικές αντιδράσεις που θα συναντούσε στο παρελθόν, αλλά παρ’ όλα αυτά ήταν ουσιαστική – ο Richard μάλιστα βοήθησε τον John να μεγαλώσει τον γιο του από προηγούμενο γάμο του, και να ξεπεράσει τον χαμό του, όταν σκοτώθηκε το 1983 σε τροχαίο. Πριν τρία χρόνια, οι αρχές της Νέας Υόρκης νομιμοποίησαν τον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, κι έτσι ο John και ο Richard δεν χρειαζόταν πια να κρύβονται. Σε ηλικία 84 και 91 ετών αντίστοιχα, είπαν το «I do» σε μια σεμνή τελετή και το γιόρτασαν στο διαμέρισμά τους παίζοντας μουσική για φίλους και δημοσιογράφους.