Ελληνικός Κινηματογράφος: Οι αγαπημένοι μας κωμικοί

του Νικόλα Γεωργιακώδη

Η κωμωδία δεν είναι εύκολο πράγμα. Το να καταφέρεις να κάνεις τον θεατή να γελάσει με ένα αστείο προϋποθέτει ταλέντο και πρωτίστως μεράκι. Ευτυχώς για εμάς, ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος είχε περίσσια τέτοιων ταλέντων. Ηθοποιούς που άφησαν το κωμικό τους στίγμα στη μεγάλη οθόνη χαρίζοντάς μας απλόχερα άφθονες στιγμές ποιοτικού χιούμορ. Χιούμορ που μας λείπει στους χαλεπούς αυτούς καιρούς. Από τον Θανάση Βέγγο μέχρι τον Κώστα Χατζηχρήστο και από το Λάμπρο Κωσταντάρα μέχρι τον Ντίνο Ηλιόπουλο, θυμόμαστε με νοσταλγία τους μεγαλύτερους κωμικούς που πέρασαν από τον ελληνικό κινηματογράφο.

Θανάσης Βέγγος

Από τους πιο αγαπημένους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, ο «καλός μας άνθρωπος» υπήρξε φειδωλός σε δηλώσεις και συνεντεύξεις, ξεκαρδιστικός στις ταινίες του, ταπεινός και αληθινός στην ιδιωτική του ζωή. Ο Θανάσης Βέγγος μας χάρισε εξαιρετικές κωμωδίες όπως τα «Φανερός πράκτωρ 000», «Τρελός, παλαβός και Βέγγος» και «Ποιος Θανάσης;» στις οποίες κυριαρχεί το χαρακτηριστικό σουρεαλιστικό του χιούμορ, ο αυτοσχεδιασμός και η πηγαία ερμηνεία.

Χαρακτηριστικές ατάκες: Ξέρεις από Βέσπα; Καλέ μου άνθρωπε!

Δείτε παρακάτω τις καλύτερες στιγμές του:




Κώστας Χατζηχρήστος

Ο «Θύμιος» του ελληνικού κινηματογράφου χάρισε άφθονα το γέλιο σε γενιές Ελλήνων, εκφράζοντας με μεγάλη αυθεντικότητα την αγωνία και τον αυτοσαρκασμό του ανθρώπου που αγωνίζεται για την καθημερινότητα. Η επιτυχημένη του καριέρα ξεκίνησε από το θέατρο, όπου και πρωτοπαρουσίασε τον χαρακτήρα του Θύμιου, του κουτοπόνηρου επαρχιώτη που φτάνει στην Αθήνα για να μπερδέψει τους πρωτευουσιάνους με την χωριάτικη νοοτροπία του, ενώ δεν άργησε να μεταπηδήσει και στον κινηματογράφο με ταινίες όπως «Ο κύριος Πτέραρχος», «Της Κακομοίρας», «Ηλίας του 16ου», «Ένας έξυπνος βλάκας» και «Παριζιάνα».

Δείτε βίντεο με τις καλύτερες ατάκες του ως «Ζήκου» από τη ταινία «Της Κακομοίρας»:
 


Ντίνος Ηλιόπουλος

Ξεχώρισε ως ηθοποιός καθώς δεν διακρίθηκε μόνο σε κωμικούς ρόλους, αλλά και σε δραματικούς όπως ο αριστουργηματικός «Δράκος» του Νίκου Κούνδουρου. Ξεκίνησε και αυτός από το θεατρικό σανίδι το 1944 με το θίασο της Κατερίνας, αλλά ο κινηματογράφος τον κέρδισε και έτσι από το 1948 και μετά γύρισε παραπάνω από 90 ταινίες, πολλές από τις οποίες είναι πλέον κλασσικές («Θανασάκης ο πολιτευόμενος» «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες», «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος», «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης», «Το Δόλωμα», «Η Κοροϊδάρα» και «Ο Στρατής παραστράτησε»). Οι κωμικοί του ρόλοι συνδέθηκαν με τον χαρακτήρα του απλού, καθημερινού, καλοπροαίρετου ανθρώπου, που μπλέκει σε περίεργες καταστάσεις.



Λάμπρος Κωσταντάρας

Ο «άρχοντας της καρπαζιάς» (πόσες άραγε να είχε εισπράξει ο άμοιρος Αλέκος Τζανετάκος;) Λάμπρος Κωσταντάρας ξεχώρισε σε ρόλους του ώριμου, πλούσιου γυναικά («Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα», «Η Βίλα των Οργίων», «Τι 30, τι 40, τι 50»), αλλά και «πατέρα» πολλών γνωστών σταρ της εποχής («Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Χτυποκάρδια στο θρανίο», «Υιέ μου, υιέ μου»).



Βασίλης Λογοθετίδης

Για πολλούς ο καλύτερος κωμικός του ελληνικού κινηματογράφου, ο Βασίλης Λογοθετίδης αν και πέθανε σε ηλικία 62 ετών, πρόλαβε με τον τρόπο ερμηνείας του να δημιουργήσει μία ολόκληρη σχολή, την οποία ακολούθησαν μερικοί από τους μεγαλύτερους μεταγενέστερους Έλληνες ηθοποιούς. Πρωταγωνίστησε σε κλασικές κωμωδίες όπως η«Μαντάμ Σουσού», «Ούτε γάτα ούτε ζημιά» και ο «Ζηλιαρόγατος».



Μίμης Φωτόπουλος

«Και μετά πια θα κάαθεσαι». Ο σοφός «μάγκας» του ελληνικού κινηματογράφου Μίμης Φωτόπουλος υπήρξε, εκτός από ηθοποιός, ζωγράφος και λογοτέχνης, ενώ η επιτυχημένου καριέρα ξεκίνησε από το θεατρικό σανίδι, το οποίο και υπηρέτησε για πενήντα χρόνια. Τα κωμικά μέσα που χρησιμοποιούσε ήταν πάντα μετριασμένα, ενώ όπως πίστευε ο ίδιος έγινε καλός κωμικός λόγω της παιδική του θλίψης και την ανάμνηση της προσφυγιάς.



Διονύσης Παπαγιαννόπουλος

Ο «Κυρ Γιώργης» όπως ήταν γνωστός στο κοινό, όσο και αν φανεί παράξενο, έπαιξε σε κωμωδία για πρώτη φορά χάρη στο Ντίνο Ηλιόπουλο, ο οποίος τον κάλεσε το 1953 να παίξουν στο Θέατρο Αθηνών στο «Ποντικάκι» του Νίκου Τσιφόρου. Μέχρι τότε είχε διακριθεί κυρίως σε δραματικούς ρόλους. Ακόμα ένας μάστορας της σφαλιάρας μαζί με τον Κωσταντάρα, ο Παπαγιαννόπουλος χάρισε άφθονο και προπάντων ποιοτικό γέλιο με ταινίες όπως το «Τζένη, Τζένη», «Μια τρελή τρελή οικογένεια» και «Δεσποινής Διευθυντής».

Κλασικές ατάκες: - «Χούφτωσ΄ την! Χούφτωσ’ την» (απευθυνόμενος στον Λάμπρο Κωνσταντάρα στη ταινία «Κάτι κουρασμένα παλικάρια»).
- «Ιιέεεπ! Όχι σκοτωμούς! Τί θα το κάνουμε εδώ μέσα; Αμέρικαν Μπάρ»; («Η Βίλα των οργίων»).