Γελοίοι στίχοι: Όταν οι στιχουργοί «έχουν κέφια»

του Γιώργου Κόκουβα

Η μούσα της έμπνευσης είναι πολύ κυκλοθυμικό πλάσμα. Ασχολείται με αριστουργήματα της μουσικής αλλά και με αριστουργήματα του κιτς. Όταν έχει τις «μαύρες» της, είναι υπεύθυνη για τις πιο δακρύβρεχτες μπαλάντες. Όταν έχει όρεξη για χορό, σημαδεύει προς τις κονσόλες. Και όταν έχει τα (τρελά) κέφια της, επισκέπτεται την Ελλάδα και σκάει κρυφά στα γέλια από μία γωνία την μαγική εκείνη στιγμή που βάζει στο κεφάλι των στιχουργών τα παρακάτω λόγια. Διαβάστε, ακούστε, φρίξτε:

Κατηγορία… καλτ/trash

Η trash κοινότητα δεν θα μπορούσε να μην αναγνωρίσει την Πέπη Τσεσμελή ως γνήσιο τέκνο της που διέπρεψε κατά την δεκαετία του ’90 με κομμάτια που περιείχαν το απαύγασμα του στιχουργικού μεγαλείου, όπως το «Αν θέλεις να ανοίξουν της καρδούλας μου οι πόρτες, βγάλε όλα τα ρούχα σου εκτός, εκτός από τις μπότες». Την ίδια εποχή, η Σούλα Βουρδούμπαση –κατά κόσμον Παντελής Καναράκης- ύμνησε την θρυλική «Μπουρνουζοπετσέτα»: «Η μπουρνουζοπετσέτα η καλή - είναι τόσο απαλή – σαν την καρδιά ενός μαρουλιού – είσαι έρωτας τ’ Απριλιού».



Την ίδια δεκαετία, η Άντζυ Σαμίου έκανε επιτυχία με το ρομαντικό κομμάτι «Κι είχε ένα φεγγάρι, σαν κομμένο νύχι – άλλο να στο λέω κι άλλο να σου τύχει», ενώ ο Νίκος Καρβέλας ξεκινούσε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή στο στιχουργικό πάνθεον, με προβληματισμούς που ποικίλουν από τον σεξουαλικό προσανατολισμό ενός κατοικιδίου («Ο σκύλος μου είναι gay») μέχρι τα πρόσφατα trash τραγούδια γνωστής τηλεοπτικής εκπομπής: Ποιος μπορεί να ξεχάσει την κλασική ωδή «Πού είναι ο Βάγκνερ, πού είναι ο Πουτσίνι, κανένας πια δεν έχει μείνει» ή το «Πάρε πόδι, ουστ, πάρε πόδι – κλοτσιά» της Γυναίκας-Ποδοσφαιρίστριας και το «Πρέπει να γίνει τώρα… ντου από παντού» της Γυναίκας-Επανάσταση; Πιο πρόσφατη απόπειρα του στιχουργού να παίξει με τα όρια του εκφραστικού γούστου, ο στίχος του κομματιού «Αγάπη είσαι εσύ» όπου αναφέρει πως η αγάπη κρύβεται «στο σουσάμι απ’ το κουλούρι στις σχισμούλες των δοντιών σου» και «στα κομμένα νύχια που πετάς».

Κλασικό γήπεδο του κιτς, ο διαγωνισμός της Eurovision έδωσε επίσης το βήμα στο ελληνικό στιχουργικό μεγαλείο, όπου φωνάξαμε «Say δι παζ-γουόρντ, ΣΑΓΑΠΩ ες έι τζι έι πι όου» συνοδεία ύψιστης ρομποτικής τέχνης από το μπαλέτο του Μιχάλη Ρακιντζή. Η Πέγκυ Ζήνα στα μαρτυρικά ‘90s κάνει την πρώτη της εμφάνιση με το θρυλικό κομμάτι «Αν πας με άλλη, θα σου σπάσω το κεφάλι», ενώ ο νεαρός τότε φαντάρος Σάκης Ρουβάς τραγουδούσε στο «Έλα μου», «Θα σου κάνω μακαρόνια με κιμά για να φας», δίνοντας αφορμή στους απανταχού πατεράδες να χλευάσουν τα μουσικά γούστα της κόρης τους. Πλήγμα στην ελληνική γραμματική κατάφερε ο αειθαλής Δάκης, που διατεινόταν επίμονα πως «Θωρακισμένη Μερσεντές εγώ δεν ονειρεύτηκα ποτές». 



Πάντα ευρηματικός και ευφυής, ο Φοίβος δεν διστάζει να μας χαρίσει εξίσου διασκεδαστικούς στίχους: Από το «Άπαπαπαπαπαπαπαπα, εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα», το «Πες μας τι πίνεις εσύ και δεν μας δίνεις – Τα ‘χεις χαμένα, ανησυχώ για σένα» ή το «Μ’ ένα γλυκό σου φιλί μ’ έχεις στείλει, έχεις μεγάλο ταλέντο στα χείλη» της ίδιας καλλιτέχνιδος μέχρι το εξαιρετικά εύηχο «3102467» όπου ο Γιώργος Λεμπέσης αναφωνεί «Ο αριθμός μου 3102467, ίσως να ‘χουμε να πούμε εμείς πολλά», ο στιχουργός των εμπορικών επιτυχιών δεν σταμάτησε ποτέ να μας εκπλήσσει.



Την σκυτάλη στον μαραθώνιο σαχλών στίχων –χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια για το αντίθετο αποτέλεσμα- παίρνουν τα τραγούδια που ακούσαμε από το στόμα της Έφης Σαρρή. Από τα «best of» της: «Στα βράχια της Αλόννησου βρήκα το παντελόνι σου, στην όμορφη Καστέλλα, σορτσάκι και φανέλα» (Γυμνός μες στην Ελλάδα), «Αφρικανέ, Αφρικανέ, σε σημειώνω στο καρνέ/θέλεις να κάνουμε κονέ/την μούρη μου ΄κανες πανέ» (από το κοινωνικό άσμα «Αφρικανέ»). Τέλος, η νέα γενιά του απόλυτου trash εκπροσωπείται επάξια από κομμάτια όπως «Θέλεις τραλαλα, θέλω τραλαλό, θέλεις γλειφιτζούρι, χωνάκι παγωτό» ή «Το νινί το νινί σέρνει καράβι, κι αν δεν το ‘χεις καταλάβει».

Σκυλάδικα διαλογής

Πρωτοακούστηκαν και κατοικοέδρευσαν στα πιο «εμπνευσμένα» μαγαζιά της εθνικής οδού, συνοδευμένα από ξεκούρδιστα μπουζούκια, τους καπνούς της Αποκάλυψης για το εφέ και μπόλικες νοθευμένες μπουκάλες ουίσκι για να μπορέσουν οι πελάτες-έτοιμοι-για-όλα να ανεχθούν τα λαρύγγια τα οποία, σε αντάλλαγμα για τα γαρύφαλλα που τους πέτυχαν, εκσφενδόνισαν τα παρακάτω λόγια (αγνώστου πατρός):

*«Σε βρίσκω πολύ κύριο, αλλά περνάω κλιμακτήριο»
*«Τα ματάκια σου με καίν(ε), γιατί είσαι μανεκέν(ε)»
*«Το βράδυ θα ‘ρθω να σε πάρω – Γι’ αυτό μη φας, θα φάμε γλάρο» (Κώστας Καφάσης σε γαστριμαργικές υποσχέσεις)
*«Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες, θα ‘πεφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες» (Άντζελα Ρέβη σε κοινωνικούς προβληματισμούς περί ροζ σκανδάλων)
*«Θα φέρω τη βενζίνη, κι αναλαμβάνω την ευθύνη…
Την είχα άχτι, την είχα άχτι – Τώρα την έχω μόνο σε στάχτη
Μέσα στο τσίγκινο κουτί, που φύλαγε τα μπικουτί»
*«Από τον πύργο της Βαβέλ, έφυγα νύχτα με το ΚΤΕΛ»
*«Από το μασάζ στην γιόγκα κι απ’ την γιόγκα στο μασάζ
Σου το λέω και σου το ‘πα, το στραβό κορμί δεν ‘σιάζ΄»
*«Φτου, φτύνω αίμα, έγινα φυματικός για σένα»
*«Είσαι της ζωής μου γούρι, μες στον καύσωνα παγούρι»
*«Έλα να κάνουμε σεξ, έλα να κάνουμε σεξ, αντέχει η αγάπη μας σαν ανοξείδωτο πυρέξ»
*«Βενζινά γέμισε το ρεζερβουάρ – γιατί μου είπε au revoir – αυτή που αγαπάω»
*«Στης καρδιάς μου το τερέν, προηγείσαι 1-0»
*«Είσαι τρελός που πας εμένανε με άλλη να συγκρίνεις – Είσαι τρελός, γυαλιά σπασμένα σου το λέω καταπίνεις» (Πάολα)
*«Πάπαλα, πάπαλα, τα ‘θελα και τα ‘παθα» (Βασίλης Βασιλειάδης)
*«Την αγάπησα, μα μου βγήκε σκάρτη και σατράπισσα» (Ηλίας Μεγαλούδης)
*«Βρήκες μέρα να λερώσεις την βέρα» (Χρήστος Αυγερινός)
*«Σε κάθε άντρα αντιστοιχούν δέκα γυναίκες, το λένε οι στατιστικές μελέτες» (Νίκος Βασιλόπουλος)

Προσθέστε στο κάτω μέρος του δημοσιεύματος όσους στίχους εσείς θεωρείτε από αστείους ως εντελώς γελοίους, αφήνοντας το σχόλιό σας.