Οι αλήθειες του… Πινόκιο

Θα ήταν μάλλον περιττό να περιγράψουμε την ιστορία της ξύλινης μαριονέτας που έγινε ένα ολοζώντανο αγόρι, αφού οι περιπέτειες του διασημότερου ψεύτη όλων των εποχών έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας. Παρ’ όλα αυτά, ένας Ιταλός ερευνητής αποφάσισε να ακολουθήσει από την αρχή τα χνάρια του Πινόκιο και να εντοπίσει τις πραγματικές ρίζες της ιστορίας του. Θέλετε να μάθετε τι ανακάλυψε;

Το βιβλίο

Ο Πινόκιο γράφτηκε στις 7 Ιουλίου 1881 από τον Κάρλο Κολόντι και δημοσιεύθηκε την ίδια εποχή σε ένα ιταλικό περιοδικό ως «Η ιστορία μιας μαριονέτας» (La Storia di un Burattino). Δύο χρόνια μετά, το 1883, η ιστορία μεγάλωσε και απέκτησε μυθιστορηματική μορφή για να δημοσιευθεί με τον τίτλο «Οι περιπέτειες του Πινόκιο». Το βιβλίο του Κολόντι υπήρξε τεράστια επιτυχία και ένα από τα πιο πολυμεταφρασμένα έργα.

Η έρευνα

Προκειμένου να βρει από πού άντλησε έμπνευση ο συγγραφέας του Πινόκιο για τους χαρακτήρες του, ο ερευνητής Αλεσάντρο Βένι χρησιμοποίησε ιστορικούς χάρτες και τους αντιπαρέβαλε με την ιστορία, που λαμβάνει χώρα στο Σαν Μινιάτο Μπάσο, ένα χωριό της Τοσκάνης. Διαπίστωσε ότι το πρώτο όνομα του Σαν Μινιάτο ήταν… Πινόκιο. «Απέκτησε το τωρινό του όνομα το 1924», γράφει ο Βένι. «Ξέρουμε από τα ιστορικά αρχεία ότι το χωριό ονομαζόταν αρχικά “Πινόκιο”, πιθανόν εξαιτίας του ρέματος που κυλά εκεί κοντά».

Είναι βέβαιο ότι ο Κολόντι γνώριζε την ύπαρξη του χωριού. Ο πατέρας του, ένας γνωστός μάγειρας, ζούσε στην περιοχή για αρκετά χρόνια, προτού μετακομίσει στη Φλορεντία, ένα χρόνο πριν από τη γέννηση του Κάρλο, το 1825.

Ο Βένι πιστεύει ότι ο Κολόντι όχι μόνο επισκέφθηκε το Σαν Μινιάτο, αλλά και ότι συνάντησε αρκετούς κατοίκους του από τους οποίους εμπνεύστηκε τους χαρακτήρες της διάσημης ιστορίας του.

«Όταν ο Τζεπέτο βαφτίζει τη μαριονέτα του, λέει ότι κάποτε ήξερε μια ολόκληρη οικογένεια από Πινόκι: Πινόκιο ο πατέρας, Πινόκια η μητέρα και Πινόκι τα παιδιά». Και προσθέτει: «Οι κάτοικοι του Σαν Μινιάτο αποκαλούνται Πινόκι ή Πινοκίνι».

Οι ομοιότητες όμως δεν σταματούν εδώ. Στο Σαν Μινιάτο υπήρχε το «Σπίτι του Γρύλλου», ένα αγροτικό κτίσμα του οποίου το όνομα παραπέμπει στον γρύλλο του παραμυθιού, αλλά και το χωριό Osteria Bianca (Λευκό Πανδοχείο) για το οποίο ο Βένι θεωρεί ότι αποτέλεσε την έμπνευση για το Πανδοχείο Κόκκινη Γαρίδα. Επιπλέον, η «Πηγή των Νεραϊδών» μπορεί να έδωσε στον συγγραφέα την ιδέα για το Χωράφι των Θαυμάτων όπου ο Πινόκιο φύτεψε τα χρυσά νομίσματά του.

Εξάλλου, ακόμα και το λογοτεχνικό ψευδώνυμο του συγγραφέα είναι τοπωνύμιο. Έτσι, ο Κάρλο Λορεντζίνι μετονομάστηκε σε Κάρλο Κολόντι, από το όνομα του χωριού της μητέρας του, κοντά στην Πιστόια της Τοσκάνης.

Ο αντίλογος

Ωστόσο, δεν συμφωνούν όλοι με αυτή την εκδοχή του Πινόκιο. Σύμφωνα με τον Τζιάνι Γκρέκο από την Ένωση Πινόκιο, «η έρευνα είναι ενδιαφέρουσα, αλλά δεν πιστεύω ότι ο Λορεντζίνι εμπνεύστηκε από τον Σαν Μινιάτο και τα περίχωρά του. Περνούσε τα καλοκαίρια του στο Καστέλο, στο εξοχικό του αδερφού του και εκεί είναι που έγραψε το βιβλίο. Στο Καστέλο συνάντησε την Τζιοβάνα Ρατζιονέρι, ένα μικρό ξανθό κορίτσι με μπλε μάτια που, όπως λέγεται, του ενέπνευσε τον χαρακτήρα της Μπλε Νεράιδας».

Πηγή: Discovery News