15 μαθήματα ζωής που πήραμε από κωμικές σειρές
Οι φίλοι υπάρχουν για να λύνουν τα γκομενικά σου, και οι πόρτες των σπιτιών δεν κλειδώνουν ποτέ. Όσα μας δίδαξαν για τη ζωή οι αγαπημένες μας σειρές.
της Ηρώς Κουνάδη
Όλοι οι φίλοι του αντίθετου φύλου είναι σταθερά υποψήφιοι γκόμενοι/ες.
Οι σχέσεις μέσα στην ίδια παρέα δεν προκαλούν ποτέ αμήχανες συζητήσεις. Εννοείται ότι μπορείς μια χαρά να τα φτιάξεις με την πρώην του κολλητού σου, που είναι ταυτόχρονα κολλητή και των δυο σας, και κανείς να μην ενοχληθεί/ φερθεί παράξενα/ σκεφτεί το παραμικρό.
Οι μπαμπάδες είναι πάντα γλυκούλικα αφελείς. Οι μαμάδες (όταν έχουν ρόλο μαμάς, και όχι εύθυμης ζωντοχήρας/ ξανανιωμένης μεσήλικα με νεαρό εραστή) αγγίζουν πάντα τα όρια της υστερίας.
Οι χοντροί είναι πάντα αστείοι. Δεν υπάρχει χοντρός/η χωρίς χιούμορ.
Είναι εξαιρετικά πιθανό να συμβεί κάτι κοσμογονικό στη ζωή σου, ή στη ζωή των γονιών/ φίλων/ συντρόφων σου, το οποίο μετά από λίγο θα ξεχαστεί. Και ποτέ κανείς δεν θα ξαναναφερθεί στο συμβάν.
Κάθε άνθρωπος έχει έναν/μία κολλητό/ή που δεν έχει δικιά του ζωή, και το μόνο που κάνει είναι να ασχολείται με –και να λύνει– τα γκομενικά του φίλου του.
Κανείς ποτέ δεν περπατάει ξυπόλυτος σπίτι του.
Τα τηλεφωνήματα, ειδικά στις ξένες σειρές, τελειώνουν μαγικά από μόνα τους –κανείς δε λέει «γεια», «φιλάκια», «τα λέμε», κάτι που να υποδηλώνει πως τελείωσε η συζήτηση, τέλος πάντων.
Κανείς ποτέ δε δουλεύει πραγματικά. Στην καλύτερη, θα χασομεράει/ κουτσομπολεύει/ λύνει τα γκομενικά του στο γραφείο. Στη χειρότερη, δεν θα δουλεύει καν –κι ας έχει αρκετά λεφτά για να πληρώνει ενοίκια και λογαριασμούς.
Όσο ύποπτη και αν είναι η συμπεριφορά σου, όσες τρέλες και αν λες προσπαθώντας να κρύψεις κάτι, ή να στρέψεις την προσοχή του συνομιλητή σου μακριά από κάτι που δεν θες να του αποκαλύψεις, κανείς δεν θα πάρει χαμπάρι ότι κάτι δεν πάει καλά. Ακόμα και αν κινήσεις υποψίες, θα είναι μόνο προσωρινά, αφού θα καταφέρεις να τις διαλύσεις ακόμα και αν επιστρατεύσεις το λιγότερο αθώο ύφος του κόσμου.
Τα μωρά δεν είναι κάτι που απασχολεί μεγάλο κομμάτι της ημέρας σου. Μπορείς κάλλιστα να κάνεις παιδιά, και να μην τα βλέπεις, να μην ασχολείσαι μαζί τους, να μη μιλάς καν γι’ αυτά σχεδόν ποτέ.
Τα πιτσιρίκια εκεί γύρω στα 10, είναι κατά κανόνα συγκλονιστικά έξυπνα, με λεξιλόγιο αιώνες μπροστά από την ηλικία τους, και ολοκληρωμένες προσωπικότητες που θα ζήλευε και ενήλικας.
Σε εκείνα τα βγαλμένα από τη ζωή σενάρια «με θέλει/ δε με θέλει» - «θα καταλήξουμε/ δεν θα καταλήξουμε μαζί» η απάντηση είναι πάντα μία. Η θετική.
Οι πόρτες των σπιτιών δεν κλειδώνουν. Ποτέ.
Οι φίλοι σου έχουν πάντα λεφτά, χρόνο και τη δυνατότητα να παρατήσουν τα πάντα και να έρθουν ακόμα κι από την άλλη άκρη του πλανήτη για να σου συμπαρασταθούν/ γιορτάσουν μαζί σου οτιδήποτε σου συμβαίνει.
Όλοι οι φίλοι του αντίθετου φύλου είναι σταθερά υποψήφιοι γκόμενοι/ες.
Οι σχέσεις μέσα στην ίδια παρέα δεν προκαλούν ποτέ αμήχανες συζητήσεις. Εννοείται ότι μπορείς μια χαρά να τα φτιάξεις με την πρώην του κολλητού σου, που είναι ταυτόχρονα κολλητή και των δυο σας, και κανείς να μην ενοχληθεί/ φερθεί παράξενα/ σκεφτεί το παραμικρό.
Οι μπαμπάδες είναι πάντα γλυκούλικα αφελείς. Οι μαμάδες (όταν έχουν ρόλο μαμάς, και όχι εύθυμης ζωντοχήρας/ ξανανιωμένης μεσήλικα με νεαρό εραστή) αγγίζουν πάντα τα όρια της υστερίας.
Οι χοντροί είναι πάντα αστείοι. Δεν υπάρχει χοντρός/η χωρίς χιούμορ.
Είναι εξαιρετικά πιθανό να συμβεί κάτι κοσμογονικό στη ζωή σου, ή στη ζωή των γονιών/ φίλων/ συντρόφων σου, το οποίο μετά από λίγο θα ξεχαστεί. Και ποτέ κανείς δεν θα ξαναναφερθεί στο συμβάν.
Κάθε άνθρωπος έχει έναν/μία κολλητό/ή που δεν έχει δικιά του ζωή, και το μόνο που κάνει είναι να ασχολείται με –και να λύνει– τα γκομενικά του φίλου του.
Κανείς ποτέ δεν περπατάει ξυπόλυτος σπίτι του.
Τα τηλεφωνήματα, ειδικά στις ξένες σειρές, τελειώνουν μαγικά από μόνα τους –κανείς δε λέει «γεια», «φιλάκια», «τα λέμε», κάτι που να υποδηλώνει πως τελείωσε η συζήτηση, τέλος πάντων.
Κανείς ποτέ δε δουλεύει πραγματικά. Στην καλύτερη, θα χασομεράει/ κουτσομπολεύει/ λύνει τα γκομενικά του στο γραφείο. Στη χειρότερη, δεν θα δουλεύει καν –κι ας έχει αρκετά λεφτά για να πληρώνει ενοίκια και λογαριασμούς.
Όσο ύποπτη και αν είναι η συμπεριφορά σου, όσες τρέλες και αν λες προσπαθώντας να κρύψεις κάτι, ή να στρέψεις την προσοχή του συνομιλητή σου μακριά από κάτι που δεν θες να του αποκαλύψεις, κανείς δεν θα πάρει χαμπάρι ότι κάτι δεν πάει καλά. Ακόμα και αν κινήσεις υποψίες, θα είναι μόνο προσωρινά, αφού θα καταφέρεις να τις διαλύσεις ακόμα και αν επιστρατεύσεις το λιγότερο αθώο ύφος του κόσμου.
Τα μωρά δεν είναι κάτι που απασχολεί μεγάλο κομμάτι της ημέρας σου. Μπορείς κάλλιστα να κάνεις παιδιά, και να μην τα βλέπεις, να μην ασχολείσαι μαζί τους, να μη μιλάς καν γι’ αυτά σχεδόν ποτέ.
Τα πιτσιρίκια εκεί γύρω στα 10, είναι κατά κανόνα συγκλονιστικά έξυπνα, με λεξιλόγιο αιώνες μπροστά από την ηλικία τους, και ολοκληρωμένες προσωπικότητες που θα ζήλευε και ενήλικας.
Σε εκείνα τα βγαλμένα από τη ζωή σενάρια «με θέλει/ δε με θέλει» - «θα καταλήξουμε/ δεν θα καταλήξουμε μαζί» η απάντηση είναι πάντα μία. Η θετική.
Οι πόρτες των σπιτιών δεν κλειδώνουν. Ποτέ.
Οι φίλοι σου έχουν πάντα λεφτά, χρόνο και τη δυνατότητα να παρατήσουν τα πάντα και να έρθουν ακόμα κι από την άλλη άκρη του πλανήτη για να σου συμπαρασταθούν/ γιορτάσουν μαζί σου οτιδήποτε σου συμβαίνει.
