Οι ξεκαρδιστικοί β’ ρόλοι των ελληνικών σειρών
Δέκα β’ ρόλοι των ελληνικών κωμικών σειρών που παίρνουν το… α’ βραβείο γέλιου στην καρδιά μας.
Η Μαρούσκα και το εβιάν της, η Σάσα και τα αγόρια της, η Πέγκυ και οι σκύλες της λύσσας, ο Χλαπάτσας και οι ρουφιανιές του… Οι β’ ρόλοι και τα σπαρταριστά τους ευρήματα δεν έχουν τέλος στην παλιά καλή ελληνική τηλεόραση. Απόδειξη, ότι ήδη σας θυμίσαμε 10 από τους κορυφαίους σε παλαιότερο αφιέρωμα http://www.in2life.gr/features/faces/face/200313/oi-agaphmenoi-vroloi-ths-ellhnikhs-thleorashs.html , κι όμως νιώθαμε τύψεις για τους απολαυστικούς χαρακτήρες που αφήσαμε εκτός. Ιδού λοιπόν άλλοι δέκα, εξίσου ξεκαρδιστικοί, β’ ρόλοι των ελληνικών κωμικών σειρών, που συχνά επισκίασαν ακόμη και τους πρωταγωνιστές τους.
Μαρούσκα Μαλένκα (Δυο Ξένοι)
Τι πιο καλτ από μια Ρωσίδα που δεν μιλά ελληνικά, η οποία δουλεύει για μία πλούσια Ελληνίδα που δεν μιλά ρώσικα, αλλά συνεννοούνται περίφημα – κι ας την αποκαλεί η τελευταία… εξώγαμο του Ρασπούτιν, ρώσικη κακαράντζα και ντροπή της στέπας.
Μπαρμπα-Αριστείδης Μητρόπουλος (Εγκλήματα)
Γνωστός απλώς ως «παππούς των Εγκλημάτων», ο Αθηνόδωρος Προύσαλης αποδεικνύει ότι η κωμική φλέβα χτυπά δυνατά ακόμη και στα 75 σου, τότε δηλαδή που υποδύθηκε τον παππού της οικογένειας Μητροπούλου που υποφέρει από (ή μάλλον απολαμβάνει την) άνοια στη σειρά του Λευτέρη Παπαπέτρου. Αγαπημένη σκηνή, αυτή στην οποία διηγείται ότι έφαγε άνθρωπο. Κυριολεκτικά.
Σάσα Παπαδήμα (Ντόλτσε Βίτα)
Ήταν ο πρόδρομος της Σαμάνθα του Sex and the City: Μια ζουμερή 50άρα γεμάτη ζωή, που δεν παύει να φλερτάρει, να τραγουδάει, να πετά απολαυστικά αποστάγματα γυναικείας σοφίας και να συμβουλεύει την αγαπημένη της κολλητή για το πώς να κλέψει τον γκόμενο… της κόρης της.
Τούλα (Είσαι το ταίρι μου)
Αν τα αστεία του Λευτέρη Παπαπέτρου δεν ήταν αρκετά για να μας κάνουν να ξεκαρδιστούμε (ήταν), τότε αρκούσε το γάργαρο γέλιο και οι ατάκες εκστατικού αυτοσαρκασμού της τροφαντής Τουλάρας για να γελάσουμε με την ψυχή μας.
Το Αστροπελέκι (Απαράδεκτοι)
Μπορεί ο Σπύρος, η Δήμητρα, ο Βλάσης και ο Γιάννης να ήταν τυπικά οι «Απαράδεκτοι», αλλά στις καρδιές όλων μας, το Αστροπελέκι ήταν ισότιμο μέλος της τηλεοπτικής παρέας: Οι ζήλιες στο Βλάση, ο ανταγωνισμός με την Δήμητρα, οι ανταλλαγές καλιαρντών βρισιών με τον Γιάννη μας έπεισαν ότι η Ρένια ήταν… εξίσου απαράδεκτη.
Πέγκυ Καρρά (Κωνσταντίνου και Ελένης)
«Να σας παίξω λίγο;» Η Μαρία Λεκάκη, ως Πέγκυ Καρρά, μια «ατάλαντη γκαρσονοθεατρίνα» που ως γκαρσόνα β’ βασάνιζε τους πελάτες με αποσπάσματα από Σέξπιρ, Τσέχοφ και Ευριπίδη, μας χάρισε ερμηνείες και ατάκες απολαυστικότερες ακόμη και από αυτές των δύο πρωταγωνιστών της σειράς των Ρώμα-Χατζησοφιά.
Τάμμυ Τσανάκα (Σαββατογεννημένες)
Ήταν ο πιο… χαζός ρόλος της δεκαετίας του 2000, γι’ αυτό και τον αγαπήσαμε. Μία ξανθιά ηθοποιός με τσιριχτή φωνή και IQ υπό το μηδέν, που ωστόσο κατάφερε να «εκλοχτεί» βουλευτής και να βρεθεί τελικά με τα «επτάμιση εκατομαμμύρια του Γιόκερ» που έψαχναν διακαώς οι πρωταγωνίστριες της πρώτης σειράς του Γιώργου Καπουτζίδη.
Ντίντα η Σερπαντίνα (Τι Ψυχή θα Παραδώσεις Μωρή;)
Πιστοί στη συνήθειά τους να δημιουργούν βοηθητικούς χαρακτήρες-διαμαντάκια, οι Ρήγας-Αποστόλου, στη σειρά που κράτησε μόλις 6 ½ επεισόδια αλλά κατάφερε να μπει στο πάνθεον των ελληνικών σίριαλ, μας χάρισαν και τον ρόλο της Ντίντας της Σερπαντίνας, που παρέδιδε σεμινάρια δημοσιογραφίας στο κουτσομπολίστικο περιοδικό όπου εργαζόταν: «Υπάρχει καμιά αληθινή λέξη στο κείμενο;» - «Το όνομά μου».
Ντίμης Τσιμισκής Χόφμαν (Οι Στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη)
Ο πρόεδρος των φυλακών του Καλάμου, στην μαύρη κωμωδία του ΑΝΤ1, ήταν μια μόνιμη αυτό-ψυχαναλυτική μηχανή, που σε κάθε ευκαιρία διηγούταν παιδικά του τραύματα και μετρούσε… νευρώσεις, συνδέοντάς τις έξυπνα με μυστικά που στιγμάτισαν την ποπ κουλτούρα – από τον πραγματικό φονιά του JFK μέχρι την πραγματική τοποθεσία της Γκουέρνικα ή το νόημα πίσω από τον τίτλο «Όλα για την μητέρα μου» του Almodovar.
Χλαπάτσας (Της Ελλάδος τα Παιδιά)
Η «βρομερή σκουληκαντέρα» που κάρφωνε τους σμηνίτες της μονάδας του στον σμήναρχο Κάκκαλο έγινε μία από τις κυρίαρχες μορφές των ‘90s, σύμβολο των απανταχού γλιτσερών ρουφιάνων που δεν μπορούν να μπουν σε μια παρέα και αναφωνούν… «καλά, θα σας δείξω εγώ, θα δείτε τι θα πάθετε».
Μαρούσκα Μαλένκα (Δυο Ξένοι)
Τι πιο καλτ από μια Ρωσίδα που δεν μιλά ελληνικά, η οποία δουλεύει για μία πλούσια Ελληνίδα που δεν μιλά ρώσικα, αλλά συνεννοούνται περίφημα – κι ας την αποκαλεί η τελευταία… εξώγαμο του Ρασπούτιν, ρώσικη κακαράντζα και ντροπή της στέπας.
Μπαρμπα-Αριστείδης Μητρόπουλος (Εγκλήματα)
Γνωστός απλώς ως «παππούς των Εγκλημάτων», ο Αθηνόδωρος Προύσαλης αποδεικνύει ότι η κωμική φλέβα χτυπά δυνατά ακόμη και στα 75 σου, τότε δηλαδή που υποδύθηκε τον παππού της οικογένειας Μητροπούλου που υποφέρει από (ή μάλλον απολαμβάνει την) άνοια στη σειρά του Λευτέρη Παπαπέτρου. Αγαπημένη σκηνή, αυτή στην οποία διηγείται ότι έφαγε άνθρωπο. Κυριολεκτικά.
Σάσα Παπαδήμα (Ντόλτσε Βίτα)
Ήταν ο πρόδρομος της Σαμάνθα του Sex and the City: Μια ζουμερή 50άρα γεμάτη ζωή, που δεν παύει να φλερτάρει, να τραγουδάει, να πετά απολαυστικά αποστάγματα γυναικείας σοφίας και να συμβουλεύει την αγαπημένη της κολλητή για το πώς να κλέψει τον γκόμενο… της κόρης της.
Τούλα (Είσαι το ταίρι μου)
Αν τα αστεία του Λευτέρη Παπαπέτρου δεν ήταν αρκετά για να μας κάνουν να ξεκαρδιστούμε (ήταν), τότε αρκούσε το γάργαρο γέλιο και οι ατάκες εκστατικού αυτοσαρκασμού της τροφαντής Τουλάρας για να γελάσουμε με την ψυχή μας.
Το Αστροπελέκι (Απαράδεκτοι)
Μπορεί ο Σπύρος, η Δήμητρα, ο Βλάσης και ο Γιάννης να ήταν τυπικά οι «Απαράδεκτοι», αλλά στις καρδιές όλων μας, το Αστροπελέκι ήταν ισότιμο μέλος της τηλεοπτικής παρέας: Οι ζήλιες στο Βλάση, ο ανταγωνισμός με την Δήμητρα, οι ανταλλαγές καλιαρντών βρισιών με τον Γιάννη μας έπεισαν ότι η Ρένια ήταν… εξίσου απαράδεκτη.
Πέγκυ Καρρά (Κωνσταντίνου και Ελένης)
«Να σας παίξω λίγο;» Η Μαρία Λεκάκη, ως Πέγκυ Καρρά, μια «ατάλαντη γκαρσονοθεατρίνα» που ως γκαρσόνα β’ βασάνιζε τους πελάτες με αποσπάσματα από Σέξπιρ, Τσέχοφ και Ευριπίδη, μας χάρισε ερμηνείες και ατάκες απολαυστικότερες ακόμη και από αυτές των δύο πρωταγωνιστών της σειράς των Ρώμα-Χατζησοφιά.
Τάμμυ Τσανάκα (Σαββατογεννημένες)
Ήταν ο πιο… χαζός ρόλος της δεκαετίας του 2000, γι’ αυτό και τον αγαπήσαμε. Μία ξανθιά ηθοποιός με τσιριχτή φωνή και IQ υπό το μηδέν, που ωστόσο κατάφερε να «εκλοχτεί» βουλευτής και να βρεθεί τελικά με τα «επτάμιση εκατομαμμύρια του Γιόκερ» που έψαχναν διακαώς οι πρωταγωνίστριες της πρώτης σειράς του Γιώργου Καπουτζίδη.
Ντίντα η Σερπαντίνα (Τι Ψυχή θα Παραδώσεις Μωρή;)
Πιστοί στη συνήθειά τους να δημιουργούν βοηθητικούς χαρακτήρες-διαμαντάκια, οι Ρήγας-Αποστόλου, στη σειρά που κράτησε μόλις 6 ½ επεισόδια αλλά κατάφερε να μπει στο πάνθεον των ελληνικών σίριαλ, μας χάρισαν και τον ρόλο της Ντίντας της Σερπαντίνας, που παρέδιδε σεμινάρια δημοσιογραφίας στο κουτσομπολίστικο περιοδικό όπου εργαζόταν: «Υπάρχει καμιά αληθινή λέξη στο κείμενο;» - «Το όνομά μου».
Ντίμης Τσιμισκής Χόφμαν (Οι Στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη)
Ο πρόεδρος των φυλακών του Καλάμου, στην μαύρη κωμωδία του ΑΝΤ1, ήταν μια μόνιμη αυτό-ψυχαναλυτική μηχανή, που σε κάθε ευκαιρία διηγούταν παιδικά του τραύματα και μετρούσε… νευρώσεις, συνδέοντάς τις έξυπνα με μυστικά που στιγμάτισαν την ποπ κουλτούρα – από τον πραγματικό φονιά του JFK μέχρι την πραγματική τοποθεσία της Γκουέρνικα ή το νόημα πίσω από τον τίτλο «Όλα για την μητέρα μου» του Almodovar.
Χλαπάτσας (Της Ελλάδος τα Παιδιά)
Η «βρομερή σκουληκαντέρα» που κάρφωνε τους σμηνίτες της μονάδας του στον σμήναρχο Κάκκαλο έγινε μία από τις κυρίαρχες μορφές των ‘90s, σύμβολο των απανταχού γλιτσερών ρουφιάνων που δεν μπορούν να μπουν σε μια παρέα και αναφωνούν… «καλά, θα σας δείξω εγώ, θα δείτε τι θα πάθετε».
