Χορεύοντας με τους λύκους

του Γιώργου Κόκουβα

Ξέρω τι κάνατε την Κυριακή το βράδυ. Ο ένας στους πέντε τουλάχιστον. Βλέπατε «Dancing With the Stars». Περίπου δύο εκατομμύρια Έλληνες, λένε οι αριθμοί. Και οι υπόλοιποι ήσασταν στο Twitter και μιλούσατε για το #DWTS. Το «μεγάλο live show με το πάθος, την ένταση, τις θεαματικές χορογραφίες, το γέλιο, την αγωνία». #not

Δεν είναι τα φτωχά σκηνικά και οι προβλέψιμες ατάκες, τα προβλέψιμα γελάκια ή το προβλέψιμο «θέαμα» που καθιστούν το χορευτικό show αδιάφορο. Δεν είναι το ότι μέχρι την τελευταία στιγμή οργίαζαν οι φήμες για ματαίωσή του, λόγω «ανταρσίας» του τεχνικού προσωπικού επειδή η αμοιβή από τον ΟΑΕΔ θα ήταν καλύτερη από το μεροκάματο στο στενόχωρο πλατό του show. Δεν είναι καν η ειρωνεία του τίτλου “Dancing with the Stars”, αν λάβει κανείς υπόψη ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε stars – αλήθεια, ποιος θέλει να δει την Βάσια Τριφύλλη να χορεύει cha cha;

Αυτό που τελικά είναι άσχημο με το DWTS είναι ότι καταφέρνει –και δη με μετριότατα μέσα- αυτό που θα ήθελε: Να μας κάνει να «ξεχαστούμε». Τι πειράζει για μια βραδιά την εβδομάδα να ασχολούμαστε με την πιρουέτα της Βάνας Μπάρμπα και όχι με την κρίση, τα δάνεια και τις δόσεις; - θα πει κάποιος. Άλλωστε, τόσο καιρό δεν γκρινιάζαμε που δεν υπήρχε καινούριο live πρόγραμμα στην ελληνική TV; Το κακό είναι ότι η τηλεόραση συνεχίζει να υποκρίνεται. Αναγορεύει «γεγονός της εβδομάδας» την πρεμιέρα του Dancing With the Stars, την ίδια ακριβώς ώρα που η Γάζα γνωρίζει αιματοκύλισμα και μικρά παιδιά ακρωτηριάζονται. Αλλά, δεν πειράζει, το μεγάλο show έχει καλυμμένα τα νώτα του: Στηρίζει φιλανθρωπική οργάνωση, άρα αμαρτία ουκ έχει. Το πώς στηρίζει φιλανθρωπική οργάνωση όταν δεν μπορεί καν να πληρώσει το τεχνικό προσωπικό είναι μια άλλη υπόθεση.

Την ίδια ώρα, επίσης, η ΕΤ1 έχει μετατραπεί σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον μίνι τηλεοπτικό φεστιβάλ ντοκιμαντέρ – επί δύο εβδομάδες από τις 18.00 ως αργά το βράδυ προβάλλονταν δεκάδες ντοκιμαντέρ στο πλαίσιο του πανευρωπαϊκού τηλεοπτικού εγχειρήματος «Why Poverty?», μπας και ξεστραβωθούμε λίγο, μάθουμε τι συμβαίνει στον κόσμο, και ξεχάσουμε και τις αμαρτίες της ΕΡΤ κατά τις προηγούμενες εβδομάδες. Οι αριθμοί, όμως, είπαν ότι το μερίδιο της ET1 έπεσε αυτή την εβδομάδα στο 2,3%, την ώρα που το DWTS σκαρφάλωνε στο 41,8%.

Τι μας νοιάζουν τα κομμένα μέλη στην Παλαιστίνη ή οι γενοκτονίες στην Αφρική; Το θέμα είναι αν η Ζέτα θα κάνει νάζια στον Λάτσιο, κι αν ο Μάικ ο Φασολάκης γίνει γιαχνί στα παρασκήνια. Προφανώς, δεν θέλουμε να βλέπουμε πια αλήθειες – ίσως γιατί δεν μπορούμε πια να τις αναγνωρίσουμε ως τέτοιες. Προτιμάμε τα κυριακάτικα παραμύθια, τα βγαλμένα από αποκριάτικο βεστιάριο.

Ένα χιουμοριστικό video πρόσφατα σατίριζε το spot της Digea παραφράζοντας τις ενημερωτικές ερωταπαντήσεις του:
-Και στην νέα ψηφιακή εποχή, δεν θα πληρώνω συνδρομή;
-Όχι, γιατί θέλουμε να ακούνε τα ψέματά μας και οι φτωχοί.
Και κάπως έτσι, το ταγκό του Τσαλίκη μπορεί να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι στο σαλόνι μας δεν έκαιγε το καλοριφέρ, και ούτε θα καίει όλο τον χειμώνα. Προσωπικά, πάντως, την Κυριακή δεν ήμουν ένας από τα δύο εκατομμύρια. Την Κυριακή πήγα και είδα το “Skyfall” και μπορεί να έδωσα τα 7 ευρώ μου, αλλά δεν ένιωσα ότι με κορόιδεψαν. Συν το ότι είχε και θέρμανση στην αίθουσα.

*Τα νούμερα της εβδομάδας

Tα top10 προγράμματα σε τηλεθέαση για την εβδομάδα 11-18/11/2012


...Και τα τηλεμερίδια των τηλεοπτικών σταθμών

Πηγή: NIELSEN AUDIENCE MEASUREMENT