Αγαπήσαμε την ελληνική τηλεόραση για την καλτίλα της. Για το πάθος ορισμένων σεναριογράφων και σκηνοθετών που, με πενιχρά μέσα που είχαν κατάφεραν να μας δώσουν ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα. Πολλοί από αυτούς προσπάθησαν να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να κάνουν τον τηλεθεατή να εστιάσει σε άλλα σημεία. Πρόσθεσαν αυτό το κάτι με την επιλογή του καστ, με το πρωτότυπο του σεναρίου ή με τις ατάκες-φωτιά που έχουν μείνει στο μνημονικό μας.
Αν για τον οποιοδήποτε λόγο έπρεπε να διαλέξουμε έξι ελληνικές σειρές για να βλέπουμε σε επανάληψη στο υπόλοιπο της ζωή μας, θα επιλέγαμε αυτές:
Κωνσταντίνου και Ελένης (ANT1, 1998-1999)
Στο πάνθεον των ελληνικών κωμικών σειρών δικαίως βρίσκεται το Κωνσταντίνου και Ελένης. Όχι ακριβώς λόγω των πανέξυπνων lines (ατακών), ούτε λόγω της δεινής σκηνοθεσίας του. Το σενάριο, δια χειρός Χάρη Ρώμα και Άννας Χατζησοφιά, σε συνδυασμό με το παίξιμο των πρωταγωνιστών καταφέρνει κάτι το οποίο χρήζει κοινωνιολογικής διερεύνησης: από το 1998 που πρωτοπροβλήθηκε μέχρι σήμερα είναι relatable (έτσι το λένε οι νέοι, σε ελεύθερη μετάφραση είναι το «επίκαιρο») και οι νέες γενιές ταυτίζονται μαζί του. Οι φανατικοί θυμούνται απ’ έξω τα ονόματα κάθε κομπάρσου, ακόμη και το όνομα του θρυλικού μπαρ των Εξαρχείων που δούλευε η Ελένη – μπαρ «το Απρόβλεπτο».
Οι απλοί φανς μπορούν να ανακαλέσουν τουλάχιστον τις ατάκες της χηρεύσασας (ναι το ξέρεις κι εσύ το παρακάτω, «διαρκώς χειροτερεύσασας»), την επική ατάκα του Νάσου Ζέπελη «Θα πατήσεις ένα αθώο μερμηγκάκι; Είναι κράιμα το καημένο» (κάποιοι μάθαμε τα μέλη των Led Zeppelin χάρις στο Κωνσταντίνου και Ελένης), τις αξεπέραστες σκύλες της λύσσας της Πέγκυ Καρρά, την τακαμούρη (η ευφάνταστη αυτή λέξη εμφανίζεται στις πρώτες επιλογές των προτεινόμενων της αναζήτησης Google αν πατήσετε «τακα»).
Ο αντίκτυπος της σειράς είναι τόσο μεγάλος, που αυτή τη στιγμή που μιλάμε, μία στρατιά 38,6 χιλιάδων ατόμων δραστηριοποιείται στο ομώνυμο γκρουπ. Η σελίδα Johnny The Hunter έχει μεγάλη απήχηση στο facebooκικό κοινό δημιουργώντας memes με άνιμε εικόνες και από πάνω ατάκες από το Κωνσταντίνου και Ελένης. Τέλος μην ξεχνάμε ότι μετά από τόσα χρόνια εξακολουθεί να παίζεται στην τηλεόραση με τον κόσμο να εξακολουθεί να το βλέπει.
Δύο Ξένοι (Mega, 1997-1999)
Οι πιο ιντελεξουέλ θεατές βρήκαν στέγη στη σειρά-ορόσημο του Mega, Δύο Ξένοι. Οκέι, η συνταγή κατά βάση είναι απλή: ένας ελιτιστής σκηνοθέτης με πάθος για την Τέχνη ερωτεύεται μία ταπεινή τηλεπαρουσιάστρια πρωινάδικου. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτός ο λόγος που η σειρά έγινε τόσο αγαπητή. Είναι ο Τόλης, η Φλώρα, είναι η Ντένη, είναι η Μαρούσκα και η φανταστική Νινέτα, είναι ο Μένιος και η αφελής Μαριάνθη. Είναι περισσότερο το τριγύρω καστ, παρά οι ίδιοι πρωταγωνιστές.
Η μοναδικότητα αυτής της σειράς φάνηκε σε δύο σημεία. Αρχικά, στο σεναριακό κομμάτι, όπου το δίδυμο Ρήγας-Αποστόλου έκανε τρομερή δουλειά: Πολιτικές αναφορές, αναφορές στο καλλιτεχνικό στερέωμα της χρυσής εποχής, αλλά και της εποχής των 90s, αστεία τα οποία για να συλλάβεις έπρεπε να είσαι ενημερωμένος και λιγάκι διαβασμένος. Αξέχαστα θα μείνουν τα επεισόδια με την εκπομπή «Χαμένοι στην πόλη» με το τρομερό γκεστ της Σοφίας Φιλιππίδου. Το δεύτερο σημείο θα λέγαμε ότι είναι το σκηνοθετικό κομμάτι. Αυτή η θεατράλε σκηνοθεσία του Ρήγα είναι αυτό που απογειώνει τους Δύο Ξένους -η σειρά δε θα ήταν η ίδια αν οι πρωταγωνιστές δεν τσίριζαν.
Φαν φακτ: Στο σενάριο βοήθησε πολύ τους Αλέξανδρο Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου η Ελένη Μενεγάκη, με την οποία ο πρώτος διατηρούσε φιλικές σχέσεις από την εποχή που συνεργαζόντουσαν στη σειρά Πάτερ Ημών. Πολλά περιστατικά από αυτά που είχαν συμβεί σε εκπομπές της Μενεγάκη ενσωματώθηκαν στο σενάριο, με ένα από τα πιο χαρακτηριστικά να παραμένει μέχρι σήμερα αυτό του πρώτου επεισοδίου, όπου ο Πάνος Κιάμος υποδύεται έναν τραγουδιστή του εντέχνου τραγουδιού, τον οποίο είχαν προσκαλέσει σε κάποια εκπομπή της Μενεγάκη, με αποτέλεσμα η ίδια να έχει βαρεθεί πάρα πολύ. Οι καλύτερες ιστορίες είναι βγαλμένες από τη ζωή. Πηγή φακτ: dailyowl
Εγκλήματα (ΑΝΤ1, 1998-1999)
Αν υπάρχει ελληνική κωμική σειρά για την οποία μπορείς να πεις ότι κανένας χαρακτήρας δεν υστερεί, αυτή είναι παμψηφεί τα Εγκλήματα. Ένας μέσος φαν των Εγκλημάτων ξεκινά δείχνοντας μία αδυναμία στον κυρ Αριστείδη, συνεχίζει με τη Σωσώ, προχωρά στην Κορίνα και όσο μεγαλώνει αρχίζει να εκτιμά τον χαρακτήρα του Αχιλλέα, του Αλέκου, του Τζόνι και κυρίως, του Μιχαλάκη. Η σειρά ήταν υπερβολικά προχωρημένη για την εποχή της, γεγονός που την έκανε να εισπράξει δύο βροντερά «Όχι» πριν την προβάλλει ο ΑΝΤ1.
Μετά τους Απαράδεκτους, τα Εγκλήματα ήταν ουσιαστικά η πρώτη ελληνική σειρά η οποία προσπάθησε να απενοχοποιήσει ή έστω να φέρει στα ελληνικά νοικοκυριά την κουίρ κουλτούρα, με τρανσέξουαλ γυναίκες, bi άτομα -μια εποχή που η πλειονότητα των πολιτών δε δεχόταν κανέναν εναλλακτικό σεξουαλικό προσανατολισμό ή προσδιορισμό ταυτότητας φύλου. Ίσως το εντυπωσιακότερο από όλα είναι το γεγονός ότι όσο και να ψάξεις, όσο κι αν σκαλίσεις τις αναμνήσεις σου, δε θα βρεις συνταγή σαν και των Εγκλημάτων. Ένα πραγματικό αριστούργημα –οριακά, αν θέλετε, παρθενογένεση.
Απαράδεκτοι (Mega, 1991-1993)
Δε θα μπορούσε να λείπει η σειρά της Δήμητρας Παπαδοπούλου. Οι ευρηματικοί διάλογοι της σεναριογράφου και ηθοποιού κέντρισαν το ενδιαφέρον κάθε έλληνα τηλεθεατή στις αρχές των 90s. Μέσα από το στόμα του Σπύρου, της Δήμητρας, του Γιάννη και του Βλάσση ακούγονται σκληρές αλήθειες σερβιρισμένες με χιουμοριστική διάθεση και ενίοτε αφέλεια. Ο Γιάννης ίσως ένας από τους πρώτους γκέι χαρακτήρες της ελληνικής TV, ενώ στην αρχή καταδικάστηκε από την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα (η οποία τότε δεν ήταν καν στα γενοφάσκια της, ίσως ήταν μόνο ΛΟΑΤ) σε βάθος χρόνου και στο θυμικό του τηλεθεατή έμεινε ως ο κουλ χαρακτήρας, αυτός που ξεστόμισε το «Γλύκανε μωρή λίγο μην είσαι σαν κακό ψόφο να χεις».
Ένα από τα τοπ επεισόδια θεωρείται αυτό με τη συμμετοχή του Κωνσταντίνου Τζούμα. Στην προσπάθειά τους η Δήμητρα με τον Σπύρο να γίνουν λιγάκι πιο κουλτουριάρηδες ζητούν από τον Κωνσταντέν να τους εντρυφήσει στα καλντερίμια της Τέχνης. Αποκορύφωση η σκηνή όπου ο Τζούμας διαβάζει το απόσπασμα του προγράμματος του Γερμανού συγγραφέα Φρίνεμαν, ένα συνονθύλευμα γερμανικών, αγγλικών και λίγων ελληνικών.
Είσαι το ταίρι μου (Mega, 2001-2002)
Ο κορυφαίος Λευτέρης Παπαπέτρου, σεναριογράφος των πολυαγαπημένων «Ντόλτσε Βίτα» και «Εγκλημάτων» πρωτοτυπεί σεναριακά ακόμα μία φορά με το «Είσαι το ταίρι μου». Πρόκειται για ένα εντελώς σουρεάλ σενάριο· ακόμη παραμένει μυστήριο ο λόγος για τον οποίο η Στέλλα αναγκάστηκε να πάρει τη θέση της Βίκυς.
Η σειρά καταφέρνει να θίξει τα κακώς κείμενα της ελληνικής οικογένειας, με αποκορύφωμα αν θέλετε τον πατέρα που ασκεί συναισθηματικούς εκβιασμούς, την υπερπροστατευτική μητέρα, τον «καλό» και τον «κακό» γιο και την αυστηρή σύζυγο που έχει ευνουχίσει τον άντρα της. Από κάθε άποψη η σειρά ήταν αρκετά πρωτότυπη, ειδικά εκείνες τις στιγμές που ο σεναριογράφος δε χρειαζόταν να ακολουθήσει τη γραμμική εξέλιξη και μπορούσε να παίξει με side stories. Μία από τις εμβληματικότερες στιγμές θα λέγαμε ότι ήταν η συμμετοχή του Κώστα Κόκλα ως «Τσιριγκούλη», λαϊκού τραγουδιστή και της αλληλεπίδρασης που είχε με την Αννέτα. Στις αλληλεπιδράσεις της Αννέτας με τα λαϊκά στρώματα, να προσθέσουμε και τη σχέση που είχε αναπτύξει με τον εργοστασιάρχη πριν τα ξαναβρεί με τον Παναγιώτη, σχέση που έκανε τη μισή Ελλάδα να μάθει ότι δεν είναι «στις 1», αλλά «στη 1».
Σαββατογεννημένες (Mega, 2003-2004)
Οι φαν του μέινστριμ θα πουν ότι η σειρά «Στο παρά πέντε» αποτελεί το magnum opus του Καπουτζίδη. Δε θα διαφωνήσουμε, αφού λόγω της σειράς ο Καπουτζίδης έγινε πανελληνίως γνωστός. Ωστόσο, επειδή και η χιπστεριά έχει τη γοητεία της, να πούμε εδώ ότι οι Σαββατογεννημένες είναι αριστοτεχνικά γραμμένες.
Για τις Σαββατογεννημένες θα λέγαμε πως ισχύει σχεδόν ό,τι και για τα Εγκλήματα. Παρόμοιο σενάριο δύσκολα θα βρεις. Τρεις πρώην γυναίκες, ένα Τζόκερ, ένας πρώην σύζυγος με αμνησία, μία αφελής ηθοποιός που γίνεται βουλευτής, ένας πορτογάλος υπάλληλος σε κατάστημα με ελληνικά σουβενίρ στο Μοναστηράκι –ένα πραγματικό αριστούργημα. Αξέχαστες θα μας μείνουν οι στιγμές της Ελένης Ράντου που υποδυόταν τη Μπία, που υποδυόταν τη Βερόνικα Δεσύλλα.
Κατερίνα Σπανού