Παυλίτο θα μας λείψεις!
Ο Παύλος Χάππιλος αποχώρησε από το Μάστερ Σεφ και όσο και αν δεν το περιμέναμε, μας συγκίνησε αυτό το παιδί.
Συνήθιζε να μας γλυκαίνει τόσο με τον χαρακτήρα του όσο και με τις «επιδόρπιες» δημιουργίες του, όμως προ ημερών ο Παύλος Χάππιλος του Μάστερ Σεφ μας άφησε με μια πικράδα.
Η μαγειρική μάχη που περίμενε τους διαγωνιζόμενους ήταν η αντιγραφή ενός πιάτου του διακεκριμένου σεφ, Θοδωρή Παπανικολάου, κι εκεί ο παίκτης βρέθηκε να έχει τη χαμηλότερη βαθμολογία μαζί με τον – αρκετά αντιπαθή, θα το ομολογήσουμε – Διονύση.
Στο τέλος λοιπόν έμειναν οι δυο τους, με τους κριτές να επιλέγουν τον Παύλο προς αποχώρηση και να μας αφήνουν εμάς κενούς. Όχι επειδή ο «μνιεχ» τύπος Διονύσης παρέμεινε στο παιχνίδι, προφανώς το άξιζε. Αλλά γιατί δε θα έχουμε ξανά την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τον εξαιρετικά συμπαθή αυτόν παίκτη στους δέκτες μας.
Ο Παύλος ήταν ο ορισμός του «καλού παιδιού». Δεν προκάλεσε ποτέ προβλήματα, ήταν ευγενικός με όλους, ακόμα και με αυτούς που δεν γούσταρε και ποτέ μα ποτέ δεν έπεσε στην παγίδα του πισώπλατου μαχαιρώματος που τόσο συχνά προκύπτει σε τέτοιου είδους τηλεοπτικές «αρένες». Αφορμές είχε δεκάδες να εμπλακεί, όμως παρέμεινε βράχος ευγένειας και αξιοπρέπειας, γεγονός που εκτιμήθηκε από τους συμπαίκτες του.
Όσες προσβολές και αν εκτόξευαν μεταξύ τους, για τον Παύλο δεν είπε κανείς κάτι κακό, τουλάχιστον όχι για τον χαρακτήρα του. Ακόμα και αν τα χέρια του έτρεμαν σε κάθε δοκιμασία, το είχε πει άλλωστε πως είναι υπερβολικά αγχώδης τύπος, ο «Παυλίτο» όπως τον έμαθε το κοινό απέδειξε πολλάκις πώς μπορείς να φτάσεις ψηλά, ακόμα και αν έχεις ταλαιπωρηθεί αρκετά από την επιβολή των στερεοτύπων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού.
Πιο «άντρας» από τους περισσότερους άντρες που είχε το παιχνίδι, ο συμπαθέστατος και αγνός Παύλος απέδειξε πως η «διαφορετικότητα» δεν έχει να κάνει μόνο με το ποιο φύλο σου αρέσει, αλλά και με το πόσο ακομπλεξάριστος, πράος, ευγενικός και καλλιεργημένος είσαι. Αυτά έχουν καταλήξει να είναι τα «διαφορετικά», γιατί η κοινωνία που ζούμε τα φτύνει και τα προσπερνά με χλεύη.
Θα μας λείψει λοιπόν ο Παύλος, που κατάφερε να φύγει με ψηλά το κεφάλι, αποχαιρετώντας το παιχνίδι όπως πάντα, με το χαμόγελο στα χείλη.
«Επειδή πολλοί άνθρωποι στη ζωή μου δεν μου δώσανε ποτέ την αγάπη που περίμενα. Πολλές φορές πίστευα ότι δεν το άξιζα και ξέρεις αυτό σου μένει… Κι όταν κάποιος σου δίνει την αγάπη που εσύ δεν περιμένεις, κάπως χτυπάει αυτό, το "γιατί το κάνει τώρα αυτός ο άνθρωπος, αφού εγώ, δεν την αξίζω...". Γελάω και κλαίω ταυτόχρονα. Προσπαθώ να το δουλέψω αυτό, γιατί θέλω να πιστεύω ότι την αξίζω την αγάπη», ανέφερε στον αποχαιρετιστήριο λόγο του.
«Πέρασα πολύ ωραία, όλα τα ωραία όμως κάποτε τελειώνουν. Η διαφορετικότητα είναι χάρισμα. Και στους γονείς των "διαφορετικών" να πω να αγαπάτε τα παιδιά σας. Γιατί η ζωή είναι δύσκολη για τους "διαφορετικούς" ανθρώπους. Είναι πολύ άσχημο να σε κρίνουν χωρίς να σου δίνουν περιθώριο να σε μάθουν», πρόσθεσε και εμείς μείναμε με ανοιχτό το στόμα και δάκρυα στα μάτια.
Θα θέλαμε περισσότερους «Παύλους» στην τηλεόραση. Και όχι μόνο εκεί. Παντού στον κόσμο.
Αντίο ρε ψυχούλα!
Η μαγειρική μάχη που περίμενε τους διαγωνιζόμενους ήταν η αντιγραφή ενός πιάτου του διακεκριμένου σεφ, Θοδωρή Παπανικολάου, κι εκεί ο παίκτης βρέθηκε να έχει τη χαμηλότερη βαθμολογία μαζί με τον – αρκετά αντιπαθή, θα το ομολογήσουμε – Διονύση.
Στο τέλος λοιπόν έμειναν οι δυο τους, με τους κριτές να επιλέγουν τον Παύλο προς αποχώρηση και να μας αφήνουν εμάς κενούς. Όχι επειδή ο «μνιεχ» τύπος Διονύσης παρέμεινε στο παιχνίδι, προφανώς το άξιζε. Αλλά γιατί δε θα έχουμε ξανά την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τον εξαιρετικά συμπαθή αυτόν παίκτη στους δέκτες μας.
Ο Παύλος ήταν ο ορισμός του «καλού παιδιού». Δεν προκάλεσε ποτέ προβλήματα, ήταν ευγενικός με όλους, ακόμα και με αυτούς που δεν γούσταρε και ποτέ μα ποτέ δεν έπεσε στην παγίδα του πισώπλατου μαχαιρώματος που τόσο συχνά προκύπτει σε τέτοιου είδους τηλεοπτικές «αρένες». Αφορμές είχε δεκάδες να εμπλακεί, όμως παρέμεινε βράχος ευγένειας και αξιοπρέπειας, γεγονός που εκτιμήθηκε από τους συμπαίκτες του.
Όσες προσβολές και αν εκτόξευαν μεταξύ τους, για τον Παύλο δεν είπε κανείς κάτι κακό, τουλάχιστον όχι για τον χαρακτήρα του. Ακόμα και αν τα χέρια του έτρεμαν σε κάθε δοκιμασία, το είχε πει άλλωστε πως είναι υπερβολικά αγχώδης τύπος, ο «Παυλίτο» όπως τον έμαθε το κοινό απέδειξε πολλάκις πώς μπορείς να φτάσεις ψηλά, ακόμα και αν έχεις ταλαιπωρηθεί αρκετά από την επιβολή των στερεοτύπων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού.
Πιο «άντρας» από τους περισσότερους άντρες που είχε το παιχνίδι, ο συμπαθέστατος και αγνός Παύλος απέδειξε πως η «διαφορετικότητα» δεν έχει να κάνει μόνο με το ποιο φύλο σου αρέσει, αλλά και με το πόσο ακομπλεξάριστος, πράος, ευγενικός και καλλιεργημένος είσαι. Αυτά έχουν καταλήξει να είναι τα «διαφορετικά», γιατί η κοινωνία που ζούμε τα φτύνει και τα προσπερνά με χλεύη.
Θα μας λείψει λοιπόν ο Παύλος, που κατάφερε να φύγει με ψηλά το κεφάλι, αποχαιρετώντας το παιχνίδι όπως πάντα, με το χαμόγελο στα χείλη.
«Επειδή πολλοί άνθρωποι στη ζωή μου δεν μου δώσανε ποτέ την αγάπη που περίμενα. Πολλές φορές πίστευα ότι δεν το άξιζα και ξέρεις αυτό σου μένει… Κι όταν κάποιος σου δίνει την αγάπη που εσύ δεν περιμένεις, κάπως χτυπάει αυτό, το "γιατί το κάνει τώρα αυτός ο άνθρωπος, αφού εγώ, δεν την αξίζω...". Γελάω και κλαίω ταυτόχρονα. Προσπαθώ να το δουλέψω αυτό, γιατί θέλω να πιστεύω ότι την αξίζω την αγάπη», ανέφερε στον αποχαιρετιστήριο λόγο του.
«Πέρασα πολύ ωραία, όλα τα ωραία όμως κάποτε τελειώνουν. Η διαφορετικότητα είναι χάρισμα. Και στους γονείς των "διαφορετικών" να πω να αγαπάτε τα παιδιά σας. Γιατί η ζωή είναι δύσκολη για τους "διαφορετικούς" ανθρώπους. Είναι πολύ άσχημο να σε κρίνουν χωρίς να σου δίνουν περιθώριο να σε μάθουν», πρόσθεσε και εμείς μείναμε με ανοιχτό το στόμα και δάκρυα στα μάτια.
Θα θέλαμε περισσότερους «Παύλους» στην τηλεόραση. Και όχι μόνο εκεί. Παντού στον κόσμο.
Αντίο ρε ψυχούλα!
