Γιατί χάνονται οι φίλοι;
Γιατί σκορπίζουν οι παρέες και χανόμαστε με καλούς μας φίλους; Εννέα λόγοι που φιλίες χρόνων καταλήγουν στο τυπικό «να κανονίσουμε καμιά φορά καφεδάκι να τα πούμε».
Με πόσους συμμαθητές σας μιλάτε ακόμα; Πόσοι φίλοι από τα φοιτητικά σας χρόνια παρέμειναν στην καθημερινότητά σας; Πόσους «κολλητούς» έχετε αλλάξει από την εφηβεία σας ως σήμερα και με πόσους φίλους βρίσκεστε στο δρόμο και λέτε συνεχώς «θα κανονίσουμε καφέ να τα πούμε» αλλά δεν μπαίνετε ποτέ στον κόπο;
Απαντώντας στα παραπάνω ερωτήματα, θα διαπιστώσετε ότι –καλώς ή κακώς- οι φίλοι συχνά χάνονται. Οι παρέες σκορπίζουν. Πρώην κολλητάρια δεν ανταλλάσσουν ούτε καλημέρα. Και οι υποσχέσεις για καφέδες εξατμίζονται, αφήνοντας ως μοναδική ελπίδα επανασύνδεσης κάποιο μελλοντικό reunion. Και αν αναρωτιόσασταν γιατί συμβαίνει αυτό, έχουμε εννέα εξηγήσεις:
Γιατί κάποιοι ωριμάζουν πιο γρήγορα από τους άλλους
Μπορεί να ταιριάζαμε με τους φίλους σας στο λύκειο ή το πανεπιστήμιο, όταν το μόνο που μας ένοιαζε ήταν οι μπύρες και τα ξενύχτια, αλλά όταν το «πάρτι» τελειώσει, συνειδητοποιούμε πως κάποιοι αρκούνται στην επιφάνεια των σχέσεων και στη διασκέδαση, ενώ άλλοι αποζητούν κάτι πιο βαθύ και ουσιαστικό – γι’ αυτό και βρίσκουν ανθρώπους που κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος.
Γιατί κάποιοι ωριμάζουν διαφορετικά από τους άλλους
Θέλετε πειραματικό θέατρο, θέλουν γλυκανάλατες κομεντί. Θέλετε πολιτικές συζητήσεις, θέλουν κίτρινο κουτσομπολιό. Θέλετε βουνό, θέλουν θάλασσα. Θέλετε άσπρο, θέλουν μαύρο. Δεν είναι κακό να θέλουμε διαφορετικά πράγματα – απλώς όσο κυλά ο χρόνος, τείνουμε να διαμορφώνουμε πιο ακλόνητες απόψεις και να μένουμε με φίλους που προτιμούν τα ίδια πράγματα.
Γιατί αλλάζουν οι ρυθμοί της καθημερινότητας
Διαφορετικές δουλειές, διαφορετικά ωράρια, διαφορετικά χόμπι, διαφορετικοί κύκλοι γνωριμιών λόγω επαγγέλματος, διαφορετικές γειτονιές, διαφορετικές προτεραιότητες: Όσο διαμορφώνεται η «μόνιμη» καθημερινότητά μας, τόσο βλέπουμε πως κάποιοι, θέλοντας και μη, δεν χωρούν πια σ’ αυτή – κι ας τους συμπαθούμε.
Γιατί μπαίνει «σφήνα» η γεωγραφία
Το να ζεις σε διαφορετικές πόλεις ή και χώρες με τους φίλους σου καθιστά την διατήρηση μιας στενής φιλίας πολύ δύσκολη. Ναι, μια επαφή μπορεί να διατηρηθεί – και να βρίσκεστε τις γιορτές που ο «μετανάστης» επιστρέφει στη βάση σας ή να μιλάτε συχνά στο τηλέφωνο και στο Facebook, αλλά η αλήθεια είναι πως η εκ του σύνεγγυς επαφή δεν αντικαθίσταται με ημίμετρα. Πάντα χρειαζόμαστε κάποιον δίπλα μας, να βγούμε για έναν καφέ και να τα πούμε, να γελάσουμε μαζί σε μια παράσταση, να κοιμηθούμε στον καναπέ του όταν είμαστε πολύ "σουρωμένοι" για να γυρίσουμε σπίτι. Κάπως έτσι, εμφανίζονται νέοι φίλοι που μπορούν να μας το προσφέρουν, και οι παλιοί φίλοι που βρίσκονται μακριά, αναγκαστικά περνούν στο φόντο.
Γιατί οι φίλοι κάποιες φορές πληγώνουν
Σχολιάζουν πίσω από την πλάτη μας. Βάζουν εμπόδια στις άλλες σχέσεις μας. Ζηλεύουν. Κάνουν πράγματα που μας ενοχλούν και – ακόμη χειρότερα – κάνουν πράγματα ενώ ξέρουν ότι θα μας πληγώσουν. Σε αυτή την περίπτωση, δεν πρέπει να έχουμε ιδιαίτερες τύψεις που δεν ανήκουν πια στις παρέες μας.
Γιατί δεν φάνηκαν αντάξιοι σε μια δύσκολη στιγμή
Λένε πως οι φίλοι και οι παρέες φαίνονται στα δύσκολα. Αν κάποιοι… δεν φάνηκαν σε κάποια δύσκολη στιγμή της ζωής σας, τότε μάλλον δεν ήταν αρκετά φίλοι σας ώστε να αναρωτηθείτε περαιτέρω τους λόγους που δεν βρίσκονται πια κοντά σας.
Γιατί κάποιος δίνει περισσότερα από όσα παίρνει
Έρχεται κάποια στιγμή στην πορεία μιας φιλικής σχέσης που διαπιστώνεις πως έχεις δώσει πολύ περισσότερα από όσα έχεις πάρει, όχι σε υλικό, αλλά σε ψυχολογικό και συναισθηματικό επίπεδο από κάποια πρόσωπα. Και ενώ η αγάπη και η φιλία δεν είναι έννοιες που απαραίτητα συνδέονται με το «αλισβερίσι», είναι σκληρό να συνειδητοποιείς ότι μπορεί και να σε εκμεταλλεύονται.
Γιατί μπαίνει στη μέση ο έρωτας
Είτε το θέλουμε είτε όχι, συμβαίνει: Κάποιοι θέτουν ως προτεραιότητα την ερωτική τους ζωή, «γαντζώνονται» από μία σχέση και παραμελούν τις παρέες τους. Από την άλλη, υπάρχει και άλλος τρόπος που ο έρωτας χώνεται «σφήνα» στις παρέες: Όταν δύο μέλη της ερωτεύονται ο ένας τον άλλον – είτε με, είτε χωρίς ανταπόκριση, κάτι που μπορεί να αλλάξει μια και καλή τις ισορροπίες.
Και, τέλος, για κάποια ηλίθια αφορμή
Κι όμως, συμβαίνει κι αυτό: Γίνεται μια μικροπαρεξήγηση, ένας στιγμιαίος καυγάς μεταξύ φίλων, ο ένας κρατά μούτρα στον άλλο και ο εγωισμός είναι τόσος που δεν επιτρέπει σε κανέναν να κάνει το πρώτο βήμα για τη συμφιλίωση. «Κι αφού είναι τόσο εγωιστής που για κάτι τέτοιο δεν μου ξαναμιλάει, δεν θα καθίσω να σκάσω εγώ», σκέφτονται από τη μεριά τους και οι δύο, και κάπως έτσι παίρνουν σταδιακά διαφορετικές πορείες.
Απαντώντας στα παραπάνω ερωτήματα, θα διαπιστώσετε ότι –καλώς ή κακώς- οι φίλοι συχνά χάνονται. Οι παρέες σκορπίζουν. Πρώην κολλητάρια δεν ανταλλάσσουν ούτε καλημέρα. Και οι υποσχέσεις για καφέδες εξατμίζονται, αφήνοντας ως μοναδική ελπίδα επανασύνδεσης κάποιο μελλοντικό reunion. Και αν αναρωτιόσασταν γιατί συμβαίνει αυτό, έχουμε εννέα εξηγήσεις:
Γιατί κάποιοι ωριμάζουν πιο γρήγορα από τους άλλους
Μπορεί να ταιριάζαμε με τους φίλους σας στο λύκειο ή το πανεπιστήμιο, όταν το μόνο που μας ένοιαζε ήταν οι μπύρες και τα ξενύχτια, αλλά όταν το «πάρτι» τελειώσει, συνειδητοποιούμε πως κάποιοι αρκούνται στην επιφάνεια των σχέσεων και στη διασκέδαση, ενώ άλλοι αποζητούν κάτι πιο βαθύ και ουσιαστικό – γι’ αυτό και βρίσκουν ανθρώπους που κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος.
Γιατί κάποιοι ωριμάζουν διαφορετικά από τους άλλους
Θέλετε πειραματικό θέατρο, θέλουν γλυκανάλατες κομεντί. Θέλετε πολιτικές συζητήσεις, θέλουν κίτρινο κουτσομπολιό. Θέλετε βουνό, θέλουν θάλασσα. Θέλετε άσπρο, θέλουν μαύρο. Δεν είναι κακό να θέλουμε διαφορετικά πράγματα – απλώς όσο κυλά ο χρόνος, τείνουμε να διαμορφώνουμε πιο ακλόνητες απόψεις και να μένουμε με φίλους που προτιμούν τα ίδια πράγματα.
Γιατί αλλάζουν οι ρυθμοί της καθημερινότητας
Διαφορετικές δουλειές, διαφορετικά ωράρια, διαφορετικά χόμπι, διαφορετικοί κύκλοι γνωριμιών λόγω επαγγέλματος, διαφορετικές γειτονιές, διαφορετικές προτεραιότητες: Όσο διαμορφώνεται η «μόνιμη» καθημερινότητά μας, τόσο βλέπουμε πως κάποιοι, θέλοντας και μη, δεν χωρούν πια σ’ αυτή – κι ας τους συμπαθούμε.
Γιατί μπαίνει «σφήνα» η γεωγραφία
Το να ζεις σε διαφορετικές πόλεις ή και χώρες με τους φίλους σου καθιστά την διατήρηση μιας στενής φιλίας πολύ δύσκολη. Ναι, μια επαφή μπορεί να διατηρηθεί – και να βρίσκεστε τις γιορτές που ο «μετανάστης» επιστρέφει στη βάση σας ή να μιλάτε συχνά στο τηλέφωνο και στο Facebook, αλλά η αλήθεια είναι πως η εκ του σύνεγγυς επαφή δεν αντικαθίσταται με ημίμετρα. Πάντα χρειαζόμαστε κάποιον δίπλα μας, να βγούμε για έναν καφέ και να τα πούμε, να γελάσουμε μαζί σε μια παράσταση, να κοιμηθούμε στον καναπέ του όταν είμαστε πολύ "σουρωμένοι" για να γυρίσουμε σπίτι. Κάπως έτσι, εμφανίζονται νέοι φίλοι που μπορούν να μας το προσφέρουν, και οι παλιοί φίλοι που βρίσκονται μακριά, αναγκαστικά περνούν στο φόντο.
Γιατί οι φίλοι κάποιες φορές πληγώνουν
Σχολιάζουν πίσω από την πλάτη μας. Βάζουν εμπόδια στις άλλες σχέσεις μας. Ζηλεύουν. Κάνουν πράγματα που μας ενοχλούν και – ακόμη χειρότερα – κάνουν πράγματα ενώ ξέρουν ότι θα μας πληγώσουν. Σε αυτή την περίπτωση, δεν πρέπει να έχουμε ιδιαίτερες τύψεις που δεν ανήκουν πια στις παρέες μας.
Γιατί δεν φάνηκαν αντάξιοι σε μια δύσκολη στιγμή
Λένε πως οι φίλοι και οι παρέες φαίνονται στα δύσκολα. Αν κάποιοι… δεν φάνηκαν σε κάποια δύσκολη στιγμή της ζωής σας, τότε μάλλον δεν ήταν αρκετά φίλοι σας ώστε να αναρωτηθείτε περαιτέρω τους λόγους που δεν βρίσκονται πια κοντά σας.
Γιατί κάποιος δίνει περισσότερα από όσα παίρνει
Έρχεται κάποια στιγμή στην πορεία μιας φιλικής σχέσης που διαπιστώνεις πως έχεις δώσει πολύ περισσότερα από όσα έχεις πάρει, όχι σε υλικό, αλλά σε ψυχολογικό και συναισθηματικό επίπεδο από κάποια πρόσωπα. Και ενώ η αγάπη και η φιλία δεν είναι έννοιες που απαραίτητα συνδέονται με το «αλισβερίσι», είναι σκληρό να συνειδητοποιείς ότι μπορεί και να σε εκμεταλλεύονται.
Γιατί μπαίνει στη μέση ο έρωτας
Είτε το θέλουμε είτε όχι, συμβαίνει: Κάποιοι θέτουν ως προτεραιότητα την ερωτική τους ζωή, «γαντζώνονται» από μία σχέση και παραμελούν τις παρέες τους. Από την άλλη, υπάρχει και άλλος τρόπος που ο έρωτας χώνεται «σφήνα» στις παρέες: Όταν δύο μέλη της ερωτεύονται ο ένας τον άλλον – είτε με, είτε χωρίς ανταπόκριση, κάτι που μπορεί να αλλάξει μια και καλή τις ισορροπίες.
Και, τέλος, για κάποια ηλίθια αφορμή
Κι όμως, συμβαίνει κι αυτό: Γίνεται μια μικροπαρεξήγηση, ένας στιγμιαίος καυγάς μεταξύ φίλων, ο ένας κρατά μούτρα στον άλλο και ο εγωισμός είναι τόσος που δεν επιτρέπει σε κανέναν να κάνει το πρώτο βήμα για τη συμφιλίωση. «Κι αφού είναι τόσο εγωιστής που για κάτι τέτοιο δεν μου ξαναμιλάει, δεν θα καθίσω να σκάσω εγώ», σκέφτονται από τη μεριά τους και οι δύο, και κάπως έτσι παίρνουν σταδιακά διαφορετικές πορείες.
