Γιατί δεν θέλει σχέση;
Πώς είναι δυνατόν να περνάτε τόσο υπέροχα μαζί, αλλά το αντικείμενο του πόθου σας να αρνείται πεισματικά να κάνει σχέση; Υπάρχει σωτηρία;
της Ηρώς Κουνάδη
Στο φλέγον ερώτημα «γιατί δεν θέλει σχέση;» υπάρχουν δύο απαντήσεις: Μία σύντομη, και μία πιο μακροσκελής, με περισσότερες λεπτομέρειες και ψυχολογικές προεκτάσεις. Ας ξεχάσουμε για λίγο την πρώτη, και ας επικεντρωθούμε στον πραγματικό λόγο για τον οποίο κατέληξες να ρωτάς το Google και εμάς γιατί το αντικείμενο του πόθου σου δεν θέλει σχέση: Το αν και κατά πόσον γίνεται κάποιος που δεν θέλει σχέση να αλλάξει γνώμη και να θέλει σχέση. Η απάντηση εδώ είναι ότι γίνεται –αλλά μην χαρείς ακόμα.
Για να ξεκινήσουμε… σωκρατικά: Γιατί νομίζεις ότι δεν θέλει σχέση;
Γιατί πληγώθηκε στο πρόσφατο παρελθόν: Σε όλους μας έχει συμβεί, και να φάμε τα μούτρα μας, και να βγούμε από μακροχρόνια σχέση με το ένα δέκατο της εμπιστοσύνης που είχαμε π.σχ. (προ σχέσης) στην ανθρωπότητα. Και όλοι μας διατυμπανίσαμε σε εκείνες τις φάσεις πόσο «χρόνο χρειάζεσαι» μετά από έναν βαρβάτο χωρισμό για να αποφασίσεις να ξαναδεσμευτείς, και πόσο πολύ απολαμβάναμε το να είμαστε singles. Μέχρι τη στιγμή που ξαναερωτευτήκαμε, και τα ξεχάσαμε όλα.
Γιατί είναι οπαδός της πολυγαμίας: Σεβαστό κι ανθρώπινο, στο κάτω κάτω η μονογαμία είναι μια κοινωνική σύμβαση που μόνη της η ανθρωπότητα επέβαλλε στον εαυτό της γιατί εξυπηρετούσε διάφορους περίπλοκους σκοπούς που δεν είναι της παρούσης. Υπάρχει, όμως, μια χημική διεργασία υπό την επήρεια της οποίας ακόμα και ο πιο φανατικός υπέρμαχος της πολυγαμίας ξεχνά τις επαναστατικές του πεποιθήσεις. Τη λένε έρωτα και σε σπάνιες περιπτώσεις οι παρενέργειές της μπορούν να κρατήσουν έως και έναν χρόνο.
Γιατί είναι πολύ μικρός/ πολύ «παίκτης»/ πολύ Τοξότης και η προοπτική της δέσμευσης τον τρομάζει: Όλους μας τρομάζει. Κανείς δεν θέλει να σκέφτεται για δύο, να κανονίζει για δύο, και να έχει κάποιον να ρωτάει αν συμφωνεί κάθε φορά που του έρχεται να κάνει τον γύρο του κόσμου με ποδήλατο/ να μετακομίσει σε άλλη πόλη/ να παρατήσει τις δουλειές και να πάει για ολονύχτια μπαρότσαρκα. Όλοι θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι να αποφασίζουμε για τον εαυτό μας. Μέχρι να προκύψει στη ζωή μας κάποιος που να μας κάνει να μην θέλουμε να κάνουμε τίποτα αν δεν το κάνουμε μαζί του.
Γιατί δεν έχει ξανακάνει σχέση και ανησυχεί ότι θα χρειάζεται να ακούει γκρίνια κάθε φορά που θα οργανώνει τριήμερο μαραθώνιο Pro με τους φίλους του: Ισχύει, σε μικρές ηλικίες. Και πάλι, μέχρι να προκύψει εκείνη με την οποία θα προτιμά να κάνει τους τριήμερους μαραθώνιους Pro/ ταινιών/ σεξ/ επιτραπέζιων, ακόμα κι αν χρειάζεται να χαμογελά απολογητικά στο δούλεμα των κολλητών.
Και η πικρή αλήθεια
Αν δεν το καταλάβατε από ένα συγκεκριμένο επαναλαμβανόμενο μοτίβο στις προηγούμενες παραγράφους, ήρθε η ώρα να καταλήξουμε ορθά-κοφτά στη σύντομη απάντηση της ερώτησης «γιατί δεν θέλει σχέση;» την οποία μνημονεύαμε στην αρχή. Και η οποία είναι «γιατί δεν είναι ερωτευμένος».
Χωρίς δικαιολογίες, χωρίς υπεκφυγές, και χωρίς περιστροφές: Κανένας ερωτευμένος άνθρωπος δεν προλαβαίνει να σκεφτεί και να ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά του concept “σχέση”, και να αποφασίσει αν τη θέλει ή όχι, γιατί ο έρωτας δεν σου αφήνει περιθώριο σκέψης. Δεν σου χτυπάει ευγενικά την πόρτα να σε ρωτήσει πότε θα μπορούσε να περάσει για επίσκεψη. Την έχει ήδη γκρεμίσει, μαζί με όλες τις ωραίες σου πεποιθήσεις, σε έχει πιάσει από τα μαλλιά και σε έχει σύρει μέσα στη σχέση που μέχρι πρότινος διατυμπάνιζες ότι δεν ήθελες, πριν προλάβεις όχι να το σκεφτείς, αλλά ούτε καν να το παρατηρήσεις.
Οπότε; Οπότε αν, γνωρίζοντάς τα όλα αυτά, συνεχίζεις να εύχεσαι πως θα αλλάξει γνώμη, στην πραγματικότητα εύχεσαι να κάνεις σχέση με κάποιον που δεν είναι ερωτευμένος μαζί σου. Πράγμα που ανήκουστο σίγουρα δεν είναι, αλλά δεν πλησιάζει και πολύ στο ιδανικό σενάριο της ζωής σου –ειδικά αν είσαι από μια ηλικία και κάτω.
Στο φλέγον ερώτημα «γιατί δεν θέλει σχέση;» υπάρχουν δύο απαντήσεις: Μία σύντομη, και μία πιο μακροσκελής, με περισσότερες λεπτομέρειες και ψυχολογικές προεκτάσεις. Ας ξεχάσουμε για λίγο την πρώτη, και ας επικεντρωθούμε στον πραγματικό λόγο για τον οποίο κατέληξες να ρωτάς το Google και εμάς γιατί το αντικείμενο του πόθου σου δεν θέλει σχέση: Το αν και κατά πόσον γίνεται κάποιος που δεν θέλει σχέση να αλλάξει γνώμη και να θέλει σχέση. Η απάντηση εδώ είναι ότι γίνεται –αλλά μην χαρείς ακόμα.
Για να ξεκινήσουμε… σωκρατικά: Γιατί νομίζεις ότι δεν θέλει σχέση;
Γιατί πληγώθηκε στο πρόσφατο παρελθόν: Σε όλους μας έχει συμβεί, και να φάμε τα μούτρα μας, και να βγούμε από μακροχρόνια σχέση με το ένα δέκατο της εμπιστοσύνης που είχαμε π.σχ. (προ σχέσης) στην ανθρωπότητα. Και όλοι μας διατυμπανίσαμε σε εκείνες τις φάσεις πόσο «χρόνο χρειάζεσαι» μετά από έναν βαρβάτο χωρισμό για να αποφασίσεις να ξαναδεσμευτείς, και πόσο πολύ απολαμβάναμε το να είμαστε singles. Μέχρι τη στιγμή που ξαναερωτευτήκαμε, και τα ξεχάσαμε όλα.
Γιατί είναι οπαδός της πολυγαμίας: Σεβαστό κι ανθρώπινο, στο κάτω κάτω η μονογαμία είναι μια κοινωνική σύμβαση που μόνη της η ανθρωπότητα επέβαλλε στον εαυτό της γιατί εξυπηρετούσε διάφορους περίπλοκους σκοπούς που δεν είναι της παρούσης. Υπάρχει, όμως, μια χημική διεργασία υπό την επήρεια της οποίας ακόμα και ο πιο φανατικός υπέρμαχος της πολυγαμίας ξεχνά τις επαναστατικές του πεποιθήσεις. Τη λένε έρωτα και σε σπάνιες περιπτώσεις οι παρενέργειές της μπορούν να κρατήσουν έως και έναν χρόνο.
Γιατί είναι πολύ μικρός/ πολύ «παίκτης»/ πολύ Τοξότης και η προοπτική της δέσμευσης τον τρομάζει: Όλους μας τρομάζει. Κανείς δεν θέλει να σκέφτεται για δύο, να κανονίζει για δύο, και να έχει κάποιον να ρωτάει αν συμφωνεί κάθε φορά που του έρχεται να κάνει τον γύρο του κόσμου με ποδήλατο/ να μετακομίσει σε άλλη πόλη/ να παρατήσει τις δουλειές και να πάει για ολονύχτια μπαρότσαρκα. Όλοι θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι να αποφασίζουμε για τον εαυτό μας. Μέχρι να προκύψει στη ζωή μας κάποιος που να μας κάνει να μην θέλουμε να κάνουμε τίποτα αν δεν το κάνουμε μαζί του.
Γιατί δεν έχει ξανακάνει σχέση και ανησυχεί ότι θα χρειάζεται να ακούει γκρίνια κάθε φορά που θα οργανώνει τριήμερο μαραθώνιο Pro με τους φίλους του: Ισχύει, σε μικρές ηλικίες. Και πάλι, μέχρι να προκύψει εκείνη με την οποία θα προτιμά να κάνει τους τριήμερους μαραθώνιους Pro/ ταινιών/ σεξ/ επιτραπέζιων, ακόμα κι αν χρειάζεται να χαμογελά απολογητικά στο δούλεμα των κολλητών.
Και η πικρή αλήθεια
Αν δεν το καταλάβατε από ένα συγκεκριμένο επαναλαμβανόμενο μοτίβο στις προηγούμενες παραγράφους, ήρθε η ώρα να καταλήξουμε ορθά-κοφτά στη σύντομη απάντηση της ερώτησης «γιατί δεν θέλει σχέση;» την οποία μνημονεύαμε στην αρχή. Και η οποία είναι «γιατί δεν είναι ερωτευμένος».
Χωρίς δικαιολογίες, χωρίς υπεκφυγές, και χωρίς περιστροφές: Κανένας ερωτευμένος άνθρωπος δεν προλαβαίνει να σκεφτεί και να ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά του concept “σχέση”, και να αποφασίσει αν τη θέλει ή όχι, γιατί ο έρωτας δεν σου αφήνει περιθώριο σκέψης. Δεν σου χτυπάει ευγενικά την πόρτα να σε ρωτήσει πότε θα μπορούσε να περάσει για επίσκεψη. Την έχει ήδη γκρεμίσει, μαζί με όλες τις ωραίες σου πεποιθήσεις, σε έχει πιάσει από τα μαλλιά και σε έχει σύρει μέσα στη σχέση που μέχρι πρότινος διατυμπάνιζες ότι δεν ήθελες, πριν προλάβεις όχι να το σκεφτείς, αλλά ούτε καν να το παρατηρήσεις.
Οπότε; Οπότε αν, γνωρίζοντάς τα όλα αυτά, συνεχίζεις να εύχεσαι πως θα αλλάξει γνώμη, στην πραγματικότητα εύχεσαι να κάνεις σχέση με κάποιον που δεν είναι ερωτευμένος μαζί σου. Πράγμα που ανήκουστο σίγουρα δεν είναι, αλλά δεν πλησιάζει και πολύ στο ιδανικό σενάριο της ζωής σου –ειδικά αν είσαι από μια ηλικία και κάτω.
