Πρώτα ραντεβού: 5 λάθη που όλοι κάνουμε
Ενθουσιάζεστε πολύ. Δεν ενθουσιάζεστε καθόλου. Προσπαθείτε υπερβολικά. Και μερικά ακόμα λάθη που πρέπει να αποφύγετε στα πρώτα ραντεβού.
της Ηρώς Κουνάδη
Κοιταχτήκατε, «ερωτευτήκατε», ανταλλάξατε τηλέφωνα, κανονίσατε να βγείτε. Και κάπου εκεί ξεκίνησε αυτό που μοιάζει ως η πιο αγχωτική περίοδος της ζωής σας (δεν είναι, θα το καταλάβετε μετά από μερικές μέρες που θα έχει περάσει η επήρεια): Πού θα πάτε, τι θα φορέσετε, τι θα συζητάτε, πώς θα τον/ την εντυπωσιάσετε, αλλά χωρίς να φανεί ότι σας αρέσει υπερβολικά πολύ (κι ας σας αρέσει υπερβολικά πολύ) και τι είπαμε πως θα συζητάτε;
Συνιστούμε… ψυχραιμία, συγκεντρώνουμε τα πέντε συνηθέστερα λάθη που όλοι κάνουμε στα πρώτα ραντεβού, και εγγυόμαστε πως αν καταφέρετε να τα αποφύγετε θα είστε σε πολύ καλό δρόμο. Και αν δεν τα καταφέρετε, κανείς δε λέει πως οι μεγαλύτεροι έρωτες της Ιστορίας δεν ξεκίνησαν από μερικά αποτυχημένα ραντεβού.
Η γλώσσα του σώματος
Προδίδει πολλά περισσότερα απ’ όσα νομίζετε, ίσως και απ’ όσα θα θέλατε σε αυτήν την φάση. Και αν σκεφτήκατε ότι δεν πειράζει, γιατί μπορεί το αντικείμενο του πόθου σας να μην έχει διαβάσει τον οδηγό μας για να μπορέσει να αποκωδικοποιήσει τα σήματα που παίρνει την πρωτοβουλία να στείλει το σώμα σας, έχουμε λίγα ακόμα κακά νέα: Οι περισσότεροι άνθρωποι «πιάνουμε» τα σήματα αυτά υποσυνείδητα, χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε. Για τους κυρίους, η κατάσταση δυσκολεύει ακόμα περισσότερο αν πιστέψουμε τις πρόσφατες έρευνες που θέλουν τις γυναίκες δέκα φορές καλύτερες στο να «διαβάζουν» τη γλώσσα του σώματος από τους άνδρες.
Τι να κάνετε, λοιπόν; Ρίξτε μια ματιά εδώ, για να ξέρετε τις κινήσεις που πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγετε για να μην δώσετε τη «λάθος εικόνα» (η οποία, αναλόγως το στάδιο του ραντεβού σας, μπορεί να είναι είτε ότι δεν ενδιαφέρεστε καθόλου είτε ότι ενδιαφέρεστε υπερβολικά πολύ) και οδηγείτε την κουβέντα σε θέματα που σας κάνουν να νιώθετε άνετα –ναι, όταν δε νιώθετε άνετα το σώμα σας το δείχνει. Πράγμα που μας φέρνει στο άλλο μεγάλο κεφάλαιο των πρώτων ραντεβού…
Οι λάθος συζητήσεις
Θέματα που απαγορεύονται διά ροπάλου στα πρώτα ραντεβού είναι οι προηγούμενες σχέσεις και των δυο σας –ό,τι πείτε θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σας σε κάποια ανύποπτη στιγμή– οι διηγήσεις για τις περιπέτειες του σκύλου σας ή οτιδήποτε αντίστοιχα βαρετό, και περισσότερο απ’ όλα, οτιδήποτε περιλαμβάνει τις λέξεις κρίση, οικονομία, ανεργία, μνημόνιο, παγκόσμιο σχέδιο των σκοτεινών δυνάμεων για την καταστροφή του κόσμου, και πάει λέγοντας. Εκτός του ότι κανείς δεν θέλει να αναλύει spreads στο πρώτο (και εδώ που τα λέμε σε κανένα από τα υπόλοιπα) ραντεβού του, σκεφτείτε το και αλλιώς: Πόσο καλά μπορεί να εξελιχθεί ένα βράδυ που ξεκινά με ένα δυσάρεστο θέμα;
Από την άλλη, βέβαια, καταλαβαίνουμε ότι το να σκαρφιστείς ένα ενδιαφέρον θέμα συζήτησης τη στιγμή που έχεις απέναντί σου κάποιον για τον οποίο λιώνεις μεν, δεν τον ξέρεις δε, μπορεί να είναι το πιο αγχογόνο πράγμα του κόσμου. Κάπως έτσι, τα πιο ελπιδοφόρα ραντεβού ναυαγούν επάνω στους σκοπέλους των αμήχανων σιωπών και των λάθος ερωτήσεων, τις οποίες έχουμε αναλύσει διεξοδικά εδώ. Αν γενικώς είστε τυχεροί άνθρωποι, πιθανότατα θα θυμάστε αυτές τις άβολες συζητήσεις στο εικοστό σας ραντεβού, μετά από μερικούς μήνες, και θα γελάτε. Αν πάλι δεν βασίζεστε ιδιαίτερα στην εύνοια της τύχης, ρίξτε μια ματιά εδώ για ιδέες αναίμακτων μεν, όχι-βαρετών-μέχρι-θανάτου δε θεμάτων συζήτησης.
Η υπερβολική προσπάθεια να εντυπωσιάσετε
Είναι σχεδόν αδύνατο να ερωτευτείς κάποιον την πρώτη φορά που τον συναντάς. Νόμος. Αυτό που πολύς κόσμος λέει έρωτα με την πρώτη ματιά είναι στην καλύτερη περίπτωση μια ερωτική έλξη, στη χειρότερη… λαγνεία με την πρώτη ματιά. Για να ερωτευτούμε κάποιον πρέπει να τον γνωρίσουμε, και δεν υπάρχει άνθρωπος τόσο απλός που να αρκεί ένα ραντεβού για να τον γνωρίσεις. Αν το συνειδητοποιούσαμε όλο αυτό, η ανθρωπότητα θα είχε απαλλαγεί από πολλά αγχωμένα ραντεβού και ο ανθρώπινος οργανισμός από πολλούς τόνους ιδρώτα στις παλάμες.
Το πρόβλημα είναι ότι κανείς μας δεν ξεκινάει για το πρώτο ραντεβού με κάποιον που ενδιαφέρεται αποφασισμένος ότι δεν θα τον κάνει να ερωτευτεί –ή έστω να ενδιαφερθεί. Και κάπου εκεί αρχίζουν οι ατέρμονες διηγήσεις για τα κατορθώματά σας/ τις ψαγμένες απόψεις σας/ το πόσο ενδιαφέρουσα είναι η ζωή σας. Και εκείνος/η απέναντί σας αρχίζει να κοιτάει το ρολόι/ τα νύχια του/ τον μπάρμαν απέναντι.
Ο ενθουσιασμός (ή ακόμα χειρότερα η πλήρης απουσία του)
Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: Εκείνοι που όταν θέλουν κάποιον κάνουν ό,τι μπορούν για να το δείξουν, και εκείνοι που όταν θέλουν κάποιον κάνουν ό,τι μπορούν για να το κρύψουν. Κάπως σαν τους ήρωες της Jane Austin, που δείχνουν να πιστεύουν πως αν το αντικείμενο του πόθου τους υποψιαστεί το ενδιαφέρον τους, ο κόσμος θα διαλυθεί σε χιλιάδες μικρά κομματάκια. Όσο περίεργο και αν φαίνεται, αυτή η δεύτερη κατηγορία είναι συντριπτικά πολυπληθέστερη από την πρώτη, γεγονός που καταδικάζει πολλά πρώτα ραντεβού σε φινάλε με τους πρωταγωνιστές τους να σκέφτονται ή να διηγούνται πως «ωραία περάσαμε μωρέ, αλλά μάλλον δεν πολυγουστάρει».
Εδώ, βέβαια, υπάρχει μια παγίδα: Το να μην ανήκετε σε αυτήν την καταδικασμένη στον αιώνιο φόβο της χυλόπιτας κατηγορία, σας δίνει αυτομάτως ένα προβάδισμα που αν το υπερ-εκμεταλλευτείτε θα σας οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στα αντίθετα αποτελέσματα. Αν αναρωτιέστε ποια είναι αυτά, ας πούμε απλώς ότι πρόκειται για εκείνα που στις φιλικές συζητήσεις της επόμενης ημέρας περιγράφονται με όρους όπως το «απελπισμένος/η». Και αυτός είναι ο κομψότερος που χρησιμοποιείται.
Τα (υπερβολικά πολλά) σχέδια για το κοινό σας μέλλον
Έχετε αποφύγει όλους τους σκοπέλους, το ραντεβού μέχρι τώρα πηγαίνει εξαιρετικά, και το μόνο που σκέφτεστε το τελευταίο εικοσάλεπτο είναι πότε θα ξαναβρεθείτε. Το να προτείνετε κάτι “casually” που λεν’ κι οι φίλοι μας οι Βρετανοί, επάνω στη συζήτηση δεν είναι κακό. Εκεί που μιλούσατε για τον αγαπημένο σας σκηνοθέτη, ας πούμε, που συμπτωματικά είναι και δικός του/ της αγαπημένος, «θυμηθήκατε» ότι βγαίνει αυτές τις μέρες η καινούρια του ταινία και «να τη βλέπαμε κάποια στιγμή». Ως εδώ όλα καλά. Το να βγάλετε επιτόπου το smartphone σας για να βρείτε ημερομηνίες και ώρες προβολής, ή το να φτιάξετε και όλο το υπόλοιπο πρόγραμμα της ημέρας (και μετά να πάμε για φαγητό, και παίζει κι ένα πάρτι στο μπαράκι εκεί δίπλα) πλησιάζει επικίνδυνα τα όρια της υπερβολής.
Το ίδιο ισχύει και για τους αποχαιρετισμούς που περιλαμβάνουν τη λέξη «τηλέφωνο» σε οποιαδήποτε έγκλιση και πρόσωπο (να με πάρεις/ θα σε πάρω και πάει λέγοντας). Αφήστε το να αποτελέσει την ευχάριστη έκπληξη της επόμενης εβδομάδας –ή της επόμενης μέρας, αν δεν κρατιέστε.
Κοιταχτήκατε, «ερωτευτήκατε», ανταλλάξατε τηλέφωνα, κανονίσατε να βγείτε. Και κάπου εκεί ξεκίνησε αυτό που μοιάζει ως η πιο αγχωτική περίοδος της ζωής σας (δεν είναι, θα το καταλάβετε μετά από μερικές μέρες που θα έχει περάσει η επήρεια): Πού θα πάτε, τι θα φορέσετε, τι θα συζητάτε, πώς θα τον/ την εντυπωσιάσετε, αλλά χωρίς να φανεί ότι σας αρέσει υπερβολικά πολύ (κι ας σας αρέσει υπερβολικά πολύ) και τι είπαμε πως θα συζητάτε;
Συνιστούμε… ψυχραιμία, συγκεντρώνουμε τα πέντε συνηθέστερα λάθη που όλοι κάνουμε στα πρώτα ραντεβού, και εγγυόμαστε πως αν καταφέρετε να τα αποφύγετε θα είστε σε πολύ καλό δρόμο. Και αν δεν τα καταφέρετε, κανείς δε λέει πως οι μεγαλύτεροι έρωτες της Ιστορίας δεν ξεκίνησαν από μερικά αποτυχημένα ραντεβού.
Η γλώσσα του σώματος
Προδίδει πολλά περισσότερα απ’ όσα νομίζετε, ίσως και απ’ όσα θα θέλατε σε αυτήν την φάση. Και αν σκεφτήκατε ότι δεν πειράζει, γιατί μπορεί το αντικείμενο του πόθου σας να μην έχει διαβάσει τον οδηγό μας για να μπορέσει να αποκωδικοποιήσει τα σήματα που παίρνει την πρωτοβουλία να στείλει το σώμα σας, έχουμε λίγα ακόμα κακά νέα: Οι περισσότεροι άνθρωποι «πιάνουμε» τα σήματα αυτά υποσυνείδητα, χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε. Για τους κυρίους, η κατάσταση δυσκολεύει ακόμα περισσότερο αν πιστέψουμε τις πρόσφατες έρευνες που θέλουν τις γυναίκες δέκα φορές καλύτερες στο να «διαβάζουν» τη γλώσσα του σώματος από τους άνδρες.
Τι να κάνετε, λοιπόν; Ρίξτε μια ματιά εδώ, για να ξέρετε τις κινήσεις που πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγετε για να μην δώσετε τη «λάθος εικόνα» (η οποία, αναλόγως το στάδιο του ραντεβού σας, μπορεί να είναι είτε ότι δεν ενδιαφέρεστε καθόλου είτε ότι ενδιαφέρεστε υπερβολικά πολύ) και οδηγείτε την κουβέντα σε θέματα που σας κάνουν να νιώθετε άνετα –ναι, όταν δε νιώθετε άνετα το σώμα σας το δείχνει. Πράγμα που μας φέρνει στο άλλο μεγάλο κεφάλαιο των πρώτων ραντεβού…
Οι λάθος συζητήσεις
Θέματα που απαγορεύονται διά ροπάλου στα πρώτα ραντεβού είναι οι προηγούμενες σχέσεις και των δυο σας –ό,τι πείτε θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σας σε κάποια ανύποπτη στιγμή– οι διηγήσεις για τις περιπέτειες του σκύλου σας ή οτιδήποτε αντίστοιχα βαρετό, και περισσότερο απ’ όλα, οτιδήποτε περιλαμβάνει τις λέξεις κρίση, οικονομία, ανεργία, μνημόνιο, παγκόσμιο σχέδιο των σκοτεινών δυνάμεων για την καταστροφή του κόσμου, και πάει λέγοντας. Εκτός του ότι κανείς δεν θέλει να αναλύει spreads στο πρώτο (και εδώ που τα λέμε σε κανένα από τα υπόλοιπα) ραντεβού του, σκεφτείτε το και αλλιώς: Πόσο καλά μπορεί να εξελιχθεί ένα βράδυ που ξεκινά με ένα δυσάρεστο θέμα;
Από την άλλη, βέβαια, καταλαβαίνουμε ότι το να σκαρφιστείς ένα ενδιαφέρον θέμα συζήτησης τη στιγμή που έχεις απέναντί σου κάποιον για τον οποίο λιώνεις μεν, δεν τον ξέρεις δε, μπορεί να είναι το πιο αγχογόνο πράγμα του κόσμου. Κάπως έτσι, τα πιο ελπιδοφόρα ραντεβού ναυαγούν επάνω στους σκοπέλους των αμήχανων σιωπών και των λάθος ερωτήσεων, τις οποίες έχουμε αναλύσει διεξοδικά εδώ. Αν γενικώς είστε τυχεροί άνθρωποι, πιθανότατα θα θυμάστε αυτές τις άβολες συζητήσεις στο εικοστό σας ραντεβού, μετά από μερικούς μήνες, και θα γελάτε. Αν πάλι δεν βασίζεστε ιδιαίτερα στην εύνοια της τύχης, ρίξτε μια ματιά εδώ για ιδέες αναίμακτων μεν, όχι-βαρετών-μέχρι-θανάτου δε θεμάτων συζήτησης.
Η υπερβολική προσπάθεια να εντυπωσιάσετε
Είναι σχεδόν αδύνατο να ερωτευτείς κάποιον την πρώτη φορά που τον συναντάς. Νόμος. Αυτό που πολύς κόσμος λέει έρωτα με την πρώτη ματιά είναι στην καλύτερη περίπτωση μια ερωτική έλξη, στη χειρότερη… λαγνεία με την πρώτη ματιά. Για να ερωτευτούμε κάποιον πρέπει να τον γνωρίσουμε, και δεν υπάρχει άνθρωπος τόσο απλός που να αρκεί ένα ραντεβού για να τον γνωρίσεις. Αν το συνειδητοποιούσαμε όλο αυτό, η ανθρωπότητα θα είχε απαλλαγεί από πολλά αγχωμένα ραντεβού και ο ανθρώπινος οργανισμός από πολλούς τόνους ιδρώτα στις παλάμες.
Το πρόβλημα είναι ότι κανείς μας δεν ξεκινάει για το πρώτο ραντεβού με κάποιον που ενδιαφέρεται αποφασισμένος ότι δεν θα τον κάνει να ερωτευτεί –ή έστω να ενδιαφερθεί. Και κάπου εκεί αρχίζουν οι ατέρμονες διηγήσεις για τα κατορθώματά σας/ τις ψαγμένες απόψεις σας/ το πόσο ενδιαφέρουσα είναι η ζωή σας. Και εκείνος/η απέναντί σας αρχίζει να κοιτάει το ρολόι/ τα νύχια του/ τον μπάρμαν απέναντι.
Ο ενθουσιασμός (ή ακόμα χειρότερα η πλήρης απουσία του)
Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: Εκείνοι που όταν θέλουν κάποιον κάνουν ό,τι μπορούν για να το δείξουν, και εκείνοι που όταν θέλουν κάποιον κάνουν ό,τι μπορούν για να το κρύψουν. Κάπως σαν τους ήρωες της Jane Austin, που δείχνουν να πιστεύουν πως αν το αντικείμενο του πόθου τους υποψιαστεί το ενδιαφέρον τους, ο κόσμος θα διαλυθεί σε χιλιάδες μικρά κομματάκια. Όσο περίεργο και αν φαίνεται, αυτή η δεύτερη κατηγορία είναι συντριπτικά πολυπληθέστερη από την πρώτη, γεγονός που καταδικάζει πολλά πρώτα ραντεβού σε φινάλε με τους πρωταγωνιστές τους να σκέφτονται ή να διηγούνται πως «ωραία περάσαμε μωρέ, αλλά μάλλον δεν πολυγουστάρει».
Εδώ, βέβαια, υπάρχει μια παγίδα: Το να μην ανήκετε σε αυτήν την καταδικασμένη στον αιώνιο φόβο της χυλόπιτας κατηγορία, σας δίνει αυτομάτως ένα προβάδισμα που αν το υπερ-εκμεταλλευτείτε θα σας οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στα αντίθετα αποτελέσματα. Αν αναρωτιέστε ποια είναι αυτά, ας πούμε απλώς ότι πρόκειται για εκείνα που στις φιλικές συζητήσεις της επόμενης ημέρας περιγράφονται με όρους όπως το «απελπισμένος/η». Και αυτός είναι ο κομψότερος που χρησιμοποιείται.
Τα (υπερβολικά πολλά) σχέδια για το κοινό σας μέλλον
Έχετε αποφύγει όλους τους σκοπέλους, το ραντεβού μέχρι τώρα πηγαίνει εξαιρετικά, και το μόνο που σκέφτεστε το τελευταίο εικοσάλεπτο είναι πότε θα ξαναβρεθείτε. Το να προτείνετε κάτι “casually” που λεν’ κι οι φίλοι μας οι Βρετανοί, επάνω στη συζήτηση δεν είναι κακό. Εκεί που μιλούσατε για τον αγαπημένο σας σκηνοθέτη, ας πούμε, που συμπτωματικά είναι και δικός του/ της αγαπημένος, «θυμηθήκατε» ότι βγαίνει αυτές τις μέρες η καινούρια του ταινία και «να τη βλέπαμε κάποια στιγμή». Ως εδώ όλα καλά. Το να βγάλετε επιτόπου το smartphone σας για να βρείτε ημερομηνίες και ώρες προβολής, ή το να φτιάξετε και όλο το υπόλοιπο πρόγραμμα της ημέρας (και μετά να πάμε για φαγητό, και παίζει κι ένα πάρτι στο μπαράκι εκεί δίπλα) πλησιάζει επικίνδυνα τα όρια της υπερβολής.
Το ίδιο ισχύει και για τους αποχαιρετισμούς που περιλαμβάνουν τη λέξη «τηλέφωνο» σε οποιαδήποτε έγκλιση και πρόσωπο (να με πάρεις/ θα σε πάρω και πάει λέγοντας). Αφήστε το να αποτελέσει την ευχάριστη έκπληξη της επόμενης εβδομάδας –ή της επόμενης μέρας, αν δεν κρατιέστε.
