Περιοδικό Σχεδία: Ξεφυλλίζοντας… την αλληλεγγύη

της Ηρώς Κουνάδη 

Δεκατέσσερις χιλιάδες άστεγοι σε σαράντα πόλεις στον κόσμο εξασφαλίζουν τα προς το ζην πουλώντας περιοδικά και εφημερίδες δρόμου σε εικοσιεφτά εκατομμύρια αναγνώστες κάθε χρόνο. Πρόσφατα, σε αυτό το παγκόσμιο δίκτυο προστέθηκε και η Αθήνα, με το πρώτο περιοδικό που πωλείται αποκλειστικά από άστεγους στους δρόμους της πόλης. Και το όνομα αυτού; Σχεδία.

Μια Σχεδία για τους άστεγους της πόλης

Το πρώτο περιοδικό δρόμου της Αθήνας ξεκίνησε την διαδρομή του στις γειτονιές της πόλης πριν από δύο μήνες. Η φιλοσοφία του είναι ότι πωλείται αποκλειστικά από άστεγους, οι οποίοι αγοράζουν το περιοδικό προς 1,5€ και το πωλούν 3€, βγάζοντας έτσι κέρδος και –το σημαντικότερο– αποκτώντας κάποιου είδους εργασία.

«Η ανταπόκριση μέχρι στιγμής είναι πολύ καλή. Ο κόσμος καταλαβαίνει τι συμβαίνει, και τι ακριβώς κάνουμε –γιατί μιλάμε πρώτα για κοινωνικό και εν συνεχεία για εκδοτικό project: κανείς δεν ξεκινάει μέσα στο 2013 να βγάλει περιοδικό στην Ελλάδα» λέει ο Χρήστος Αλεφάντης, διευθυντής σύνταξης της Σχεδίας και μέλος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Διογένης, «παιδί» της οποίας, εκτός από το περιοδικό, είναι και το Ποδοσφαιρικό Πρωτάθλημα Αστέγων, «Γκολ στη Φτώχεια».

«Οι πωλητές μας είναι ικανοποιημένοι. Όχι μόνο γιατί μετά από χρόνια έχουν ένα minimum έσοδο, αλλά και γιατί ξυπνούν το πρωί και έχουν κάπου να πάνε. Αυτή είναι η σημαντικότερη διάσταση, τελικά. Για έναν άστεγο, και χρόνια άνεργο, είναι πολύ εύκολο να περάσει το σκοτεινό τούνελ του περιθωρίου. Μια απασχόληση όπως αυτή κρατά τον άνθρωπο ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας. Κι αυτό είναι σημαντικότερο ζήτημα από το οικονομικό».



Πού θα βρω τη δική μου Σχεδία;

Παντού στην πόλη! Τα σημεία πώλησης είναι σταθερά, και περιλαμβάνουν κατά κύριο λόγο σταθμούς του μετρό, πλατείες, αφετηρίες λεωφορείων, έξω από πανεπιστημιακές σχολές και βιβλιοθήκες, πεζόδρομους και γενικώς πολυσύχναστα μέρη. Οι ώρες δεν είναι σταθερές, καθότι καθορίζονται από τον κάθε πωλητή ξεχωριστά.

«Ο καθένας είναι ελεύθερος να δουλέψει όσες ώρες και όσες μέρες την εβδομάδα θέλει. Άλλος μπορεί να το κάνει για δύο ώρες κάθε μέρα, άλλος τέσσερις μέρα παρά μέρα, άλλος μόνο μία φορά την εβδομάδα και πάει λέγοντας. Εμείς δεν λέμε σε κανέναν πόσες ώρες θα μείνει στο πόστο του. Τους λέμε μόνο σε ποιο πόστο θα πάνε, και φροντίζουμε τα πόστα να εναλλάσσονται, για να είναι δίκαιο για όλους: π.χ. στην πλατεία Συντάγματος που έχει περισσότερο κόσμο θα είναι σήμερα κάποιος, αύριο κάποιος άλλος και πάει λέγοντας» εξηγεί ο κ. Αλεφάντης.

Συνεχίζει τονίζοντας ότι τους πωλητές τους ξεχωρίζουμε από τα χαρακτηριστικά κόκκινα γιλέκα τους, που γράφουν «Περιοδικό Σχεδία», και ότι είναι πολύ σημαντικό να παίρνουμε το περιοδικό αν αποφασίσουμε να τους βοηθήσουμε. «Η Σχεδία δεν είναι επαιτεία. Ο στόχος δεν είναι να δώσεις 3€ ελεημοσύνη σε έναν άστεγο συμπολίτη σου, αλλά να αγοράσεις το περιοδικό που πουλάει, κυρίως για να αισθάνεται και εκείνος ότι δουλεύει. Για τον ίδιο λόγο είναι επίσης πολύ σημαντικό να παίρνετε τα ρέστα –γιατί, ξέρετε, πολύ άνθρωποι από την καλοσύνη τους δίνουν 5€ στον πωλητή και φεύγουν– και την απόδειξη που δίνουν όλοι οι πωλητές».

Και τι θα διαβάσω στη Σχεδία;

Θέματα για την πόλη, συνεντεύξεις, κοινωνικά θέματα, ελεύθερα ρεπορτάζ, αφιερώματα στις τέχνες και τον πολιτισμό. Το πρώτο τεύχος, για παράδειγμα, που κυκλοφόρησε πριν από δύο μήνες, είχε μεταξύ άλλων μια συνέντευξη του Δαλάι Λάμα και ένα θέμα για την εναλλακτική αγροτική ζωή. «Είναι ένα ανθρωποκεντρικό έντυπο» εξηγεί ο κ. Αλεφάντης. «Δεν είναι εγκλωβισμένο στα κοινωνικά προβλήματα, όπως ίσως θα φανταζόταν κάποιος ακούγοντας για ‘περιοδικό δρόμου’.

»Έχουμε μια πολύ καλή δημοσιογραφική ομάδα, και προσπαθούμε τα θέματα να είναι αισιόδοξα, και δοσμένα με χιούμορ. Ακόμα και όταν χρειάζεται να στηλιτεύσουμε μια κατάσταση, να κάνουμε ένα καταγγελτικό ρεπορτάζ, προσπαθούμε να μην καταλήγουμε σε αδιέξοδο, να προτείνουμε λύσεις. Οι Άγγλοι λένε ότι τα περιοδικά δρόμου είναι κομμάτι της λύσης. Εμείς θέλουμε να γίνουμε κομμάτι της λύσης, όχι μόνο μέσω του τρόπου διανομής, αλλά και μέσα από την ύλη μας».