Πώς θα καταλάβω ότι δεν με θέλει πια;
Δεν χρειάζεται να σας το πούνε τ’ άστρα. Έχουμε έξι αδιάψευστα σημάδια που δείχνουν… τον δρόμο προς την έξοδο.
Σε έναν απλούστερο κόσμο, αν το έτερο σου ήμισυ δεν σε ήθελε πια, απλώς θα σου το έλεγε. Χωρίς μελοδραματισμούς, χωρίς υπεκφυγές, χωρίς να προβληματιστεί για το πού-να-τρέχει-τώρα. Μόνο που ο πραγματικός κόσμος των σχέσεων όπως τις ξέρουμε εμπεριέχει έννοιες κατάπτυστες (αλλά ο αναμάρτητος ας βρει μια πέτρα να τη ρίξει) όπως η ανασφάλεια, το «βόλεμα», οι παράλληλες σχέσεις και η τεχνική μονόζυγο –μένω στη δυσλειτουργική μου σχέση μέχρι να βρω την επόμενη, γιατί δεν θέλω να μείνω μόνος/η ούτε για μια μέρα.
Συνηθισμένα και ανθρώπινα όλα αυτά. Αυτό που θα έπρεπε να είναι ασυνήθιστο, είναι να συνεχίζεις να μένεις/ παραμένεις ερωτευμένος/ προσπαθείς με κάποιον που (ξέρεις ότι) δεν σε θέλει πια. Δεν είναι δύσκολο να «διαβάσεις» τα σημάδια και να τον/την διευκολύνεις, τρέχοντας προς την πλησιέστερη έξοδο κινδύνου. Το δύσκολο είναι να (παρα)δεχτείς ότι όντως αυτά τα σημάδια δείχνουν το απευκταίο. Συνήθως ο νούμερο ένα, αλάνθαστος κριτής ότι δεν σε θέλει πια είναι το ένστικτό σου, που σου το φωνάζει ενώ εσύ κλείνεις αυτιά μουρμουρίζοντας ιδέα-σου-είναι-ιδέα-σου-είναι. Κι επειδή το ένστικτο είναι κάτι τόσο αόριστο που μπορείς εύκολα να το διαψεύσεις, συγκεντρώνουμε παρακάτω έξι πολύ συγκεκριμένα και αδιάψευστα σημάδια ότι δεν σε θέλει πια.
Δεν κάνει πια μακροχρόνια σχέδια: Υπάρχουν άνθρωποι που δεν κάνουν μακροχρόνια σχέδια γενικώς. Αν το αντικείμενο του πόθου σας εμπίπτει στη συγκεκριμένη κατηγορία, προχωρήστε στην επόμενη παράγραφο. Όσοι μείνατε εδώ, απαντήστε με το χέρι στην καρδιά: Αν μέχρι πέρυσι ξέρατε πού θα πάτε (μαζί) διακοπές από τον Απρίλιο, δεν είναι παράξενο που όταν τον ρωτήσατε τι θα κάνετε το Σάββατο απάντησε «μέχρι τόοοτε, θα δούμε» –και ήταν Τετάρτη;
Αποφεύγει να βλέπει τους δικούς σου ανθρώπους: Φίλους και οικογένεια που μέχρι πρότινος συμπαθούσε, πλέον τους αποφεύγει συστηματικά. Ακολουθεί όλο και λιγότερο σε κοινές εξόδους, αποφεύγει να τους μιλήσει στο τηλέφωνο, και κάθε φορά που τον ρωτούν απαντά μέσα από τα δόντια του κάτι του τύπου «ναι ναι, θα το κανονίσουμε». Δεν είναι ότι μαζί με εσένα σταμάτησε να θέλει και εκείνους, είναι αφενός ότι αισθάνεται τύψεις απέναντί τους επειδή (συνειδητά ή υποσυνείδητα) σε πληγώνει και αφετέρου ότι προσπαθεί να «κόψει τις γέφυρες» με το περιβάλλον σου, γιατί ετοιμάζεται να φύγει.
Τον/την ενοχλούν τα πάντα: Διόρθωση, τον ενοχλούν τα πάντα που έχουν να κάνουν με εσένα: Τα ρούχα σου, οι απόψεις σου, οι φίλοι σου, ο τρόπος που οδηγείς/ μιλάς/ μασάς τσίχλα, το ότι βάζεις τα βιβλία οριζόντια και όχι κάθετα στη βιβλιοθήκη. Όλες εκείνες οι μικρές καθημερινές λεπτομέρειες που ήταν χαριτωμένες όταν πρωτο-ερωτευτήκατε, τώρα είναι κουραστικές ή εκνευριστικές ή και τα δύο. Και αν δεν το λέει, το βλέπεις στο βλέμμα του που στρέφεται προς το ταβάνι ή στα χείλη του που σουφρώνουν σε ένδειξη αποδοκιμασίας.
Δεν τον ενοχλεί τίποτα: Και τι είναι χειρότερο από κάποιον που μοιάζει απηυδισμένος με όλα όσα κάποτε αγαπούσε πάνω σου; Κάποιος που αδιαφορεί πλήρως για την ύπαρξή σου. Δεν μπαίνει στον κόπο να διαφωνήσει μαζί σου ούτε καν για θέματα με τα οποία ξέρεις ότι παθιάζεται (και για τα οποία μερικούς μήνες πριν θα είχε ξεκινήσει μεταξύ σας ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος), δεν ρωτάει τι σχέδια έχεις, δεν τον πειράζει αν αυτά τα σχέδια δεν τον περιλαμβάνουν, δεν θα το πρόσεχε καν αν έπαιρνες πέντε κιλά κι έβαφες τα μαλλιά σου πράσινα.
Η γλώσσα του σώματός του το δείχνει ξεκάθαρα: Σταυρώνει τα χέρια στο στήθος όταν σου μιλάει, κοιτάζει αλλού όταν μιλάς εσύ, οι ώμοι του δεν κλείνουν ελαφρώς προς τα μέσα όταν κάθεται απέναντί σου (σε ένα τραπέζι πχ), τα γόνατα και οι ώμοι είναι στραμμένοι προς άλλη κατεύθυνση από εκείνη που είσαι εσύ. Γενικώς, τι λέει εδώ; Κάνει ακριβώς τα αντίθετα.
«Ξεχνάει» τους κοινούς σας κώδικες: Τα περισσότερα ζευγάρια, με το πέρασμα του χρόνου, αναπτύσσουν έναν τύπο «ενδο-επικοινωνίας», με inside jokes που είναι αστεία μόνο για τους δυο τους, τραγούδια που «σημαίνουν κάτι» μόνο γι’ αυτούς, λέξεις ή φράσεις που υποδηλώνουν κάτι άλλο από το κανονικό τους νόημα, και πάει λέγοντας. Συνήθως, εκείνος/η που ετοιμάζεται να φύγει από την σχέση, σταματά σταδιακά να χρησιμοποιεί αυτούς τους «κώδικες». Σε extreme περιπτώσεις φτάνει και να τους «ξεχνά», να μην τους αντιλαμβάνεται όταν τους χρησιμοποιείς εσύ, και κάθε προσπάθεια να τους υπενθυμίσεις με απορημένο βλέμμα θα εισπράξει για απάντηση στην καλύτερη περίπτωση ένα βεβιασμένο γέλιο.
Η.Κ.
Συνηθισμένα και ανθρώπινα όλα αυτά. Αυτό που θα έπρεπε να είναι ασυνήθιστο, είναι να συνεχίζεις να μένεις/ παραμένεις ερωτευμένος/ προσπαθείς με κάποιον που (ξέρεις ότι) δεν σε θέλει πια. Δεν είναι δύσκολο να «διαβάσεις» τα σημάδια και να τον/την διευκολύνεις, τρέχοντας προς την πλησιέστερη έξοδο κινδύνου. Το δύσκολο είναι να (παρα)δεχτείς ότι όντως αυτά τα σημάδια δείχνουν το απευκταίο. Συνήθως ο νούμερο ένα, αλάνθαστος κριτής ότι δεν σε θέλει πια είναι το ένστικτό σου, που σου το φωνάζει ενώ εσύ κλείνεις αυτιά μουρμουρίζοντας ιδέα-σου-είναι-ιδέα-σου-είναι. Κι επειδή το ένστικτο είναι κάτι τόσο αόριστο που μπορείς εύκολα να το διαψεύσεις, συγκεντρώνουμε παρακάτω έξι πολύ συγκεκριμένα και αδιάψευστα σημάδια ότι δεν σε θέλει πια.
Δεν κάνει πια μακροχρόνια σχέδια: Υπάρχουν άνθρωποι που δεν κάνουν μακροχρόνια σχέδια γενικώς. Αν το αντικείμενο του πόθου σας εμπίπτει στη συγκεκριμένη κατηγορία, προχωρήστε στην επόμενη παράγραφο. Όσοι μείνατε εδώ, απαντήστε με το χέρι στην καρδιά: Αν μέχρι πέρυσι ξέρατε πού θα πάτε (μαζί) διακοπές από τον Απρίλιο, δεν είναι παράξενο που όταν τον ρωτήσατε τι θα κάνετε το Σάββατο απάντησε «μέχρι τόοοτε, θα δούμε» –και ήταν Τετάρτη;
Αποφεύγει να βλέπει τους δικούς σου ανθρώπους: Φίλους και οικογένεια που μέχρι πρότινος συμπαθούσε, πλέον τους αποφεύγει συστηματικά. Ακολουθεί όλο και λιγότερο σε κοινές εξόδους, αποφεύγει να τους μιλήσει στο τηλέφωνο, και κάθε φορά που τον ρωτούν απαντά μέσα από τα δόντια του κάτι του τύπου «ναι ναι, θα το κανονίσουμε». Δεν είναι ότι μαζί με εσένα σταμάτησε να θέλει και εκείνους, είναι αφενός ότι αισθάνεται τύψεις απέναντί τους επειδή (συνειδητά ή υποσυνείδητα) σε πληγώνει και αφετέρου ότι προσπαθεί να «κόψει τις γέφυρες» με το περιβάλλον σου, γιατί ετοιμάζεται να φύγει.
Τον/την ενοχλούν τα πάντα: Διόρθωση, τον ενοχλούν τα πάντα που έχουν να κάνουν με εσένα: Τα ρούχα σου, οι απόψεις σου, οι φίλοι σου, ο τρόπος που οδηγείς/ μιλάς/ μασάς τσίχλα, το ότι βάζεις τα βιβλία οριζόντια και όχι κάθετα στη βιβλιοθήκη. Όλες εκείνες οι μικρές καθημερινές λεπτομέρειες που ήταν χαριτωμένες όταν πρωτο-ερωτευτήκατε, τώρα είναι κουραστικές ή εκνευριστικές ή και τα δύο. Και αν δεν το λέει, το βλέπεις στο βλέμμα του που στρέφεται προς το ταβάνι ή στα χείλη του που σουφρώνουν σε ένδειξη αποδοκιμασίας.
Δεν τον ενοχλεί τίποτα: Και τι είναι χειρότερο από κάποιον που μοιάζει απηυδισμένος με όλα όσα κάποτε αγαπούσε πάνω σου; Κάποιος που αδιαφορεί πλήρως για την ύπαρξή σου. Δεν μπαίνει στον κόπο να διαφωνήσει μαζί σου ούτε καν για θέματα με τα οποία ξέρεις ότι παθιάζεται (και για τα οποία μερικούς μήνες πριν θα είχε ξεκινήσει μεταξύ σας ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος), δεν ρωτάει τι σχέδια έχεις, δεν τον πειράζει αν αυτά τα σχέδια δεν τον περιλαμβάνουν, δεν θα το πρόσεχε καν αν έπαιρνες πέντε κιλά κι έβαφες τα μαλλιά σου πράσινα.
Η γλώσσα του σώματός του το δείχνει ξεκάθαρα: Σταυρώνει τα χέρια στο στήθος όταν σου μιλάει, κοιτάζει αλλού όταν μιλάς εσύ, οι ώμοι του δεν κλείνουν ελαφρώς προς τα μέσα όταν κάθεται απέναντί σου (σε ένα τραπέζι πχ), τα γόνατα και οι ώμοι είναι στραμμένοι προς άλλη κατεύθυνση από εκείνη που είσαι εσύ. Γενικώς, τι λέει εδώ; Κάνει ακριβώς τα αντίθετα.
«Ξεχνάει» τους κοινούς σας κώδικες: Τα περισσότερα ζευγάρια, με το πέρασμα του χρόνου, αναπτύσσουν έναν τύπο «ενδο-επικοινωνίας», με inside jokes που είναι αστεία μόνο για τους δυο τους, τραγούδια που «σημαίνουν κάτι» μόνο γι’ αυτούς, λέξεις ή φράσεις που υποδηλώνουν κάτι άλλο από το κανονικό τους νόημα, και πάει λέγοντας. Συνήθως, εκείνος/η που ετοιμάζεται να φύγει από την σχέση, σταματά σταδιακά να χρησιμοποιεί αυτούς τους «κώδικες». Σε extreme περιπτώσεις φτάνει και να τους «ξεχνά», να μην τους αντιλαμβάνεται όταν τους χρησιμοποιείς εσύ, και κάθε προσπάθεια να τους υπενθυμίσεις με απορημένο βλέμμα θα εισπράξει για απάντηση στην καλύτερη περίπτωση ένα βεβιασμένο γέλιο.
Η.Κ.
