Άβολες καταστάσεις: Δεν είναι αυτό που νομίζεις

Σε όλους έχει συμβεί. Αρκούν δυο λάθος λέξεις το λάθος κλάσμα του δευτερολέπτου, για να ευχηθείς να ανοίξει η γη να σε καταπιεί –και να το εννοείς. Μην αγχώνεστε, όμως. Επιστρατεύουμε όση φαντασία διαθέτουμε, για να σας βοηθήσουμε να βγείτε από την δύσκολη θέση αναίμακτα… την επόμενη φορά. Διότι, για να διαβάζετε αυτές τις γραμμές, το κακό μάλλον έχει ήδη γίνει.

Άβολη κατάσταση #1: Βαρετός συνομιλητής

Το (γνώριμο) σενάριο: Ένας παλιός γνωστός/ συμμαθητής/ συνάδελφος νιώθει την ανάγκη να περάσει το μισό πάρτι –το οποίο μέχρι εκείνη την στιγμή απολαμβάνατε– εξιστορώντας σας τα κατορθώματα του σκύλου του. Θέλετε απεγνωσμένα να συνεχίσετε να απολαμβάνετε το πάρτι, αλλά όχι και να τον προσβάλλετε, μετά από τόσον καιρό που έχετε να τον δείτε.

Η λύση: Υπομένετε την συζήτηση για 7-8 λεπτά, τα οποία θα σας φανούν αιώνας. Στη συνέχεια, δηλώνετε ευγενικά –αλλά όχι με απολογητικό ύφος– πως πάτε να βάλετε ποτό/ να βοηθήσετε την οικοδέσποινα/ να κάνετε ένα τηλεφώνημα, και εξαφανίζεστε διακριτικά. Εναλλακτικά, μπορείτε να συστήσετε τον παλιό γνωστό/ συνάδελφο/ συμμαθητή σε οποιονδήποτε κινηθεί σε ακτίνα δύο μέτρων και να ελπίζετε πως ο νέος του συνομιλητής θα βρει την κουβέντα ενδιαφέρουσα, ώστε να μπορέσετε να απομακρυνθείτε χωρίς να το καταλάβει κανείς.

Άβολη κατάσταση #2: Ενδιαφέρον συνομιλητής… αλλά πώς τον είπαμε;

Το (γνώριμο) σενάριο: Συναντάτε για δεύτερη –ή ίσως και τέταρτη και πέμπτη– φορά κάποιον που μπορεί να βρίσκετε από εξαιρετικά ενδιαφέρον έως μάλλον αδιάφορο –μικρή σημασία έχει επί της παρούσης, το πρόβλημά σας είναι άλλο: έχετε ξεκινήσει να μιλάτε εδώ και λίγα λεπτά, και δεν μπορείτε με τίποτα να θυμηθείτε το όνομά του. Ακόμα χειρότερα, πρέπει να τον συστήσετε σε κάποιον που σας συνοδεύει.

Η λύση: Αν είστε μόνοι, δεν πρέπει να τον συστήσετε δηλαδή σε κανέναν, η θέση σας δεν είναι τρομερά δύσκολη: μπορείτε κάλλιστα να συνεχίσετε να μιλάτε, χωρίς να αναφέρετε το όνομά του, όπως θα κάνατε σε μια απλή, καθημερινή κουβέντα με έναν καλό σας φίλο. Αν, τώρα, είστε αντιμέτωποι με το κακό σενάριο, να πρέπει να τον συστήσετε, η μοναδική σας ελπίδα είναι ένα μισοαστείο/ μισοσοβαρό «συστηθείτε», που θα στριμώξετε στην πρώτη παύση της κουβέντας, ελπίζοντας ότι θα πιάσει. Με αυτόν τον τρόπο, θα ακούσετε κι εσείς το όνομα που σας διαφεύγει –και το οποίο αποκλείεται να ξαναξεχάσετε.

Άβολη κατάσταση #3: Προσβάλλετε κάποιον κατά λάθος

Το (γνώριμο) σενάριο: Όπως σε εκείνη την παλιά διαφήμιση τσίχλας, κατακρίνετε ή κοροϊδεύετε κάτι («είδες αυτά τα καινούρια διαμερίσματα; Απαίσια και πανάκριβα») που δεν ξέρετε πως αφορά άμεσα τον συνομιλητή σας («ναι… μόλις αγόρασα ένα»).

Η λύση: Δεν είναι ακριβώς λύση, είναι μάλλον απέλπιδα προσπάθεια: δοκιμάστε να αυτοσαρκαστείτε –πχ για το πόσο φτωχές είναι οι γνώσεις σας σε ό,τι αφορά την αγορά ακινήτων– ή, αν η σχέση με τον συνομιλητή σας το επιτρέπει, να τον πειράξετε γυρνώντας το αστείο εις βάρος του. Αν δεν εμπιστεύεστε τις ικανότητές σας στο να κάνετε τον άλλο να γελάει, είναι μάλλον καλύτερα να αλλάξετε θέμα, πριν κάνετε την κατάσταση ακόμα πιο άβολη.

Άβολη κατάσταση #4: Η ερώτηση «τι κάνεις;» δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα

Το (γνώριμο) σενάριο: Όπως όλοι ξέρουμε, η ερώτηση «τι κάνεις;» δεν είναι, συνήθως, πραγματική ερώτηση. Είναι συνέχεια ενός χαιρετισμού, ή είναι εξίσου χαιρετισμός με το «καλημέρα» και απαντάται κατά κανόνα με δυο απλές λέξεις: «καλά, εσύ;». Για κάποιο μυστήριο λόγο, υπάρχει ακόμη κόσμος που αγνοεί αυτήν την τόσο διάσημη κοινωνική σύμβαση, με αποτέλεσμα να διηγείται την ιστορία της ζωής του όταν τον ρωτούν τι κάνει. Κι αν η ιστορία της ζωής του είναι απλά βαρετή, μπορείτε απλά να εφαρμόσετε τη λύση της περίπτωσης νούμερο ένα. Όταν η απάντηση στο «τι κάνεις;» είναι «με άφησε η γυναίκα μου, πέθανε ο σκύλος μου και μου έκλεψαν το αμάξι», τότε… τι κάνεις;

Η λύση: Δεν έχετε άλλη επιλογή. Θα ακούσετε το πρόβλημα, σε όλο του το μεγαλείο, θα συμπαρασταθείτε και θα προτείνετε εναλλακτικές –από το «να βγούμε καμιά μέρα να σου γνωρίσω την ξαδέρφη μου» μέχρι το «εγώ όταν χώρισα ξεκίνησα μαθήματα διαλογισμού και με βοήθησαν πολύ, γιατί δεν δοκιμάζεις;». Και επίσης θα μάθετε να λέτε «καλημέρα» σκέτο.

Άβολη κατάσταση #5: Η συζήτηση σταματά απότομα

Το (γνώριμο) σενάριο: Είστε με μια παρέα που δεν γνωρίζετε πολύ καλά –με κάποιον μαγικό τρόπο, οι στιγμές που η συζήτηση με τη δική σου παρέα σταματά απότομα δεν είναι ποτέ άβολες– και η κουβέντα φτάνει σε ένα σημείο και μένει μετέωρη. Έξι δευτερόλεπτα περνούν, και δεν έχει μιλήσει κανείς. Ακόμη χειρότερα, η τελευταία φράση που ακούστηκε βγήκε από τα δικά σας χείλη. Και τώρα όλοι σκέφτονται ότι εσείς οδηγήσατε την κουβέντα σε αδιέξοδο.

Η λύση: Πείτε κάτι. Οτιδήποτε. Αν δεν σας έρχεται απολύτως τίποτα –πράγμα που είναι και το πιθανότερο– πείτε ότι πεινάτε. Ναι, κι ας μην πεινάτε. Το χειρότερο σενάριο είναι κάποιοι να συμφωνήσουν, κάποιοι να διαφωνήσουν κι η κουβέντα να οδηγηθεί πάλι σε τέλμα. Σε αυτήν την περίπτωση, μπορείτε πάντα να προτείνετε να παραγγείλετε κάτι ή να πάτε κάπου για φαγητό. Αν μη τι άλλο, θα θυμηθεί ο καθένας το αγαπημένο του delivery/ εστιατόριο/ φαγητό, κι η κουβέντα θα ξαναρχίσει.

Άβολη κατάσταση #6: (Προσπαθείτε να) Φλερτάρετε σε ένα μπαρ με δυνατή μουσική
 
Το (γνώριμο) σενάριο: Έχετε εντοπίσει, ή σας έχει εντοπίσει, το απόλυτο αντικείμενο του πόθου σας, και προσπαθείτε να φανείτε χαλαρός-ή και πνευματώδης, με τη μουσική στα 800 decibel, με αποτέλεσμα να ουρλιάζετε στο αυτί του/ επαναλαμβάνετε τρεις φορές την τέλεια ατάκα μέχρι να την ακούσει, και να πάψει να είναι τέλεια διότι τη λέτε με παραιτημένο ύφος/ δίνετε άκυρες απαντήσεις σε αυτά που νομίζετε ότι έχετε ακούσει.

Η λύση: Είναι μία, και προφανής, και πραγματικά απορούμε γιατί δεν την σκεφτήκατε τα πρώτα τρία λεπτά της κουβέντας. Τον/ την παίρνετε και φεύγετε. Αν δεν θέλετε να παρεξηγηθεί μία πρόταση τύπου «πάμε κάπου πιο ήσυχα να μιλήσουμε» (στο σπίτι μου, ας πούμε) προτείνετε απλά να βγείτε έξω να πάρετε λίγο αέρα.

Άβολη κατάσταση #7: Χαιρετάτε κάποιον που χαιρετά κάποιον πίσω σας

Το (γνώριμο) σενάριο: Είναι μία από τις πιο άβολες καταστάσεις από καταβολής κόσμου. Έχει, δε, και πολλές παραλλαγές: απαντάτε σε κάτι που απευθυνόταν σε κάποιον άλλο, χαιρετάτε κάποιον που απλά μοιάζει με κάποιον (άλλο) που ξέρετε, δεν αναγνωρίζετε κάποιον που σας χαιρετά από μακριά.

Η λύση: Αν σας κάνει να νιώσετε καλύτερα, μπορείτε να το διηγηθείτε στους φίλους σας και να γελάσετε. Αν αισθάνεστε τολμηροί, μπορείτε να προσποιηθείτε ότι γνωρίζετε τον άγνωστο που χαιρετούσε τον (άλλο άγνωστο) πίσω σας, και να δείξετε προσβεβλημένοι που δεν σας θυμάται. Εφαρμόζεται και στις υπο-περιπτώσεις όπου χαιρετάτε κάποιον που δεν ξέρετε, ή που απαντάτε σε κάτι που δεν απευθυνόταν σε εσάς. Στην τελευταία υπο-περίπτωση, που δεν αναγνωρίζετε κάποιον που σας χαιρετά, μπορείτε πάντα να προσποιηθείτε το ανάποδο: ότι δεν γνωρίζεστε, κι ότι δεν είστε αυτός-ή που νομίζει ότι είστε.