Τηλεργασία ή γραφείο; Τα υπέρ και τα κατά
Αν έπρεπε να διαλέξεις ένα από τα δύο για πάντα, τι θα επέλεγες; Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται εκ πρώτης.
της Ηρώς Κουνάδη
Το 54% των Ελλήνων γνώρισε κι αγάπησε την τηλεργασία κατά τη διάρκεια της πανδημίας, και το 85% λέει πως θα ήθελε να την συνεχίσει… αλλά με μέτρο. Αυτά είναι δύο από τα πολλά ενδιαφέροντα αποτελέσματα μεγάλης έρευνας που πραγματοποιήθηκε από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Τι θα πει «με μέτρο»; Θα πει ότι η τηλεργασία είναι ωραία στην αρχή, ή για κάποιες φορές την εβδομάδα, όμως οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα και την συνεχόμενη απομόνωση την απολαμβάνουν μόνο ελάχιστοι. Κι αυτό, χωρίς να συνυπολογίσουμε πως αν έχεις μικρά παιδιά στο σπίτι η τηλεργασία μπορεί να γίνει εφιαλτική.
Τηλεργασία αγάπη μου, έλα πάρε με από δω
Κανείς βέβαια δεν μπορεί να αμφισβητήσει το μεγαλείο του να ξυπνάς και να δουλεύεις όπως είσαι. Κανένα λεπτό ύπνου χαμένο για να ντυθείς/ βουρτσίσεις δόντια/ χτενίσεις μαλλιά/ προσπαθήσεις να μοιάσεις με ανθρώπινο ον. Σηκώνεσαι από το κρεβάτι σου και ξεκινάς να δουλεύεις, και ο κερδισμένος ύπνος είναι πάντα ωφέλιμος για την ψυχική και σωματική σου υγεία.
Επιπλέον, με τις τιμές της βενζίνης στα ύψη και τους δρόμους των περισσότερων ελληνικών πόλεων σε ένα μόνιμο χάος, το να μην έχεις να μετακινηθείς από και προς το γραφείο κάνει καλό τόσο στον μηνιαίο προϋπολογισμό σου όσο και στην ηρεμία σου. Η κίνηση στους δρόμους είναι, σου λέει, ο νούμερο ένα παράγοντας για τον οποίο οι κάτοικοι των πόλεων υποφέρουμε από άγχος. Ωραίο είναι να έχεις να αντιμετωπίσεις έναν στρεσογόνο παράγοντα λιγότερο στην καθημερινότητά σου.
Στο σπίτι τρως πιο υγιεινά. Για να μην πούμε ότι έτσι όπως είναι η εργασιακή κουλτούρα σε πολλές εταιρείες στην Ελλάδα, στο σπίτι τρως, τελεία. Και μάλιστα τρως φαγητό που έχεις την ευκαιρία και την άνεση χρόνου να μαγειρέψεις, οπότε δεν καταφεύγεις σε ακριβά ντελίβερι ή αμφιβόλου ποιότητας και χορταστικότητας σάντουιτς. Αν πάλι ήσουν από εκείνους που ξυπνούσαν αξημέρωτα προ τηλεργασίας για να ετοιμάσουν ταπεράκι –ή ακόμα χειρότερα θυσίαζαν τα βράδια τους για να μαγειρέψουν για το μεσημέρι της επομένης– κερδίζεις και πολύτιμο χρόνο.
Μπορείς να μιλήσεις στο τηλέφωνο χωρίς την άβολη αίσθηση ότι σε ακούνε σε όλα τα διπλανά γραφεία, και μπορείς αν είσαι καπνιστής/στρια να καπνίσεις χωρίς να ενοχλείς κανέναν.
Γλιτώνεις χρόνο. Τα γραφεία φημίζονται για το ροκάνισμα του χρόνου –όλο και κάποιος θα σου πιάσει την κουβέντα, κάποιος θα θέλει να παραγγείλετε καφέδες, και μετά να βγείτε για διάλειμμα να τους πιείτε, κάποιο κουτσομπολιό θα διαδοθεί, και θα πρέπει να αναλυθεί, κάποιο meeting που θα μπορούσε να είναι ένα απλό email θα οργανωθεί. Χωρίς πλάκα, αν είσαι από εκείνους που δουλεύουν με το υβριδικό μοντέλο (κάποιες μέρες στο γραφείο και κάποιες τηλεργασία) χρονομέτρησε έτσι από περιέργεια σε πόσες ώρες τελειώνεις τη δουλειά στη μία περίπτωση και σε πόσες στην άλλη. Θα εκπλαγείς.
Τα ζωάκια σου είναι χαρούμενα. Αλίμονο στα κουτάβια και τα γατάκια που γεννήθηκαν και υιοθετήθηκαν μέσα στα λοκντάουν του 20 και του 21 και έμαθαν να είναι όλη μέρα με τους ανθρώπους τους. Δεν θέλουμε να φανταστούμε την θλίψη τους αν ποτέ γυρίσουμε μόνιμα στα γραφεία.
Μα όμως (δυστυχώς;) στο γραφείο είναι αλλιώς…
Κοίτα. Ωραία και βολικά όλα τα προηγούμενα, μέχρι να ανακαλύψεις με τρόμο ότι μετά από μερικές εβδομάδες συνεχόμενης τηλεργασίας κάπως ξεχνάς να κοινωνικοποιείσαι. Το ότι ο άνθρωπος είναι εξαιρετικά προσαρμοστικό ον μερικές φορές λειτουργεί και εναντίον μας, και αν περάσεις πέντε συνεχόμενα οχτάωρα χωρίς ανθρώπινη επαφή αρχίζεις να εμφανίζεις στοιχεία ανθρώπου των σπηλαίων. Όσο βαρετή και αν σου φαίνεται η ψιλοκουβέντα στο γραφείο τα πρωινά, είναι σημαντική για τις κοινωνικές σου δεξιότητες, που –σαν την ξένη γλώσσα– αν δεν τις εξασκείς τις χάνεις.
Έχεις ακούσει που λένε ότι πολλά μυαλά που δουλεύουνε μαζί είναι καλύτερα από ένα; Το χρησιμοποίησε κάποια στιγμή σαν επιχείρημα και η Google όταν, πέρυσι το καλοκαίρι, φούντωνε η συζήτηση αν θα επιστρέψουμε ή όχι στα γραφεία. Όσο καλός/η και αν είσαι στη δουλειά σου, το μυαλό σου λειτουργεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Ένα απλό «πείτε καμιά ιδέα γι’ αυτό» στους συναδέλφους σου την ώρα που δουλεύεις κάτι, μπορεί να το απογειώσει. Και όχι, αυτό δεν αντικαθίσταται από το group chat, στο οποίο πιθανότατα θα σου απαντήσουν όταν έχεις πάει παρακάτω, ή έχεις βρει μόνος/η σου την ιδέα που έψαχνες.
Είναι επίσης σημαντικό για την ψυχική σου υγεία να έχεις την δουλειά και τη ζωή σου διαχωρισμένες, πράγμα που όταν δουλεύεις από το σπίτι είναι από δύσκολο έως αδύνατο. Στο γραφείο έχεις συγκεκριμένο ωράριο, μετά το οποίο –αναλόγως και τη φύση της δουλειάς σου– νομιμοποιείσαι να αγνοείς τηλεφωνήματα και email. Όταν δουλεύεις στο σπίτι διάφοροι παράγοντες λειτουργούν ανασταλτικά σε αυτό, με πρώτο και κυριότερο το άγχος να μην δώσεις την εντύπωση ότι, ακριβώς επειδή δουλεύεις από το σπίτι, λουφάρεις.
Παρά το γεγονός ότι μετά από ενάμιση χρόνο τηλεργασίας οι περισσότεροι το συνηθίσαμε και το ξεπεράσαμε, η έλλειψη αυτοπειθαρχίας κάνει πολύ κόσμο να δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί στο σπίτι, με αποτέλεσμα να ξεκινά να δουλεύει το πρωί και να τελειώνει βράδυ, έχοντας κάνει στο ενδιάμεσο ένα κάρο σαχλαμάρες, οι οποίες όμως προσμετρώνται στον «χρόνο της δουλειάς» καταλήγοντας να δημιουργούν την εντύπωση ότι δουλεύεις όλη μέρα.
Και τέλος, είναι από εξαιρετικά δύσκολο έως πρακτικά αδύνατο να εξηγήσεις σε ένα 4χρονο ότι, ενώ είσαι εκεί και σε βλέπει, στην πραγματικότητα δεν είσαι, και δεν γίνεται να παίξετε/ ζωγραφίσετε/ του βάλεις νερό/ του βάλεις φαγητό/ ασχοληθείς μαζί του την ώρα που δουλεύεις. Αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλους τους γονείς εκεί έξω που, την ώρα που εμείς ψάχναμε μελέτες για να πείσουμε διευθυντές και προϊσταμένους να μείνουμε σπίτι λίγο ακόμα, εκείνοι ετοιμάζονταν χαρωπά για τη μεγάλη επιστροφή στα γραφεία λες και θα πήγαιναν εκδρομή.
Το 54% των Ελλήνων γνώρισε κι αγάπησε την τηλεργασία κατά τη διάρκεια της πανδημίας, και το 85% λέει πως θα ήθελε να την συνεχίσει… αλλά με μέτρο. Αυτά είναι δύο από τα πολλά ενδιαφέροντα αποτελέσματα μεγάλης έρευνας που πραγματοποιήθηκε από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Τι θα πει «με μέτρο»; Θα πει ότι η τηλεργασία είναι ωραία στην αρχή, ή για κάποιες φορές την εβδομάδα, όμως οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα και την συνεχόμενη απομόνωση την απολαμβάνουν μόνο ελάχιστοι. Κι αυτό, χωρίς να συνυπολογίσουμε πως αν έχεις μικρά παιδιά στο σπίτι η τηλεργασία μπορεί να γίνει εφιαλτική.
Τηλεργασία αγάπη μου, έλα πάρε με από δω
Κανείς βέβαια δεν μπορεί να αμφισβητήσει το μεγαλείο του να ξυπνάς και να δουλεύεις όπως είσαι. Κανένα λεπτό ύπνου χαμένο για να ντυθείς/ βουρτσίσεις δόντια/ χτενίσεις μαλλιά/ προσπαθήσεις να μοιάσεις με ανθρώπινο ον. Σηκώνεσαι από το κρεβάτι σου και ξεκινάς να δουλεύεις, και ο κερδισμένος ύπνος είναι πάντα ωφέλιμος για την ψυχική και σωματική σου υγεία.
Επιπλέον, με τις τιμές της βενζίνης στα ύψη και τους δρόμους των περισσότερων ελληνικών πόλεων σε ένα μόνιμο χάος, το να μην έχεις να μετακινηθείς από και προς το γραφείο κάνει καλό τόσο στον μηνιαίο προϋπολογισμό σου όσο και στην ηρεμία σου. Η κίνηση στους δρόμους είναι, σου λέει, ο νούμερο ένα παράγοντας για τον οποίο οι κάτοικοι των πόλεων υποφέρουμε από άγχος. Ωραίο είναι να έχεις να αντιμετωπίσεις έναν στρεσογόνο παράγοντα λιγότερο στην καθημερινότητά σου.
Στο σπίτι τρως πιο υγιεινά. Για να μην πούμε ότι έτσι όπως είναι η εργασιακή κουλτούρα σε πολλές εταιρείες στην Ελλάδα, στο σπίτι τρως, τελεία. Και μάλιστα τρως φαγητό που έχεις την ευκαιρία και την άνεση χρόνου να μαγειρέψεις, οπότε δεν καταφεύγεις σε ακριβά ντελίβερι ή αμφιβόλου ποιότητας και χορταστικότητας σάντουιτς. Αν πάλι ήσουν από εκείνους που ξυπνούσαν αξημέρωτα προ τηλεργασίας για να ετοιμάσουν ταπεράκι –ή ακόμα χειρότερα θυσίαζαν τα βράδια τους για να μαγειρέψουν για το μεσημέρι της επομένης– κερδίζεις και πολύτιμο χρόνο.
Μπορείς να μιλήσεις στο τηλέφωνο χωρίς την άβολη αίσθηση ότι σε ακούνε σε όλα τα διπλανά γραφεία, και μπορείς αν είσαι καπνιστής/στρια να καπνίσεις χωρίς να ενοχλείς κανέναν.
Γλιτώνεις χρόνο. Τα γραφεία φημίζονται για το ροκάνισμα του χρόνου –όλο και κάποιος θα σου πιάσει την κουβέντα, κάποιος θα θέλει να παραγγείλετε καφέδες, και μετά να βγείτε για διάλειμμα να τους πιείτε, κάποιο κουτσομπολιό θα διαδοθεί, και θα πρέπει να αναλυθεί, κάποιο meeting που θα μπορούσε να είναι ένα απλό email θα οργανωθεί. Χωρίς πλάκα, αν είσαι από εκείνους που δουλεύουν με το υβριδικό μοντέλο (κάποιες μέρες στο γραφείο και κάποιες τηλεργασία) χρονομέτρησε έτσι από περιέργεια σε πόσες ώρες τελειώνεις τη δουλειά στη μία περίπτωση και σε πόσες στην άλλη. Θα εκπλαγείς.
Τα ζωάκια σου είναι χαρούμενα. Αλίμονο στα κουτάβια και τα γατάκια που γεννήθηκαν και υιοθετήθηκαν μέσα στα λοκντάουν του 20 και του 21 και έμαθαν να είναι όλη μέρα με τους ανθρώπους τους. Δεν θέλουμε να φανταστούμε την θλίψη τους αν ποτέ γυρίσουμε μόνιμα στα γραφεία.
Μα όμως (δυστυχώς;) στο γραφείο είναι αλλιώς…
Κοίτα. Ωραία και βολικά όλα τα προηγούμενα, μέχρι να ανακαλύψεις με τρόμο ότι μετά από μερικές εβδομάδες συνεχόμενης τηλεργασίας κάπως ξεχνάς να κοινωνικοποιείσαι. Το ότι ο άνθρωπος είναι εξαιρετικά προσαρμοστικό ον μερικές φορές λειτουργεί και εναντίον μας, και αν περάσεις πέντε συνεχόμενα οχτάωρα χωρίς ανθρώπινη επαφή αρχίζεις να εμφανίζεις στοιχεία ανθρώπου των σπηλαίων. Όσο βαρετή και αν σου φαίνεται η ψιλοκουβέντα στο γραφείο τα πρωινά, είναι σημαντική για τις κοινωνικές σου δεξιότητες, που –σαν την ξένη γλώσσα– αν δεν τις εξασκείς τις χάνεις.
Έχεις ακούσει που λένε ότι πολλά μυαλά που δουλεύουνε μαζί είναι καλύτερα από ένα; Το χρησιμοποίησε κάποια στιγμή σαν επιχείρημα και η Google όταν, πέρυσι το καλοκαίρι, φούντωνε η συζήτηση αν θα επιστρέψουμε ή όχι στα γραφεία. Όσο καλός/η και αν είσαι στη δουλειά σου, το μυαλό σου λειτουργεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Ένα απλό «πείτε καμιά ιδέα γι’ αυτό» στους συναδέλφους σου την ώρα που δουλεύεις κάτι, μπορεί να το απογειώσει. Και όχι, αυτό δεν αντικαθίσταται από το group chat, στο οποίο πιθανότατα θα σου απαντήσουν όταν έχεις πάει παρακάτω, ή έχεις βρει μόνος/η σου την ιδέα που έψαχνες.
Είναι επίσης σημαντικό για την ψυχική σου υγεία να έχεις την δουλειά και τη ζωή σου διαχωρισμένες, πράγμα που όταν δουλεύεις από το σπίτι είναι από δύσκολο έως αδύνατο. Στο γραφείο έχεις συγκεκριμένο ωράριο, μετά το οποίο –αναλόγως και τη φύση της δουλειάς σου– νομιμοποιείσαι να αγνοείς τηλεφωνήματα και email. Όταν δουλεύεις στο σπίτι διάφοροι παράγοντες λειτουργούν ανασταλτικά σε αυτό, με πρώτο και κυριότερο το άγχος να μην δώσεις την εντύπωση ότι, ακριβώς επειδή δουλεύεις από το σπίτι, λουφάρεις.
Παρά το γεγονός ότι μετά από ενάμιση χρόνο τηλεργασίας οι περισσότεροι το συνηθίσαμε και το ξεπεράσαμε, η έλλειψη αυτοπειθαρχίας κάνει πολύ κόσμο να δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί στο σπίτι, με αποτέλεσμα να ξεκινά να δουλεύει το πρωί και να τελειώνει βράδυ, έχοντας κάνει στο ενδιάμεσο ένα κάρο σαχλαμάρες, οι οποίες όμως προσμετρώνται στον «χρόνο της δουλειάς» καταλήγοντας να δημιουργούν την εντύπωση ότι δουλεύεις όλη μέρα.
Και τέλος, είναι από εξαιρετικά δύσκολο έως πρακτικά αδύνατο να εξηγήσεις σε ένα 4χρονο ότι, ενώ είσαι εκεί και σε βλέπει, στην πραγματικότητα δεν είσαι, και δεν γίνεται να παίξετε/ ζωγραφίσετε/ του βάλεις νερό/ του βάλεις φαγητό/ ασχοληθείς μαζί του την ώρα που δουλεύεις. Αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλους τους γονείς εκεί έξω που, την ώρα που εμείς ψάχναμε μελέτες για να πείσουμε διευθυντές και προϊσταμένους να μείνουμε σπίτι λίγο ακόμα, εκείνοι ετοιμάζονταν χαρωπά για τη μεγάλη επιστροφή στα γραφεία λες και θα πήγαιναν εκδρομή.
