της Ηρώς Κουνάδη
Είναι κάποια μέρη στην Ελλάδα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί οι κάτοικοι μιας τόσο ετερόκλητης από άποψη ομορφιάς χώρας επιμένουν να συρρέουν κατά χιλιάδες κάθε καλοκαίρι στα ”κοσμοπολίτικα” μέρη της. Στη διαπίστωση αυτή κατέληξα λίγους μήνες πριν, όταν επισκέφθηκα τη Σέριφο. Και τη θυμήθηκα όταν αντίκρισα την παραλία του Καϊάφα.
Ακόμη και ο όρος ”παραλία”, που, τουλάχιστον για το μέσο Έλληνα, εκφράζει μια έκταση η οποία, στην καλύτερη των περιπτώσεων, μετά βίας αγγίζει τα δύο χιλιόμετρα σε μήκος, έχω την εντύπωση ότι το αδικεί αυτό το μέρος. Εντύπωση με την οποία θα συμφωνήσουν όσοι έχουν σταθεί έστω και μία φορά σε κάποιο σημείο της ”παραλίας” προσπαθώντας να διακρίνουν το τέλος της.
Δε θα σας πούμε να μην το κάνετε, γιατί αποκλείεται να αντισταθείτε στον πειρασμό. Όλοι το κάνουν. Θα σας προειδοποιήσουμε, όμως, ότι είναι μάταιο. Η αμμουδιά καλύπτει μια έκταση πενήντα και πλέον χιλιομέτρων –επομένως ο όρος ”ως εκεί που φτάνει το μάτι” είναι μάλλον ανεπαρκής.
Όταν το βλέμμα συνηθίσει την απεραντοσύνη και ο μέχρι προ ολίγου ανυποψίαστος επισκέπτης παραιτηθεί της προσπάθειας να εντοπίσει το τέλος της παραλίας, το περιβάλλον τοπίο αποτελεί την επόμενη έκπληξη. Ένα κατάφυτο πευκοδάσος, που τελειώνει λίγα μόλις μέτρα από τη θάλασσα, πλαισιώνει σαν κορνίζα τη χρυσαφένια άμμο.
Ακόμη και οι ράγες του τραίνου που το χωρίζουν στα δύο, αποτελώντας το μοναδικό σημάδι ”πολιτισμού” στη γύρω περιοχή, μοιάζουν αναπόσπαστο κομμάτι του φυσικού τοπίου. Τοποθετημένες στο κατάλληλο σημείο, δίπλα στον τελευταίο αμμόλοφο που εμποδίζει τη θέα στη θάλασσα από το δάσος, δίνουν την εντύπωση ότι ήταν πάντα εκεί.
Ο καλύτερος τρόπος για να προσεγγίσετε για πρώτη φορά την ”παραλία” είναι ο πλέον ανορθόδοξος. Ερχόμενοι από την Τρίπολη, αφήνετε πίσω σας την πόλη της Ζαχάρως και, όταν δείτε στα δεξιά του δρόμου τη λίμνη του Καϊάφα, αναζητάτε έναν από τους χωματόδρομους στα αριστερά, που οδηγούν στα ξέφωτα του δάσους. Αφήνετε το αυτοκίνητο σε ένα από αυτά και συνεχίζετε το μονοπάτι με τα πόδια. Θα καταλάβετε ότι είστε κοντά στην παραλία από τα τροχόσπιτα με ξένες πινακίδες και τις σκηνές που θα πληθαίνουν όσο προχωράτε.
Ακολουθώντας τη συγκεκριμένη διαδρομή –που δε διαρκεί περισσότερο από 10 λεπτά– θα έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε το καταπράσινο δάσος, να διασχίσετε τις γραμμές του τραίνου, να σκαρφαλώσετε τους αμμόλοφους που το χωρίζουν από τη θάλασσα και να εκτιμήσετε, έτσι, τη συνολική ομορφιά του τοπίου.
Περιττό, βέβαια, να πούμε ότι το θέαμα που θα αντικρίσετε από την κορυφή του τελευταίου αμμόλοφου –που είναι και το μοναδικό σημείο από το οποίο φαίνεται η θάλασσα– θα σας κόψει την ανάσα. Η ”παραλία” βραβεύεται με γαλάζια σημαία κάθε χρόνο από την καθιέρωση του προγράμματος –χωρίς, βέβαια, να έχει ανάγκη την πιστοποίηση για να αποδείξει την αξία της.
Οι λουόμενοι που θα συναντήσετε θα είναι, κατά πάσα πιθανότητα, παρέες τουριστών που θα έχουν κατασκηνώσει σε κάποιο από τα ξέφωτα και θα σας πουν ”kalispera” με ιδιάζουσα προφορά περνώντας δίπλα σας. Οι Έλληνες θα βρίσκονται μάλλον σε κάποιο κοσμικό θέρετρο –προσωπικά δε συνάντησα ούτε έναν.
Εννοείται ότι δε φεύγετε σε καμία περίπτωση από την ”παραλία” πριν το ηλιοβασίλεμα –ούτε κατά τη διάρκειά του, βέβαια, αλλά αυτό δε χρειάζεται να το επισημάνουμε, καθώς δεν πρόκειται να σας περάσει καν από το μυαλό– το οποίο είναι, χωρίς υπερβολές, ένα από τα μαγευτικότερα που έχουμε δει ποτέ.
Στην απίθανη περίπτωση που θέλετε να αλλάξετε παραστάσεις, διασχίζετε και πάλι το δάσος, περνάτε απέναντι το δρόμο και βρίσκεστε στη μοναδικής ομορφιάς λίμνη του Καϊάφα. Δημιουργημένη από ένα σεισμό, τον 6ο αιώνα π.Χ., η λίμνη καλύπτει μια έκταση που εκτείνεται σε μήκος τριών χιλιομέτρων και πλάτος 600 μέτρων. Σύμφωνα με ορισμένες διηγήσεις των ντόπιων, όταν τα νερά είναι πολύ καθαρά, στο βυθό της διακρίνονται τα ερείπια μιας αρχαίας πόλης.
Η λίμνη φημίζεται κυρίως για τα ιαματικά λουτρά της, τα οποία πηγάζουν από το σπήλαιο των Ανυγρίδων Νυμφών, έχουν σταθερή θερμοκρασία 40 βαθμών Κελσίου όλο το χρόνο και θεωρείται ότι θεραπεύουν αποτελεσματικά ένα μεγάλο αριθμό ασθενειών και παθήσεων. Είναι, όμως, και ένας σημαντικός υδροβιότοπος, που φιλοξενεί διάφορα είδη ψαριών, ζώων και πουλιών.
Info
* Για να φτάσετε εδώ από την Αθήνα, η διαδρομή που περνά από την Τρίπολη ”συμφέρει” χιλιομετρικά σε σχέση με αυτή μέσω Πάτρας.
* Η περιοχή ενδείκνυται και για... sightseeing, καθώς απέχει μόλις 25 χιλιόμετρα από την αρχαία Ολυμπία, ενώ βρίσκεται επίσης πολύ κοντά στο Ναό του Επικούριου Απόλλωνα.
* Η πλησιέστερη πόλη είναι η Ζαχάρω, όπου θα βρείτε και οργανωμένη παραλία με beach bar και εστιατόρια, η οποία ουσιαστικά αποτελεί προέκταση της παραπάνω ”παραλίας”.
* Για τη διαμονή σας, εννοείται ότι η περιοχή ενδείκνυται για κάμπινγκ. Αν, όμως, η ιδέα δε σας ενθουσιάζει, στη Ζαχάρω θα βρείτε πληθώρα ξενοδοχείων και ενοικιαζόμενων δωματίων. Δύο από τα καλύτερα είναι το Theodore (τηλ.: 26250 31724) το οποίο διαθέτει δωμάτια εξοπλισμένα με air condition, τηλεόραση, ψυγείο, κουζίνα και θέα στη θάλασσα –η οποία βρίσκεται σε απόσταση 200 μέτρων– και το Banana Place (τηλ.: 26250 34400) που προσφέρει, μεταξύ άλλων, εξωτερική πισίνα και χώρους άθλησης.
* Εάν δε συμβιβάζεστε με τίποτα λιγότερο από την πολυτέλεια 5 αστέρων στη διαμονή σας, τα μοναδικά θέρετρα Grecotel Olympia Riviera Resort και Aldemar Olympian Village απέχουν μόλις λίγα χιλιόμετρα οδήγησης.
