Για αυτόν στην Πεντέλη πιθανότατα έχεις ακουστά. Υπάρχουν όμως κι άλλοι. Τι λες, πεταγόμαστε μια βόλτα σε έναν καταρράκτη;
Παλαιότερο των 360 ημερών
της Ηρώς Κουνάδη
Ποιος είπε ότι για να δεις καταρράκτες πρέπει να οργανώσεις Σαββατοκύριακο στην Πελοπόννησο, ή στον ελληνικό βορρά; Έχουν και η Αττική και τα πέριξ της τα δικά τους μαγικά τοπία με τρεχούμενα νερά. Απλώς μέχρι πρότινος αυτά παρέμεναν μυστικά. Όχι πια.
Το πρώτο καταρρακτο-μυστικό που διέρρευσε πριν από λίγα χρόνια, μέσα από τα social media, ο καταρράκτης στο Ντράφι σχηματίζει μπροστά του και μια μικρή λιμνούλα στην οποία οι τολμηροί επιχειρούν παγωμένες βουτιές το καλοκαίρι. Οπωσδήποτε αθλητικά παπούτσια, γιατί το μονοπάτι που θα χρειαστεί να κατέβεις είναι μεν σύντομο, αλλά απότομο. Δεν ενδείκνυται για οικογένειες με πιτσιρίκια. Είναι, ωστόσο, ειδυλλιακό σκηνικό για να στήσεις ένα μεσημεριάτικο πικνίκ. Πάρε μαζί σακούλες σκουπιδιών, και μην αφήσεις τίποτα πίσω σου.
Καταρράκτης Ραπεντώσα, επίσης στην Πεντέλη Στον χάρτη εδώ
Μην ξεγελιέσαι από το γεγονός πως βρίσκονται στο ίδιο βουνό: Αν αποφασίσεις πως θέλεις να δεις δύο καταρράκτες σε μια μέρα, θα υπολογίσεις ότι η μεταξύ τους απόσταση είναι ένα γεμάτο 40λεπτο οδήγησης. Συν το ότι η Ραπεντώσα έχει κομμάτι δυσκολότερη πρόσβαση: Θέλει περί τη μια ωρίτσα πεζοπορία αν δεν έχεις 4x4 όχημα ή μηχανή που να την οδηγείς σε off road διαδρομές, και η επιστροφή θα είναι ανηφορική. Τώρα που βγάλαμε τα δύσκολα από τη μέση, να πούμε και ότι το υπερθέαμα του καταρράκτη της θα σε αποζημιώσει και με το παραπάνω –κάποιοι θα σου πουν ότι ίσως είναι και ακόμα φαντασμαγορικότερος από αυτόν στο Ντράφι. Τα συμβατικά αυτοκίνητα μένουν στην αρχή του χωματόδρομου, στο τέρμα της οδού Μοσχονησίων, κοντά στο λατομείο του Διονύσου. https://goo.gl/maps/rRwTM1o7rQiNmK7a6
Καταρράκτης Καλάμου (ναι, στον Κάλαμο) Στον χάρτη εδώ
Λάτρεις της περιπέτειας, εδώ είστε: Η πρόσβαση στον καταρράκτη του Καλάμου είναι δύσκολη, χρειάζεται μποτάκια πεζοπορίας και εμπειρία σε δύσβατα μονοπάτια (σε ένα σημείο υπάρχουν σχοινιά από τα οποία θα χρειαστεί να πιαστείς, γιατί το μονοπάτι γλιστράει) αλλά το τοπίο είναι εξωπραγματικό. Κι αν δεν πιστεύεις εμάς, σίγουρα θα πιστέψεις το βίντεο που ακολουθεί (στο 6.35 ξεκινά η μαγεία του καταρράκτη, δες το όμως από την αρχή για πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την κατάβασή σου).
Στον αντίποδα των δύο προηγούμενων, ό,τι πρέπει για αρχάριους πεζοπόρους και μη εξοικειωμένους με γλιστερά μονοπάτια εκδρομείς, οι καταρράκτες της Πέτρας έχουν πανεύκολη πρόσβαση (5-7 λεπτά σε βατό μονοπάτι από εκεί που αφήνεις το αυτοκίνητο) και είναι ιδανικοί και για εξορμήσεις με πιτσιρίκια. Το τοπίο είναι κι εδώ εκπληκτικό, σε κάθε γωνιά έχεις την αίσθηση πως θα δεις νεράιδες να στήνουν χορό. Φέρε μαζί πικνίκ, υπάρχουν ξύλινα τραπεζάκια σε όλη τη διαδρομή ως τον καταρράκτη, αλλά και κοντά στις όχθες του, για να το απολαύσεις. Απέχει περί τη μιάμιση ώρα από την Αθήνα.
Καταρράκτης Μανικιάτης, στην Εύβοια Στον χάρτη εδώ
Τον αφήσαμε τελευταίο, γιατί είναι ο πιο απομακρυσμένος: απέχει δυο ώρες και λίγο από την Αθήνα. Γίνεται, με άλλα λόγια, ωραιότατη αφορμή για μονοήμερη εκδρομή αν είσαι πρωινός τύπος. Βρίσκεται πολύ κοντά στο χωριό Μανίκια, έχει μέτριας δυσκολίας πρόσβαση (δυσκολότερη από της Πέτρας, αλλά δεν είναι και Κάλαμος) από χωματόδρομο τεσσάρων χιλιομέτρων, προσπελάσιμο με προσοχή και από μη 4x4 οχήματα. Από το σημείο που θα αφήσεις το αυτοκίνητο, θα υπολογίσεις περίπου ένα τέταρτο περπάτημα ως τον καταρράκτη. Αν πετύχεις καλοκαιρινό καιρό, βουτάς άφοβα, το βάθος είναι μεγάλο και η θερμοκρασία του νερού κάνει μια σύσφιξη δέρματος για την οποία άλλοι θα πλήρωναν λεφτά.