Πού να κάνω ελεύθερο κάμπινγκ;
Τα ωραιότερα μέρη στην Ελλάδα, με τις μικρότερες πιθανότητες να σας διώξουν (ποινικά). Γιατί το ελεύθερο κάμπινγκ θα έπρεπε να είναι νόμιμο.
της Ηρώς Κουνάδη
Τα κακά μαντάτα πρώτα: Αν «κλικάρατε» τον τίτλο περιμένοντας να διαβάσετε για κάποια νέα τροπολογία/ προσαρμογή/ ρύθμιση-παραθυράκι στον νόμο που θέλει το ελεύθερο κάμπινγκ στην Ελλάδα παράνομο, θα σας στεναχωρήσουμε. Όπου και να πάρετε την σκηνούλα σας και να πάτε, νόμιμοι δεν θα είστε –οπότε έναν κίνδυνο προστίμου της τάξης των 300€ παντού και πάντα τον διατρέχετε.
Τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό, και μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε πως για να είστε ακόμα εδώ είστε διατεθειμένοι να το ρισκάρετε (διαβάστε εδώ τι ακριβώς λέει το γράμμα του νόμου ότι ρισκάρετε) υπάρχουν μέρη που οι πιθανότητες να βρεθείτε διωγμένοι είναι λίγες. Και ναι, θα το ομολογήσουμε, το να κοιμάσαι κάτω από τα αστέρια, ακούγοντας το κύμα να σκάει στα πόδια σου, και να κάνεις την πρώτη βουτιά με το που θα ξυπνήσεις, αξίζει όλα τα ρίσκα του κόσμου. Αλλιώς δεν θα σας σπρώχναμε στην παρανομία.
Αν ανήκετε σε αυτήν την κατηγορία, ναι μεν σας καταλαβαίνουμε, αλλά πρέπει να πούμε πως δεν αγοράζετε σκηνή αν δεν προμηθευτείτε πρώτα πολλές σακούλες σκουπιδιών για να αφήσετε την παραλία σας –που για λίγες μέρες θα είναι το σπίτι σας– καθαρότερη απ’ ότι την βρήκατε. Επίσης, πριν ξεκινήσετε, διαβάστε εδώ τους κανόνες του ελεύθερου κάμπινγκ (ναι, υπάρχουν κανόνες) και σιγουρευτείτε ότι μπορείτε να τους σεβαστείτε.
Ωραία; Ξεκινάμε.
Ένας άγραφος κανόνας του ελεύθερου κάμπινγκ λέει ότι όσο περισσότερο απομακρύνεστε από την Αθήνα και τα αστικά κέντρα γενικότερα (βλέπε Κρήτη, στην οποία τα περιστατικά συλλήψεων πληθαίνουν κάθε χρόνο) τόσο περισσότερες πιθανότητες έχετε να αποφύγετε τα δυσάρεστα συναπαντήματα. Με βάση αυτόν τον κανόνα, τα Δωδεκάνησα είναι σε γενικές γραμμές πολύ πιο ανεκτικά απέναντι στο ελεύθερο κάμπινγκ σε σχέση με τις Κυκλάδες.
Η Παχιά Άμμος της Νισύρου είναι ένα από τα παραδείγματα που το αποδεικνύουν περίτρανα. Η απόσταση της παραλίας από οποιαδήποτε κατοικημένη περιοχή εγγυάται ότι δε θα σας ενοχλήσει κανείς, και περιστατικά συλλήψεων δεν έχουν αναφερθεί ποτέ. Η παραλία είναι πανέμορφη, και το ταβερνάκι «Όασις» (στα δέκα λεπτά περπάτημα) σερβίρει τοπικές σπεσιαλιτέ και σπιτική κουζίνα σε πολύ καλές τιμές. Στα αρνητικά, σημειώστε την έλλειψη σκιάς και τη σχετικά δύσκολη πρόσβαση: η παραλία απέχει περίπου δέκα χιλιόμετρα από το Μανδράκι, ο δρόμος είναι μέχρι ένα σημείο ασφαλτοστρωμένος, εν συνεχεία χωματόδρομος και στο τέλος –μετά το πάρκινγκ όπου θα αφήσετε το αυτοκίνητο– μονοπάτι, το οποίο θα χρειάζεστε περί τα δέκα λεπτά κάθε φορά που θέλετε να το διασχίσετε.
Ένα ακόμα εξαιρετικό παράδειγμα του κανόνα που θέλει τα Δωδεκάνησα να στηρίζουν (όσο μπορούν, και τουλάχιστον μέχρι στιγμής) το ελεύθερο κάμπινγκ, η Έριστος της Τήλου διαθέτει ντους, τουαλέτες και κάδους σκουπιδιών, ευγενική παραχώρηση του δήμου στους ελεύθερους κατασκηνωτές. Η ίδια η παραλία διαθέτει χρυσαφένια άμμο, βαθυγάλαζα νερά, αλλά και παραδοσιακά ταβερνάκια και μίνι μάρκετ που εγγυώνται ότι δεν θα σας λείψει τίποτα.
Δηλαδή, όχι ακριβώς Λευκάδα: Ο Κάλαμος είναι ένα τοσοδούλι νησάκι νότια της Λευκάδας, με πεύκα που φτάνουν ως το κύμα και τιρκουάζ ιόνια νερά. Είναι ιδανικό για ελεύθερο κάμπινγκ, ακριβώς γιατί ο περισσότερος κόσμος αγνοεί την ύπαρξή του. Τα λιγοστά δωμάτια του νησιού γεμίζουν γρήγορα από τους «επαΐοντες», οπότε οι τοπικές αρχές είναι ανεκτικές με το θέμα του ελεύθερου κάμπινγκ. Στον Κάλαμο θα έρθετε με βαρκάκι από τον Μύτικα (κοντά στο Αγρίνιο) στον οποίο θα αφήσετε το αυτοκίνητο, διότι στο νησί δεν κυκλοφορούν οχήματα –πέρα από το αγροτικό της κοινότητας, το οποίο αν είστε τυχεροί και πετύχετε θα σας μεταφέρει στις παραλίες.
Διαβάστε περισσότερα - Κάλαμος: Παράδεισος τσέπης
Είναι μια από τις κοντινότερες στην Αθήνα επιλογές, μετά τα περιστατικά συλλήψεων που μας στέρησαν το Αγκίστρι, πράγμα που σημαίνει ότι απόλυτα ασφαλή δεν μπορείς να την πεις. Με το ρίσκο κατά νου, έχετε να διαλέξετε ανάμεσα σε δύο επίγειους παραδείσους: Δασάκι με υπέροχη σκιά πλάι σε ένα μικρό ποταμάκι, ή χρυσαφένια αμμουδιά κρυμμένη πίσω από τα βράχια (ανάμεσα στα οποία περνά μονοπάτι) στην άκρη της μεγάλης, δημοφιλούς παραλίας. Αν το ημερολόγιο δείχνει Αύγουστο την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, η πλάστιγγα γέρνει σαφώς προς την πρώτη επιλογή. Η παραλία στο peak του καλοκαιριού μαζεύει τόσο κόσμο που καταλήγει να μοιάζει με οργανωμένο κάμπινγκ. Και, δυστυχώς, στο παρελθόν έχουν αναφερθεί περιστατικά συλλήψεων.
Ολόκληρη σχεδόν η δυτική ακτή της Πελοποννήσου, από τον Πύργο ως την Κυπαρισσία, είναι μια γιγάντια αμμουδιά που καταλήγει στα νερά του Ιονίου. Ήταν ανέκαθεν αγαπημένος προορισμός των ελεύθερων κατασκηνωτών, που μετέφεραν τις σκηνές τους λίγο νοτιότερα όταν το υπέροχο πευκοδάσος απέναντι από τη λίμνη του Καϊάφα κάηκε στις εφιαλτικές φωτιές του 2007. Στη μεγάλη αμμουδιά της Ελαίας το σκηνικό έχει ως εξής: Δυόμισι χιλιόμετρα μονοπατιών που ελίσσονται μέσα σε ένα φαντασμαγορικό πευκοδάσος, καταγάλανα νερά (που όμως τον Αύγουστο δεν είναι πάντα γαλήνια) σε απόσταση λίγων βημάτων, σκιά που αφθονεί σε αντίθεση με τα περισσότερα μέρη για κάμπινγκ στην Ελλάδα, και διάσπαρτα ταβερνάκια και καντίνες σε απόσταση βολής για προμήθειες.
φωτό © Pelion Web
Εκτός από τις παραλίες-σταρ του (Μυλοπόταμο, Χορευτό, Άη Γιάννη και πάει λέγοντας) το Πήλιο διαθέτει και αρκετές ήσυχες, σχεδόν μυστικές παραλίες κρυμμένες από τα αδιάκριτα βλέμματα και ιδανικές για τους free campers. Δύο από τις δημοφιλέστερες στους κύκλους τους είναι η Ανάληψη και η Παρίσαινα, στα «πόδια» της Ζαγοράς, από την οποία ξεκινά ένας απότομος κατηφορικός αλλά οδηγήσιμος δρόμος που καταλήγει εδώ –θα χρειαστείτε λίγη βοήθεια από τους ντόπιους για να τον βρείτε.
Και οι δυο παραλίες είναι βοτσαλωτές (πράγμα που σημαίνει ότι θα δυσκολευτείτε λίγο να βρείτε λεία επιφάνεια για να στήσετε τη σκηνή και τα στρώματά σας) και καταπράσινες, με κρυστάλλινα νερά και αρκετή σκιά. Το ταβερνάκι λίγο πριν την παραλία της Ανάληψης εγγυάται ότι δε θα σας λείψει ποτέ κρύο νερό, καφές, πρωινό (βούτυρο-μέλι και χωριάτικο ψωμί) και σπιτικό φαγητό. Μία ακόμα επιλογή είναι η Μελανή, δίπλα στα Ποτιστικά, με αμμουδιά και ψιλό βοτσαλάκι –συν παρακείμενο ταβερνάκι για τα απαραίτητα.
Τόσο προφανές, που αναρωτηθήκαμε αν υπάρχει λόγος να το συμπεριλάβουμε στη λίστα μας. Το αδιαφιλονίκητο βασίλειο του ελεύθερου κάμπινγκ στην Ελλάδα είναι ένας μικρός θαλασσινός παράδεισος χωρίς ηλεκτρισμό, χωρίς μόνιμους κατοίκους, αλλά με νερά να τα πιεις στο ποτήρι και με το ταβερνάκι του Βενετσάνου που θα σας προμηθεύει με τα απαραίτητα σε νερό, εξαίσια παϊδάκια και φοβερό μιλφέιγ –γιατί και το ελεύθερο κάμπινγκ θέλει την καλοπέρασή του. Συνδέεται με το Πάνω Κουφονήσι με τακτικά δρομολόγια καϊκιού, το τελευταίο εκ των οποίων πραγματοποιείται γύρω στις 23.00 το βράδυ –οπότε φεύγουν και οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου, και μένετε εσείς, οι ομοϊδεάτες σας, το κύμα και τα αστέρια.
Τα κακά μαντάτα πρώτα: Αν «κλικάρατε» τον τίτλο περιμένοντας να διαβάσετε για κάποια νέα τροπολογία/ προσαρμογή/ ρύθμιση-παραθυράκι στον νόμο που θέλει το ελεύθερο κάμπινγκ στην Ελλάδα παράνομο, θα σας στεναχωρήσουμε. Όπου και να πάρετε την σκηνούλα σας και να πάτε, νόμιμοι δεν θα είστε –οπότε έναν κίνδυνο προστίμου της τάξης των 300€ παντού και πάντα τον διατρέχετε.
Τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό, και μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε πως για να είστε ακόμα εδώ είστε διατεθειμένοι να το ρισκάρετε (διαβάστε εδώ τι ακριβώς λέει το γράμμα του νόμου ότι ρισκάρετε) υπάρχουν μέρη που οι πιθανότητες να βρεθείτε διωγμένοι είναι λίγες. Και ναι, θα το ομολογήσουμε, το να κοιμάσαι κάτω από τα αστέρια, ακούγοντας το κύμα να σκάει στα πόδια σου, και να κάνεις την πρώτη βουτιά με το που θα ξυπνήσεις, αξίζει όλα τα ρίσκα του κόσμου. Αλλιώς δεν θα σας σπρώχναμε στην παρανομία.
Πριν ξεκινήσουμε…
Οι φανατικοί «σκηνίτες» που ρωτάμε κάθε χρόνο τέτοια εποχή πού να πάμε για να στήσουμε κι εμείς, απαντούν σταθερά «δε σου λέω, γιατί θα το γράψεις και θα πλακώσει κόσμος». Αυτό σημαίνει, κατά βάση, δύο πράγματα: Πρώτον, ότι αν θέλετε απόλυτη ησυχία, και μια μυστική παραλία όλη δική σας, θα πρέπει να ψάξετε για να την βρείτε. Δεύτερον, και βασικότερο, ότι η ανέχεια των τελευταίων χρόνων έχει σπρώξει προς το ελεύθερο κάμπινγκ κόσμο που το επιλέγει σαν λύση ανάγκης προκειμένου να κάνει διακοπές, και όχι επειδή όντως το προτιμά από το δωμάτιο.Αν ανήκετε σε αυτήν την κατηγορία, ναι μεν σας καταλαβαίνουμε, αλλά πρέπει να πούμε πως δεν αγοράζετε σκηνή αν δεν προμηθευτείτε πρώτα πολλές σακούλες σκουπιδιών για να αφήσετε την παραλία σας –που για λίγες μέρες θα είναι το σπίτι σας– καθαρότερη απ’ ότι την βρήκατε. Επίσης, πριν ξεκινήσετε, διαβάστε εδώ τους κανόνες του ελεύθερου κάμπινγκ (ναι, υπάρχουν κανόνες) και σιγουρευτείτε ότι μπορείτε να τους σεβαστείτε.
Ωραία; Ξεκινάμε.
Παχιά Άμμος, Νίσυρος
Ένας άγραφος κανόνας του ελεύθερου κάμπινγκ λέει ότι όσο περισσότερο απομακρύνεστε από την Αθήνα και τα αστικά κέντρα γενικότερα (βλέπε Κρήτη, στην οποία τα περιστατικά συλλήψεων πληθαίνουν κάθε χρόνο) τόσο περισσότερες πιθανότητες έχετε να αποφύγετε τα δυσάρεστα συναπαντήματα. Με βάση αυτόν τον κανόνα, τα Δωδεκάνησα είναι σε γενικές γραμμές πολύ πιο ανεκτικά απέναντι στο ελεύθερο κάμπινγκ σε σχέση με τις Κυκλάδες.
Η Παχιά Άμμος της Νισύρου είναι ένα από τα παραδείγματα που το αποδεικνύουν περίτρανα. Η απόσταση της παραλίας από οποιαδήποτε κατοικημένη περιοχή εγγυάται ότι δε θα σας ενοχλήσει κανείς, και περιστατικά συλλήψεων δεν έχουν αναφερθεί ποτέ. Η παραλία είναι πανέμορφη, και το ταβερνάκι «Όασις» (στα δέκα λεπτά περπάτημα) σερβίρει τοπικές σπεσιαλιτέ και σπιτική κουζίνα σε πολύ καλές τιμές. Στα αρνητικά, σημειώστε την έλλειψη σκιάς και τη σχετικά δύσκολη πρόσβαση: η παραλία απέχει περίπου δέκα χιλιόμετρα από το Μανδράκι, ο δρόμος είναι μέχρι ένα σημείο ασφαλτοστρωμένος, εν συνεχεία χωματόδρομος και στο τέλος –μετά το πάρκινγκ όπου θα αφήσετε το αυτοκίνητο– μονοπάτι, το οποίο θα χρειάζεστε περί τα δέκα λεπτά κάθε φορά που θέλετε να το διασχίσετε.
Έριστος, Τήλος
Ένα ακόμα εξαιρετικό παράδειγμα του κανόνα που θέλει τα Δωδεκάνησα να στηρίζουν (όσο μπορούν, και τουλάχιστον μέχρι στιγμής) το ελεύθερο κάμπινγκ, η Έριστος της Τήλου διαθέτει ντους, τουαλέτες και κάδους σκουπιδιών, ευγενική παραχώρηση του δήμου στους ελεύθερους κατασκηνωτές. Η ίδια η παραλία διαθέτει χρυσαφένια άμμο, βαθυγάλαζα νερά, αλλά και παραδοσιακά ταβερνάκια και μίνι μάρκετ που εγγυώνται ότι δεν θα σας λείψει τίποτα.
Κάλαμος, Λευκάδα
Δηλαδή, όχι ακριβώς Λευκάδα: Ο Κάλαμος είναι ένα τοσοδούλι νησάκι νότια της Λευκάδας, με πεύκα που φτάνουν ως το κύμα και τιρκουάζ ιόνια νερά. Είναι ιδανικό για ελεύθερο κάμπινγκ, ακριβώς γιατί ο περισσότερος κόσμος αγνοεί την ύπαρξή του. Τα λιγοστά δωμάτια του νησιού γεμίζουν γρήγορα από τους «επαΐοντες», οπότε οι τοπικές αρχές είναι ανεκτικές με το θέμα του ελεύθερου κάμπινγκ. Στον Κάλαμο θα έρθετε με βαρκάκι από τον Μύτικα (κοντά στο Αγρίνιο) στον οποίο θα αφήσετε το αυτοκίνητο, διότι στο νησί δεν κυκλοφορούν οχήματα –πέρα από το αγροτικό της κοινότητας, το οποίο αν είστε τυχεροί και πετύχετε θα σας μεταφέρει στις παραλίες.
Διαβάστε περισσότερα - Κάλαμος: Παράδεισος τσέπης
Χιλιαδού, Εύβοια
Είναι μια από τις κοντινότερες στην Αθήνα επιλογές, μετά τα περιστατικά συλλήψεων που μας στέρησαν το Αγκίστρι, πράγμα που σημαίνει ότι απόλυτα ασφαλή δεν μπορείς να την πεις. Με το ρίσκο κατά νου, έχετε να διαλέξετε ανάμεσα σε δύο επίγειους παραδείσους: Δασάκι με υπέροχη σκιά πλάι σε ένα μικρό ποταμάκι, ή χρυσαφένια αμμουδιά κρυμμένη πίσω από τα βράχια (ανάμεσα στα οποία περνά μονοπάτι) στην άκρη της μεγάλης, δημοφιλούς παραλίας. Αν το ημερολόγιο δείχνει Αύγουστο την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, η πλάστιγγα γέρνει σαφώς προς την πρώτη επιλογή. Η παραλία στο peak του καλοκαιριού μαζεύει τόσο κόσμο που καταλήγει να μοιάζει με οργανωμένο κάμπινγκ. Και, δυστυχώς, στο παρελθόν έχουν αναφερθεί περιστατικά συλλήψεων.
Ελαία, Μεσσηνία
Ολόκληρη σχεδόν η δυτική ακτή της Πελοποννήσου, από τον Πύργο ως την Κυπαρισσία, είναι μια γιγάντια αμμουδιά που καταλήγει στα νερά του Ιονίου. Ήταν ανέκαθεν αγαπημένος προορισμός των ελεύθερων κατασκηνωτών, που μετέφεραν τις σκηνές τους λίγο νοτιότερα όταν το υπέροχο πευκοδάσος απέναντι από τη λίμνη του Καϊάφα κάηκε στις εφιαλτικές φωτιές του 2007. Στη μεγάλη αμμουδιά της Ελαίας το σκηνικό έχει ως εξής: Δυόμισι χιλιόμετρα μονοπατιών που ελίσσονται μέσα σε ένα φαντασμαγορικό πευκοδάσος, καταγάλανα νερά (που όμως τον Αύγουστο δεν είναι πάντα γαλήνια) σε απόσταση λίγων βημάτων, σκιά που αφθονεί σε αντίθεση με τα περισσότερα μέρη για κάμπινγκ στην Ελλάδα, και διάσπαρτα ταβερνάκια και καντίνες σε απόσταση βολής για προμήθειες.
Νότιο Πήλιο
φωτό © Pelion Web
Εκτός από τις παραλίες-σταρ του (Μυλοπόταμο, Χορευτό, Άη Γιάννη και πάει λέγοντας) το Πήλιο διαθέτει και αρκετές ήσυχες, σχεδόν μυστικές παραλίες κρυμμένες από τα αδιάκριτα βλέμματα και ιδανικές για τους free campers. Δύο από τις δημοφιλέστερες στους κύκλους τους είναι η Ανάληψη και η Παρίσαινα, στα «πόδια» της Ζαγοράς, από την οποία ξεκινά ένας απότομος κατηφορικός αλλά οδηγήσιμος δρόμος που καταλήγει εδώ –θα χρειαστείτε λίγη βοήθεια από τους ντόπιους για να τον βρείτε.
Και οι δυο παραλίες είναι βοτσαλωτές (πράγμα που σημαίνει ότι θα δυσκολευτείτε λίγο να βρείτε λεία επιφάνεια για να στήσετε τη σκηνή και τα στρώματά σας) και καταπράσινες, με κρυστάλλινα νερά και αρκετή σκιά. Το ταβερνάκι λίγο πριν την παραλία της Ανάληψης εγγυάται ότι δε θα σας λείψει ποτέ κρύο νερό, καφές, πρωινό (βούτυρο-μέλι και χωριάτικο ψωμί) και σπιτικό φαγητό. Μία ακόμα επιλογή είναι η Μελανή, δίπλα στα Ποτιστικά, με αμμουδιά και ψιλό βοτσαλάκι –συν παρακείμενο ταβερνάκι για τα απαραίτητα.
Κάτω Κουφονήσι
Τόσο προφανές, που αναρωτηθήκαμε αν υπάρχει λόγος να το συμπεριλάβουμε στη λίστα μας. Το αδιαφιλονίκητο βασίλειο του ελεύθερου κάμπινγκ στην Ελλάδα είναι ένας μικρός θαλασσινός παράδεισος χωρίς ηλεκτρισμό, χωρίς μόνιμους κατοίκους, αλλά με νερά να τα πιεις στο ποτήρι και με το ταβερνάκι του Βενετσάνου που θα σας προμηθεύει με τα απαραίτητα σε νερό, εξαίσια παϊδάκια και φοβερό μιλφέιγ –γιατί και το ελεύθερο κάμπινγκ θέλει την καλοπέρασή του. Συνδέεται με το Πάνω Κουφονήσι με τακτικά δρομολόγια καϊκιού, το τελευταίο εκ των οποίων πραγματοποιείται γύρω στις 23.00 το βράδυ –οπότε φεύγουν και οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου, και μένετε εσείς, οι ομοϊδεάτες σας, το κύμα και τα αστέρια.
