Είσαι ταξιδιώτης ή τουρίστας;
Όλα αυτά που ξεχωρίζουν τον τουρίστα από τον ταξιδιώτη, για να ξέρετε πού ανήκετε (και πώς να αλλάξετε κατηγορία).
Είναι πια καιρός να λύσουμε το μείζον τούτο ζήτημα μια για πάντα: Σε τι διαφέρει ο τουρίστας από τον ταξιδιώτη, και γιατί όλοι (θα έπρεπε να) θέλουν διακαώς να ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία και όχι στην πρώτη; Συγκεντρώσαμε τις διαφορές ανάμεσα σε τουρίστες και ταξιδιώτες, για να ξέρετε πού πατάτε και τι πρέπει να αλλάξετε στα ταξίδια σας για να αποβάλλετε άπαξ και δια παντός την ταμπέλα του (χαζο)τουρίστα.
Ο τουρίστας είναι απλός παρατηρητής. Είναι εκεί που είναι για να ρίξει μια ματιά, να δει τα “must” αξιοθέατα και να βγάλει φωτογραφίες.
Ο ταξιδιώτης βρίσκεται εκεί για την εμπειρία. Δεν θέλει να δει πράγματα, θέλει να τα ζήσει. Γι’ αυτό φροντίζει να ενσωματώνεται όσο καλύτερα μπορεί στην κουλτούρα του τόπου που επισκέπτεται.
Ο τουρίστας ξεχωρίζει. Μπορείς εύκολα να τον βρεις σε μια κεντρική πλατεία γεμάτη κόσμο, όπως στις φωτογραφίες που λένε «βρες αυτό που δεν ταιριάζει». Και δεν το κάνει πάντα αθέλητα –π.χ. επειδή είναι ξανθός και βρίσκεται στην Αφρική. Συχνά κρατά επίτηδες αποστάσεις, και θέλει να διαχωρίζει τον εαυτό του από τον ντόπιο πληθυσμό.
Ο ταξιδιώτης ενσωματώνεται όσο πιο πολύ μπορεί. Μιλά με τους ντόπιους, κάνει νέους φίλους στα μέρη που επισκέπτεται, βγαίνει μαζί τους. Ξεχωρίζει όλο και πιο δύσκολα, καθώς γίνεται όλο και πιο πεπειραμένος ταξιδιώτης με τα χρόνια –ναι, ακόμα και αν είναι ξανθός και βρίσκεται στην Αφρική, δεν τον ξεχωρίζεις με την πρώτη ματιά.
Ο τουρίστας παραπονιέται. Δεν του αρέσει το φαγητό, γιατί δε μοιάζει με εκείνο της πατρίδας του, τον ανησυχεί η ποιότητα του νερού, γιατί στο σπίτι του «πίνουν απ’ τη βρύση», γκρινιάζει διαρκώς για το ότι οι ντόπιοι «δε μιλούν αγγλικά» (ή κάποια άλλη γλώσσα που να ξέρει).
Ο ταξιδιώτης αναρωτιέται. Κάνει συνεχώς ερωτήσεις, προσπαθεί να καταλάβει την νέα κουλτούρα και να μάθει όσο περισσότερα μπορεί για το μέρος που βρίσκεται, κάνει προσπάθειες με την τοπική γλώσσα –έστω και αν δεν είναι καλός με τις γλώσσες και οι προσπάθειές του περιορίζονται σε πέντε λέξεις η προφορά των οποίων κάνει τους ντόπιους να ξεκαρδίζονται.
Ο τουρίστας γυρίζει σπίτι με ομοιόμορφο μαύρισμα και ελαφρύτερο πορτοφόλι. Για ενθύμιο, έχει ένα υπερτιμημένο σουβενίρ από κάποιο μαγαζάκι που του θύμιζε εκείνα στο Μοναστηράκι.
Ο ταξιδιώτης γυρίζει σπίτι με εμπειρίες και ιστορίες που θα διηγείται μια ζωή, και καινούριες ιδέες, γνώσεις και απόψεις για ένα σωρό θέματα. Αυτές έχει και για ενθύμιο –μαζί με τα στραπατσαρισμένα χαρτάκια πάνω στα οποία έχει σχεδιάσει αυτοσχέδιους χάρτες με τις διευθύνσεις των καινούριων του φίλων.
Ο τουρίστας είναι απλός παρατηρητής. Είναι εκεί που είναι για να ρίξει μια ματιά, να δει τα “must” αξιοθέατα και να βγάλει φωτογραφίες.
Ο ταξιδιώτης βρίσκεται εκεί για την εμπειρία. Δεν θέλει να δει πράγματα, θέλει να τα ζήσει. Γι’ αυτό φροντίζει να ενσωματώνεται όσο καλύτερα μπορεί στην κουλτούρα του τόπου που επισκέπτεται.
Ο τουρίστας ξεχωρίζει. Μπορείς εύκολα να τον βρεις σε μια κεντρική πλατεία γεμάτη κόσμο, όπως στις φωτογραφίες που λένε «βρες αυτό που δεν ταιριάζει». Και δεν το κάνει πάντα αθέλητα –π.χ. επειδή είναι ξανθός και βρίσκεται στην Αφρική. Συχνά κρατά επίτηδες αποστάσεις, και θέλει να διαχωρίζει τον εαυτό του από τον ντόπιο πληθυσμό.
Ο ταξιδιώτης ενσωματώνεται όσο πιο πολύ μπορεί. Μιλά με τους ντόπιους, κάνει νέους φίλους στα μέρη που επισκέπτεται, βγαίνει μαζί τους. Ξεχωρίζει όλο και πιο δύσκολα, καθώς γίνεται όλο και πιο πεπειραμένος ταξιδιώτης με τα χρόνια –ναι, ακόμα και αν είναι ξανθός και βρίσκεται στην Αφρική, δεν τον ξεχωρίζεις με την πρώτη ματιά.
Ο τουρίστας παραπονιέται. Δεν του αρέσει το φαγητό, γιατί δε μοιάζει με εκείνο της πατρίδας του, τον ανησυχεί η ποιότητα του νερού, γιατί στο σπίτι του «πίνουν απ’ τη βρύση», γκρινιάζει διαρκώς για το ότι οι ντόπιοι «δε μιλούν αγγλικά» (ή κάποια άλλη γλώσσα που να ξέρει).
Ο ταξιδιώτης αναρωτιέται. Κάνει συνεχώς ερωτήσεις, προσπαθεί να καταλάβει την νέα κουλτούρα και να μάθει όσο περισσότερα μπορεί για το μέρος που βρίσκεται, κάνει προσπάθειες με την τοπική γλώσσα –έστω και αν δεν είναι καλός με τις γλώσσες και οι προσπάθειές του περιορίζονται σε πέντε λέξεις η προφορά των οποίων κάνει τους ντόπιους να ξεκαρδίζονται.
Ο τουρίστας γυρίζει σπίτι με ομοιόμορφο μαύρισμα και ελαφρύτερο πορτοφόλι. Για ενθύμιο, έχει ένα υπερτιμημένο σουβενίρ από κάποιο μαγαζάκι που του θύμιζε εκείνα στο Μοναστηράκι.
Ο ταξιδιώτης γυρίζει σπίτι με εμπειρίες και ιστορίες που θα διηγείται μια ζωή, και καινούριες ιδέες, γνώσεις και απόψεις για ένα σωρό θέματα. Αυτές έχει και για ενθύμιο –μαζί με τα στραπατσαρισμένα χαρτάκια πάνω στα οποία έχει σχεδιάσει αυτοσχέδιους χάρτες με τις διευθύνσεις των καινούριων του φίλων.
