Παραλίες με άμμο ή βότσαλο: Ποιες είναι οι καλύτερες;
Βάλαμε στο μικροσκόπιο τις πέντε ωραιότερες ελληνικές αμμουδιές και τις αγαπημένες μας παραλίες με βότσαλο, και φτιάξαμε ένα top-10 που όλους μας ενώνει.
της Ηρώς Κουνάδη
Είναι ένα από τα μεγάλα διλήμματα του καλοκαιριού, ισάξιο σε εποχιακή σοβαρότητα μόνο με το «καρπούζι ή πεπόνι», άντε και το «κυπελάκι ή χωνάκι». Ένα μέγιστο πανανθρώπινο ζήτημα ικανό να κλείσει σπίτια, να προκαλέσει ομηρικούς καυγάδες και να διασπάσει τις παρέες στις καλοκαιρινές τους διακοπές. Στον βωμό της μάχιμης αμερόλητπης δημοσιογραφίας, βάζουμε στην άκρη τις προσωπικές μας προτιμήσεις (τις οποίες και δεν θα αποκαλύψουμε ούτε υπό την απειλή της ζωής μας) και συγκεντρώνουμε επιχειρήματα και παραλίες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν από μόνες τους επιχειρήματα στον δίκαιο αυτόν αγώνα. Ας νικήσει ο καλύτερος.
Εν αρχή ην ο λόγος
Γιατί άμμος; Γιατί μπορείς να απλώσεις την πετσέτα σου και να ξαπλώσεις σαν άνθρωπος, χωρίς να χρειάζεσαι την εκπαίδευση φακίρη για να βρεις την σωστή στάση – κατανομή βάρους που θα σε γλιτώσει από τον πόνο ενός βότσαλου στα πλευρά σου. Επίσης, για να μπορείς να περπατάς ξυπόλυτος σαν πρωταγωνιστής video clip στην ακροθαλασσιά. Γιατί, όσο κοντά στο νερό και αν αφήσεις τις σαγιονάρες σου, αυτά τα τρία βήματα πάνω στα βότσαλα που μεσολαβούν μέχρι την βουτιά πονάνε πολύ. Και για να παίζεις ρακέτες/ beach volley ή οποιαδήποτε άλλη αθλοπαιδιά χωρίς τον κίνδυνο να σπάσεις τα πόδια σου. Γιατί δεν υπάρχει πιο καλοκαιρινή εικόνα από την άμμο στα μαλλιά σου (και στα πόδια σου. Και στο δωμάτιο. Και παντού). Και, τέλος, για τον σημαντικότερο απ’ όλους τους λόγους: Δεν γίνεται να χτίσεις κάστρα στα βότσαλα.
Γιατί βότσαλο; Γιατί η άμμος έχει την εκνευριστική ιδιότητα να τρυπώνει και να μένει στα πιο απίθανα σημεία: Σε τσάντες, πορτοφόλια, ευαίσθητα σημεία ηλεκτρονικών συσκευών (ξέρετε πόσες compact φωτογραφικές μηχανές έχουν θυσιαστεί στον βωμό της παρέας που ήθελε αμμουδερή παραλία;) και ακόμα πιο ευαίσθητα μέρη του ανθρώπινου σώματος. Γιατί, όταν φυσάει, η άμμος κάνει το νερό της θάλασσας θολό –κι αν ήθελα να κολυμπάω σε θολά νερά, πήγαινα και στη Μαύρη Θάλασσα, που είναι και πολύ φτηνότερη από το Αιγαίο. Για να μην αναφέρουμε ότι όταν φυσάει η άμμος άλφα, πονάει, και βήτα καθιστά πρακτικά τυφλούς τους λουόμενους με φακούς επαφής (που είμαστε πλειοψηφία, κι ας μην βγαίνουμε να το φωνάζουμε). Γιατί τα βότσαλα κάνουν τα καλύτερα σουβενίρ στην επιστροφή από τις διακοπές. Και το βασικότερο απ’ όλα: Γιατί οι παραλίες με βότσαλο έχουν τα ωραιότερα χρώματα στα νερά τους.
Top-5 βοτσαλωτές παραλίες
Πόρτο Κατσίκι: Δύσκολα θα βρείτε άνθρωπο να διαφωνήσει ότι εδώ έχουμε μια δυνατή υποψηφιότητα για την θέση της καλύτερης παραλίας στην Ελλάδα –αν όχι στον κόσμο ολόκληρο. Το εξωπραγματικό τιρκουάζ των νερών του δεν υπάρχει πουθενά αλλού, και τα μεγάλα ολόλευκα βότσαλα κάνουν την τέλεια αντίθεση με τις πράσινες πινελιές των απότομων βράχων πίσω του.
Φωκιανό: Μια από τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας, είναι ταυτόχρονα και ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά της, στις ακτές της ανατολικής Πελοποννήσου. Ένας τέλειος ημικυκλικός κολπίσκος με διάφανα γαλαζοπράσινα νερά, μεγάλα λευκά βότσαλα, και καταπράσινες βουνοπλαγιές να «κλείνουν» τις άκρες του.
Μαύρα Βόλια: Άλλο ένα επιχείρημα στη φαρέτρα των υπέρμαχων του βότσαλου, τα Μαύρα Βόλια της Χίου ψηφίζονται σταθερά μια από τις ωραιότερες ελληνικές παραλίες, κι ας αποτελούνται από βότσαλα, και μάλιστα κατάμαυρα. Ή, τώρα που το σκεφτόμαστε, ακριβώς γι’ αυτό: Αν δεν είναι η ιδιαιτερότητα της σπάνιας ομορφιάς που κάνει μια παραλία αντάξια του τίτλου της «καλύτερης», τότε δεν ξέρουμε τι είναι.
Φονέας: Μεγάλα λευκά βότσαλα, πρασινογάλαζα νερά στα οποία καθρεφτίζονται τα φουντωτά δέντρα που προσφέρουν απλόχερα στην παραλία τη σκιά τους, και επιβλητικά βράχια να «κορνιζάρουν» το εξωτικό τοπίο. Ο Φονέας της Μεσσηνίας, περί τα 30 χιλιόμετρα έξω από την Καλαμάτα, είναι αδιαμφισβήτητα μια από τις ωραιότερες παραλίες της Πελοποννήσου.
Αντίσαμος: Η παραλία της Κεφαλονιάς που γοήτευσε το Χόλιγουντ και τον Λοχαγό Κορέλλι στολίζεται από μεγάλα στρογγυλά βότσαλα, και περικλείεται από καταπράσινους λόφους που καταλήγουν στα υπέροχα διάφανα νερά της. Φέρτε μαζί σας μάσκα και αναπνευστήρα, για να απολαύσετε τον θεαματικό βυθό της: Σε κάποιο σημείο, τα λευκά βότσαλα δημιουργούν μια απότομη χαράδρα, κάτω από την οποία εκτείνεται το απόλυτο, απέραντο γαλάζιο.
Top-5 αμμουδερές παραλίες
Φαλάσαρνα: Εντάξει, θα είναι ίσως λίγο άδικο να την χρησιμοποιήσετε ως επιχείρημα που αποδεικνύει την ανωτερότητα των αμμουδερών παραλιών (γιατί η άμμος της δεν είναι απλά άμμος, είναι και εξωπραγματικά ροζ!) αλλά αυτό μπορεί να μείνει μεταξύ μας. Υπέροχα, πρασινογάλαζα νερά και αμμουδερή απεραντοσύνη που χωράει και τις ξαπλώστρες της και τις πετσέτες όσων θέλουμε λίγη παραπάνω ησυχία συμπληρώνουν το φαντασμαγορικό τοπίο της, 60 χιλιόμετρα έξω από τα Χανιά.
Εγκρεμνοί: Η αμμουδερή εκδοχή του Πόρτο Κατσίκι, έχει εξίσου απίστευτα τιρκουάζ νερά, μήκος δύο χιλιομέτρων κι ένα απόλυτα φαντασμαγορικό ηλιοβασίλεμα για... κερασάκι στην τούρτα. Ο βαθμός δυσκολίας που συνεπάγονται (ειδικά στην επιστροφή) τα αμέτρητα απότομα σκαλιά της, απλώς προσθέτει έξτρα πόντους στην μοναδικότητά της. Και μας εξασφαλίζει και μια σχετική ησυχία.
Σίμος: Η κοσμαγάπητη παραλία της Ελαφονήσου που κάποτε ήταν το καλύτερα φυλαγμένο μυστικό των free campers, σήμερα συγκεντρώνει τα πλήθη που δεν ενοχλούνται από την άκρατη εμπορευματοποίησή της. Ή έστω, την ανέχονται για χάρη του πιο εξωτικού τοπίου εντός ελληνικών συνόρων: Άμμος τόσο ανοιχτόχρωμη που πλησιάζει στο λευκό, διάφανα κρυστάλλινα και ρηχά νερά, και μια λωρίδα γης να χωρίζει την παραλία στα δύο και να προσθέτει έξτρα πόντους φωτογένειας.
Πορί: Το ωραιότερο, πιθανότατα, χρώμα νερών σε ολόκληρο το Αιγαίο (τόσο τιρκουάζ που θα μπορούσε να είναι Ιόνιο) σε συνδυασμό με την απαλλαγμένη από πάσης φύσεως πλαστικό απέραντη αμμουδιά, κάνουν το Πορί στο Πάνω Κουφονήσι άξιο επιχείρημα υπέρ της υπεροχής των αμμουδερών παραλιών. Μόνο μην κάνετε το λάθος να φέρετε εδώ έναν βοτσαλολάτρη μέρα που φυσάει –το επιχείρημα περί του ακούσιου αμμόλουτρου που πονάει παραμένει ατράνταχτο.
Βοϊδοκοιλιά: Το καλύτερο το κρατήσαμε για το τέλος. Ένα τέλειο ημικύκλιο απαλής σαν πούδρα αμμουδιάς αγκαλιάζει έναν ορμίσκο με διάφανα γαλαζοπράσινα νερά. Κι αυτό το μικρό φυσικό θαύμα κοντά στην Πύλο στολίζεται με σχεδόν ολόλευκους αμμόλοφους, συν έναν αρχαιολογικό χώρο σε καθεμιά από τις δύο άκρες της. Κι αυτό δεν είναι πλεονέκτημα μόνο για τους λάτρεις της Ιστορίας, αλλά και για όλους τους υπόλοιπους, που θα χαρούν να μάθουν ότι ο χαρακτηρισμός της ως αρχαιολογικού χώρου απαλλάσσει την ωραιότερη πιθανότατα παραλία της Πελοποννήσου από αντιαισθητικές καρεκλομπρέλες. Για πάντα.
Είναι ένα από τα μεγάλα διλήμματα του καλοκαιριού, ισάξιο σε εποχιακή σοβαρότητα μόνο με το «καρπούζι ή πεπόνι», άντε και το «κυπελάκι ή χωνάκι». Ένα μέγιστο πανανθρώπινο ζήτημα ικανό να κλείσει σπίτια, να προκαλέσει ομηρικούς καυγάδες και να διασπάσει τις παρέες στις καλοκαιρινές τους διακοπές. Στον βωμό της μάχιμης αμερόλητπης δημοσιογραφίας, βάζουμε στην άκρη τις προσωπικές μας προτιμήσεις (τις οποίες και δεν θα αποκαλύψουμε ούτε υπό την απειλή της ζωής μας) και συγκεντρώνουμε επιχειρήματα και παραλίες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν από μόνες τους επιχειρήματα στον δίκαιο αυτόν αγώνα. Ας νικήσει ο καλύτερος.
Εν αρχή ην ο λόγος
Γιατί άμμος; Γιατί μπορείς να απλώσεις την πετσέτα σου και να ξαπλώσεις σαν άνθρωπος, χωρίς να χρειάζεσαι την εκπαίδευση φακίρη για να βρεις την σωστή στάση – κατανομή βάρους που θα σε γλιτώσει από τον πόνο ενός βότσαλου στα πλευρά σου. Επίσης, για να μπορείς να περπατάς ξυπόλυτος σαν πρωταγωνιστής video clip στην ακροθαλασσιά. Γιατί, όσο κοντά στο νερό και αν αφήσεις τις σαγιονάρες σου, αυτά τα τρία βήματα πάνω στα βότσαλα που μεσολαβούν μέχρι την βουτιά πονάνε πολύ. Και για να παίζεις ρακέτες/ beach volley ή οποιαδήποτε άλλη αθλοπαιδιά χωρίς τον κίνδυνο να σπάσεις τα πόδια σου. Γιατί δεν υπάρχει πιο καλοκαιρινή εικόνα από την άμμο στα μαλλιά σου (και στα πόδια σου. Και στο δωμάτιο. Και παντού). Και, τέλος, για τον σημαντικότερο απ’ όλους τους λόγους: Δεν γίνεται να χτίσεις κάστρα στα βότσαλα.
Γιατί βότσαλο; Γιατί η άμμος έχει την εκνευριστική ιδιότητα να τρυπώνει και να μένει στα πιο απίθανα σημεία: Σε τσάντες, πορτοφόλια, ευαίσθητα σημεία ηλεκτρονικών συσκευών (ξέρετε πόσες compact φωτογραφικές μηχανές έχουν θυσιαστεί στον βωμό της παρέας που ήθελε αμμουδερή παραλία;) και ακόμα πιο ευαίσθητα μέρη του ανθρώπινου σώματος. Γιατί, όταν φυσάει, η άμμος κάνει το νερό της θάλασσας θολό –κι αν ήθελα να κολυμπάω σε θολά νερά, πήγαινα και στη Μαύρη Θάλασσα, που είναι και πολύ φτηνότερη από το Αιγαίο. Για να μην αναφέρουμε ότι όταν φυσάει η άμμος άλφα, πονάει, και βήτα καθιστά πρακτικά τυφλούς τους λουόμενους με φακούς επαφής (που είμαστε πλειοψηφία, κι ας μην βγαίνουμε να το φωνάζουμε). Γιατί τα βότσαλα κάνουν τα καλύτερα σουβενίρ στην επιστροφή από τις διακοπές. Και το βασικότερο απ’ όλα: Γιατί οι παραλίες με βότσαλο έχουν τα ωραιότερα χρώματα στα νερά τους.
Top-5 βοτσαλωτές παραλίες
Πόρτο Κατσίκι: Δύσκολα θα βρείτε άνθρωπο να διαφωνήσει ότι εδώ έχουμε μια δυνατή υποψηφιότητα για την θέση της καλύτερης παραλίας στην Ελλάδα –αν όχι στον κόσμο ολόκληρο. Το εξωπραγματικό τιρκουάζ των νερών του δεν υπάρχει πουθενά αλλού, και τα μεγάλα ολόλευκα βότσαλα κάνουν την τέλεια αντίθεση με τις πράσινες πινελιές των απότομων βράχων πίσω του.
Φωκιανό: Μια από τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας, είναι ταυτόχρονα και ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά της, στις ακτές της ανατολικής Πελοποννήσου. Ένας τέλειος ημικυκλικός κολπίσκος με διάφανα γαλαζοπράσινα νερά, μεγάλα λευκά βότσαλα, και καταπράσινες βουνοπλαγιές να «κλείνουν» τις άκρες του.
Μαύρα Βόλια: Άλλο ένα επιχείρημα στη φαρέτρα των υπέρμαχων του βότσαλου, τα Μαύρα Βόλια της Χίου ψηφίζονται σταθερά μια από τις ωραιότερες ελληνικές παραλίες, κι ας αποτελούνται από βότσαλα, και μάλιστα κατάμαυρα. Ή, τώρα που το σκεφτόμαστε, ακριβώς γι’ αυτό: Αν δεν είναι η ιδιαιτερότητα της σπάνιας ομορφιάς που κάνει μια παραλία αντάξια του τίτλου της «καλύτερης», τότε δεν ξέρουμε τι είναι.
Φονέας: Μεγάλα λευκά βότσαλα, πρασινογάλαζα νερά στα οποία καθρεφτίζονται τα φουντωτά δέντρα που προσφέρουν απλόχερα στην παραλία τη σκιά τους, και επιβλητικά βράχια να «κορνιζάρουν» το εξωτικό τοπίο. Ο Φονέας της Μεσσηνίας, περί τα 30 χιλιόμετρα έξω από την Καλαμάτα, είναι αδιαμφισβήτητα μια από τις ωραιότερες παραλίες της Πελοποννήσου.
Αντίσαμος: Η παραλία της Κεφαλονιάς που γοήτευσε το Χόλιγουντ και τον Λοχαγό Κορέλλι στολίζεται από μεγάλα στρογγυλά βότσαλα, και περικλείεται από καταπράσινους λόφους που καταλήγουν στα υπέροχα διάφανα νερά της. Φέρτε μαζί σας μάσκα και αναπνευστήρα, για να απολαύσετε τον θεαματικό βυθό της: Σε κάποιο σημείο, τα λευκά βότσαλα δημιουργούν μια απότομη χαράδρα, κάτω από την οποία εκτείνεται το απόλυτο, απέραντο γαλάζιο.
Top-5 αμμουδερές παραλίες
Φαλάσαρνα: Εντάξει, θα είναι ίσως λίγο άδικο να την χρησιμοποιήσετε ως επιχείρημα που αποδεικνύει την ανωτερότητα των αμμουδερών παραλιών (γιατί η άμμος της δεν είναι απλά άμμος, είναι και εξωπραγματικά ροζ!) αλλά αυτό μπορεί να μείνει μεταξύ μας. Υπέροχα, πρασινογάλαζα νερά και αμμουδερή απεραντοσύνη που χωράει και τις ξαπλώστρες της και τις πετσέτες όσων θέλουμε λίγη παραπάνω ησυχία συμπληρώνουν το φαντασμαγορικό τοπίο της, 60 χιλιόμετρα έξω από τα Χανιά.
Εγκρεμνοί: Η αμμουδερή εκδοχή του Πόρτο Κατσίκι, έχει εξίσου απίστευτα τιρκουάζ νερά, μήκος δύο χιλιομέτρων κι ένα απόλυτα φαντασμαγορικό ηλιοβασίλεμα για... κερασάκι στην τούρτα. Ο βαθμός δυσκολίας που συνεπάγονται (ειδικά στην επιστροφή) τα αμέτρητα απότομα σκαλιά της, απλώς προσθέτει έξτρα πόντους στην μοναδικότητά της. Και μας εξασφαλίζει και μια σχετική ησυχία.
Σίμος: Η κοσμαγάπητη παραλία της Ελαφονήσου που κάποτε ήταν το καλύτερα φυλαγμένο μυστικό των free campers, σήμερα συγκεντρώνει τα πλήθη που δεν ενοχλούνται από την άκρατη εμπορευματοποίησή της. Ή έστω, την ανέχονται για χάρη του πιο εξωτικού τοπίου εντός ελληνικών συνόρων: Άμμος τόσο ανοιχτόχρωμη που πλησιάζει στο λευκό, διάφανα κρυστάλλινα και ρηχά νερά, και μια λωρίδα γης να χωρίζει την παραλία στα δύο και να προσθέτει έξτρα πόντους φωτογένειας.
Πορί: Το ωραιότερο, πιθανότατα, χρώμα νερών σε ολόκληρο το Αιγαίο (τόσο τιρκουάζ που θα μπορούσε να είναι Ιόνιο) σε συνδυασμό με την απαλλαγμένη από πάσης φύσεως πλαστικό απέραντη αμμουδιά, κάνουν το Πορί στο Πάνω Κουφονήσι άξιο επιχείρημα υπέρ της υπεροχής των αμμουδερών παραλιών. Μόνο μην κάνετε το λάθος να φέρετε εδώ έναν βοτσαλολάτρη μέρα που φυσάει –το επιχείρημα περί του ακούσιου αμμόλουτρου που πονάει παραμένει ατράνταχτο.
Βοϊδοκοιλιά: Το καλύτερο το κρατήσαμε για το τέλος. Ένα τέλειο ημικύκλιο απαλής σαν πούδρα αμμουδιάς αγκαλιάζει έναν ορμίσκο με διάφανα γαλαζοπράσινα νερά. Κι αυτό το μικρό φυσικό θαύμα κοντά στην Πύλο στολίζεται με σχεδόν ολόλευκους αμμόλοφους, συν έναν αρχαιολογικό χώρο σε καθεμιά από τις δύο άκρες της. Κι αυτό δεν είναι πλεονέκτημα μόνο για τους λάτρεις της Ιστορίας, αλλά και για όλους τους υπόλοιπους, που θα χαρούν να μάθουν ότι ο χαρακτηρισμός της ως αρχαιολογικού χώρου απαλλάσσει την ωραιότερη πιθανότατα παραλία της Πελοποννήσου από αντιαισθητικές καρεκλομπρέλες. Για πάντα.
