Οι μυστικές ομορφιές της Μακεδονίας

Αν είστε λάτρης των ταξιδιών και της εξερεύνησης, θα σας έχουν κινήσει έντονα το ενδιαφέρον τοπία όπως του Χάλσταντ στην Αυστρία ή τα απόκοσμα κάδρα των καταρρακτών στην Ισλανδία. ΟΚ, τα αντίστοιχα τοπία στην Ελλάδα δεν είναι τόσο εντυπωσιακά, ωστόσο έχουν κι εκείνα μία αντίστοιχη γοητεία, ικανή να μαγέψει και τους πιο περίεργους.

Το Δάσος της Ελατιάς

Γνωρίζατε πως το δάσος της Ελατιάς, ή αλλιώς γνωστό ως «Καράντερε», είναι το μεγαλύτερο δάσος της Ελλάδας; Ατελείωτες εκτάσεις με κέδρους, οξιές και σημύδες τοποθετημένες στις πλαγιές του ομώνυμου βουνού καθηλώνουν με το καταπράσινο τοπίο τους. Το Καράντερε θα το βρείτε στον νομό Δράμας, είναι τμήμα της οροσειράς της Ροδόπης, και έχει στη δυτική πλευρά του το μοναδικό δάσος σημύδας στην Ελλάδα.

Γάβρος

Το χωριό Γάβρος ανήκει στα λεγόμενα Κορέστεια χωριά ή και πλίνθινα χωριά της Καστοριάς, όπως τα λένε. Ο εγκαταλελειμμένος οικισμός του Κρανιώνα μοιάζει σήμερα με χωριό-φάντασμα μιας και δεν έχει ίχνος ζωής. Ο Γάβρος ερήμωσε μετά τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου, πράγμα το οποίο συνέβη και σε άλλα χωριά. Και μπορεί να νομίζει κανείς ότι το όνομα προέρχεται από το ψάρι αλλά στην πραγματικότητα είναι από το δέντρο «γάβρος».  Το τοπίο είναι απόκοσμο και σκηνικό από ταινία του Ταρκόφσκι, ειδικά αν βρεθείς εκεί τις ώρες της δύσης του ηλίου. Πρόκειται για αξιοθέατο το οποίο σίγουρα με τα χρόνια θα καταλάβει η φύση και τα πλινθόκτιστα σπίτια θα μοιάζουν ακόμη πιο απόκοσμα. Κι αν νομίζατε ότι αυτό με τον Ταρκόφσκι πριν το είπαμε τυχαία, πλανάστε. Το ερειπωμένο χωριό αποτέλεσε σκηνικό για την ταινία «Ψυχή Βαθιά» του Παντελή Βούλγαρη. Αν περάσετε λοιπόν από την Καστοριά, κάντε μια στάση για να νιώσετε λίγο Λούκι Λουκ στην Άγρια Μακεδονική Δύση.

Τα λουτρά Πόζαρ

Στην κυπριακή εκδοχή τους ονομάζονται Λουτρά Λουτρακίου, βρίσκονται στο νομό Πέλλας, δυτικά της Αριδαίας, και αν έστω και λίγο αγαπάτε τα ταξίδια, δύσκολα δεν θα έχετε ακούσει το όνομά τους την τελευταία πενταετία. Στα λουτρά Πόζαρ, θα απολαύσετε την εμπειρία των λουτρών στην Λουτρόπολη που χτίστηκε στο στρατηγικότερο σημείο: στο κέντρο του δάσους. Αφού βιώσετε την εμπειρία των ιαματικών καταρρακτών ή δοκιμάσετε το χαμάμ και το μασάζ στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους, μπορείτε να επισκεφθείτε τα επιβλητικά σπήλαια της περιοχής, στο Σπηλαιολογικό Πάρκο της Ελλάδας κοντά στο χωριό Άνω Λουτράκι. Εναλλακτικά μπορείτε να ακολουθήσετε τις πεζοπορικές και ορειβατικές διαδρομές που ξεκινούν από τα Λουτρά ή τα Γαλανά Νερά και κινούνται κατά μήκος του Θερμοποτάμου και μέσα από το φαράγγι.

Οι καταρράκτες του Σκρα

Με χρώματα που θα ζήλευε έμπορος σε περσικό παζάρι, οι καταρράκτες του Σκρα, γνωστοί και ως «Σμαραγδένια Λίμνη» είναι το απόλυτα εξωτικό σκηνικό. Την εποχή του φθινοπώρου το τοπίο προσφέρει την πιο όμορφη παλέτα λόγω της λίμνης και των περήφανων δένδρων που την περιβάλλουν. Μια ανάσα από τα σύνορα με τη Βόρεια Μακεδονίας, οι καταρράκτες του Σκρα κρύβονται στο τέλος ενός μονοπατιού πνιγμένου στα πλατάνια, και πέφτουν από πολλά διαφορετικά σημεία των βράχων τους, δημιουργώντας το απόλυτο σκηνικό αρμονίας μεταξύ δάσους και νερού. Λεπτομέρειες για την πεζοπορική διαδρομή στο Βλάχικο μονοπάτι εδώ. https://www.greenoliver.gr/ekdromes/pezoporia-kai-voytia-sta-krystallina-nera-tis-limnis-skra/ Ωστόσο, σημειώστε πως οι πεζοπορίες πραγματοποιούνται μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου. 

Το Σπήλαιο της Αλιστράτης

Ξεκινάμε με ένα φαν φακτ: το σπήλαιο της Αλιστράτης είναι ένα από τα μεγαλύτερα σπήλαια της Ευρώπης. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, το σπήλαιο έχει κι άλλες ομορφιές να επιδείξει. Τι εννοούμε; Τους σταλακτίτες τους ξέρατε, τους σταλαγμίτες τους ξέρατε, τους εκκεντρίτες όμως; Στον πλούσιο διάκοσμο του σπηλαίου θα βρείτε τους εκκεντρίτες ή ελικτίτες, σπάνιους δηλαδή σχηματισμούς που δημιουργούνται «αψηφώντας» τους νόμους της βαρύτητας και ακολουθούν ακανόνιστες πορείες. Οι συγκεκριμένοι δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στην Ελλάδα. Το επισκέψιμο κομμάτι του σπηλαίου εκτείνεται σε περίπου τρία χιλιόμετρα διαδρομών, ανάμεσα σε σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Περισσότερες πληροφορίες και εντυπωσιακές φωτογραφίες εδώ.  

Λίμνη Μουτσάλια

Δύο μικρές αλπικές λίμνες στη σκιά του Γράμμου καταφέρνουν και δημιουργούν ένα από τα πλέον ομορφότερα και πιο ειδυλλιακά ορεινά υδάτινα οικοσυστήματα της Ελλάδας. Οι λίμνες Αρένων, όπως τις αποκαλούν οι ντόπιοι, βρίσκονται σε μεγάλο υψόμετρο (περίπου στα 2.200 μέτρα) και περικυκλώνονται από ένα κατάφυτο περιβάλλον απαράμιλλης ομορφιάς. Στο τοπίο κυριαρχούν οι οξιές αλλά και πολλά άλλα δέντρα. 

Μη νομίζετε όμως πως το όνομα Αρένες σχετίζεται κάπως με το «άρρεν». Το όνομα προέρχεται από το επίσης βλάχικο και λατινικό «arena», που σημαίνει «αμμουδερός τόπος».  Σημαντική είναι και η αξία της ορνιθοπανίδας της περιοχής η οποία περιλαμβάνει πολλά είδη του δάσους, ενώ στο Γράμμο απαντώνται πάνω από 150 είδη. Η λίμνη είναι πολύ σημαντική για τα αμφίβιά της, καθώς εδώ ζουν τρία είδη από τρίτωνες: ο αλπικός, ο κοινός και ο λοφιοφόρος. Συχνή είναι δε στην περιοχή και η παρουσία της αρκούδας.

Ο υπόγειος Αγγίτης

Αφήσαμε το σπανιότερο για το τέλος. Αν έχετε περάσει ποτέ από τη Δράμα τότε πιθανότατα θα έχετε ακούσει για το σπήλαιο Μααρά, γνωστότερο ως Σπήλαιο Πηγών Αγγίτη. Εκεί, λοιπόν, στους πρόποδες του Όρους Φαλακρό υπάρχει αυτό το σπήλαιο το οποίο είναι, μάλιστα, το μεγαλύτερο (σε όγκο και μήκος) σπήλαιο της Ελλάδας. Και εκεί κρύβεται και το απαράμιλλης ομορφιάς μυστικό του. Ο λόγος για το υπόγειο ποτάμι που πηγάζει από τα έγκατα της γης. Είναι ο παγωμένος ποταμός Αγγίτης που μόνο δέος μπορεί να προκαλέσει.

Στην πραγματικότητα ο Αγγίτης ποταμός ρέει μέσα στο σπήλαιο δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο το μοναδικό αξιοποιημένο ποτάμιο σπήλαιο στην Ελλάδα. Πρόκειται για έναν φαντασμαγορικό αγωγό που έχει δημιουργηθεί από τη διάβρωση των ασβεστολιθικών πετρωμάτων του Φαλακρού Όρους. Εκεί συγκεντρώνονται νερά από τα λιωμένα χιόνια του χειμώνα και τις βροχές στο Φαλακρό Όρος συνθέτοντας ένα πανέμορφο σκηνικό. Μέσα στο σπήλαιο θα δει κανείς εντυπωσιακά χρώματα, σταλαγμίτες και σταλακτίτες ακόμη και δύο μέτρων που ακουμπούν σχεδόν στο νερό του ποταμού.

Η ανακάλυψή του έγινε σχετικά πρόσφατα, συγκεκριμένα το 1978, και από τότε έχει μαγνητίσει το ενδιαφέρον των σπηλαιολόγων. Οι Έλληνες και Γάλλοι σπηλαιολόγοι που το ανακάλυψαν οδηγήθηκαν εκεί από διάφορα φυσικά φαινόμενα καθώς υποστήριζαν ότι τα νερά των πηγών του ποταμού Αγγίτη πρέπει να περνούν από σπήλαιο. Μάλιστα, για να το αποδείξουν επιχείρησαν να κάνουν κατάδυση με σκάφανδρα στις πηγές. Τελικά στα επτά μέτρα κατάφεραν και βρήκαν δίοδο προς το σπήλαιο. Εκεί ήρθαν αντιμέτωποι με τον μαγικό κόσμο του Αγγίτη.