Κοιτάζω τα νερά από ψηλά, πριν κατέβω τα σκαλιά της παραλίας, και ξεχνώ τα πάντα. Την πολύωρη οδήγηση, το ξενύχτι, τη μάταιη αναζήτηση στέγης, την αϋπνία, τον ήλιο που καίει (μα πώς είναι δυνατόν να καίει ο ήλιος στις 9 το πρωί;). Προσπαθώ να θυμηθώ αν έχω ξαναδεί ποτέ τέτοιο χρώμα νερών. Τόσο κρυστάλλινα, τόσο διαυγή, τόσο γαλάζια που μοιάζουν ψεύτικα.
Το Πόρτο Κατσίκι είναι η κλασσική εικόνα που βλέπεις σε πόστερ ταξιδιωτικών πρακτορείων και καρτ ποστάλ και σκέφτεσαι “Photoshop”. Κι όταν την αντικρίζεις από κοντά, συνειδητοποιείς ότι όχι μόνο δεν ήταν ψηφιακά επεξεργασμένη, αλλά αδικούταν κιόλας από τη φωτογραφία.
Λευκά βότσαλα πλαισιώνουν αυτά τα νερά που μοιάζουν να σε φωνάζουν να βουτήξεις από πάνω –μην το επιχειρήσετε– και ακόμη πιο λευκά, απότομα βράχια κορνιζάρουν την εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς εικόνα. Κατεβαίνω τα σκαλιά και αποφασίζω να μείνω εδώ για πάντα. Την επόμενη φορά που τα πλησιάζω κοντεύει να σκοτεινιάσει.
Όπως μαθαίνω αργότερα, η εικόνα αυτή –και μάλιστα αισθητά βελτιωμένη, για τους υπέρμαχους των μη «αξιοποιημένων» - καταπατηθέντων από τον τουρισμό παραλιών– επαναλαμβάνεται σε πολλές ακόμη παραλίες του νησιού. Εγκρεμνοί, Κάθισμα και Πευκούλια συνθέτουν επάξια το top-3, για να ακολουθήσουν κι άλλες, πολλές, που δικαιολογούν την ανακήρυξη, εκ μέρους μου, της Λευκάδας στον κορυφαίο ελληνικό παραλιο-προορισμό.
Η Λευκάδα, όμως, δεν είναι μόνο οι παραλίες της –όσο ερωτεύσιμες κι αν είναι αυτές. Είναι, επίσης, το μοναδικό –εντάξει, μαζί με την Εύβοια– νησί με οδική πρόσβαση, κάτι που το καθιστά ιδανική επιλογή για όσους βαριούνται, φοβούνται ή ξεχνούν να κάνουν κρατήσεις σε καράβια και αεροπλάνα.
Είναι και το τέταρτο σε μέγεθος νησί του Ιονίου, και –για κάποιους μελετητές– η ομηρική Ιθάκη, και η γενέτειρα του Βαλαωρίτη και του Σικελιανού. Είναι και η απίστευτης φυσικής ομορφιάς, καταπράσινη ενδοχώρα της και η κλασσική επτανησιακή πρωτεύουσά της.
Αυτή η τελευταία, ίσως η πλέον παρεξηγημένη από τις πρωτεύουσες των Επτανήσων, θεωρείται από πολλούς η λιγότερο γραφική –γεγονός που οφείλεται κυρίως στην ανάπτυξη της Νεάπολης, στα νότια του παλιού οικισμού, μετά το σεισμό του 1948, η οποία συντέλεσε στη διαμόρφωση της εικόνας μιας κατά τι ασύμμετρης, πυκνοδομημένης πόλης.
Μια βόλτα στο κέντρο της, όμως, στην πλατεία του Αγίου Σπυρίδωνα και τα πλακόστρωτα δρομάκια που την περιβάλλουν, είναι αρκετή για να πείσει για το αντίθετο. Ζωντανή όσο λίγες και με ατμόσφαιρα που μπορεί να συναγωνιστεί επάξια τα υπόλοιπα «δυνατά χαρτιά» του Ιονίου, η πρωτεύουσα του νησιού αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας.
Τα παραδοσιακά της κτίρια, ο εμπορικός δρόμος, γνωστός ως «παζάρι», τα ατμοσφαιρικά café και εστιατόρια, η ρομαντική προκυμαία με το γεφυράκι που προσφέρεται για ατελείωτους απογευματινούς περιπάτους συνθέτουν την εικόνα μιας πόλης που μοιάζει να απολαμβάνει, με το αριστοκρατικό ύφος των Επτανήσων, το γεγονός ότι δε βουλιάζει από κόσμο, αλλά παραμένει μια αγάπη για λίγους, για εκείνους που μπαίνουν στον κόπο να την εξερευνήσουν και να ανακαλύψουν τα μυστικά της.
Η ενδοχώρα του νησιού, από την άλλη, συναγωνίζεται σε ομορφιά τις παραλίες του. Πανέμορφα ορεινά χωριά, μεταξύ των οποίων η δημοφιλέστατη Καρυά, με τα παραδοσιακά λευκαδίτικα σπίτια σκαρφαλωμένα στις καταπράσινες πλαγιές, κατάφυτα πευκοδάση, μοναδικού φυσικού κάλλους φαράγγια με επιβλητικούς καταρράκτες είναι μερικές μόνο από τις αμέτρητες διαφορετικές εικόνες που θα θαυμάσετε στην απίθανη περίπτωση που καταφέρετε να ξεκολλήσετε από τις παραλίες.
Αν, πάντως, το φυσιολατρικό sightseeing σας περιοριστεί σε μία μόνο περιοχή του νησιού, αυτή οπωσδήποτε θα είναι το Φαράγγι Δημοσάρι, με την πυκνή βλάστηση και τον επιβλητικό καταρράκτη που καταλήγει σε μια φυσική πισίνα, η δροσιά της οποίας προσφέρεται ως ιδανική εναλλακτική στις… ηλιοδαρμένες παραλίες. Το μονοπάτι που διασχίζει το φαράγγι απαιτεί περπάτημα μισής περίπου ώρας, το οποίο αξίζει, όμως, με το παραπάνω τον κόπο.
Εδώ κοντά βρίσκονται και τα Χαραδιάτικα, με το επίσης καταπράσινο φαράγγι τους και τους γραφικούς νερόμυλους, ενώ η ευρύτερη περιοχή του κόλπου του Βλυχού, με τη χερσόνησο της Αγίας Κυριακής και τα Πριγκιποννήσια αποτελεί ένα από τα μαγευτικότερα τοπία του νησιού. Καταρράκτες, επίσης, υπάρχουν και στην Ακόνη, κοντά στην Καρυά, στο φαράγγι της Μέλισσας, μεταξύ των χωριών Κάβαλος και Απόλπαινα, αλλά και στις Πηγές της Κερασιάς. Γενικότερα, το νησί είναι καταπράσινο και γεμάτο τρεχούμενα νερά, πράγμα που το καθιστά έναν αληθινό παράδεισο για τους λάτρεις των φυσικών τοπίων.
Όσο για τους παραθαλάσσιους οικισμούς; Από το καταπράσινο ψαροχώρι της Νικιάνας, στους πρόποδες των Σκάρων, το Περιγιάλι με τη μαγευτική θέα προς τα Πριγκιποννήσια και το κοσμοπολίτικο Νυδρί, το δημοφιλέστερο θέρετρο του νησιού, απ’ όπου ξεκινάνε και τα πλοία για το Μεγανήσι, την Κεφαλονιά και την Ιθάκη, μέχρι το Βλυχό, στον ομώνυμο κλειστό όρμο, τα γραφικά Σύβοτα και την αγαπημένη των wind surfers Βασιλική, με τα ταβερνάκια πάνω στο κύμα και την έντονη νυχτερινή ζωή, οι επιλογές είναι αμέτρητες.
Υπάρχουν τόσες αγαπημένες γωνιές, παραλίες και διαδρομές στη Λευκάδα όσοι και εκείνοι που την έχουν επισκεφτεί –και ερωτευτεί. Γυρίστε την, για να ανακαλύψετε τη δική σας. Μόνο φροντίστε να έχετε αρκετό χρόνο στη διάθεσή σας για να την εξερευνήσετε. Γιατί μπορεί τα θέλγητρά της να είναι εμφανή, αλλά οι κρυφές χαρές της αποκαλύπτονται μόνο στα μάτια του προσεκτικού παρατηρητή. Και είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσες.
Πού θα φάτε
* Στο "Λευκάτα" στο Αθάνι, για εξαιρετικά μαγειρευτά -μη χάσετε σε καμία περίπτωση τον κοκκινιστό κόκκορα με χωριάτικες χυλοπίτες- και εκπληκτική θέα του ήλιου που βουτάει στα θάλασσα
* Στον «Γιάννη», στη Λυγιά, για ολόφρεσκο ψάρι και θαλασσινούς μεζέδες.
* Στη «Μαργαρίτα», στην είσοδο του νησιού προς τον ιστιοπλοϊκό όμιλο, για παραδοσιακή λευκαδίτικη κουζίνα.
* Στην «Όαση», στο κέντρο της Λευκάδας, για πίτσα και μακαρονάδες αλά… Λευκαδιώτικα.
* Στις «Λεύκες», στο δρόμο προς Κάθισμα, για πρωτότυπα και κλασικά ελληνικά πιάτα, κυριολεκτικά μέσα στις λεύκες.
* Στο «Σπίτι του Κολονέλου», στη Νικιάνα, για θαλασσινές νοστιμιές και θέα στον Σκορπιό.
Πού θα διασκεδάσετε
Στον παραλιακό δρόμο της Λευκάδας τα βράδια σταματά η διέλευση των αυτοκινήτων και ξεκινούν τα parties. Δύσκολο να επιλέξει κανείς το πιο hot μπαράκι, αφού οι περισσότεροι τα επισκέπτονται σχεδόν όλα στην περαντζάδα τους.
Έξω από την πόλη, ωστόσο, ξεχωρίζουν το lounge bar «Sail In» και το rock ‘n reggae «Road House», στο Νυδρί. Οι πιο… δραστήριοι θα προτιμήσουν το «Capital», για disco-clubbing, στα Βαρδάνια.
Πού θα μείνετε
* Στο «Ionian Blue», στη Νικιάνα. Πολυτελή bungalows με θέα στο απόλυτο γαλάζιο. Τιμές: Low season: Από 120 ευρώ για ένα δίκλινο με θέα θάλασσα και πρωινό - High Season: 300 ευρώ για το ίδιο δωμάτιο. Τηλ. 26450 29029.
* Στο «Red Tower», στη Νικιάνα. Ένα πολύχρωμο ξενοδοχείο, εξαίρετης αρχιτεκτονικής και μοντέρνας διακόσμησης. Τιμές: High Season: Από 118 ευρώ για ένα standard δίκλινο με πρωινό. Τηλ. 26450 92951-2.
* Στο «Pavezzo», στην Κατούνα. Ρομαντικά, ανακαινισμένα διαμερίσματα με ιστορία που ξεκινά τον 19ο αιώνα. Τιμές: Low Season: Aπό 105 ευρώ για ένα πλήρως εξοπλισμένο σπιτάκι δύο ατόμων, συμπεριλαμβανομένου πρωινού. High Season: Από 170 ευρώ για το ίδιο σπιτάκι. Τηλ. 26450 71782.
* Στο «Βίλλα Θωμαΐς», στον Επίσκοπο στον δρόμο για Νυδρί. Μικρό, νεόκτιστο ξενοδοχείο με δωμάτια που θυμίζουν αρχοντικό, ιδανικό για οικογένειες. Τιμές: Low Season: Από 110 ευρώ για ένα standard δίκλινο με πρωινό. High Season: Από 135 ευρώ για το ίδιο δωμάτιο. Τηλ. 26450 71985.
Αξίζει να δείτε:
* Το κάστρο της Αγίας Μαύρας, στην είσοδο του νησιού. Ένα από τα επιβλητικότερα μεσαιωνικά κτίσματα της Ελλάδας, χτίστηκε στα 1300 από το Φράγκο ηγεμόνα Ιωάννη Ορσίνι και αποτέλεσε τη σημαντικότερη αμυντική θωράκιση του νησιού έναντι των πειρατών έως το 1684.
* Το «Καστρομονάστηρο» στον Κάλαμο. Πανύψηλα πέτρινα τείχη με καμάρες στα εσωτερικά και πολεμίστρες εξωτερικά. Λέγεται ότι στο συγκεκριμένο μνημείο βρίσκεται θαμμένη η μητέρα του Καραϊσκάκη.
* Την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Αντζούση. Την ανακάλυψαν το 1331 Φράγκοι ιππότες χωμένη μέσα σε βράχο στην άκρη της παραλίας της Γύρας. Εδώ λέγεται ότι προσκύνησε ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος στο δρόμο του για τη Ρώμη.
* Το Μοναστήρι της Φανερωμένης, στα δυτικά της πόλης. Με ιστορία που φαίνεται να ξεκινά στους πρώτους αποστολικούς χρόνους και εκπληκτική θέα στον Αϊ Γιάννη, τη Γύρα και το Κάστρο.
* Το Αρχαιολογικό Μουσείο Λευκάδας, με ευρήματα από την παλαιολιθική εποχή έως τους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους, καθώς και το Μουσείο Φωνόγραφου, στον κεντρικό πεζόδρομο της παλιάς πόλης, με αμέτρητους χρονογράφους, δίσκους και άλλα χρηστικά αντικείμενα.
* Τη Δημόσια Βιβλιοθήκη, σε ένα παραδοσιακό λευκαδίτικο αρχοντικό στα δυτικά της παλιάς πόλης. Ιδρύθηκε το 1953 και, πέρα από το μεγάλο αριθμό βιβλίων, διαθέτει μία εντυπωσιακή συλλογή μεταβυζαντινών εικόνων επτανησιακής τεχνοτροπίας.
Τελευταία ανανέωση: 11 Μαΐου 2010.
