22 ταξίδια που ονειρευόμαστε για το 2022
Άσε την απαισιοδοξία στην άκρη, και έλα να ονειρευτούμε τα ταξίδια που μας στέρησαν οι δύο προηγούμενες χρονιές.
της Ηρώς Κουνάδη
Μπορεί μετά την εμπειρία των δύο προηγούμενων χρόνων να ξεκινάμε το 2022 με συγκρατημένη αισιοδοξία (στην καλύτερη περίπτωση) αυτό όμως καθόλου δεν μας εμποδίζει να ονειρευόμαστε. Ταξίδια μακρινά και κοντινά που θα κάνουμε κάποια στιγμή, μόλις δούμε λίγο φως στο τέλος αυτού του τούνελ.
Στη Ρώμη, για να ζήσουμε λίγη από την ντόλτσε βίτα που αξίζουμε μετά τις δύο τελευταίες χρονιές.
Στη Μάλτα, εκεί γύρω στην άνοιξη κατά προτίμηση, για να ξεκινήσουμε το καλοκαίρι νωρίτερα, και για να περπατήσουμε σε μαγικές καστροπολιτείες που ακουμπούν στην θάλασσα.
Στη Νέα Υόρκη, γιατί αν ο πλανήτης έχει μια ανεπίσημη πρωτεύουσα, είναι σίγουρα αυτή.
Στη Λυών, μια από τις ομορφότερες πόλεις της Γαλλίας, με ένα κουκλίστικο ιστορικό κέντρο που κερδίζει ακόμα και το Παρίσι στα σημεία.
Στην Ισλανδία, για να δούμε επιτέλους το Βόρειο Σέλας να χορεύει στον νυχτερινό ουρανό.
Στη Νέα Ζηλανδία, γιατί πέρασαν κιόλας 20 χρόνια από την πρώτη φορά που αρχίσαμε να την ονειρευόμαστε χαζεύοντας με τα απίστευτα τοπία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.
Στην Κροατία, γιατί είναι μια κούκλα με τα νησιά της και τα κάστρα της, εδώ στη βαλκανική μας γειτονιά.
Στην Πέτρα της Ιορδανίας, για να εξερευνήσουμε μια μαγική, ροζοχρυσαφένια αρχαία πόλη κρυμμένη στα βάθη της ερήμου.
Στο Λονδίνο, γιατί είναι μακράν η πιο κουλ πρωτεύουσα της Ευρώπης, που ισορροπεί με χάρη ανάμεσα στην Ιστορία της και αυτό που συμβαίνει τώρα.
Στο Περού, για να σκαρφαλώσουμε παρέα με τα λάμα στην αρχαία πολιτεία πάνω από τα σύννεφα που είναι το Μάτσου Πίτσου.
Στην Τανζανία, για να χαζεύουμε έναν τεράστιο, κατακόκκινο ήλιο να δύει πάνω από την απεραντοσύνη εθνικών πάρκων γεμάτων εξωτικά ζωάκια, ενώ κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας παίζει αυτό.
Στο Γκντάνσκ της Πολωνίας, γιατί όταν η ανατολικοευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ακουμπά στην θάλασσα, συμβαίνουν μικρά θαύματα όπως αυτό.
Στο Τελ Αβίβ, για να χορτάσουμε βουτιές στη Μεσόγειο μες στο καταχείμωνο και να χορέψουμε σαν να μην υπάρχει αύριο στα καλύτερα μπαράκια της Μέσης Ανατολής –ναι ακούγεται οξύμωρο, αν το έχεις δει ξέρεις πως δεν είναι.
Στις ατελείωτες στέπες της Ρωσίας και της Μογγολίας που θα τις βλέπουμε να ξετυλίγονται σε 7 μέρες και 7 νύχτες μέσα από το παράθυρο του Υπερσιβηρικού. Καλοκαίρι κατά προτίμηση, να κάνουμε και μια βουτιά στην απεραντοσύνη της Βαϊκάλης.
Στην Κούβα, γιατί αιώνια καλοκαίρια στην Καραϊβική υπάρχουν πολλά, Κούβα όμως –με την Ιστορία της, τα χρώματά της, τους ανθρώπους της και την ενέργειά της– είναι μόνο μία.
Στην Αγία Πετρούπολη, γιατί τον Ιούνιο που ο ήλιος δε δύει παρά για λίγες ώρες κάθε βράδυ, οι Λευκές Νύχτες κάνουν ολόκληρη την πόλη μια απέραντη γιορτή.
Στην Ινδία, γιατί αν υπάρχουν αυτό που λέμε «ταξίδια ζωής», λίγα από αυτά μπορούν να συγκριθούν μαζί της.
Στο Μεξικό, για να φάμε επιτέλους αυθεντικό μεξικάνικο φαγητό. Και για να δούμε από κοντά το Παλένκε των Μάγιας. Και για τις βουτιές στην Καραϊβική.
Στα Κανάρια, που είναι ό,τι πιο… ευρωπαϊκό σε εξωτικό ταξίδι μπορείς να κάνεις, πράγμα που σημαίνει και όχι εξωφρενικές τιμές αεροπορικών, και καθόλου τρομακτική τοπική κουζίνα για τους διστακτικούς ουρανίσκους.
Στον Άγιο Μαυρίκιο, γιατί αν μιλάμε για εξωτικά ταξίδια, τίποτα δεν είναι τόσο εξωτικό όσο ένα σπιτάκι που ισορροπεί πάνω σε πασσάλους μέσα στα σμαραγδένια νερά του Ινδικού Ωκεανού.
Στο Κάιρο, γιατί λίγα πράγματα σε αυτή τη ζωή μπορούν πραγματικά να συγκριθούν με την πρώτη στιγμή που θα αντικρίσεις τις Πυραμίδες, κολλημένος/η στην πιο σουρεαλιστική κίνηση που έχεις δει ποτέ σου.
Στην Κωνσταντινούπολη, γιατί μόνο μία πόλη λέμε σκέτο Πόλη. Επειδή είναι η ωραιότερη πόλη στον κόσμο.
Μπορεί μετά την εμπειρία των δύο προηγούμενων χρόνων να ξεκινάμε το 2022 με συγκρατημένη αισιοδοξία (στην καλύτερη περίπτωση) αυτό όμως καθόλου δεν μας εμποδίζει να ονειρευόμαστε. Ταξίδια μακρινά και κοντινά που θα κάνουμε κάποια στιγμή, μόλις δούμε λίγο φως στο τέλος αυτού του τούνελ.
Στη Ρώμη, για να ζήσουμε λίγη από την ντόλτσε βίτα που αξίζουμε μετά τις δύο τελευταίες χρονιές.
Στη Μάλτα, εκεί γύρω στην άνοιξη κατά προτίμηση, για να ξεκινήσουμε το καλοκαίρι νωρίτερα, και για να περπατήσουμε σε μαγικές καστροπολιτείες που ακουμπούν στην θάλασσα.
Στη Νέα Υόρκη, γιατί αν ο πλανήτης έχει μια ανεπίσημη πρωτεύουσα, είναι σίγουρα αυτή.
Στη Λυών, μια από τις ομορφότερες πόλεις της Γαλλίας, με ένα κουκλίστικο ιστορικό κέντρο που κερδίζει ακόμα και το Παρίσι στα σημεία.
Στην Ισλανδία, για να δούμε επιτέλους το Βόρειο Σέλας να χορεύει στον νυχτερινό ουρανό.
Στη Νέα Ζηλανδία, γιατί πέρασαν κιόλας 20 χρόνια από την πρώτη φορά που αρχίσαμε να την ονειρευόμαστε χαζεύοντας με τα απίστευτα τοπία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.
Στην Κροατία, γιατί είναι μια κούκλα με τα νησιά της και τα κάστρα της, εδώ στη βαλκανική μας γειτονιά.
Στην Πέτρα της Ιορδανίας, για να εξερευνήσουμε μια μαγική, ροζοχρυσαφένια αρχαία πόλη κρυμμένη στα βάθη της ερήμου.
Στο Λονδίνο, γιατί είναι μακράν η πιο κουλ πρωτεύουσα της Ευρώπης, που ισορροπεί με χάρη ανάμεσα στην Ιστορία της και αυτό που συμβαίνει τώρα.
Στο Περού, για να σκαρφαλώσουμε παρέα με τα λάμα στην αρχαία πολιτεία πάνω από τα σύννεφα που είναι το Μάτσου Πίτσου.
Στην Τανζανία, για να χαζεύουμε έναν τεράστιο, κατακόκκινο ήλιο να δύει πάνω από την απεραντοσύνη εθνικών πάρκων γεμάτων εξωτικά ζωάκια, ενώ κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας παίζει αυτό.
Στο Γκντάνσκ της Πολωνίας, γιατί όταν η ανατολικοευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ακουμπά στην θάλασσα, συμβαίνουν μικρά θαύματα όπως αυτό.
Στο Τελ Αβίβ, για να χορτάσουμε βουτιές στη Μεσόγειο μες στο καταχείμωνο και να χορέψουμε σαν να μην υπάρχει αύριο στα καλύτερα μπαράκια της Μέσης Ανατολής –ναι ακούγεται οξύμωρο, αν το έχεις δει ξέρεις πως δεν είναι.
Στις ατελείωτες στέπες της Ρωσίας και της Μογγολίας που θα τις βλέπουμε να ξετυλίγονται σε 7 μέρες και 7 νύχτες μέσα από το παράθυρο του Υπερσιβηρικού. Καλοκαίρι κατά προτίμηση, να κάνουμε και μια βουτιά στην απεραντοσύνη της Βαϊκάλης.
Στην Κούβα, γιατί αιώνια καλοκαίρια στην Καραϊβική υπάρχουν πολλά, Κούβα όμως –με την Ιστορία της, τα χρώματά της, τους ανθρώπους της και την ενέργειά της– είναι μόνο μία.
.jpg)
Στην Αγία Πετρούπολη, γιατί τον Ιούνιο που ο ήλιος δε δύει παρά για λίγες ώρες κάθε βράδυ, οι Λευκές Νύχτες κάνουν ολόκληρη την πόλη μια απέραντη γιορτή.
Στην Ινδία, γιατί αν υπάρχουν αυτό που λέμε «ταξίδια ζωής», λίγα από αυτά μπορούν να συγκριθούν μαζί της.
Στο Μεξικό, για να φάμε επιτέλους αυθεντικό μεξικάνικο φαγητό. Και για να δούμε από κοντά το Παλένκε των Μάγιας. Και για τις βουτιές στην Καραϊβική.
Στα Κανάρια, που είναι ό,τι πιο… ευρωπαϊκό σε εξωτικό ταξίδι μπορείς να κάνεις, πράγμα που σημαίνει και όχι εξωφρενικές τιμές αεροπορικών, και καθόλου τρομακτική τοπική κουζίνα για τους διστακτικούς ουρανίσκους.
Στον Άγιο Μαυρίκιο, γιατί αν μιλάμε για εξωτικά ταξίδια, τίποτα δεν είναι τόσο εξωτικό όσο ένα σπιτάκι που ισορροπεί πάνω σε πασσάλους μέσα στα σμαραγδένια νερά του Ινδικού Ωκεανού.
Στο Κάιρο, γιατί λίγα πράγματα σε αυτή τη ζωή μπορούν πραγματικά να συγκριθούν με την πρώτη στιγμή που θα αντικρίσεις τις Πυραμίδες, κολλημένος/η στην πιο σουρεαλιστική κίνηση που έχεις δει ποτέ σου.
Στην Κωνσταντινούπολη, γιατί μόνο μία πόλη λέμε σκέτο Πόλη. Επειδή είναι η ωραιότερη πόλη στον κόσμο.
