του Δημήτρη Γλύστρα
Πιθανότατα έχουν περάσει πολλά- πολλά χρόνια από τότε που η συνηθέστερη ερώτηση προς τους φίλους σας ήταν το ”τι θα παίξουμε;”. Αυτοί που είχαν την τύχη να μεγαλώσουν σε άλλο από το αμιγώς αστικό περιβάλλον μπορούσαν να δώσουν τότε απαντήσεις όπως αμπάριζα, μήλα ή κυνηγητό. Οι υπόλοιποι, αν δεν παίζαμε ποδόσφαιρο ή ”σχοινάκι” σε αλάνες της κακιάς ώρας βλέπαμε τα επιτραπέζια ως τη μόνη λύση αμιγώς παιδικής διασκέδασης.
Ποιος δεν έχει παίξει Monopoly, γκρινιάρη ή φιδάκι; Οι περισσότεροι εξ ημών ξεχάσαμε τα επιτραπέζια παιχνίδια για αρκετό καιρό έως ότου το πνευματώδες Scrabble, το Trivial Persuit ή το Taboo απέδειξαν πως υπάρχουν επιτραπέζια παιχνίδια και για ενήλικες- και μάλιστα διασκεδαστικά. Πιθανότατα το μεγάλο ”συν” του Trivial και το κλειδί για την εμπορική του επιτυχία να ήταν οι ερωτήσεις γνώσεων, που αφαιρούσαν από τους υποψήφιους παίκτες τις ενοχές του ”παλιμπαιδισμού” ή του ”χασίματος χρόνου”.
Σήμερα στην ελληνική αγορά υπάρχουν εκατοντάδες τίτλοι ”ενήλικων” και οικογενειακών επιτραπέζιων παιχνιδιών εξίσου, αν όχι περισσότερο ενδιαφέροντες από τα γνωστά αυτά best sellers: Μπορείτε να εξομοιώσετε πλήρως ένα πεδίο μάχης σε τακτικό ή στρατηγικό επίπεδο αν είστε φίλος της στρατιωτικής ιστορίας, να δημιουργήσετε δικές σας οικονομικές αυτοκρατορίες αν θεωρείτε ότι το χρήμα είναι το σύγχρονο πεδίο μάχης, να κατακτήσετε και να δημιουργήσετε πολιτισμούς ή απλώς να κάνετε την πλάκα σας με παιχνίδια σπαζοκεφαλιών, δεξιότητας και τύχης.
Σας φαίνεται παιδαριώδης ασχολία; Απλώς επιλέξτε κάποιο επιτραπέζιο με υψηλό βαθμό δυσκολίας και... βλέπετε. ”Ποιο το όφελος από το να παίζει κανείς επιτραπέζια;” θα αναρωτηθούν οι πρακτικότεροι των αναγνωστών. Όποιο και από τα να βλέπει μια ταινία ή να πίνει τον καφέ του σε μία καφετέρια, είναι η απάντηση. Τα επιτραπέζια δεν είναι τρόπος ζωής. Είναι απλώς μία εναλλακτική ασχολία πολύ πιο διασκεδαστική και χρήσιμη από το ”να περνά ο χρόνος”.
Μια απόπειρα εξαντλητικής παρουσίασης όλων των τύπων επιτραπέζιων παιχνιδιών θα ήταν καθαρά ουτοπική. Συνοπτικά να πούμε ότι υπάρχουν επιτραπέζια ό,τι είδους θέματος, διάρκειας και βαθμού δυσκολίας μπορείτε να φανταστείτε και να επιθυμήσετε.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι το επιτραπέζιο παιχνίδι έχει αντικατασταθεί από τα παιχνίδια για ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Αυτό όμως είναι αληθές μόνο για μια πολύ μικρή κατηγορία παιχνιδιών που συνήθως δεν προορίζονται για περισσότερους από έναν ή δύο παίκτες.
Για τον αμύητο, αλλά και για τον μυημένο στα επιτραπέζια, υπάρχει η Κάισσα: Το κατάστημα- απόλυτο must για όποιον επιθυμεί να ψάξει ένα επιτραπέζιο παιχνίδι της αρεσκείας του. Πέραν των πολλών εισαγωγών διάσημων και επιτυχημένων στο εξωτερικό τίτλων, η Κάισσα εκδίδει πολλούς τίτλους και στα ελληνικά, προσέχοντας την ποιότητα και την απήχηση των προϊόντων της. Εκεί θα βρείτε επιτραπέζια που ούτε φανταζόσασταν ότι υπάρχουν, αλλά κυρίως τους πρόθυμους να σας εξυπηρετήσουν γνώστες, εξηγώντας σας ταυτόχρονα πως παίζεται και τι προσφέρει το κάθε παιχνίδι.
Αυτό που μας κάνει (χρόνια) εντύπωση στην Κάισσα είναι η επαγγελματικά φιλική συμπεριφορά των ανθρώπων που εργάζονται εκεί. Όπως θα διαπιστώσετε με μια σας επίσκεψη σκοπός τους δεν είναι σας ”πουλήσουν τα πάντα”, αλλά να ανακαλύψουν μαζί σας ποιο παιχνίδι πραγματικά θα σας ενδιέφερε να παίξετε. Και εδώ υπάρχει ένα λεπτό σημείο, αφού ένα παιχνίδι που φαίνεται πολύ διασκεδαστικό ή ενδιαφέρον για κάποιον, για κάποιον άλλον είναι αδιάφορο ή βαρετό. Εξηγήστε τους πόσοι και τι θέλετε να παίξετε και δεν θα απογοητευτείτε.
Μολονότι η Κάισσα πλέον είναι αλυσίδα καταστημάτων, θα συστήναμε η αρχική επίσκεψη να γίνει στην Κάισσα των Εξαρχείων στη συμβολή των οδών Καλλιδρομίου και Ιπποκράτους. Είναι το παλαιότερο κατάστημα (από το 1985, όταν διέθετε αποκλειστικά σχεδόν σκακιστικά είδη και βιβλία) και πιθανότατα το στελεχωμένο με τους πιο έμπειρους.
Το In2life, με αφορμή το εισαγωγικό αυτό κομμάτι για τα επιτραπέζια παιχνίδια ξεκινά έναν κύκλο παρουσιάσεων παιχνιδιών, μέσω του οποίου θα επιχειρηθεί η γνωριμία με διαφορετικές και πάντως ”βατές” προτάσεις επιτραπέζιας διασκέδασης. Ξεκινάμε με τους ”Αποίκους του Κατάν”.
”Αποικοι του Κατάν”
Το Κατάν (μικρή φωτό) είναι ένα νησί, στο χάρτη του οποίου εξελίσσεται η προσπάθεια των παικτών να αναπτύξουν τον πολιτισμό τους. Το ενδιαφέρον είναι πως ο χάρτης μπορεί να είναι κάθε φορά διαφορετικός, αφού, εν πολλοίς, δημιουργείται τυχαία.
Διαφορετικά είδη πρώτων υλών στο χάρτη παρέχουν στον κάθε παίκτη τη δυνατότητα να επιλέξει σε ποια κατεύθυνση θα κινηθεί η επέκταση του χρώματός του και πόσο θα ενδιαφερθεί για το μπλοκάρισμα των αντιπάλων.
Πρόκειται για ένα απλό παιχνίδι ”πολιτισμικής στρατηγικής” με κανόνες που μαθαίνονται εύκολα. Το βασικό του πλεονέκτημα- ίδιον καλοσχεδιασμένου παιχνιδιού- είναι οι διαρκείς ανατροπές και η αβεβαιότητα για τον νικητή μέχρι και την τελευταία στιγμή.
Αν και το παιχνίδι έχει αρκετό ζάρι (που για πολλούς ίσως είναι αρνητικό, αφού σε άλλα παιχνίδια υπάρχουν πιο ευρυματικοί παράγοντες που εισάγουν τις αστάθμητες ανατροπές), η τύχη δεν έχει τον πρώτο ρόλο, αφού ο νόμος των πιθανοτήτων αποτελεί βασικό tip του παιχνιδιού και δίνει τη δυνατότητα εκμετάλλευσης του μεγαλύτερου μέρους των ζαριών από τον πιο διορατικό.
Το παιχνίδι, μεταξύ άλλων, έχει τιμηθεί με τον τίτλο του ”Spiel de Jahr” για το 1995, που για τους γνώστες έχει σημασία. Αξίζουν αναφοράς οι άπειρες επεκτάσεις του παιχνιδιού στα αγγλικά. Στην Ελλάδα, η Κάισσα έχει μεταφράσει και εκδώσει τις πολύ καλές ”Πόλεις του Κατάν” και ”Θαλασσοπόροι του Κατάν”.
Σχεδιαστής: Klaus Teuber
Διάρκεια: Αν και το κουτί γράφει 75 λεπτά, υπολογίστε περίπου 2,5- 3 ώρες ανά παρτίδα
Παίκτες: 3 ή 4
Τιμή: 30 ευρώ
