Γιατί πάνε όλοι στου Ψυρρή;
Είναι μποέμ, εναλλακτική, χύμα, αλλά και στιλάτη. Η γειτονιά του Ψυρρή συνεχίζει να αποτελεί μια δυνατή πρόταση αστικής ψυχαγωγίας.
Ανέβηκε, έπεσε, επέστρεψε, και πλέον μπορούμε να πούμε με σιγουριά πώς παραμένει ψηλά. Η πιάτσα του Ψυρρή με όλα τα μικρά και μεγάλα μαγαζάκια που τη συναποτελούν – από μπουγατσάδικα μέχρι μπαρ και ρακομελάδικα – αποτελεί μια από τις πιο γνήσιες εκπροσώπους της urban κούλτουρας.
Και αν απορείς γιατί «όλοι πάνε εκεί», σου λέμε ότι οι λόγοι είναι αρκετοί.
Γιατί δίνει χρώμα στις βόλτες σου
Πριν ξεκινήσεις καν να επισκέπτεσαι τα μαγαζιά του Ψυρρή, αυτό που θα παρατηρήσεις όσο περιπλανιέσαι στα σοκάκια του είναι το street art πανταχού παρόν στην καλύτερη μορφή του. Από το κλασικό γκράφιτι – σήμα κατατεθέν της πλατείας με τα τρία θεόρατα πρόσωπα, (τις «Αφροδίτες» του Αλέξανδρου Βασμουλάκη) μέχρι τα διάσπαρτα murals του Cacao Rocks και τα ρευστά έργα του Sonke, κάθε δρομάκι εδώ κρύβει και ένα μίνι έργο τέχνης, κάνοντας τις βόλτες σου μια ξενάγηση στην street art της πόλης.
Επειδή… Πρωτογένους
Αποτυπώνει ξεκάθαρα τον σύγχρονο χαρακτήρα του Ψυρρή, σε μόλις 100 μέτρα δρόμου. Εδώ με μια μπύρα ανά χείρας ο κόσμος αράζει σε πεζούλια και πεζοδρόμια, και μπαινοβγαίνει στα παρακείμενα μπαράκια – Barret και Tranzistor – τα οποία έχουν το κοινό τους, τις ιδιαίτερες μουσικές τους προτιμήσεις και μένουν ανοικτά μέχρι πολύ πρωί, για να σερβίρουν τους πρώτους καφέδες. Δίπλα ακριβώς, η πιτσαρία Crust προσφέρει «χεράτες» απολαύσεις α λα ιταλικά, αφ’ ενός για να στρώσει το στομάχι μιας αφ’ ετέρου για να συνδυαστούν με μια επίσκεψη στο υπόγειό του όπου συχνά στήνονται electro parties. Στη γωνία, το «Ντισκοκαφενείο» Ψύρρα είναι από τα παλαιότερα της Μιαούλη.
Γιατί το Punk ζει
Και μαζί του η darkwave σκηνή, μαζί με όλη τη γοητευτική νταρκίλα που την συνοδεύει, ζει και αναπνέι εδώ. Στην αρχή ήταν το TeddyBoy, ένα αφτεράδικο για όλες τις underground ψυχές που έβρισκαν (και βρίσκουν) εδώ καταφύγιο για ποτό και χορό μέχρι πολύ αργά – ή πολύ πρωί όπως το βλέπει κανείς. Μετά επέστρεψε το θρυλικό Mo Better, φέρνοντας το κοινό του από τα Εξάρχεια στη Λεπενιώτου, ενώ το σχετικά νέο Bad Tooth αποτελεί σημείο συνάντησης πανκ κοινού και συγκροτημάτων, «σκληρών» dj sets και πλήθος εναλλακτικού κόσμου και κοσμάκη τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών του. Με το δικό του κοινό και τα ιδιαίτερα shows του – από αφιερώματα σε Depeche Mode και Cure μέχρι συναυλίες EBM σχημάτων – το Death Disco στην Ωγγύγου συνεχίζει να προσελκύει όλους εκείνους που βρίσκουν το σκοτάδι (εικαστικά και μουσικά) γοητευτικό.
Γιατί hipster, στιλ και «χυμαδιό» βρίσκονται εδώ
Από το 2006 όταν και πρωτοάνοιξε, η Cantina Social με τον διαχρονικό ακάλυπτό της αποτέλεσε χωνευτήρι ανθρώπων και φυλών, οι οποίες βρίσκουν εδώ καταφύγιο για πλήρως απενοχοποιημένο πίνειν συνοδεία sui generis μουσικών επιλογών που σπάνια κατηγοριοποιούνται. Μια ανάσα από την Αθήνας, στα πέριξ της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου, hipsters και σκεϊτάδες πιάνουν θέση για brunch και ποτάκι στο Handlebar, ένα μπαρ για ψαγμένες μουσικές φιλικό προς ποδηλάτες και ιδιοκτήτες κατοικιδίων. Λίγο πιο πέρα, σε εντελώς διαφορετικό στιλ, το Juan Rodriguez έντυσε το εσωτερικό του με αποικιακό χαρακτήρα και κατάφερε μέσα σε μια σταλιά χώρο να φέρει ωραίες μουσικές, ενδιαφέρον φαγητό και εξαιρετικά κοκτέιλ.
Νικόλας Γεωργιακώδης
