Τα μικρά και μεγάλα μυστικά της Καλλιθέας
Η καλύτερη μπουγάτσα, τα καλύτερα πρωινά, οι προβολές κάτω από τα άστρα και πολλά ακόμα νόστιμα και ιδιαίτερα μυστικά της γειτονιάς του Φοίβου.
Ζητάμε ταπεινά συγγνώμη σε περίπτωση που αδικήσαμε λοιπούς τυχόν διακεκριμένους κατοίκους της περιοχής, όμως ο γράφων την συνδύασε με τις παιδικές μνήμες του Φοίβου Δεληβοριά – καθότι μέγας φαν– όπως αυτές εκφράστηκαν συγκινητικά στο άλμπουμ του «Καλλιθέα».
Ο ίδιος μάλιστα ο γράφων έτυχε να περάσει εδώ αρκετά από τα… αθάνατα φοιτητικά του χρόνια σε ένα ημιυπόγειο της Ανδρομάχης, κοντά σε συνοικιακά μαγαζάκια, μπαρμπέρικα, ταβέρνες και καταστήματα ρούχων.
«Ερημιά στην Καλλιθέα» όμως, μιας και πλέον ελάχιστα από τα «τότε» μαγαζάκια της παραμένουν ανοικτά, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν είναι μια περιοχή που κρύβει μυστικά.
Άλλοτε ιστορικά, άλλοτε νόστιμα, ενίοτε νοσταλγικά.
Ιδού μερικά από αυτά – μικρά και μεγάλα. Αναμένω τα δικά σας.
Το σπίτι της οικογένειας Λασκαρίδη στην οδό Φιλαρέτου και Λασκαρίδου χτίστηκε πριν το 1900, με σχέδια του Τσίλλερ. Σήμερα, φιλοξενεί τη Δημοτική Πινακοθήκη της Καλλιθέας. Στο σπίτι εκτίθενται, μεταξύ άλλων, έργα της ζωγράφου Σοφίας Λασκαρίδη, της πρώτης γυναίκας που φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Ο θρύλος μάλιστα λέει πως στο σπίτι περιφέρεται το φάντασμα της, έχοντας της ενοχές για τον θάνατο του λογοτέχνη Περικλή Γιαννόπουλου, που ήταν παράφορα ερωτευμένος μαζί της και αυτοκτόνησε το 1910.
To Σινέ Φλερύ είναι ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα (από τα 38 που άνοιξαν κατά καιρούς) σινεμά της Καλλιθέας, και μαζί με το Σινέ Διονυσία κοντά στη Συγγρού, οι μοναδικοί θερινοί… θρύλοι της περιοχής.
Το καλύτερα πρωινά θα τα φας στο Momo με την υπέροχη αυλή και τα ωραία κοκτέιλ, και στο L' ovelha negra στις Τζιτζιφιές, με την επίσης υπέροχη αυλή και τις live βραδιές.
Το ΚΠΙΣΝ δεν είναι πλέον «μυστικό». Αλλά αξίζει να το αναφέρουμε καθότι είναι μακράν το πιο αισιόδοξα πανέμορφο εγχείρημα της Αθήνας. Και της Ελλάδας.
Ίσως την κορυφαία μπουγάτσα της Αθήνας θα τη γευτείς σε δύο «ναούς» του είδους: στο Sante στη Θησέως και στο πιο μοντέρνο και hip Crème Royale. Το πρώτο μάλιστα είναι ανοικτό επί 24ωρου βάσης για να στρώσει το στομάχι σου μετά τα ξίδια στα πέριξ.
Του… ψαρικού το κάγκελο γίνεται στις Τζιτζιφιές. Μικρές ψαροταβέρνες υπάρχουν εδώ για δεκαετίες και αποτελούν στέγη για ανελέητο μεζεδοτσιμπολόγημα με ουζάκι σε καλές τιμές. Η Ταβέρνα της Αντωνίας, η Γιαγιά Ελισσάβετ, η πιο φρέσκια άφιξη Άργουρα, και ο ιστορικός Πεζούλας εγγυώνται γνήσια θαλασσινή απόλαυση.
Στην γωνία της Γρυπάρη με την Αναγνωσταρά, οι «Ρωσίδες» είναι ένα καλτ σουβλατζίδικιο για χειροποίητο τυλιχτό με μπιφτέκι ή καλαμάκι χοιρινό και απαλή κόκκινη σαλτσούλα που το απογειώνει, κρεμμυδάκι, ντομάτα, αλάτι και καυτερό πιπέρι.
Η Δαβάκη μοσχοβολά τσιτσί και γι’ αυτό ευθύνεται το μοσχαρίσιο μπιφτέκι του Σταύρου, ο οποίος έχει στήσει μια Μπιφτεκούπολη από το ’60, λανσάροντας την καινοτόμο λύση του ψησίματος των λαχανικών (κρεμμύδι/ντομάτα) μαζί με το μπιφτέκι για να μην υπάρχει διαφορά θερμοκρασίας στο στόμα. Επιστήμη, τι να λέμε;
Σε ένα υπόγειο της Μίνωος, η Ραμόνα αποτελεί το πιο… after κουτούκι της πόλης, με συγκλονιστικά μαγειρευτά καλούδια, αλλά και παραδοσιακά πιάτα της ώρας. Στα must το μοσχαράκι κοκκινιστό, οι λαχανοντολμάδες και τα ψητά ορτύκια. Για τους μερακλήδες, τα αμελέτητα τα σπάνε. Τα Σαββατοκύριακα παραμένει ανοικτή μέχρι τις 5.00.
Από τις πιο sui generis πιτσαρίες που έχεις επισκεφτεί, η Willy’s Pizza στη Δημοσθένους σερβίρει λαχταριστές πίτσες σε κάθε πιθανή παραλλαγή, και ωραιότατες μακαρονάδες. Η μουσική και ο φωτισμός φτιάχνουν το τέλειο κλίμα για ραντεβουδάκι μακριά από αδιάκριτα βλέμματα.
Στην Πρεμιέρα στη Δοϊράνης και στην Βαλεντίνα στη Λυκούργου θα αναφωνήσεις «Ουρά» δηλαδή «ζήτω» που κατάφερες να βρεις τα δύο απόλυτα στέκια στην Αθήνα για να γευτείς ρωσική κουζίνα: σασλίκ, μαντί, πιλμένι και μπορς. Η χαρά της ζωής.
