Τα βράδια του Αυγούστου είναι για άραγμα με μπυρίτσες
Αυτά είναι τα καλύτερα μέρη στην Αθήνα για να αράξουμε με μπύρες στο χέρι και να χαζεύουμε το αυγουστιάτικο φεγγάρι, την φωτισμένη Ακρόπολη ή τη θάλασσα.
της Ηρώς Κουνάδη
Αν είχαμε πολλά λεφτά, κάθε βράδυ του Αυγούστου θα μας έβρισκε και σε άλλο μπητσόμπαρο/ κοκτεϊλάδικο/ μπαράκι με θέα Ακρόπολη. Και τώρα που δεν έχουμε, θα κάτσουμε τα μισά βράδια μέσα; Όχι βέβαια. Θα πάρουμε μπυρίτσες από το περίπτερο –ή από το σούπερ μάρκετ, στις έξι η μία δώρο– και θα αράξουμε σε ακρογιάλια και πεζούλια να χαζεύουμε το αυγουστιάτικο φεγγάρι. Γιατί η φτώχεια θέλει καλοπέραση, κυρίως τα καλοκαίρια.
Με soundtrack τα τριζόνια, κάτω από τα δέντρα του λόφου του Φιλοπάππου, στα παγκάκια-καναπεδάκια που στολίζουν το ωραιότερο πλακόστρωτο της Αθήνας. Τόσο κοντά, και ταυτόχρονα τόσο μακριά στην βοή της Αποστόλου Παύλου.
Αν δεν θέλετε και απόλυτη ερημιά –επειδή ας πούμε ρομαντζάρετε με το αμόρε– τα πεζούλια ενός από τους ωραιότερους πεζόδρομους της Αθήνας απολαμβάνουν φοβερή θέα στην φωτισμένη Ακρόπολη από τη μια και την πιο ζωντανή περαντζάδα της Αθήνας από την άλλη. Κι ένα tip αν επιμένετε για όσο το δυνατόν λιγότερη πολυκοσμία: ο κόσμος στα πεζούλια αραιώνει αφού περάσετε το πλακόστρωτο του Πικιώνη και όσο ανεβαίνετε προς την Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
…Έξω από το θέατρο, με την συγκλονιστικότερη πανοραμική θέα στα φώτα της πόλης. Για έξτρα απομόνωση και ακόμα πιο αφ’ υψηλού θέα, ή αν δεν βρείτε πεζούλι στο πλάτωμα του θεάτρου ελεύθερο, ανηφορίστε προς το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου.
Με προσοχή, γιατί τα βραχάκια γλιστράνε, αλλά και με τέλεια θέα στην Ακρόπολη, την Αγορά και το μεγαλειώδες χάος της Αθήνας που απλώνεται κάτω από τα πόδια σας. Στα σκαλάκια του φτάνετε είτε από την Αποστόλου Παύλου στο Θησείο, είτε συνεχίζοντας ευθεία την οδό Θεωρίας, ερχόμενοι από την Πλάκα προς τα Προπύλαια (την είσοδο) της Ακρόπολης.
…Κατά κανόνα, με soundtrack τις μελωδίες κάποιου πλανόδιου μουσικού που έχει πιάσει θέση στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Διαλέγετε σημείο, ανάλογα με το πόσο ημίφως (όσο πιο κοντά στο Ηρώδειο, τόσο πιο φωτεινά) και πόσο πράσινο θέλετε.
Ακόμα πιο ήσυχα, ακόμα πιο ρομαντικά, με εξίσου όμορφη (αν και λίγο πιο μακρινή) θέα στην φωτισμένη Ακρόπολη και το υπέροχο νεοκλασικό του Συλλόγου Αρχαιολόγων. Πιάνετε θέση στα παγκάκια κι απολαμβάνετε ονειρική ησυχία, στον πεζόδρομο που ενώνει το Θησείο με το Γκάζι, περνώντας μπροστά από τον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού.
Δέκα μόνο χιλιόμετρα από το κέντρο, απλώνεται μια αμμουδιά ιδανική για τις βραδινές βουτιές μας. Το νησάκι απέναντι από την παραλία, στο οποίο φτάνετε εύκολα ακόμα και περπατώντας μέσα στο νερό, είναι άνετα σκαρφαλώσιμο, κι ενδείκνυται για έξτρα απομόνωση στην πίσω πλευρά του, αν πετύχετε πολυκοσμία στην παραλία.
…Ή αν τα βράχια δεν είναι το φόρτε σας, στα παγκάκια και τα πεζούλια ακριβώς από πάνω, στην μεγάλη παραλιακή περαντζάδα που ενώνει την Πειραϊκή με το Πασαλιμάνι και την Καστέλλα, με θέα στα κότερα, την θάλασσα και τα φώτα ολόκληρης της αττικής ακτογραμμής. Αν θέλετε μεν θάλασσα, αλλά φοβάστε τα στραβοπατήματα νυχτιάτικα στα βράχια, η πλαζ της Φρεαττύδας (η είσοδος της οποίας βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην ομώνυμη στάση «Πλαζ» του λεωφορείου) είναι η λύση σας.
Χωρίς θέα, αλλά με ησυχία, στο αστικό περιβάλλον που κάποιοι από εμάς αγαπούν, συνδυασμένο με δεντράκια και ατμόσφαιρα καλοκαιριού στην πόλη. Για παρέα, στα σκαλάκια της Τσιμισκή και της Ισαύρων, για περισσότερη απομόνωση στην «πίσω» πλευρά, στα σκαλάκια γύρω από την Καλλιδρομίου.
Αν είχαμε πολλά λεφτά, κάθε βράδυ του Αυγούστου θα μας έβρισκε και σε άλλο μπητσόμπαρο/ κοκτεϊλάδικο/ μπαράκι με θέα Ακρόπολη. Και τώρα που δεν έχουμε, θα κάτσουμε τα μισά βράδια μέσα; Όχι βέβαια. Θα πάρουμε μπυρίτσες από το περίπτερο –ή από το σούπερ μάρκετ, στις έξι η μία δώρο– και θα αράξουμε σε ακρογιάλια και πεζούλια να χαζεύουμε το αυγουστιάτικο φεγγάρι. Γιατί η φτώχεια θέλει καλοπέραση, κυρίως τα καλοκαίρια.
Στο πλακόστρωτο του Πικιώνη
Με soundtrack τα τριζόνια, κάτω από τα δέντρα του λόφου του Φιλοπάππου, στα παγκάκια-καναπεδάκια που στολίζουν το ωραιότερο πλακόστρωτο της Αθήνας. Τόσο κοντά, και ταυτόχρονα τόσο μακριά στην βοή της Αποστόλου Παύλου.
Στα πεζούλια της Αποστόλου Παύλου
Αν δεν θέλετε και απόλυτη ερημιά –επειδή ας πούμε ρομαντζάρετε με το αμόρε– τα πεζούλια ενός από τους ωραιότερους πεζόδρομους της Αθήνας απολαμβάνουν φοβερή θέα στην φωτισμένη Ακρόπολη από τη μια και την πιο ζωντανή περαντζάδα της Αθήνας από την άλλη. Κι ένα tip αν επιμένετε για όσο το δυνατόν λιγότερη πολυκοσμία: ο κόσμος στα πεζούλια αραιώνει αφού περάσετε το πλακόστρωτο του Πικιώνη και όσο ανεβαίνετε προς την Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
Στα πεζούλια του Λυκαβηττού
…Έξω από το θέατρο, με την συγκλονιστικότερη πανοραμική θέα στα φώτα της πόλης. Για έξτρα απομόνωση και ακόμα πιο αφ’ υψηλού θέα, ή αν δεν βρείτε πεζούλι στο πλάτωμα του θεάτρου ελεύθερο, ανηφορίστε προς το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου.
Στον Άρειο Πάγο
Με προσοχή, γιατί τα βραχάκια γλιστράνε, αλλά και με τέλεια θέα στην Ακρόπολη, την Αγορά και το μεγαλειώδες χάος της Αθήνας που απλώνεται κάτω από τα πόδια σας. Στα σκαλάκια του φτάνετε είτε από την Αποστόλου Παύλου στο Θησείο, είτε συνεχίζοντας ευθεία την οδό Θεωρίας, ερχόμενοι από την Πλάκα προς τα Προπύλαια (την είσοδο) της Ακρόπολης.
Στα σκαλιά του Ηρωδείου
…Κατά κανόνα, με soundtrack τις μελωδίες κάποιου πλανόδιου μουσικού που έχει πιάσει θέση στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Διαλέγετε σημείο, ανάλογα με το πόσο ημίφως (όσο πιο κοντά στο Ηρώδειο, τόσο πιο φωτεινά) και πόσο πράσινο θέλετε.
Στην «κάτω» Ερμού
Ακόμα πιο ήσυχα, ακόμα πιο ρομαντικά, με εξίσου όμορφη (αν και λίγο πιο μακρινή) θέα στην φωτισμένη Ακρόπολη και το υπέροχο νεοκλασικό του Συλλόγου Αρχαιολόγων. Πιάνετε θέση στα παγκάκια κι απολαμβάνετε ονειρική ησυχία, στον πεζόδρομο που ενώνει το Θησείο με το Γκάζι, περνώντας μπροστά από τον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού.
Στο Καβούρι
Δέκα μόνο χιλιόμετρα από το κέντρο, απλώνεται μια αμμουδιά ιδανική για τις βραδινές βουτιές μας. Το νησάκι απέναντι από την παραλία, στο οποίο φτάνετε εύκολα ακόμα και περπατώντας μέσα στο νερό, είναι άνετα σκαρφαλώσιμο, κι ενδείκνυται για έξτρα απομόνωση στην πίσω πλευρά του, αν πετύχετε πολυκοσμία στην παραλία.
Στα βράχια της Πειραϊκής
…Ή αν τα βράχια δεν είναι το φόρτε σας, στα παγκάκια και τα πεζούλια ακριβώς από πάνω, στην μεγάλη παραλιακή περαντζάδα που ενώνει την Πειραϊκή με το Πασαλιμάνι και την Καστέλλα, με θέα στα κότερα, την θάλασσα και τα φώτα ολόκληρης της αττικής ακτογραμμής. Αν θέλετε μεν θάλασσα, αλλά φοβάστε τα στραβοπατήματα νυχτιάτικα στα βράχια, η πλαζ της Φρεαττύδας (η είσοδος της οποίας βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην ομώνυμη στάση «Πλαζ» του λεωφορείου) είναι η λύση σας.
Στα σκαλάκια του Στρέφη
Χωρίς θέα, αλλά με ησυχία, στο αστικό περιβάλλον που κάποιοι από εμάς αγαπούν, συνδυασμένο με δεντράκια και ατμόσφαιρα καλοκαιριού στην πόλη. Για παρέα, στα σκαλάκια της Τσιμισκή και της Ισαύρων, για περισσότερη απομόνωση στην «πίσω» πλευρά, στα σκαλάκια γύρω από την Καλλιδρομίου.
