Πέντε βόλτες μαγικές, κάτω από το φως του φεγγαριού, σε πλακόστρωτα δρομάκια, με θέα την φωτισμένη Ακρόπολη. Γιατί η Αθήνα είναι έρωτας.
Παλαιότερο των 360 ημερών
της Ηρώς Κουνάδη
Τι κάνει μια πόλη ρομαντική; Κατά βάση, ναι, αυτό που σκεφτήκατε: Ο άνθρωπος με τον οποίο την περπατάς. Και η διάθεσή σου. Αλλά και τα μισοφωτισμένα πλακόστρωτα, τα στολισμένα με παλιά αρχοντικά, οι νοσταλγικές μουσικές που παίζουν πλανόδιοι μουσικοί κάτω από ανθισμένα δέντρα στις άκρες πεζοδρόμων, η Ιστορία χιλιετιών που σου θυμίζουν γωνιές, μνημεία και κτίρια που αντανακλούν το φως του φεγγαριού εδώ και αιώνες. Δεν ξέρουμε αν χρειάζεστε εμάς για να σας το θυμίσουμε, αλλά η Αθήνα τα έχει όλα αυτά. Κι έχουμε πέντε ρομαντικές διαδρομές για να το αποδείξουμε.
Η Διονυσίου Αρεοπαγίτου - Αποστόλου Παύλου
Δεν είναι τυχαία η πρώτη βόλτα που μας έρχεται στο μυαλό όταν μιλάμε για ρομάντζο α λα αθηναϊκά. Οι δύο ωραιότεροι πεζόδρομοι της Αθήνας απολαμβάνουν αδιάλειπτη θέα στη φωτισμένη Ακρόπολη, πλημμυρίζουν μουσικές κάθε βράδυ, φωτίζονται ακριβώς όσο χρειάζεται για να δημιουργούν ατμόσφαιρα μεν, να βλέπεις και πού πατάς δε.
Εμείς προτείνουμε να ξεκινήσετε από του Μακρυγιάννη και να κατηφορίσετε προς το Θησείο (αντί για την ανάποδη διαδρομή που κάνει ο περισσότερος κόσμος) γιατί ξέρουμε ότι ο –έστω ελαφρά– ανηφορικός δρόμος δεν κάνει καλό συνδυασμό με την κομμένη ανάσα των πρώτων ραντεβού. Και, αν δεν θέλετε να καταλήξετε στη βοή των café του Θησείου και χαλάσετε το ρομαντικό σας σκηνικό, μπορείτε να ξεστρατίσετε, στο σημείο που τελειώνει η Διονυσίου Αρεοπαγίτου, προς το πλακόστρωτο του Πικιώνη, και να πιάσετε ένα από τα πέτρινα παγκάκια κάτω από τα δέντρα που στολίζουν τους πρόποδες του Φιλοπάππου.
Τα Αναφιώτικα
Πιθανότατα το πιο ρομαντικό, και σαφώς ένα από τα πιο ήσυχα σημεία της Αθήνας. Ειδικά την ώρα που αρχίζει να σκοτεινιάζει, όταν ο κόσμος που ανηφορίζει την Θέσπιδος και εν συνεχεία τα σκαλάκια πλάι στον Άη-Γιώργη του Βράχου αραιώνει, η κυκλαδίτικη γαλήνη της γειτονιάς, σε συνδυασμό με τον ατμοσφαιρικό (βλέπε χαμηλό) φωτισμό της, εμπνέουν κουβέντες από εκείνες που γίνονται μόνο χαμηλόφωνα.
Έχουμε κι ένα μυστικό: Δίπλα στο σπιτάκι με τον αριθμό 34 (τα Αναφιώτικα δεν έχουν οδούς, μόνο αριθμούς έξω από τα εξήντα συνολικά κτίρια τους) βρίσκεται το μοναδικό σημείο-με-θέα στη γειτονιά: ένα χαμηλό πεζούλι απ’ όπου βλέπετε τα φώτα της πόλης να απλώνονται στα πόδια σας, και τον φωτισμένο βράχο του Λυκαβηττού απέναντι.
Το Μετς
Λιλιπούτειοι πεζόδρομοι γεμάτοι χρωματιστά νεοκλασικά, πέτρινα σκαλάκια και φουντωτές νεραντζιές, μυστικά παρκάκια, τζαζ στέκια και… θέα Ακρόπολη από κάθε πιθανή και απίθανη γωνιά. Το Μετς είναι, κατά την ταπεινή μας άποψη, η ρομαντικότερη γειτονιά της Αθήνας εκτός ιστορικού κέντρου. Ξεκινήστε από την αρχοντική Μάρκου Μουσούρου, με τα εντυπωσιακά νεοκλασικά της, και αφήστε το ένστικτο σας να σας οδηγήσει σε μικρά δρομάκια, χαριτωμένους πεζόδρομους και πέτρινα σκαλάκια που ανεβοκατεβαίνουν τον λόφο του Λογγίνου, μέχρι να καταλήξουν στο παρκάκι στην κορυφή του.
Απείρως πιο ήσυχος από το «επάνω» κομμάτι της, ο πεζόδρομος που ξεκινά από το αμαξοστάσιο του ΗΛΠΑΠ στο Γκάζι και καταλήγει στο Θησείο έχει για μόνιμο background την φωτισμένη Ακρόπολη, περνά δίπλα από τον πιο ατμοσφαιρικό αρχαιολογικό χώρο της πόλης, τον Κεραμεικό, και φιλοξενεί εδώ κι εκεί πλανόδιους μουσικούς και αυτοσχέδιες μιλόνγκες –βραδιές τάνγκο, με τον κόσμο να χορεύει στο δρόμο. Είναι, επίσης, ένας από τους λίγους αθηναϊκούς πεζόδρομους που απολαμβάνουν θέα σε… ανοιχτό ορίζοντα, ενώ ο εξαιρετικά χαμηλός φωτισμός του εγγυάται την επίσης δυσεύρετη θέα σε έναστρο ουρανό. Χτιστά παγκάκια και πεζούλια απέναντι από κουκλίστικα νεοκλασικά όπως αυτό της Ένωσης Αρχαιολόγων, εξασφαλίζουν τις απαραίτητες στάσεις με θέα Ακρόπολη.
Η Πλάκα
Μπορεί τις κοσμοπλημμυρισμένες Κυδαθηναίων και Αδριανού ρομαντικές ακριβώς να μην τις λες, δεν ισχύει όμως το ίδιο για τα κρυφά «πίσω» δρομάκια και τα μυστικά πλατειάκια της. Ανηφορίστε από την οδό Πανός, μπροστά από την Ρωμαϊκή Αγορά, για να ξεκινήσετε από τα «ψηλά», με πανοραμική θέα στην πόλη, πριν κατηφορίσετε προς τα ήσυχα δρομάκια Ανδοκίδου, Επιχάρμου, Θέσπιδος και Ραγκαβά, για να καταλήξετε στο σκιερό καφενεδάκι του Γλυκύ, στο τέρμα της οδού Αγγέλου Γέροντα.