Τα 10 ωραιότερα μέρη στη Θεσσαλονίκη

του Γιώργου Κόκουβα

Απολαμβάνουμε τη συγκλονιστική θέα από τα ουζερί των Κάστρων. Ακούμε τον ήχο του νερού στα ολοκαίνουρια πάρκα της παραλίας. Πιάνουμε στον αέρα τη μυρωδιά του καφέ περνώντας από τον πεζόδρομο της Ζεύξιδος. Ξαπλώνουμε στην προβλήτα του λιμανιού και ατενίζουμε τον Λευκό Πύργο απέναντι.

Με άλλα λόγια, βρισκόμαστε στη Θεσσαλονίκη και παίρνουμε με τη σειρά τα αγαπημένα μας μέρη στην πόλη. Και επειδή θέλουμε να είμαστε –όσο μπορούμε, σε μια πόλη που προκαλεί τόσο έντονα συναισθήματα- αντικειμενικοί, αφού διαβάσετε το παρακάτω top 10, σας καλούμε να μας αποκαλύψετε και τα δικά σας αγαπημένα μέρη στην Θεσσαλονίκη.

*Τα Κάστρα


Έχει μια ιδιαίτερη αίσθηση το Επταπύργιο με τα Κάστρα που «στεφανώνουν» το κέντρο της πόλης. Μια αίσθηση μεγαλείου που σε συνοδεύει ακόμη κι αν δεν κάνεις τίποτα άλλο παρά να κάθεσαι με ένα κουτάκι μπύρα πάνω στις ιστορικές πέτρες της θεσσαλονικιώτικης ακρόπολης κοντά στο Γεντί Κουλέ, ατενίζοντας τη συγκλονιστική θέα της πόλης μέχρι τον Θερμαϊκό. Αν πάλι η θέα δεν σας «κάθεται» καλά ξεροσφύρι, τα ουζερί στο «μπαλκόνι» της πιάτσας του Αγίου Παύλου αναλαμβάνουν να ικανοποιήσουν την όρεξή σας, χωρίς να χάσετε οπτική επαφή με το υπέροχο τοπίο που απλώνεται από κάτω.

*Η οδός Ζεύξιδος

Αν υπάρχει μια πιάτσα στο κέντρο της πόλης που ανταποκρίνεται στις προσταγές του «see and be seen» αυτή είναι ο πεζόδρομος της Ζεύξιδος με τα café στη σειρά που ποτέ δεν σταματούν να σφύζουν από ζωή, να ξανακάνουν φοιτητή όποιον περνά από εκεί, να φιλοξενούν κάθε «τρέλα» της πιο δημιουργικής πλευράς της πόλης, από τον περίπατο των γυμνιστών μέχρι τις εκθέσεις φωτογραφίας και την νέα τάση της «μπύρας στα πεζούλια». Ποια βόλτα στο κέντρο άλλωστε δεν περνά από το πλακόστρωτο της Ικτίνου και μέσα από το δροσερό στενάκι της Ζεύξιδος;

*Ο Λευκός Πύργος


Η κλασικότερη βόλτα της παραλιακής ξεκινά από τη σκιά του Λευκού Πύργου, όπου μπορείς να μπλέξεις με τους τουρίστες, να καθίσεις στο γρασίδι γύρω από το σύμβολο της πόλης και να περιμένεις μέχρι τη δύση του ήλιου, που «χάνεται» απέναντι, μέσα στο βιομηχανικό σκηνικό του λιμανιού. Και φυσικά το καλοκαίρι, η βόλτα φτάνει μέχρι τα καράβια-bar που κάνουν έναν μικρό γύρο του Θερμαϊκού για ποτό στο κατάστρωμα. Στην πραγματικότητα, προτιμάμε να μένουμε στο λιμάνι και να τα παρακολουθούμε να πηγαινοέρχονται, με hot dog από την διπλανή καντίνα και μουσική υπόκρουση τις φοιτητικές παρέες με τις κιθάρες μέχρι τα ξημερώματα.

*Η Νέα Παραλία


Τα πάρκα του παραλιακού τόξου της Θεσσαλονίκης αυξάνονται και πληθύνονται – ήδη το νέο πράσινο τμήμα από το Βασιλικό Θέατρο μέχρι τον Ναυτικό Όμιλο ετοιμάζεται πυρετωδώς για να δοθεί στο κοινό. Δικό μας αγαπημένο είναι το Πάρκο του Ήχου, με τα ψηλά δέντρα, τις καλαμιές, τις υδάτινες επιφάνειες και το γρασίδι που ενδείκνυται για πικ νικ… με άρωμα γιασεμιού. Οι κήποι των ρόδων, της μνήμης, του νερού και της μουσικής ολοκληρώνουν το ειδυλλιακό σκηνικό που θυμίζει παραθαλάσσια περαντζάδα ευρωπαϊκής μητρόπολης, στην άκρη της οποίας πεζοί, ποδηλάτες και αθλητές μοιράζονται τον άνετο πεζόδρομο.

*Η πλατεία Αριστοτέλους


Το κορυφαίο σημείο συνάντησης αποτελεί και σύμβολο επανεκκίνησης της πόλης, μετά την μεγάλη πυρκαγιά στις αρχές του περασμένου αιώνα. Σχεδιασμένη από τον Ερνέστο Εμπράρ, μία από τις μεγαλύτερες πλατείες της χώρας μας δίνει την αίσθηση πως βρισκόμαστε στην καρδιά της Θεσσαλονίκης και συγκεντρώνει δεκάδες μικρά αγαπημένα χαρακτηριστικά που εμπνέουν συνήθειες και ιεροτελεστίες: Τα ραντεβού στο άγαλμα του Βενιζέλου ή στο ρολόι των λουλουδιών, το τσιμπολόγημα μιας φέτας τσουρεκιού κάστανο από τον Τερκενλή της Τσιμισκή, η φωνή του σαλεπιτζή που συνεχίζει σταθερά το «έργο» του στο πεζοδρόμιο, τα παιδικά μπαλόνια στο κάτω μέρος της πλατείας, και η αίσθηση ιστορικής συνέχειας που δίνει η ρωμαϊκή αγορά στο πάνω μέρος, είναι πράγματα που κανένας θεσσαλονικιός δεν θα άλλαζε στην καθημερινότητά του για τίποτα στον κόσμο.

*Το λιμάνι

Αν δεν μας ήταν αρκετό το γεγονός ότι εδώ περνάμε δέκα ολόκληρες ημέρες κάθε Νοέμβριο για χάρη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, αν δεν μας έφταναν τα επικά πάρτι στην Αποθήκη Γ ή τα κοκτέιλ με θέα την υπόλοιπη Θεσσαλονίκη, αν δεν το αγαπούσαμε για το Μουσείο Φωτογραφίας με τις ωραίες εκθέσεις και το υπέροχο café του, τότε έχουμε πια έναν επιπλέον λόγο: Η αναμόρφωση του προαυλίου του, με τις μεγάλες ξύλινες «ξαπλώστρες» που κοιτάζουν προς τον Λευκό Πύργο μας κάνουν να θέλουμε να… ρίξουμε άγκυρα στην πρώτη προβλήτα του ΟΛΘ.

*Τα Λαδάδικα


Η περιοχή των Λαδάδικων, προς μεγάλη μας χαρά, απέκτησε και πάλι ζωή. Μακριά από τις υπερβολές του παρελθόντος, αλλά και αυτές του παρόντος στην περίπτωση της πιάτσας Συγγρού-Βαλαωρίτου που «κάηκε» γρήγορα, τα εναλλακτικά μεζεδοπωλεία έχουν δώσει νέα ώθηση στις γραφικές πλακόστρωτες πλατείες, οι live μουσικές βρήκαν πάλι τον χώρο τους, ενώ η διαδρομή από το κέντρο προς τα Λαδάδικα δίνει στον επισκέπτη την ευκαιρία να ανακαλύψει κι άλλα γοητευτικά μέρη, όπως την στοά Μοδιάνο και το Καπάνι, τις παλιές αγορές της πόλης που διατηρούν ακόμη κάτι από το παλιό εβραϊκό μεγαλείο, ανάμεσα σε αρχοντικά κτίρια με νοσταλγικές προσόψεις.

*Η Άνω Πόλη


Σαν ένα μικρό παραδοσιακό χωριό μέσα στην Θεσσαλονίκη, η Άνω Πόλη με τα ανηφορικά καλντερίμια της και τα ανθισμένα σκαλάκια μας «γαργαλάει» μόνιμα να αψηφήσουμε το λαχάνιασμα που προϋποθέτει η ανάβαση ως εκεί και να επιχειρήσουμε περιπάτους ανάμεσα στα υπέροχα σπίτια, τα αρχαιολογικά ευρήματα, τα τείχη και τα βυζαντινά μνημεία. Περισσότερο από καθετί εντυπωσιάζει η απλότητα και η ομορφιά της λαϊκής μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής που διασώζεται ατόφια, λίγα μόλις βήματα από το κέντρο. Αγαπημένο σημείο της Άνω Πόλης, το Τσινάρι, με τα ωραία του ουζερί, τους κρυφούς κήπους και την ανατολίτικη αύρα.

*Μπιτ Παζάρ


Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει κάθε φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, μετά την Καμάρα όπου δίνει τα πρώτα ραντεβού του, είναι ο «ναός» της οινοποσίας, τα μαγαζάκια στην νοσταλγική στοά του Μπιτ Παζάρ. Η περίκλειστη πλατεία με τις έξι στοές, τις γκαλερί και τα παλαιοπωλεία φέρνει προσφυγικό αέρα, που συνοδεύει τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης ακόμη και πολύ μετά την «λήξη» της φοιτητικής τους ιδιότητας. Η νέα πιάτσα που διαμορφώνεται στην πάνω έξοδο της προσφυγικής αγοράς, στην οδό Ολύμπου, με τα μεζεδοπωλεία, τα art café, τις μπυραρίες και τα bistro μας δίνουν ακόμη περισσότερες αφορμές να ανηφορίσουμε.

*Η Νέα Κρήνη


Αφήνουμε πίσω μας τα θορυβώδη μπαράκια της παραλιακής της Νέας Κρήνης και φτάνουμε στο πραγματικά όμορφο σημείο της: Εκεί, στην προβλήτα με το άφθονο πράσινο, που προσφέρεται για πικ νικ και άραγμα με soundtrack τον ήχο της θάλασσας. Κι αν θέλετε βόλτα, συνεχίστε με τα πόδια, περάστε το δάσος από τα κατάρτια στην μαρίνα και καθίστε στο πεζούλι του κάτασπρου ξωκλησιού της Παναγίας, για να ακούσετε τους παφλασμούς με ακόμη περισσότερη ησυχία.

Ποια είναι τα δικά σας αγαπημένα μέρη στην Θεσσαλονίκη; Περιμένουμε τις προτάσεις σας στο κάτω μέρος του δημοσιεύματος.