Βόλτα στην Αθήνα: Μια ανοιξιάτικη Κυριακή στο κέντρο
Ανθισμένα παρτέρια στον Εθνικό Κήπο, νεραντζιές στις γειτονιές, φούξια μπουκαμβίλιες στην Πλάκα. Φωτογραφίες από μια ανοιξιάτικη Κυριακή στην Αθήνα.
Κείμενο: Ηρώ Κουνάδη
Φωτογραφίες: Γιώργος Κόκουβας - Ηρώ Κουνάδη
«Χειμώνας είναι αν έτσι αισθάνεστε» έλεγε μια παλιά διαφήμιση γνωστής ελληνικής μπύρας. Λίγο παραφρασμένη, η παραπάνω διαπίστωση θα μπορούσε να ισχύει για πολλές εποχές και καταστάσεις: Για κάθε Αθηναίο που θα σπεύσει να σας πει ότι άνοιξη βλέπεις μόνο έξω από τα όρια του δακτυλίου, υπάρχει ένα λουλουδιασμένο παρτέρι στον Εθνικό Κήπο, μία φούξια μπουκαμβίλια στον τοίχο ενός νεοκλασικού στην Πλάκα, μια σειρά φουντωτές νεραντζιές σε ένα δρομάκι στου Γκύζη, μια ολάνθιστη αυλή στο Κουκάκι. Η άνοιξη, όπως και ο έρωτας, δεν κρύβεται, με όσο τσιμέντο κι αν την πλαισιώσεις. Το διαπιστώνεις σε κάθε βόλτα στην Αθήνα κάποιο ηλιόλουστο μεσημέρι ή απογευματάκι Κυριακής.
Η άνοιξη στην Αθήνα έχει τις δικές της μυρωδιές: εκείνες που αναδίδουν οι ανθισμένες νεραντζιές μια Κυριακή απόγευμα που κατεβαίνεις με το ποδήλατο (ή με τα πόδια, οι λιγότερο τολμηροί) την Βασιλίσσης Σοφίας. Έχει, επίσης, τα δικά της χρώματα: το ροζ της πανταχού παρούσας κουτσουπιάς που ό,τι στερείται σε όνομα το αναπληρώνει σε ομορφιά, και το μοβ της πιο ασυνήθιστης τζακαράντας, που γεμίζει αυτές τις μέρες, και προς το τέλος του Μαΐου, την Αθηνάς και το Πεδίο του Άρεως με τα χαρακτηριστικά ανθάκια της.
Η άνοιξη στην Αθήνα έχει τους δικούς της ήχους: τα κελαηδίσματα των πουλιών που σε ξαφνιάζουν εκεί που ανηφορίζεις τα Αναφιώτικα, έτη φωτός μακριά από την βοή του κέντρου, ή την ώρα που χαζεύεις την θέα από ένα παγκάκι στο λόφο πάνω από το Μετς.
Στον επόμενο που θα σας πει ότι η Αθήνα είναι μια πόλη χωρίς εποχές, άσχημη και γκρίζα από τα τσιμέντα, μην του δείξετε αυτό εδώ το photo gallery. Κλείστε του ραντεβού στην είσοδο του Εθνικού Κήπου, στα σκαλάκια πλάι στον Άι Γιώργη της Πλάκας, εκεί που ξεκινούν τα Αναφιώτικα, ή στο πλακόστρωτο του Πικιώνη εκεί που ανηφορίζει προς την Πνύκα. Γιατί, όπως σοφά έλεγε κι εκείνο το graffiti σε κάποιο τοίχο, την ομορφιά δεν την βλέπεις αν δεν αφήσεις το Facebook για να πας βόλτα. Ούτε αν η μόνη σου διαδρομή στην πόλη είναι αυτή που κάνεις από το σπίτι προς το γραφείο μέσω της Κηφισίας, θα συμπληρώσουμε εμείς.
Φωτογραφίες: Γιώργος Κόκουβας - Ηρώ Κουνάδη
«Χειμώνας είναι αν έτσι αισθάνεστε» έλεγε μια παλιά διαφήμιση γνωστής ελληνικής μπύρας. Λίγο παραφρασμένη, η παραπάνω διαπίστωση θα μπορούσε να ισχύει για πολλές εποχές και καταστάσεις: Για κάθε Αθηναίο που θα σπεύσει να σας πει ότι άνοιξη βλέπεις μόνο έξω από τα όρια του δακτυλίου, υπάρχει ένα λουλουδιασμένο παρτέρι στον Εθνικό Κήπο, μία φούξια μπουκαμβίλια στον τοίχο ενός νεοκλασικού στην Πλάκα, μια σειρά φουντωτές νεραντζιές σε ένα δρομάκι στου Γκύζη, μια ολάνθιστη αυλή στο Κουκάκι. Η άνοιξη, όπως και ο έρωτας, δεν κρύβεται, με όσο τσιμέντο κι αν την πλαισιώσεις. Το διαπιστώνεις σε κάθε βόλτα στην Αθήνα κάποιο ηλιόλουστο μεσημέρι ή απογευματάκι Κυριακής.
Η άνοιξη στην Αθήνα έχει τις δικές της μυρωδιές: εκείνες που αναδίδουν οι ανθισμένες νεραντζιές μια Κυριακή απόγευμα που κατεβαίνεις με το ποδήλατο (ή με τα πόδια, οι λιγότερο τολμηροί) την Βασιλίσσης Σοφίας. Έχει, επίσης, τα δικά της χρώματα: το ροζ της πανταχού παρούσας κουτσουπιάς που ό,τι στερείται σε όνομα το αναπληρώνει σε ομορφιά, και το μοβ της πιο ασυνήθιστης τζακαράντας, που γεμίζει αυτές τις μέρες, και προς το τέλος του Μαΐου, την Αθηνάς και το Πεδίο του Άρεως με τα χαρακτηριστικά ανθάκια της.
Η άνοιξη στην Αθήνα έχει τους δικούς της ήχους: τα κελαηδίσματα των πουλιών που σε ξαφνιάζουν εκεί που ανηφορίζεις τα Αναφιώτικα, έτη φωτός μακριά από την βοή του κέντρου, ή την ώρα που χαζεύεις την θέα από ένα παγκάκι στο λόφο πάνω από το Μετς.
Στον επόμενο που θα σας πει ότι η Αθήνα είναι μια πόλη χωρίς εποχές, άσχημη και γκρίζα από τα τσιμέντα, μην του δείξετε αυτό εδώ το photo gallery. Κλείστε του ραντεβού στην είσοδο του Εθνικού Κήπου, στα σκαλάκια πλάι στον Άι Γιώργη της Πλάκας, εκεί που ξεκινούν τα Αναφιώτικα, ή στο πλακόστρωτο του Πικιώνη εκεί που ανηφορίζει προς την Πνύκα. Γιατί, όπως σοφά έλεγε κι εκείνο το graffiti σε κάποιο τοίχο, την ομορφιά δεν την βλέπεις αν δεν αφήσεις το Facebook για να πας βόλτα. Ούτε αν η μόνη σου διαδρομή στην πόλη είναι αυτή που κάνεις από το σπίτι προς το γραφείο μέσω της Κηφισίας, θα συμπληρώσουμε εμείς.
