Πού θα μας βρει η δύση αυτό το Σάββατο;
Είναι ένα Σάββατο αβέβαιο, ένα Σάββατο που λέμε να πάμε για μια βόλτα και να γυρίσουμε πολύ αργά...
Οι εποχές που ζούμε είναι τόσο περίεργες. Μια δεν ξέρουμε αν θα μπορούμε να βγούμε από το σπίτι, μια κάνουμε πλάνα. Και να 'σου που σκάνε από εδώ και από εκεί άτομα να μπαίνουν οικειοθελώς σε καραντίνα επειδή ήρθαν σε επαφή με κρούσμα. Και είναι παράξενες οι εποχές που ζούμε, αλήθεια.
Γι' αυτό και λέμε αυτό το Σάββατο να το ζήσουμε λίγο πιο εσωστρεφώς. Να περπατήσουμε και να σκεφτούμε, και ίσως να περπατήσουμε μέχρι να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε. Επειδή, εκτός από πανδημία, ζούμε και τις τελευταίες ήσυχες μέρες του αθηναϊκού καλοκαιριού. Θέλουμε να απολαύσουμε τους δρόμους και τα πάρκα της όσο είναι ακόμα σχετικά ήρεμα.
Γι' αυτό ξεκινάμε την βόλτα μας νωρίς το μεσημεράκι, με καφέ στο χέρι και μια βόλτα στο Ζάππειο. Θέλουμε πράσινο, θέλουμε να δούμε και λίγο κόσμο παραπάνω για να γίνει αυτό το νοητό δούναι και λαβείν ενέργειας - που, σε περίπτωση δεύτερου lockdown, άντε να το ξαναβρείς.
Επειδή θα πεινάσουμε σίγουρα, αλλά και επειδή είμαστε στην περιοχή, το μεσημεριανό μας θέλουμε να είναι κάτι comfort, και τίποτα δεν είναι πιο comfort στο κέντρο από το New York Sandwiches. Ζουμερά μπιφτέκια, τραγανές πατάτες, αλλά και πολύ νόστιμες χορτοφαγικές επιλογές. Και αφού φάμε, πιούμε ακόμα έναν καφέ να στρώσουμε και έχουμε γεμίσει τις μπαταρίες μας, κατευθυνόμαστε στην δεύτερη βόλτα μας....
...που είναι στην Καισαριανή. Στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, για την ακρίβεια, που είναι ένα τεράστιο, καταπράσινο πάρκο για να κάνεις βόλτες με τις ώρες. Να κάτσεις και να πεις δυο κουβέντες, ή να χαζέψεις τον κόσμο που βγήκε για τρέξιμο. Το απόγευμα, αργά, όταν όλοι βγάζουν τα σκυλιά τους βόλτα και όλο το πάρκο γεμίζει με χαριτωμένα, μαλλιαρά τερατάκια να τρέχουν πάνω-κάτω, μπορεί να το λες και την πιο ευτυχισμένη γωνιά της Αθήνας.
Στο τέλος, όμως, της ημέρας, θέλουμε να δούμε τον ήλιο να δύει στην θάλασσα. Που σημαίνει ότι θα πάρουμε το σώμα και τις σκέψεις μας και θα λήξουμε αυτό το εσωστρεφές ταξίδι στην πόλη που μας κάνει να αισθανόμαστε ότι όλα θα πάνε καλά - ακόμα και όταν όλα πάνε χάλια - στον νότο της, εκεί που μπορούμε να δούμε νερό.
Και λέμε να περάσουμε μια βόλτα από το πάρκο Φλοίσβου στο Φάληρο. Να κάτσουμε δίπλα στους ψαράδες και τα έφηβα ζευγαράκια που κάνουν γλύκες, και να κοιτάξουμε κι εμείς την θάλασσα. (Εντάξει, κι εδώ παίζουν άπειρα σκυλιά, όταν είμαστε σε παράξενη διάθεση, θέλουμε να έχουμε σκυλιά γύρω μας.)
Και αφού δούμε την δύση, και νιώσουμε μέσα μας αυτό το κάτι συμβολικό και σινεματίκ που συμβαίνει κάθε φορά που ένας άνθρωπος βλέπει την δύση του ηλίου, θα αρχίσουμε σιγά-σιγά να γυρνάμε προς το σπίτι. Ή, αν δεν θέλουμε να γυρίσουμε ακόμα, παίρνουμε μια μπύρα απ' το περίπτερο - που είναι ο καφές της νύχτας, όλοι το ξέρουν αυτό - για να γεμίσουμε ενέργεια και στέλνουμε ένα μήνυμα στην ομαδική με τους φίλους: "Πού να πάμε;"
Γι' αυτό και λέμε αυτό το Σάββατο να το ζήσουμε λίγο πιο εσωστρεφώς. Να περπατήσουμε και να σκεφτούμε, και ίσως να περπατήσουμε μέχρι να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε. Επειδή, εκτός από πανδημία, ζούμε και τις τελευταίες ήσυχες μέρες του αθηναϊκού καλοκαιριού. Θέλουμε να απολαύσουμε τους δρόμους και τα πάρκα της όσο είναι ακόμα σχετικά ήρεμα.
Γι' αυτό ξεκινάμε την βόλτα μας νωρίς το μεσημεράκι, με καφέ στο χέρι και μια βόλτα στο Ζάππειο. Θέλουμε πράσινο, θέλουμε να δούμε και λίγο κόσμο παραπάνω για να γίνει αυτό το νοητό δούναι και λαβείν ενέργειας - που, σε περίπτωση δεύτερου lockdown, άντε να το ξαναβρείς.
Επειδή θα πεινάσουμε σίγουρα, αλλά και επειδή είμαστε στην περιοχή, το μεσημεριανό μας θέλουμε να είναι κάτι comfort, και τίποτα δεν είναι πιο comfort στο κέντρο από το New York Sandwiches. Ζουμερά μπιφτέκια, τραγανές πατάτες, αλλά και πολύ νόστιμες χορτοφαγικές επιλογές. Και αφού φάμε, πιούμε ακόμα έναν καφέ να στρώσουμε και έχουμε γεμίσει τις μπαταρίες μας, κατευθυνόμαστε στην δεύτερη βόλτα μας....
...που είναι στην Καισαριανή. Στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, για την ακρίβεια, που είναι ένα τεράστιο, καταπράσινο πάρκο για να κάνεις βόλτες με τις ώρες. Να κάτσεις και να πεις δυο κουβέντες, ή να χαζέψεις τον κόσμο που βγήκε για τρέξιμο. Το απόγευμα, αργά, όταν όλοι βγάζουν τα σκυλιά τους βόλτα και όλο το πάρκο γεμίζει με χαριτωμένα, μαλλιαρά τερατάκια να τρέχουν πάνω-κάτω, μπορεί να το λες και την πιο ευτυχισμένη γωνιά της Αθήνας.
Στο τέλος, όμως, της ημέρας, θέλουμε να δούμε τον ήλιο να δύει στην θάλασσα. Που σημαίνει ότι θα πάρουμε το σώμα και τις σκέψεις μας και θα λήξουμε αυτό το εσωστρεφές ταξίδι στην πόλη που μας κάνει να αισθανόμαστε ότι όλα θα πάνε καλά - ακόμα και όταν όλα πάνε χάλια - στον νότο της, εκεί που μπορούμε να δούμε νερό.
Και λέμε να περάσουμε μια βόλτα από το πάρκο Φλοίσβου στο Φάληρο. Να κάτσουμε δίπλα στους ψαράδες και τα έφηβα ζευγαράκια που κάνουν γλύκες, και να κοιτάξουμε κι εμείς την θάλασσα. (Εντάξει, κι εδώ παίζουν άπειρα σκυλιά, όταν είμαστε σε παράξενη διάθεση, θέλουμε να έχουμε σκυλιά γύρω μας.)
Και αφού δούμε την δύση, και νιώσουμε μέσα μας αυτό το κάτι συμβολικό και σινεματίκ που συμβαίνει κάθε φορά που ένας άνθρωπος βλέπει την δύση του ηλίου, θα αρχίσουμε σιγά-σιγά να γυρνάμε προς το σπίτι. Ή, αν δεν θέλουμε να γυρίσουμε ακόμα, παίρνουμε μια μπύρα απ' το περίπτερο - που είναι ο καφές της νύχτας, όλοι το ξέρουν αυτό - για να γεμίσουμε ενέργεια και στέλνουμε ένα μήνυμα στην ομαδική με τους φίλους: "Πού να πάμε;"
