Οι βόλτες του Σαββάτου έχουν και πάλι νόημα...
Όπως η πόλη αρχίζει σιγά-σιγά να ξαναβρίσκει τους ρυθμούς της, έτσι λέμε κι εμείς να επαναφέρουμε τα Σάββατά μας στα φυσιολογικά.
Έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που κάναμε μεγάλα σχέδια για έξοδο Σαββάτου. Και πού να πηγαίναμε, θα μας πεις. Και τώρα που έληξαν τα αυστηρά μέτρα, που τα μπαράκια άρχισαν πάλι να λειτουργούν, που η πόλη και πάλι τα βράδια του Σαββάτου φοράει τα καλά της και τα λαμπερά της φώτα, αλλά και που τα πρωινά γεμίζει με κόσμο που περπατάει, κοιτάει, πίνει καφέ βιαστικό... Τώρα που γίνονται όλα αυτά, θέλουμε να βγούμε κι εμείς, να γίνουμε ένα με τον κόσμο.
Εντάξει, ναι, δεν το εννοούσαμε αυτό. Τηρούμε τα μέτρα ασφαλείας κανονικότατα. Αλλά ενθουσιαζόμαστε επειδή τα Σάββατά μας επέστρεψαν!
Από νωρίς ξεκινάει το πρόγραμμα. Και λέμε να κατεβούμε στο κέντρο, που μας έλειψε να το βλέπουμε γεμάτο κόσμο. Θέλουμε κάτι παραδοσιακό, λοιπόν, και τι πιο παραδοσιακό από μια βόλτα για βιτρίνες (οκέι, ίσως και λίγα ψώνια) στην Ερμού; Απαραίτητες οι στάσεις κάθε δέκα βήματα για να κάνουμε χάζι και να δώσουμε το κατιτίς μας στους street performers, επειδή χωρίς αυτούς τους ανθρώπους που πετούν κάθε ντροπή από πάνω τους για την τέχνη, ποιος ξέρει πόσοι ντροπαλοί καλλιτέχνες αυτής της πόλης θα φοβούνταν να δημιουργήσουν τώρα... Μερικές φορές είναι καλό να βγάζουμε το καπέλο σ’ αυτούς που το αξίζουν.
Η Ερμού, που λες, είναι μεγάααλη, και θα την περπατήσουμε όλη, για να φτάσουμε μέχρι τα όρια των Πετραλώνων. Στα όρια θα μείνουμε όμως, δεν θα προχωρήσουμε. Επειδή εκεί, κάτω απ’ την γέφυρα, βρίσκεται το Rudu (Ηρακλειδών 70, Αθήνα), που μας έχει λείψει πάρα πολύ, και θέλουμε να κάνουμε μια επίσκεψη για ένα καφεδάκι στα τραπεζάκια που απλώνει έξω απ’ τον μίνιμαλ, στιλάτο χώρο του.
Αφού «στρώσουμε» με το καφεδάκι μας, αφού πούμε τα νέα μας και πάρουμε μια μικρή δόση ευτυχίας, κάνουμε την μεσημεριανή μας σιέστα και ετοιμαζόμαστε, επειδή αυτή η επιστροφή στην κανονικότητα έχει μεγάλη νύχτα μπροστά της.
Και πού αλλού να περάσουμε μια πανηγυρική νύχτα Σαββάτου, χωρίς θέατρα/συναυλίες/σουαρέ με τσέλο στο υπόγειο καλοτεχνίτη κολλητού; Στην Μέκκα του αλκοόλ θα την περάσουμε, την Πρωτογένους. Δεν θα πούμε ονόματα, ελπίζουμε τα λατρεμένα μπαράκια του πιο χιπ δρόμου της Αθήνας να είναι εντάξει με εμάς για μία νύχτα να παίρνουμε μόνο σφηνάκια και να πηδάμε από το ένα τραπέζι στο άλλο, επειδή βλέπουμε για πρώτη φορά μετά από μήνες όλους τους γνωστούς μας.
Και θα τελειώσουμε (αν είμαστε λίγο πιο ξενύχτηδες) αυτή τη βραδιά με το σβήσιμο που της αξίζει. Πεζούλι και κουβέντα μέχρι το πρωί εκεί γύρω από το Handlebar (Μελανθίου 8, τηλ: 211 4093002), λίγο πιο κάτω. Και πίνουμε ένα τελευταίο για τα Σάββατα της Αθήνας, περιμένοντας ανάσταση... σκηνών.
