Καλαθάκια, αποστάσεις ασφαλείας, και φύγαμε να προϋπαντήσουμε στην εξοχή τον πιο παράξενο Μάιο που ζήσαμε ποτέ.
Παλαιότερο των 360 ημερών
Ένα μπουκάλι κρασί. Το ψυγειάκι του κάμπινγκ. Μερικά φρεσκοτηγανισμένα κεφτεδάκια. Ένα ψάθινο καλάθι. Μια καρό κουβερτούλα ή τραπεζομάντηλο, αν θέλεις να το κάνεις έξτρα ινσταγκραμικό. Και τους πιο αγαπημένους σου ανθρώπους. Αυτά είναι, μαζί με τις αποστάσεις ασφαλείας, όλα όσα χρειάζεσαι για το τέλειο πικνίκ στα χρόνια της πανδημίας. Το πού θα πάτε να στρωθείτε, άφησέ το πάνω μας.
Στα παρτέρια του Εθνικού Κήπου, με φόντο τις λιμνούλες με τις πάπιες και τα λουλουδιασμένα ξέφωτα που –μην ακούς τι λένε όσοι έχουν να τον επισκεφθούν από το 2008– είναι αυτή την εποχή στα καλύτερά τους. Ο Εθνικός Κήπος είναι και πάλι ανοιχτός από τις 4 Μαΐου, καθημερινά ως το ηλιοβασίλεμα (γύρω στις 20.00 και κάτι, αν έχεις τόσο καιρό να βγεις από το σπίτι που ¬¬δεν έχεις προσέξει τι ώρα δύει ο ήλιος αυτές τις μέρες).
Στην Ακαδημία Πλάτωνος, που επέστρεψε κι αυτή μαζί με τον Εθνικό Κήπο και τα υπόλοιπα πάρκα του Δήμου Αθηναίων, και είναι ό,τι πρέπει για να στρωθείς στο χορτάρι χωρίς να ανησυχείς για τις αποστάσεις ασφαλείας (φροντίζει γι’ αυτό ο άπλετος χώρος της) αλλά και για να συνδυάσεις το πικνίκ σου με το sightseeing το επιούσιο, εκεί που δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν περπάταγε και αγόρευε ένας από τους επιδραστικότερους φιλοσόφους στην Ιστορία της Ανθρωπότητας.
Στον Υμηττό, ίσως το ευκολότερα προσβάσιμο από τα βουνά της Αθήνας, που διαθέτει εκτός από τέλεια σημεία για πικνίκ με θέα στο μεγαλειώδες χάος της πόλης, και ένα σωρό διαδρομές για να περπατήσουμε και να ξεμουδιάσουμε και λίγο –όλοι το χρειαζόμαστε, μετά από έξι εβδομάδες καραντίνας. Μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα μονοπάτια του έχουμε μαζέψει εδώ ενώ ξέφωτα ιδανικά για πικνίκ θα βρεις στο Δάσος της Καισαριανής και γύρω από τον Πύργο της Ανθούσας.
Στα κτήματα γύρω από τα πρώην βασιλικά ανάκτορα στο Τατόι (ναι, μπορείς, παραμένεις εντός περιφέρειας Αττικής) που όσος κόσμος και αν μαζευτεί, πάλι κοντά μεταξύ μας δεν θα είμαστε –ο χώρος είναι άπλετος, και η φύση αυτή την εποχή μαγική. Οι ευκαιρίες για να περπατήσεις και λίγο, ή και πολύ, δε λείπουν φυσικά ούτε από εδώ, καθώς η Πάρνηθα φημίζεται για τις πεζοπορικές διαδρομές της. Αν θέλεις να εντυπωσιάσεις την παρέα με τις γνώσεις σου εκεί που θα τσιμπολογάτε κεφτεδάκια χαζεύοντας τα ιστορικά μεν, αφημένα στην τύχη τους δε, ανάκτορα, λεπτομέρειες για τα κτίρια και την Ιστορία τους έχει εδώ ο Σύλλογος Φίλων του Τατοΐου, που δίνει χρόνια τώρα τη δική του μάχη για να συντηρηθούν και να αξιοποιηθούν τα κτήματα και τα ανάκτορα.
Στο Δάσος Συγγρού, τα 950 καταπράσινα στρέμματα του οποίου κάνουν την τέλεια αντίθεση με τη βοή της Κηφισίας δίπλα του. Τέλειο, πέρα από πικνίκ στα ξέφωτά του, και για βόλτες και ποδηλατάδες στα χωμάτινα μονοπάτια του, και για sightseeing σε αξιοθέατα-έκπληξη, όπως η πιο παράξενη εκκλησία που έχετε δει στην Αθήνα: Πρόκειται για τη μοναδική (νέο)γοτθικού ρυθμού ορθόδοξη εκκλησία της χώρας, σχεδιασμένη από τον Τσίλερ, κοντά στο επιβλητικό αρχοντικό της οικογένειας Συγγρού. Η είσοδος στο δάσος επιτρέπεται, όπως και στον Εθνικό Κήπο, από την ανατολή ως τη δύση του ήλιου.
Στον λόφο του Φιλοπάππου, και πιο συγκεκριμένα στην Πνύκα, που και άφθονο χώρο έχει, και τέλεια θέα στην Ακρόπολη απολαμβάνει, και μια καθησυχαστική αίσθηση χρονικής συνέχειας δίνει στους ρομαντικότερους εξ ημών. Πριν ή μετά το πικνίκ, εννοείται πως θα ξεστρατίσετε προς το πλακόστρωτο του Πικιώνη, θα σκαρφαλώσετε ως το μνημείο του Γάιου Αντίοχου Φιλόπαππου που έδωσε στον ωραιότερο λόφο της Αθήνας το όνομά του, και θα ανακαλύψετε την άγνωστη εν πολλοίς διαδρομή της αρχαίας Διά Κοίλης Οδού που ξεκινά από τον λόφο των Νυμφών (του Αστεροσκοπείου, αν προτιμάς) και πάνω στην οποία διακρίνονται ακόμα τα ίχνη που άφησαν στο οδόστρωμα οι τροχοί αμαξών που κυκλοφορούσαν εδώ πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια. Η καθησυχαστική χρονική συνέχεια που λέγαμε.