Όσα δεν ξέρατε για τα αγαπημένα σας ποτά
Η βότκα, το ρούμι, το τζιν, η τεκίλα και άλλα δημοφιλή ποτά πρωταγωνιστούν σε 18 ενδιαφέρουσες ιστορίες για να διηγείστε μεθυσμένοι ή όχι.
Ξέρατε ότι το σκουλήκι δεν κάνει κανένα καλό στην τεκίλα σας; Και ότι, για την ακρίβεια, αν σας δώσουν τεκίλα με σκουλήκι, αυτό που πίνετε δεν είναι καθαρή τεκίλα; Τα αγαπημένα μας ποτά κρύβουν μυστικά και ιστορίες που θα σας χρησιμεύσουν ως ιδανικά conversation starters (που λέγαμε και στο χωριό) στο επόμενο μπαρ.
Bourbon
Bourbon λέγεται το αμερικάνικο ουίσκι, το οποίο αναγνωρίστηκε και επίσημα το 1964 ως «διακριτό προϊόν των Ηνωμένων Πολιτειών» (κάτι αντίστοιχο με την ευρωπαϊκή Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης).
Το όνομά του προέρχεται από την Κομητεία Bourbon της πολιτείας του Kentucky. Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι παρ’ όλο που το Kentucky παράγει το 95% του bourbon που καταναλώνεται σε όλο τον πλανήτη, το ποσοστό αυτής της παραγωγής που γίνεται στο Bourbon είναι… μηδέν.
Brandy
Η λέξη brandy προέρχεται από το ολλανδικό brandewijn, που σημαίνει καμένο κρασί. Το δημοφιλές χωνευτικό φτιάχνεται με την απόσταξη κρασιού.
Τα πρώτα θερμόμετρα –που χρησιμοποιήθηκαν στις αρχές του 17ου αιώνα– είχαν μέσα brandy αντί για υδράργυρο.
Gin
Παρ’ όλο που φτιαχνόταν ήδη από τα τέλη του 16ου αιώνα, το gin δεν έγινε δημοφιλές ποτό μέχρι την εποχή της Ποτοαπαγόρευσης (τη δεκαετία δηλαδή του 1920). Η ευκολία με την οποία παράγεται και το χαμηλό κόστος της παραγωγής του το έκαναν δημοφιλές στα παράνομα μπαρ.
Το όνομά του προέρχεται από τον καρπό του άρκευθου, του φυτού που δίνει στο gin την γεύση του. Στα γαλλικά, ο άρκευθος λέγεται genièvre, στα ολλανδικά jenever και στα ιταλικά ginepro.
Ρούμι
Οι στιλίστες των αρχών του 19ου αιώνα πίστευαν ότι το ρούμι είναι το μυστικό για καθαρά και υγιή μαλλιά, και συμβούλευαν τους πελάτες τους να λούζονται με ρούμι.
Η 31η Ιουλίου είναι η “Black Tot Day” για το Ηνωμένο Βασίλειο. Στις 31 Ιουλίου του 1970 το Βρετανικό Ναυτικό κατήργησε την προβλεπόμενη ημερήσια δόση ρουμιού για τους ναυτικούς του. Η δόση αυτή, γνωστή ως “daily tot”, είχε σταδιακά μειωθεί από ένα λίτρο την ημέρα που ήταν το 1655 (όταν ίσχυσε για πρώτη φορά) σε μόλις 70 ml την ημέρα όταν καταργήθηκε, το 1970.
Για να δουν αν το ρούμι τους είχε νερωθεί περισσότερο απ’ όσο ήθελαν, οι ναυτικοί το ανακάτευαν με μπαρούτι και επιχειρούσαν να του βάλουν φωτιά. Αν το μείγμα δεν καιγόταν, ήξεραν ότι έχει περισσότερο νερό απ’ όσο πρέπει. Η επιτρεπτή αναλογία ρουμιού-νερού έπαιρνε φωτιά αν ανακατευόταν με μπαρούτι, δίνοντας την «απόδειξη» (proof) της περιεκτικότητας σε αλκοόλ. Εξ ου και ο όρος proof που χρησιμοποιούμε σήμερα για την περιεκτικότητα ενός ποτού σε αλκοόλ.
Sherry
Όταν ξεκίνησε για τον πρώτο γύρο του κόσμου με τα καράβια του το 1519, ο Φερδινάνδος Μαγγελάνος λέγεται ότι ξόδεψε πολύ περισσότερα για να τα φορτώσει με sherry απ’ ό,τι για όπλα. Τεράστιες ποσότητες sherry μετέφερε στα αμπάρια του και ο Χριστόφορος Κολόμβος.
Τεκίλα
Η πραγματική τεκίλα (εκείνη που φτιάχνεται από την μπλε αγαύη σε συγκεκριμένες περιοχές του Μεξικού) δεν περιέχει ποτέ το διαβόητο «σκουλήκι». Άλλοι τύποι mescal (που φτιάχνονται από διαφορετικά φυτά αγαύης, και πωλούνται συχνά ως “τεκίλα”) είναι που περιέχουν το σκουλήκι στον πάτο του μπουκαλιού.
Το σκουλήκι είναι η τρανή απόδειξη της δύναμης του marketing: Για τους παραγωγούς της τεκίλας, το συγκεκριμένο σκουλήκι ήταν πολύ κακό σημάδι, καθότι αποτελούσε ένδειξη ότι η σοδειά της αγαύης είχε μολυνθεί. Το marketing, όμως, το ανήγαγε σε trademark της συσκευασίας τη δεκαετία του ’40, και η μόδα καλά κρατεί μέχρι σήμερα.
Η δημοφιλέστερη εκδοχή για την προέλευση της Μαργαρίτας την θέλει να πήρε το όνομά της από την Margarita Henkel, κόρη του γερμανού πρέσβη στην Ensenada του Μεξικού, η οποία δοκίμασε τον Οκτώβριο του 1941 πρώτη το κοκτέιλ που εμπνεύστηκε ο μπάρμαν Don Carlos Orozco.
Βότκα
Το όνομα της βότκας προέρχεται από την σλάβικη λέξη voda, που σημαίνει απλά… νερό.
Υπάρχει βότκα χωρίς γλουτένη, για όσους πάσχουν από τη σχετική ευαισθησία: Φτιάχνεται από πατάτες, αντί για σιτηρά από τα οποία φτιάχνονται οι περισσότερες βότκες.
Η πρώτη χώρα που ανακήρυξε τη βότκα εθνικό της ποτό, και η πρώτη χώρα που την εξήγαγε, ήταν η Πολωνία.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μεγάλου Πέτρου, το έθιμο υπαγόρευε οι ξένοι πρεσβευτές να πίνουν από το Κύπελο του Λευκού Αετού –ένα δισκοπότηρο που περιείχε 1,5 λίτρο καθαρής βότκας. Έτσι, πολλά κράτη υιοθέτησαν την πρακτική να ταξιδεύουν οι διπλωμάτες τους σε ζευγάρια, ώστε ο ένας να πίνει τη βότκα και ο άλλος να συζητά τα σημαντικά θέματα που έπρεπε να συζητηθούν.
Η βότκα είναι μακράν το δημοφιλέστερο ποτό του πλανήτη, με περισσότερα από 4,44 δισεκατομμύρια λίτρα να καταναλώνονται κάθε χρόνο. Μόνο στη Ρωσία, η κατά κεφαλήν κατανάλωση ανέρχεται σε 13,9 λίτρα τον χρόνο.
Πηγή: Mental Floss
Bourbon
Bourbon λέγεται το αμερικάνικο ουίσκι, το οποίο αναγνωρίστηκε και επίσημα το 1964 ως «διακριτό προϊόν των Ηνωμένων Πολιτειών» (κάτι αντίστοιχο με την ευρωπαϊκή Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης).
Το όνομά του προέρχεται από την Κομητεία Bourbon της πολιτείας του Kentucky. Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι παρ’ όλο που το Kentucky παράγει το 95% του bourbon που καταναλώνεται σε όλο τον πλανήτη, το ποσοστό αυτής της παραγωγής που γίνεται στο Bourbon είναι… μηδέν.
Brandy
Η λέξη brandy προέρχεται από το ολλανδικό brandewijn, που σημαίνει καμένο κρασί. Το δημοφιλές χωνευτικό φτιάχνεται με την απόσταξη κρασιού.
Τα πρώτα θερμόμετρα –που χρησιμοποιήθηκαν στις αρχές του 17ου αιώνα– είχαν μέσα brandy αντί για υδράργυρο.
Gin
Παρ’ όλο που φτιαχνόταν ήδη από τα τέλη του 16ου αιώνα, το gin δεν έγινε δημοφιλές ποτό μέχρι την εποχή της Ποτοαπαγόρευσης (τη δεκαετία δηλαδή του 1920). Η ευκολία με την οποία παράγεται και το χαμηλό κόστος της παραγωγής του το έκαναν δημοφιλές στα παράνομα μπαρ.
Το όνομά του προέρχεται από τον καρπό του άρκευθου, του φυτού που δίνει στο gin την γεύση του. Στα γαλλικά, ο άρκευθος λέγεται genièvre, στα ολλανδικά jenever και στα ιταλικά ginepro.
Ρούμι
Οι στιλίστες των αρχών του 19ου αιώνα πίστευαν ότι το ρούμι είναι το μυστικό για καθαρά και υγιή μαλλιά, και συμβούλευαν τους πελάτες τους να λούζονται με ρούμι.
Η 31η Ιουλίου είναι η “Black Tot Day” για το Ηνωμένο Βασίλειο. Στις 31 Ιουλίου του 1970 το Βρετανικό Ναυτικό κατήργησε την προβλεπόμενη ημερήσια δόση ρουμιού για τους ναυτικούς του. Η δόση αυτή, γνωστή ως “daily tot”, είχε σταδιακά μειωθεί από ένα λίτρο την ημέρα που ήταν το 1655 (όταν ίσχυσε για πρώτη φορά) σε μόλις 70 ml την ημέρα όταν καταργήθηκε, το 1970.
Για να δουν αν το ρούμι τους είχε νερωθεί περισσότερο απ’ όσο ήθελαν, οι ναυτικοί το ανακάτευαν με μπαρούτι και επιχειρούσαν να του βάλουν φωτιά. Αν το μείγμα δεν καιγόταν, ήξεραν ότι έχει περισσότερο νερό απ’ όσο πρέπει. Η επιτρεπτή αναλογία ρουμιού-νερού έπαιρνε φωτιά αν ανακατευόταν με μπαρούτι, δίνοντας την «απόδειξη» (proof) της περιεκτικότητας σε αλκοόλ. Εξ ου και ο όρος proof που χρησιμοποιούμε σήμερα για την περιεκτικότητα ενός ποτού σε αλκοόλ.
Sherry
Όταν ξεκίνησε για τον πρώτο γύρο του κόσμου με τα καράβια του το 1519, ο Φερδινάνδος Μαγγελάνος λέγεται ότι ξόδεψε πολύ περισσότερα για να τα φορτώσει με sherry απ’ ό,τι για όπλα. Τεράστιες ποσότητες sherry μετέφερε στα αμπάρια του και ο Χριστόφορος Κολόμβος.
Τεκίλα
Η πραγματική τεκίλα (εκείνη που φτιάχνεται από την μπλε αγαύη σε συγκεκριμένες περιοχές του Μεξικού) δεν περιέχει ποτέ το διαβόητο «σκουλήκι». Άλλοι τύποι mescal (που φτιάχνονται από διαφορετικά φυτά αγαύης, και πωλούνται συχνά ως “τεκίλα”) είναι που περιέχουν το σκουλήκι στον πάτο του μπουκαλιού.
Το σκουλήκι είναι η τρανή απόδειξη της δύναμης του marketing: Για τους παραγωγούς της τεκίλας, το συγκεκριμένο σκουλήκι ήταν πολύ κακό σημάδι, καθότι αποτελούσε ένδειξη ότι η σοδειά της αγαύης είχε μολυνθεί. Το marketing, όμως, το ανήγαγε σε trademark της συσκευασίας τη δεκαετία του ’40, και η μόδα καλά κρατεί μέχρι σήμερα.
Η δημοφιλέστερη εκδοχή για την προέλευση της Μαργαρίτας την θέλει να πήρε το όνομά της από την Margarita Henkel, κόρη του γερμανού πρέσβη στην Ensenada του Μεξικού, η οποία δοκίμασε τον Οκτώβριο του 1941 πρώτη το κοκτέιλ που εμπνεύστηκε ο μπάρμαν Don Carlos Orozco.
Βότκα
Το όνομα της βότκας προέρχεται από την σλάβικη λέξη voda, που σημαίνει απλά… νερό.
Υπάρχει βότκα χωρίς γλουτένη, για όσους πάσχουν από τη σχετική ευαισθησία: Φτιάχνεται από πατάτες, αντί για σιτηρά από τα οποία φτιάχνονται οι περισσότερες βότκες.
Η πρώτη χώρα που ανακήρυξε τη βότκα εθνικό της ποτό, και η πρώτη χώρα που την εξήγαγε, ήταν η Πολωνία.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μεγάλου Πέτρου, το έθιμο υπαγόρευε οι ξένοι πρεσβευτές να πίνουν από το Κύπελο του Λευκού Αετού –ένα δισκοπότηρο που περιείχε 1,5 λίτρο καθαρής βότκας. Έτσι, πολλά κράτη υιοθέτησαν την πρακτική να ταξιδεύουν οι διπλωμάτες τους σε ζευγάρια, ώστε ο ένας να πίνει τη βότκα και ο άλλος να συζητά τα σημαντικά θέματα που έπρεπε να συζητηθούν.
Η βότκα είναι μακράν το δημοφιλέστερο ποτό του πλανήτη, με περισσότερα από 4,44 δισεκατομμύρια λίτρα να καταναλώνονται κάθε χρόνο. Μόνο στη Ρωσία, η κατά κεφαλήν κατανάλωση ανέρχεται σε 13,9 λίτρα τον χρόνο.
Πηγή: Mental Floss
