Το έργο της συγγραφέας του μήνα, Νατάσας Σίδερη, σκηνοθετεί η Υρώ Μανέ για λίγες μόνο παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο.
Παλαιότερο των 360 ημερών
Το Εθνικό Θέατρο στηρίζοντας τη νέα Ελληνική δραματουργία και τους νέους Ελληνες συγγραφείς, θα παρουσιάσει το δεύτερο έργο «Τιτανομαχίες» της Νατάσσας Σίδερη στο πλαίσιο της δράσης «Συγγραφέας του μήνα», από 1 έως και 11 Μαρτίου, στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», σε σκηνοθεσία Υρώς Μανέ.
Υπόθεση Ενας πατέρας, απόλυτος άρχοντας πλησιάζει τη δύση της ζωής του κι αρνείται να παραδώσει τα ηνία της οικογενειακής επιχείρησης. Η νέα γενιά, αποφασισμένη να ανατρέψει την προηγούμενη, δε διστάζει να επιστρατεύσει κάθε μέσο προκειμένου να επιταχύνει τη διαδοχή. Με αφορμή τα γενέθλια του πατέρα, η οικογένεια μαζεύεται για να κόψει μια τούρτα. Όμως η τούρτα πέφτει στο πάτωμα. Κι αντί για κουτάλια, έχουν βγει ήδη τα μαχαίρια.
Οι Τιτανομαχίες των καιρών μας, πόσο διαφέρουν άραγε από την πρώτη; Την αρχέγονη; Του μύθου;
Η σκηνοθέτις σημειώνει για την παράσταση:
2015: Πρόσκληση από το Εθνικό θέατρο να σκηνοθετήσω σε αναλόγιο τις Τιτανομαχίες της Νατάσας Σίδερη, το έργο που διακρίθηκε στο στούντιο συγγραφής του ίδιου έτους. Διαβάζω το έργο, συνειδητοποιώ ότι έχω στα χέρια μου κάτι ιδιαίτερο. Με γοητεύει όχι μόνο ό,τι είναι σε πρώτο πλάνο αλλά κι ό,τι κυκλοφορεί υπόγεια. Έργο με δική του προσωπικότητα, αλλά πλούσιο σε αναφορές. Με χαρακτήρες αναγνωρίσιμους αλλά και πέρα από συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Στο σαλόνι μιας οικογένειας που γιορτάζονται τα γενέθλια του πατέρα ξεκινάει ένας αλληλοσπαραγμός. Ο μύθος της Τιτανομαχίας ζωντανεύει. Διακύβευμα: η διαδοχή, η αλλαγή φρουράς στην εξουσία. Έργο που η σκληρότητα του υπογραμμίζεται από το ιδιότυπο χιούμορ του κι αυτό με κεντρίζει ακόμα περισσότερο.
2016: Πρόταση από το Εθνικό θέατρο να το σκηνοθετήσω στη πλήρη του μορφή στα πλαίσια της νεοσύστατης δράσης «Ο Συγγραφέας του μήνα». Την αποδέχομαι με χαρά γιατί μου δίνει την ευκαιρία να δω αυτό που αγαπώ πολύ, το θέατρο, από μια άλλη οπτική γωνία.
Μάρτιος 2017: Ανυπομονώ να μοιραστώ μαζί σας την κατάληξη όλης αυτής της πορείας του έργου και της σχέσης μου μαζί του. Κι επειδή όπως έλεγε ο Κάρολος Κουν, "θέατρο κάνουμε για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας και το κοινό που μας παρακολουθεί», ελπίζω να βγείτε από την παράστασή μας λίγο πιο πλούσιοι απ´ ότι διαβήκατε το κατώφλι του θεάτρου"