Ελληνικό Φεστιβάλ 2016: Ποιες παραστάσεις δεν θα χάσουμε
Oι «δυνατές» προτάσεις και τα highlights του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών.
της Ιωάννας Μπλάτσου
Οι Βρετανοί έχουν μια ωραία παροιμία: Μην κλαις πάνω από χυμένο γάλα. Ας αφήσουμε πίσω, λοιπόν, αφού έχει προηγηθεί το απαραίτητο στάδιο αυτοκριτικής, το τραυματικό φιάσκο με τον Γιαν Φαμπρ, το ντροπιαστικό «persona non grata» των Ελλήνων καλλιτεχνών προς τον Βέλγο συνάδελφό τους, τις μετέπειτα εγκλήσεις και αντεγκλήσεις των δύο πλευρών, την πολιτική ασάφεια και αβουλία και ας εστιάσουμε στο ότι και φέτος θα διεξαχθεί το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου υπό την Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Βέβαια, το κύριο ερώτημα παραμένει: τι Φεστιβάλ θέλουμε ή καλύτερα τι Φεστιβάλ μπορούμε ή αντέχουμε να έχουμε.
Φεστιβάλ Επιδαύρου: πάλι μία από τα ίδια
Τι αξίζει να δούμε, όμως, τη φετινή καλοκαιρινή φεστιβαλική σεζόν; Σίγουρα, οι πέντε εβδομάδες που είχε στη διάθεσή του ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος για να οργανώσει και να παρουσιάσει τον φετινό προγραμματισμό ήταν ελάχιστο χρονικό διάστημα. Έτσι, σε ό,τι αφορά τον προγραμματισμό του Φεστιβάλ της Επιδαύρου, με τις εφτά φετινές παραγωγές (δηλαδή, τρεις αριστοφανικές κωμωδίες, δύο τραγωδίες του Αισχύλου και άλλες δύο του Σοφοκλή), φοβάμαι ότι έχουμε πάλι μία από τα ίδια. Ίδια πρόσωπα, ίδια έργα, πλην της πρότασης συνεργασίας του Εθνικού Θεάτρου με το ρωσικό Θέατρο Βαχτάνγκοφ σε σκηνοθεσία Ρίμας Τούμινας. Η Επίδαυρος, όπως και το Ηρώδειο, ήταν οι αχίλλειες πτέρνες στον προγραμματισμό του προηγούμενου καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ, Γιώργου Λούκου, ο οποίος, στα δέκα χρόνια της θητείας του, δεν κατάφερε να παρουσιάσει μια συγκεκριμένη πρόταση για τους δύο μεγάλους αυτούς φεστιβαλικούς χώρους –σε αντίθεση με την καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία της Πειραιώς 260, που ήταν αποκλειστικά δικό του δημιούργημα.
Επιμένω να θεωρώ ότι το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου θα έπρεπε να στεγάζει ένα διεθνές φεστιβάλ αρχαίων και κλασικών έργων, με πολύ γνωστά ονόματα της παγκόσμιας θεατρικής σκηνής, πράγμα που θα αξιοποιείτο και καλλιτεχνικά, και τουριστικά, και οικονομικά. Για παράδειγμα, ποιος θεατρόφιλος, σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν θα αδημονούσε να δει τον Αύγουστο στο αρχαίο αργολικό θέατρο τον σαιξπηρικό «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» σε σκηνοθεσία Kenneth Branagh με τους Richard Madden («Game of Thrones») και Lily James («Downton Abbey») στους κεντρικούς ρόλους, που παίζεται τώρα στο Λονδίνο και ολοκληρώνει τις εκεί παραστάσεις του στις 13 Αυγούστου; Ή να δει μια σκηνική ώσμωση σε μια αρχαία τραγωδία με Έλληνα σκηνοθέτη και πολύ γνωστούς ξένους ηθοποιούς;
Φεστιβάλ Αθηνών: Καστελούτσι, Κορσουνόβας δίνουν το εξωστρεφές στίγμα
Εδώ, υπάρχουν κάποιες πολύ καλές προτάσεις από το ευρωπαϊκό θέατρο, κάποιοι –λίγοι- παλαιοί γνώριμοι καλλιτέχνες του Φεστιβάλ και πολλοί-πολλοί νέοι Έλληνες δημιουργοί, οι περισσότεροι σχεδόν άγνωστοι στο ευρύ κοινό.
Στον προγραμματισμό του Φεστιβάλ Αθηνών, ξεχωρίζουν οι ξένες παραγωγές: Ρομέο Καστελούτσι με «Ιούλιο Καίσαρ. Σπαράγματα», Οσκάρας Κορσουνόβας με «Αμλετ», Γιαν Μάρτενς με «The Dog Days Are Over», NeedCompany με «The Blind Poet», Lola Arias με «Minefield», Rodrigo Garcia με «4», Milo Rau με «The Dark Ages».
Από τις ελληνικές προτάσεις ενδιαφέρον παρουσιάζουν: Γιάννης Κακλέας με «Ψύχωση 4.48 – Κοίταξέ με», Γιάννης Καλαβριανός με «Η τάξη μας», Κώστας Γάκης με «Αριστοφανειάδα», Ιόλη Ανδρεάδη με «Young Lear», Αργύρης Πανταζάρας με «Μητρόπολη».
Δείτε αναλυτικά τον προγραμματισμό του Ελληνικού Φεστιβάλ 2016 στο επίσημο site.
Οι Βρετανοί έχουν μια ωραία παροιμία: Μην κλαις πάνω από χυμένο γάλα. Ας αφήσουμε πίσω, λοιπόν, αφού έχει προηγηθεί το απαραίτητο στάδιο αυτοκριτικής, το τραυματικό φιάσκο με τον Γιαν Φαμπρ, το ντροπιαστικό «persona non grata» των Ελλήνων καλλιτεχνών προς τον Βέλγο συνάδελφό τους, τις μετέπειτα εγκλήσεις και αντεγκλήσεις των δύο πλευρών, την πολιτική ασάφεια και αβουλία και ας εστιάσουμε στο ότι και φέτος θα διεξαχθεί το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου υπό την Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Βέβαια, το κύριο ερώτημα παραμένει: τι Φεστιβάλ θέλουμε ή καλύτερα τι Φεστιβάλ μπορούμε ή αντέχουμε να έχουμε.
Φεστιβάλ Επιδαύρου: πάλι μία από τα ίδια
Τι αξίζει να δούμε, όμως, τη φετινή καλοκαιρινή φεστιβαλική σεζόν; Σίγουρα, οι πέντε εβδομάδες που είχε στη διάθεσή του ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος για να οργανώσει και να παρουσιάσει τον φετινό προγραμματισμό ήταν ελάχιστο χρονικό διάστημα. Έτσι, σε ό,τι αφορά τον προγραμματισμό του Φεστιβάλ της Επιδαύρου, με τις εφτά φετινές παραγωγές (δηλαδή, τρεις αριστοφανικές κωμωδίες, δύο τραγωδίες του Αισχύλου και άλλες δύο του Σοφοκλή), φοβάμαι ότι έχουμε πάλι μία από τα ίδια. Ίδια πρόσωπα, ίδια έργα, πλην της πρότασης συνεργασίας του Εθνικού Θεάτρου με το ρωσικό Θέατρο Βαχτάνγκοφ σε σκηνοθεσία Ρίμας Τούμινας. Η Επίδαυρος, όπως και το Ηρώδειο, ήταν οι αχίλλειες πτέρνες στον προγραμματισμό του προηγούμενου καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ, Γιώργου Λούκου, ο οποίος, στα δέκα χρόνια της θητείας του, δεν κατάφερε να παρουσιάσει μια συγκεκριμένη πρόταση για τους δύο μεγάλους αυτούς φεστιβαλικούς χώρους –σε αντίθεση με την καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία της Πειραιώς 260, που ήταν αποκλειστικά δικό του δημιούργημα.
Επιμένω να θεωρώ ότι το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου θα έπρεπε να στεγάζει ένα διεθνές φεστιβάλ αρχαίων και κλασικών έργων, με πολύ γνωστά ονόματα της παγκόσμιας θεατρικής σκηνής, πράγμα που θα αξιοποιείτο και καλλιτεχνικά, και τουριστικά, και οικονομικά. Για παράδειγμα, ποιος θεατρόφιλος, σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν θα αδημονούσε να δει τον Αύγουστο στο αρχαίο αργολικό θέατρο τον σαιξπηρικό «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» σε σκηνοθεσία Kenneth Branagh με τους Richard Madden («Game of Thrones») και Lily James («Downton Abbey») στους κεντρικούς ρόλους, που παίζεται τώρα στο Λονδίνο και ολοκληρώνει τις εκεί παραστάσεις του στις 13 Αυγούστου; Ή να δει μια σκηνική ώσμωση σε μια αρχαία τραγωδία με Έλληνα σκηνοθέτη και πολύ γνωστούς ξένους ηθοποιούς;
Φεστιβάλ Αθηνών: Καστελούτσι, Κορσουνόβας δίνουν το εξωστρεφές στίγμα
Εδώ, υπάρχουν κάποιες πολύ καλές προτάσεις από το ευρωπαϊκό θέατρο, κάποιοι –λίγοι- παλαιοί γνώριμοι καλλιτέχνες του Φεστιβάλ και πολλοί-πολλοί νέοι Έλληνες δημιουργοί, οι περισσότεροι σχεδόν άγνωστοι στο ευρύ κοινό.
Στον προγραμματισμό του Φεστιβάλ Αθηνών, ξεχωρίζουν οι ξένες παραγωγές: Ρομέο Καστελούτσι με «Ιούλιο Καίσαρ. Σπαράγματα», Οσκάρας Κορσουνόβας με «Αμλετ», Γιαν Μάρτενς με «The Dog Days Are Over», NeedCompany με «The Blind Poet», Lola Arias με «Minefield», Rodrigo Garcia με «4», Milo Rau με «The Dark Ages».
Από τις ελληνικές προτάσεις ενδιαφέρον παρουσιάζουν: Γιάννης Κακλέας με «Ψύχωση 4.48 – Κοίταξέ με», Γιάννης Καλαβριανός με «Η τάξη μας», Κώστας Γάκης με «Αριστοφανειάδα», Ιόλη Ανδρεάδη με «Young Lear», Αργύρης Πανταζάρας με «Μητρόπολη».
Δείτε αναλυτικά τον προγραμματισμό του Ελληνικού Φεστιβάλ 2016 στο επίσημο site.
