Μέχρι τη «Λαπωνία» για καλό θέατρο από τηλεοπτικούς πρωταγωνιστές

Δεν είναι πολλές οι παραστάσεις που έχουν τη δυνατότητα να είναι ταυτόχρονα «λαϊκές» και «ποιοτικές»- με κάθε έναν από τους δύο όρους να μπαίνει απαραιτήτως σε εισαγωγικά για τον δικό του λόγο. Για την ακρίβεια, οι παραστάσεις οι οποίες συνδυάζουν τη δημοφιλία και τη διασκέδαση, με το ποιοτικό θέατρο και την τροφή για σκέψη συνήθως μετριούνται κάθε χρόνο στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Η στερεοτυπική αυτή προσέγγιση μοιάζει να προσπερνά μια αλήθεια: η καλή τέχνη δεν χωρίζεται σε λαϊκή, σε κουλτουριάρικη, σε αγοραία ή σε ελιτίστικη. Όμως υπάρχει και μια άλλη αλήθεια: Δεν είναι εύκολο για τους αναγνωρίσιμους και τηλεοπτικούς ηθοποιούς να αποτινάξουν το βάρος των προσδοκιών που έχει για εκείνους το κοινό τους. Συνήθως δε αυτές οι προσδοκίες συνίστανται στο ότι το κοινό περιμένει να τους δει να παίζουν κάτι σαν τους ρόλους στους οποίους τους γνώρισε. Δεν είναι εύκολο να αλλάζεις το προφίλ σου ως δημόσια περσόνα και ούτε είναι εύκολο να μένεις ως καλλιτέχνης περιορισμένος στο τηλεοπτικό στυλ- του οποίου συχνότατα το βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι είναι εύπεπτο.  

Η «Λαπωνία» που ανεβαίνει φέτος στο θέατρο Ζίνα, έχει την τύχη να υπηρετείται από εξαιρετικά αναγνωρίσιμους τηλεοπτικούς ηθοποιούς σε μια ενδιαφέρουσα και ευτυχή για εκείνους υποκριτική στιγμή, καθώς δεν απογοητεύουν το τηλεοπτικό κοινό, αλλά ούτε και το πιο απαιτητικό καλλιτεχνικά. Η καλή μέρα έχει βέβαια ξεκινήσει νωρίτερα, με την επιλογή του έργου. Η μεταφράστρια Μαρία Χατζηεμμανουήλ, ο πολύτιμος… εθνικός μας σκάουτερ της ισπανόφωνης παραγωγής θεατρικών έργων, εντόπισε μια κωμωδία που αντέχει σε δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις, και ο Νικορέστης Χανιωτάκης ανέλαβε να τη μεταφέρει στο ελληνικό κοινό.

Η Λαπωνία των Μαρκ Ανζελέτ και Κριστίνα Κλεμέντε είναι ένα έργο για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας, αλλά και για την επεξεργασία που κάνουμε στον τρόπο με τον οποίο έχουμε και οι ίδιοι διαπαιδαγωγηθεί. Δύο αδελφές μεγάλωσαν στην Ελλάδα αλλά η μία μένει πλέον στη Φινλανδία με τον Φινλανδό σύζυγό της και το 4χρονο αγοράκι τους. Η εξ Ελλάδος αδελφή της την επισκέπτεται με τον δικό της σύζυγο και την 5χρονη κόρη τους για να περάσουν τα Χριστούγεννα μαζί. Από τη συνύπαρξή τους αναδύονται τα διλήμματα: Νοτιοευρωπαϊκή «κακομαθιά» ή βορειοευρωπαϊκή αυτονόμηση; Αλήθειες βγαλμένες από την ενήλικη ζωή ή παραμυθάκια για την ομαλή μετάβαση στην σκληρότητα της πραγματικότητας; Υπάρχει ο Άη Βασίλης ή όχι; 

Για αυτή την κωμωδία με την οικογενειακή θεματική, η επιλογή μιας τριάδας ηθοποιών από την τηλεοπτική επιτυχία «Το Σόι σου» και ενός τέταρτου από το επίσης οικογενειακό και λαοπρόβλητο «μην αρχίζεις τη Μουρμούρα» φαίνεται προφανής. Ωστόσο, η παράσταση θα διαψεύσει -ευχάριστα- όποιον θεωρήσει ότι ξέρει τι ακριβώς θα δει στη σκηνή του Ζίνα.

Οι Μελέτης Ηλίας, Βίβιαν Κοντομάρη, Βάσω Λασκαράκη και Σπύρος Τσεκούρας κρατούν σημαντικό μέρος της τηλεοπτικής τους περσόνας – όσο χρειάζεται για να δημιουργήσουν οικειότητα με το κοινό, αλλά παίρνουν τις αποστάσεις τους, όσο η πλοκή προχωρά και οι ζωηροί χαρακτήρες του έργου εκπέμπουν δικό τους σκηνικό φως. Ο Νικορέστης Χανιωτάκης δεν είναι άπειρος στο να σκηνοθετεί άμεσα αναγνωρίσιμους ηθοποιούς που φέρνουν στο θέατρο το κοινό τους. Είναι επιτυχία του ότι το κοινό αυτό, φεύγοντας από τη Λαπωνία, μιλά με θαυμασμό και ικανοποίηση για το έργο και όχι για το ότι είδε από κοντά τον «Σάββα» και τη «Λυδία».

Η Λαπωνία είναι μια από τις παραστάσεις που είναι ιδανικές για όσους δεν θέλουν να αναζητήσουν κρυπτικά νοήματα και εναλλακτικές καλλιτεχνικές φόρμες για να διασκεδάσουν προβληματιζόμενοι. Είναι ιδανικό και για εφήβους εκκολαπτόμενους θεατρόφιλους. Ίσως είναι τυχαίο, αλλά οι παραστάσεις αυτού του στυλ μοιάζει να αποτελούν σταθερή επιλογή της συγκεκριμένης θεατρικής σκηνής που τα τελευταία χρόνια κάνει ανάλογες επιτυχημένες επιλογές.

Μετάφραση - Διασκευή: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης
Σκηνικά: Αγγελίνα Παπαχατζάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Καλαβρού
Φωτισμοί: Νικορέστης Χανιωτάκης
Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Μαθές