Blackout: Τσίπουρα κι αλήθειες ζωής στα Εξάρχεια
Στο Ικαριώτικο Καφενείο, ο Χρήστος Σαπουντζής ξεδιπλώνει ιστορίες καθημερινές, και μας κερδίζει με λόγο άμεσο, ζεστό, αληθινό.
της Ιωάννας Γκομούζα
«Παραγγείλατε εσείς εδώ;». Απομεσήμερο Σαββάτου στον ικαριώτικο καφενέ «Χαλ…αρά», ο Χρήστος Σαπουντζής γυρνά από τραπέζι σε τραπέζι. Φορώντας τζιν και κοντομάνικο μπλουζάκι, μ’ ένα τσιγάρο στο χέρι, σερβίρει τσίπουρα και μεζέδες τις παρέες που έχουν γεμίσει το φιλόξενο μαγαζάκι στο βάθος μιας στοάς στην Εμμανουήλ Μπενάκη.
Χάρη στον καλό ηθοποιό άλλωστε βρεθήκαμε σ’ αυτό το παλιάς κοπής καφεμεζεδοπωλείο με ένα εισιτήριο στο χέρι. Για τις μικρές στιγμές διαμαρτυρίας από τη συλλογή διηγημάτων του Χρήστου Οικονόμου, «Κάτι θα γίνει, θα δεις» (Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2011), που ζωντανεύει με λόγο άμεσο, ζεστό, αληθινό, με βλέμμα νοτισμένο από τα βάσανα του κοσμάκη. Κι ακόμα, για την ωραία, ανθρώπινη συνθήκη του να απολαμβάνεις μια αφήγηση ατόφιας ζωής σ’ έναν τόπο βιωμένης λαϊκής καθημερινότητας, εκεί όπου θα πήγαινε ο πατέρας σου για τσίπουρα και πρέφα. Μέσα στο (ημί)φως, τις σκιές και το ανεπαίσθητο βουητό που αφήνει ένα μικρό λουξάκι στο τραπέζι σου.
Όσα ξετυλίγει ο Σαπουντζής στο «Blackout: μια μικρή διαμαρτυρία» που σκηνοθέτησε η ηθοποιός και βραβευμένη ποιήτρια Ειρήνη Μαργαρίτη, ταιριάζουν γάντι στην περίσταση. Στο συνοικιακό ουζερί «Υπάρχω» πάλευε με το μεροκάματο και τον πρόσφατο χαμό της γυναίκας του ο Τάκης, ο πρωταγωνιστής της διήγησης «Μουστακάκι με κάρβουνο». Σ’ ένα στέκι σαν κι αυτό θα μπορούσες να είχες ακούσει για τον Γιάννη τον Εγγλέζο που βάλθηκε, κρατώντας ένα «Πλακάτ με σκουπόξυλο», σκέτη προχειροδουλειά, να κάνει την πιο σπαρακτικά βουβή «αποτυχημένη διαδήλωση από καταβολής εργατικού κινήματος».
Ιστορίες για ανθρώπους στην Αθήνα της κρίσης, αλλά και της Κατοχής, για πλάσματα φοβισμένα, τσακισμένα από την απώλεια, τη μοναξιά, τη σκληρή δουλειά, την πείνα, την ίδια τη ζωή.
«Με πιάνει φόβος που βλέπω έτσι σκοτεινό τον κόσμο, σα να ‘ναι πόλεμος ή Κατοχή σα να ‘χει γίνει κάποιο κακό μεγάλο. Κι ύστερα, για λίγο, για μια στιγμή, ο φόβος γίνεται γαλήνη όταν σκέφτομαι πως έξω είναι σκοτάδι και παγωνιά αλλά εγώ είμαι μέσα στα ζεστά, φυλαγμένος, με φως, φαΐ και τσίπουρο, με τον Τάκη να μιλάει, να μιλάει…», ξεστομίζει κάποια στιγμή, κι ακόμα κι ο καιρός εκείνη την ημέρα (μουντός, κρύος, με τον αέρα να μανιάζει έξω), λες κι είχε συνωμοτήσει για να χαραχτεί πιο βαθιά μέσα μας κάθε αράδα αλήθειας από τα κείμενα του Οικονόμου.
Μια ώρα μετά, στην αυλαία, όταν το δυνατό χειροκρότημα θα σταματούσε, το μοίρασμα από καρδιάς δε θα τελείωνε. Η κουβέντα με την διπλανή παρέα θεατών θα άνοιγε αβίαστα κι ο Σαπουντζής θα πέρναγε ξανά από τα τραπέζια. Για να ρωτήσει πώς μας φάνηκε η παράσταση, να θυμηθεί τα καφενεία της Ομόνοιας όπου συναντιόντουσαν οι οικοδόμοι τα πρωινά στον πηγαιμό για τη δουλειά, αλλά και πώς κάποτε, εργάτης κι εκείνος με τον πατέρα του στην οικοδομή, είχε ακούσει για ένα παιδί που σκοτώθηκε στο γιαπί.
Ταυτότητα:
Σκηνοθεσία: Ειρήνη Μαργαρίτη
Μουσική: Sancho 003
Φώτα: Νίκος Βλασόπουλος
Σκηνογράφος - Ενδυματολόγος: Κατερίνα Καλφόγλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάννα Κρητικού
Φωτογραφίες: Ροζίτα Φοράδη & Πηνελόπη Γερασίμου
Δημιουργία video: Nikiforos /colorstories + the kid images
Γραφιστικά: Δημήτρης Μητσόπουλος
Εκτέλεσης Παραγωγής: Κατερίνα Χατζηκυριάκου / Re - act
Ερμηνεύει ο Χρήστος Σαπουντζής
«Παραγγείλατε εσείς εδώ;». Απομεσήμερο Σαββάτου στον ικαριώτικο καφενέ «Χαλ…αρά», ο Χρήστος Σαπουντζής γυρνά από τραπέζι σε τραπέζι. Φορώντας τζιν και κοντομάνικο μπλουζάκι, μ’ ένα τσιγάρο στο χέρι, σερβίρει τσίπουρα και μεζέδες τις παρέες που έχουν γεμίσει το φιλόξενο μαγαζάκι στο βάθος μιας στοάς στην Εμμανουήλ Μπενάκη.
Χάρη στον καλό ηθοποιό άλλωστε βρεθήκαμε σ’ αυτό το παλιάς κοπής καφεμεζεδοπωλείο με ένα εισιτήριο στο χέρι. Για τις μικρές στιγμές διαμαρτυρίας από τη συλλογή διηγημάτων του Χρήστου Οικονόμου, «Κάτι θα γίνει, θα δεις» (Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2011), που ζωντανεύει με λόγο άμεσο, ζεστό, αληθινό, με βλέμμα νοτισμένο από τα βάσανα του κοσμάκη. Κι ακόμα, για την ωραία, ανθρώπινη συνθήκη του να απολαμβάνεις μια αφήγηση ατόφιας ζωής σ’ έναν τόπο βιωμένης λαϊκής καθημερινότητας, εκεί όπου θα πήγαινε ο πατέρας σου για τσίπουρα και πρέφα. Μέσα στο (ημί)φως, τις σκιές και το ανεπαίσθητο βουητό που αφήνει ένα μικρό λουξάκι στο τραπέζι σου.
Όσα ξετυλίγει ο Σαπουντζής στο «Blackout: μια μικρή διαμαρτυρία» που σκηνοθέτησε η ηθοποιός και βραβευμένη ποιήτρια Ειρήνη Μαργαρίτη, ταιριάζουν γάντι στην περίσταση. Στο συνοικιακό ουζερί «Υπάρχω» πάλευε με το μεροκάματο και τον πρόσφατο χαμό της γυναίκας του ο Τάκης, ο πρωταγωνιστής της διήγησης «Μουστακάκι με κάρβουνο». Σ’ ένα στέκι σαν κι αυτό θα μπορούσες να είχες ακούσει για τον Γιάννη τον Εγγλέζο που βάλθηκε, κρατώντας ένα «Πλακάτ με σκουπόξυλο», σκέτη προχειροδουλειά, να κάνει την πιο σπαρακτικά βουβή «αποτυχημένη διαδήλωση από καταβολής εργατικού κινήματος».
Ιστορίες για ανθρώπους στην Αθήνα της κρίσης, αλλά και της Κατοχής, για πλάσματα φοβισμένα, τσακισμένα από την απώλεια, τη μοναξιά, τη σκληρή δουλειά, την πείνα, την ίδια τη ζωή.
«Με πιάνει φόβος που βλέπω έτσι σκοτεινό τον κόσμο, σα να ‘ναι πόλεμος ή Κατοχή σα να ‘χει γίνει κάποιο κακό μεγάλο. Κι ύστερα, για λίγο, για μια στιγμή, ο φόβος γίνεται γαλήνη όταν σκέφτομαι πως έξω είναι σκοτάδι και παγωνιά αλλά εγώ είμαι μέσα στα ζεστά, φυλαγμένος, με φως, φαΐ και τσίπουρο, με τον Τάκη να μιλάει, να μιλάει…», ξεστομίζει κάποια στιγμή, κι ακόμα κι ο καιρός εκείνη την ημέρα (μουντός, κρύος, με τον αέρα να μανιάζει έξω), λες κι είχε συνωμοτήσει για να χαραχτεί πιο βαθιά μέσα μας κάθε αράδα αλήθειας από τα κείμενα του Οικονόμου.
Μια ώρα μετά, στην αυλαία, όταν το δυνατό χειροκρότημα θα σταματούσε, το μοίρασμα από καρδιάς δε θα τελείωνε. Η κουβέντα με την διπλανή παρέα θεατών θα άνοιγε αβίαστα κι ο Σαπουντζής θα πέρναγε ξανά από τα τραπέζια. Για να ρωτήσει πώς μας φάνηκε η παράσταση, να θυμηθεί τα καφενεία της Ομόνοιας όπου συναντιόντουσαν οι οικοδόμοι τα πρωινά στον πηγαιμό για τη δουλειά, αλλά και πώς κάποτε, εργάτης κι εκείνος με τον πατέρα του στην οικοδομή, είχε ακούσει για ένα παιδί που σκοτώθηκε στο γιαπί.
Ταυτότητα:
Σκηνοθεσία: Ειρήνη Μαργαρίτη
Μουσική: Sancho 003
Φώτα: Νίκος Βλασόπουλος
Σκηνογράφος - Ενδυματολόγος: Κατερίνα Καλφόγλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάννα Κρητικού
Φωτογραφίες: Ροζίτα Φοράδη & Πηνελόπη Γερασίμου
Δημιουργία video: Nikiforos /colorstories + the kid images
Γραφιστικά: Δημήτρης Μητσόπουλος
Εκτέλεσης Παραγωγής: Κατερίνα Χατζηκυριάκου / Re - act
Ερμηνεύει ο Χρήστος Σαπουντζής
Info:
Blackout: μια μικρή διαμαρτυρία
Ικαριώτικο Καφενείο «Χαλαρά»
Εμμανουήλ Μπενάκη 24 (εντός της στοάς)
Ως 31 Ιανουαρίου 2016
Σάββατο και Κυριακή στις 15:00 (νέα ώρα) | Διάρκεια 65 λεπτά
Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ (με τσίπουρο ή κρασί & μεζέ)
Απαραίτητη κράτηση θέσεων 6972 310 415
Blackout: μια μικρή διαμαρτυρία
Ικαριώτικο Καφενείο «Χαλαρά»
Εμμανουήλ Μπενάκη 24 (εντός της στοάς)
Ως 31 Ιανουαρίου 2016
Σάββατο και Κυριακή στις 15:00 (νέα ώρα) | Διάρκεια 65 λεπτά
Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ (με τσίπουρο ή κρασί & μεζέ)
Απαραίτητη κράτηση θέσεων 6972 310 415
