Έγκλημα και Τιμωρία για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο

Update: Στη Κεντρική Σκηνή, από 19 έως και 28 Φεβρουαρίου, θα μεταφερθούν οι επιπλέον παραστάσεις του έργου «Εκγλημα και Τιμωρία» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, λόγω της  αυξημένης ζήτησης από το κοινό. 

Το ογκώδες μυθιστόρημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι ανεβαίνει για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη.

Στην Αγία Πετρούπολη του 19ου αιώνα, ο φοιτητής της Νομικής Ρασκολνικώφ πραγματοποιεί έναν διπλό φόνο, καλύπτοντάς τον με το ιδεολογικό περίβλημα της απονομής μιας ιδιότυπης δικαιοσύνης. Όμως το έγκλημά του θα προκαλέσει τους ανθρώπινους και τους θείους νόμους, που θα ζητήσουν το οφειλόμενο αντίτιμο, σέρνοντας τον δράστη σ’ έναν μοναχικό και εφιαλτικό δρόμο. Η συνείδησή του είναι η σκληρότερη τιμωρία, από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει, παρά μόνο ακολουθώντας το δρόμο της αγάπης και της μετάνοιας.

Αυτή πάνω κάτω είναι η υπόθεση του «Έγκλημα και Τιμωρία» την οποία γνωρίζουμε όλοι. To πυκνογραμμένο μυθιστόρημα, έργο του 1866, θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, μια κατάδυση στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής και ταυτόχρονα μια αναδίπλωση του συγγραφέα προς θέσεις πιο συντηρητικές πολιτικά και θρησκευτικά και ένας ύμνος στις παραδοσιακές αξίες της αγροτικής Ρωσίας.

Το «Έγκλημα και Τιμωρία» είναι ένα έργο από εκείνα που παρουσιάζουν δομικές δυσκολίες στην μεταφορά τους στο θέατρο. Η εξέλιξη της δράσης είναι βασανιστικά αργή, οι εσωτερικοί μονόλογοι μεγάλοι και δύσκολοι να τους διαχειριστεί κανείς. Όμως, οι παραπάνω δυσκολίες δεν πτόησαν ποτέ τους σκηνοθέτες του θεάτρου οι οποίοι φαίνεται πως επιθυμούν να αναμετρηθούν με το κείμενο του Ντοστογιέφσκι.

Τα αποτελέσματα δεν ήταν πάντα αντάξια του πρωτότυπου έργου –ούτε των συντελεστών των παραστάσεων. Μένει λοιπόν να δούμε το αποτέλεσμα των κόπων τουΣωτήρη Χατζάκη, του τελευταίου στην σειρά των σκηνοθετών που επιχειρούν το βήμα προς το άγνωστο. Στα συν της δικής του απόπειρας οι έμπειροι συνεργάτες και οι δυνατότητες που παρέχει το Εθνικό Θέατρο (πρόβες, τεχνικά μέσα).  

Η ταυτότητα της παράστασης:

Μετάφραση: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Θεατρική διασκευή-σκηνοθεσία -μουσική επιμέλεια: Σωτήρης Χατζάκης            
Σκηνικά: Έρση Δρίνη
Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδρομάχη Δαυλού     
Βοηθός σκηνογράφου: Φώτης Μουρτάς
Σχεδιασμός κομμώσεων: Χρόνης Τζήμος
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Εύη Ζαφειροπούλου

Παίζουν (αλφαβητικά):

Ταβερνιάρης / Κοχ / Εργάτης / Ανδρέας Σεμένοβιτς Λεβεζιατνικώφ / Καλλιτέχνης δρόμου: Νικόλας Αναστασόπουλος
Ζαμέτωφ / Νικολάι: Γιάννης Γούνας
Αλένα Ιβανόβνα / Μάρθα Πετρόβνα Σβιδριγαϊλώφ: Μαρία Διακοπαναγιώτου
Έμπορος / Ξένος / Θυρωρός / Ιερέας / Στρατιώτης: Γιώργος Καρατζιώτης
Κατερίνα Ιβανόβνα: Ταμίλα Κουλίεβα
Ζωσιμώφ / Άνδρας / Ηλίας Πέτροβιτς: Νίκος Μαγδαληνός
Σόνια Συμεωνόβνα Μαρμελάδωφ: Μελισσάνθη Μάχουτ
Αρκάδιος Ιβάνοβιτς Σβιδριγαϊλώφ: Πέρης Μιχαηλίδης
Ελισάβετ Ιβανόβνα / Καλλιτέχνης δρόμου / Κορίτσι: Πολυξένη Μυλωνά
Ροδίων Ρωμάνοβιτς Ρασκολνικώφ: Γιάννης Νιάρρος
Αναστασία: Γιωργιάννα Νταλάρα
Πορφύριος Πέτροβιτς: Θέμης Πάνου
Συμεών Ζαχάροβιτς Μαρμελάδωφ: Βασίλης Ρίσβας
Αυδοτία Ρωμανόβνα: Δανάη Σκιάδη
Πέτρος Πέτροβιτς Λούτζιν: Γρηγόρης Σταμούλης
Δημήτριος Πρόκοβιτς Ραζουμίκιν: Χάρης Τζωρτζάκης
Χορός: ο Θίασος